Αισθανομαι Χ Α Λ Ι Α να περάσουν αυτες οι μέρες και να δυνατόν να μην να έρθουν ....
Printable View
Αισθανομαι Χ Α Λ Ι Α να περάσουν αυτες οι μέρες και να δυνατόν να μην να έρθουν ....
Αισθάνομαι απαίσια. Προσπαθώ ακόμα να συνέλθω από το χτύπημα που δέχτηκα μόλις προ ολίγου. Πιέζω και καλώ τον εαυτό μου να το αγνοήσει σαν κάτι το σύνηθες και αναμενόμενο στη ζωή. Ευελπιστώ ότι σε λίγη ώρα θα το έχω ξεχάσει.
Μπορω να μην αισθανομαι ?, τίποτα και καθόλου , κάθε αίσθηση έχει μια απαίσια ´ γεύση ´ . ....
αισθανομαι κουρασμενη ολη μερα και δεν ξερω τι φταιει...
Μια σκοτεινή θλίψη πάλι. Εκεί που πάω να σηκωθώ, μη ξαναρίχνετε κάτω ρε γμτ.
Χαλια,μες τα νευρα και το αγχος. Θα χτυπησω κανεναν η το κεφαλι μου σε κανα τοιχο..
στεναχωριμενος, βγενω εξω με τον κολλητο μου και την κοπελα του,ειναι σαν τους κραταω το 'φαναρι', λογο γιορτων εχει γεμισει η πολη ξανα με τους φοιτητες/τριες ,γενικα πολυ κοσμος, εγω σαν τον μαλακα μονος και ερημος, τι φταει? και κινηση εκανα να τιν 'πεσω' σε 2 κοπελες αλλα εφαγα 'ακυρο'. δεν εχω τπτ εμφανησιακα, αντιθετος μου εχουν πει οτι ειμαι οκ παιδι ψηλος γυμναζομαι κ καλο χαρακτηρα,ουτε ψωνισμενο ατομο ειμαι. χτες με κοιταζε εντονα μια κοπελα στην καφετερια, αλλα τι να εκανα? ισως να ετρωγα παλι 'ακυρο'. εχω ξενερωσει,πολυ στεναχωριμενος που ειμαι μονος μου, δεν ειμαι κλαψας, αλλα αισθανομαι λιγο περιεργα, πολυ down.
Πεινάω.... Πολύ αργεί η Ανάσταση!!!
..υπεροχοτατα!!
Σκατα!!!
Ηθελα να 'ξερα... εγω ουτε στις γιορτες δεν μπορω να χαλαρωσω τελικα?? Πρεπει να ειμαι μονιμως στην τσιτα??
Δεν είσαι η μόνη και το ξέρεις καλά αυτό...κι υπάρχουν άνθρωποι που είναι πολύ χειρότερα από σένα...μόνοι, απομονωμένοι...γιατί δεν έχουν άλλη λύση...όπως εγώ...που έμεινα μόνη και χθες και που θα μείνω και σήμερα γιατί δεν μπορώ να γιορτάσω με τους υπόλοιπους...αυτά είναι για τους φυσιολογικούς, χαρούμενους κι υγιείς ανθρώπους, σωματικά και ψυχικά κι όχι για τους σαλεμένους που τους αγνοούν όλοι και που αν πάνε στη γιορτή θα πρέπει απλά να υποκρίνονται...και ξέρεις ήθελα να πάω και να δω κάποια άτομα που αγαπάω αλλά τώρα πια είναι αδύνατον... :(Quote:
Originally Posted by ALIA
Θα ηταν συνετο να μην κανουμε ζυγομετρημα στην ανθρωπινη θλιψη και αγανακτηση!Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Η απελπισια, η απογνωση, ο πονος, η οδυνη .... δεν ειναι μονοπωλιο κανενος!
Η αναγκη για ξεσπασμα ειναι δικαιωμα καθε ανθρωπου, "υγιη" και μη!
Οκ, ότι πεις...το ποιος πονάει πραγματικά και το ποιος όχι φαίνεται, καθώς και το ποιος είναι στη θέση του αγνοημένου...ο νοών νοήτω...ξέρεις εσύ τι λέω κι ότι είναι έτσι όπως τα λέω...και ξέρεις και το γιατί...ακόμα περιμένω κάτι που δεν ήρθε και δεν θα έρθει ποτέ προφανώς γιατί ήδη πέρασε ένα ολόκληρο 24ωρο...Quote:
Originally Posted by ALIA
Αλλά φυσικά η ανάγκη για ξέσπασμα είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου, σαλεμένου ή μη...σ' αυτό συμφωνώ...όμως θα ήταν συνετό και να μην αγνοούμε τους ανθρώπους και να μην τους φερόμαστε λες και δεν υπάρχουν, ούτε σαν σκουπίδια...
..νιώθω φρίκη που σουβλίζουν σήμερα ταλαίπωρα ζώα!
Κάποιοι πάλι θα καταλήξουν στα νοσοκομεία από την λαιμαργία και την πολυφαγία!
Καλα να πάθουν , αφου ειναι αχορταγοι , σε όλα τους όχι μόνο στο φαγητο .Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Τα ζώακια δεν μπορούν να αμυνθούν , όμως ο άνθρωπος μπορει , έχουμε μυαλο εμείς και το χρησιμοποιούμε ..... .
Λιώμα και μ' αρέσει...νομίζω πως τελικά το αλκοόλ είναι το καλύτερο παυσίπονο...είμαι στο τρίτο ή τέταρτο ποτήρι, δεν είμαι σίγουρη αλλά νιώθω λίγο καλύτερα...όχι τέλεια αλλά καλύτερα από πριν και θα συνεχίσω να πίνω μέχρι να νιώσω τέλεια... :) :) :)
Βρε παιδια μα βρε παιδια γιατί όλο αυτα για ένα σούβλισμά? Έθιμο είναι! Βέβαια και εγώ το νιώθω όπως το είπες Μαρκέλα (ταλαίπωρα ζωάκια) αλλά και γέλασα ταυτόχρονα στο μνμ σου :)
Είμαστε κατα βάση κρεατοφάγα όντα.. και εγώ τα λυπάμαι τα ζωάκια που τρώω αλλά τι να κάνω? (αρκει να μην τα δω να θανατωνονται) Τις πρωτεινες του κρέατος απο που θα τις πάρουμε? ε? (βέβαια προτιμω ψάρια σε σχέση με το κρέας)
καλο ειναι οταν το δεις στο πιατο? :Ρ
Χίλιες φορές στο πιάτο παρά στο σφαγείο :) και ούτε καν θέλω να το σκέφτομαι γιατί αλλιώς θα καταντήσω χορτοφάγος και θα πάω ενάντια στην φύση μου...Quote:
Originally Posted by BloodyKate
..εδώ και χρόνια τρώω μόνο ψαράκι από ζωική πρωτεϊνη κι είμαι μια χαρά!Quote:
Originally Posted by Christina82
Για την Β12, τώρα που υπάρχει και στο κόκκινο κρέας παίρνω μια πολυβιταμίνη.
Δεν ξέρω βρε Μαρκελάκι μου. Πάντα είμασταν κρεατοφάγοι και δεν ξέρω κατά πόσο κάνει καλό απλά μια μόνο βιταμίνη εφόσον προς το παρόν καμια φορά τρώω κρέας και μπορώ..Quote:
Originally Posted by μαρκελα
έχεις δίκιο θέλει ψάξιμο.., για να καταφέρεις να σταματήσεις την κρεατοφαγία και το λίγο ναι δεν βλάπτει, αυτά που βλάπτουν είναιQuote:
Originally Posted by Christina82
τα παράγωγα π.χ. σαλάμια, λουκάνικα κ.λπ., όπως επίσης και τα διάφορα κρεατο-κονσερβοειδή!
τελικα η ζωη στην επαρχια ειναι πολυ δυσκολη. ειδικα οταν εισαι αγροτης κι εξαρτιεσαι απ'τις καλλιεργειες σου.
Ε ναι. Για φαντάσου να πέσει καμιά αρρώστια κάποια χρονιά και να μην πάνε καλά οι καλλιέργειές σου.
δεν ξερω ποσο το εχετε προχωρησει το 8εμα αλλα εγω απαντω στον τιτλο !
Νιω8ω κουρασμενη απο το ταξιδι, νομιζω οτι νιω8ω και μονη αλλα δεν ξερω αν αυτο με ενοχλει η οχι τελικα. Το σκεφτομαι, το σκεφτομαι και μπορει να μην με ενοχλει και τοσο στην τελικη.
Μπερδεμενη γιατι δεν ξερω ποιες ειναι οι σωστες επιλογες για το μελλον μου και συναισ8ηματικα σκασμενη.
Ζαλίζομαι πολύ...όχι πάλι...όχι σήμερα, όχι απόψε...δεν κάνει σήμερα, όχι, όχι, όχι!!!! :(
εχω ξεσκιστει στο bisolvon μια βδομαδα τωρα, κι ακομα να μπορεσω να μιλησω κανονικα. ο λαιμος ********ς, καθε φορα που παω να πω και το παραμικρο με πιανει ενοχλητικος βηχας. που να καπνιζα κι ολας.
κουλο κουλο κουλο! ειμαι μια τρελλη στον κοσμο των λογικων
Αισθάνομαι εκνευρισμένη, προσβεβλημένη και επιπλέον ασφυκτιώ. Γιατί ρε φίλε τόσο λίγη εμπιστοσύνη? Διορθώνεται αυτό ή σκ@τ@?
Φοβάμαι...σε παρακαλώ, ξύπνα...σε παρακαλώ... :(
αισθανομαι ολιγον αγχομενη, τελευταια ευκαιρια μου ειναι σημερα μετα δεν υπαρχει πισω γυρισμος...
Πονάωωωω... :( :( :(
που πονας ρε? τι εγινε?
Αχ, ο φόβος, του φόβου, πως μου έχει κοστίσει και πως μου κοστίζει ακόμα και πόσο θα το παλεύω και τι θα χάνω στην πορεία, κι οσο περνάει ο καιρός τα περιθώρια στενεύουν κι όταν θα τον έχω νικήσει ίσως θα ναι ήδη αργά....... ένα τσιγάρο δε θεραπεύει, αφήνει μόνο μια ζαλάδα κι ένα αίσθημα σαν κάψιμο την επομένη μέρα αμα το έχεις καπνίσει βράδυ και δεν ξέρω τι άλλο. δικαιολογίες και κομπλάρισμα να γυροφέρνουν κι ένα πάγωμα στη σκέψη μπροστά στον "κίνδυνο".
Παγιδευμένη... :( :( :( Σαν ποντίκι πιασμένο στη φάκα ή χαμένη σε λαβύρινθο που δεν βρίσκω την έξοδο...
αργα το βραδυ, ειναι αργα ειναι βραδυ. ειμαστε ξυπνιοι και στον υπνο μας. ειναι η περιοδος παλι που εχουμε εξαρτηση απ'τη καφεϊνη. δεκαπεντε καφεδες την ημερα, το γιατρο τον κανουν περα!
ευγνωμων.. χωρις πολλα λογια..
πορωμενος απ'τη μια με το τουρνουα αν και παει για σεπτεμβριο και μαλλον τζαμπα ενθουσιαζομαι αφου δεν...
αγχος κι ανασφαλεια απ'την αλλη, αφου βλεπω οτι κανενα ατομο δε νοιαζεται πραγματικα και δε προσφερει κατι σταθερο κι ο χρονος (μου) περναει. ολοι μου συμπεριφερονται λες και ειμαι καποιου ειδους αξιοθεατο κι οχι ανθρωπος. KENO θελουμε να σε γνωρισουμε γιατι σε φανταζομαστε οτι εισαι γαματος, ασχετα αν δεν εχουμε ανταλλαξει μαζι σου ουτε ενα πμ. υπαρχουν κι εδω μεσα ορισμενα μελη με αυτο το σκεπτικο, λες και ειμαι κανας πολιτικος ή σωτηρας ή κατι παρομοιο. ολο αυτο δε ξερω πως να το περιγραψω, μου βγαζει κατι σε απαθεια κι αδιαφορια. ποτε δεν ημουν των συναντησεων εξαλλου, προτιμω τις μεμονωμενες γνωριμιες που μπορουν να μου προσφερουν κατι, παρα τα επιφανειακα χαχανιτα με δηθεν ευχαριστα μεγαλα παρεακια. κι επειδη ακριβως δεν ειναι κανεις κοντα μου, ισως κι απο επιλογη δικια μου αφου δεν βλεπω ευκαιριες να αναπτυχθει κατι παραπανω, δυστυχως μου ειστε ολοι αχρηστοι. εχω τα προβληματα μου, δευτερα εξετασεις αιματος παλι και τεταρτη νοσοκομειο, εχω και τη καθημερινη καταπιεση στη κωλοπολη που ζω, να εχω και τις ανουσιοτητες εδω μεσα της καθεμιας που νομιζει οτι με ξερει προσωπικα.
Νιώθω ένα μίασμα... :(
Η μοναξιά και πάλι φώλιασε στην καρδιά μου. Αποζητώ λίγη ανθρώπινη επαφή να γεμίσει το κενό, αλλά δεν μπορώ να τη βρω από πουθενά. Ο κύκλος μου ερμητικά κλειστός και τα λιγοστά άτομα που με πλαισιώνουν άνιωθα, που δεν κατανοούν, μου φέρνουν αηδία με τη ρηχότητά τους και με ωθούν να μισήσω ακόμα περισσότερο τη ζωή. Θέλω να μιλήσω σε έναν νοήμονα άνθρωπο, χωρίς να νιώθω ότι μου κάνει χάρη που με ακούει ή ότι του αφαιρώ ψυχική ενέργεια. Αλλά όλοι ζούνε στην κοσμάρα τους και για να σου προσφέρουν οικειοθελώς την παρέα τους, πρέπει να έχεις κάτι να τους δώσεις. Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό των σημερινών ανθρώπων. Με έχει κυριεύσει πάλι εκείνη η θλίψη. Σκέφτομαι πόσο μόνος μου είμαι και πόσο ανούσια είναι η ζωή που διάγω. Ακόμα και ότι σπουδάζω κάτι που ούτε με εμπνέει, ούτε με αντιπροσωπεύει, μου τη νοηματοδοτεί κατά κάποιον τρόπο. Όταν απέχω απ' αυτό είμαι όλως παραδόξως για αυτοκτονία. Οπότε φαντάζομαι, όταν το τελειώσω, που θα γυρίσω πάλι εδώ, άνεργος τότε, να κοιτάζω το ταβάνι όλη μέρα.