Αγχωμένη και σε υπερένταση...
Printable View
Αγχωμένη και σε υπερένταση...
Απλά κάποιες στιγμές ο χρόνος σταματά, θέλεις να πας μπροστά, να τρέξεις, ίσως ποιο γρήγορα από όσο μπορείς, ποιο γρήγορα από όσο αντέχεις...
Εγώ ενα ξέρω. αν το προσπαθήσεις θα το πετύχεις.
--------
Νιώθω πολύ καλά.
Λέω να μην προσπαθήσω καθόλου, για τίποτα, μπορεί να με προσπεράσει από μόνο του.... μπορεί... να γίνει κι αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=ehToBz7zhqEQuote:
Originally Posted by κοπέλα93
Μακάρι να νιώθεις έτσι.... θα πω, πάντα κι ας είναι κοινότυπο..
Ανάλογα με το πως αντιμετωπίσαμε τις καταστάσεις, πως συμπεριφερθήκαμε σ' αυτές, ο χρόνος μπορει να αφηνει μέσα μας τραυματικές εμπειρίες, απωθημένα κι ως αποτέλεσμα τους άσχημα συναισθήματα. Με τον καιρό όμως (μιλάω για χρόνια) οι σκέψεις αυτές αρχίζουν να ξεθωριάζουν, δεν έχουν την ίδια ένταση όπως τον πρώτο καιρό. Εκτός κι αν τότε που ήρθες προσωπο με προσωπο με αυτες τις καταστασεις το προσπάθησες και το αποτέλεσμα ήταν θετικό για σενα ή τουλάχιστον περιόρισες τα αρνητικά.Quote:
Originally Posted by IVAN
Ωραίο κομματι εβαλες.
αλλά μην πέσεις όπως ο James blunt.
Αυτός δεν έπαθε τίποτα αντιθέτως ΕΣΥ θα παθεις.
θέλω να τελειώσει, να μη με νοιάζει, να μην τη σκέφτομαι άλλο, να είναι καλά, ευτυχισμένη, ήμασταν 5 χρόνια μαζί.... καλά έκανε, βρήκε το δρόμο της ή θα τον βρει κάποτε, δεν ήταν σωστό απ' την αρχή να κάνουμε σχέση, απλά δεν είχα τότε τις αντοχές να πω όχι... όταν βρίσκω για λίγο τον εαυτό μου σκέφτομαι πως όλα τα κάνει το μυαλό μου... προσπαθώ να κρατήσω αυτό το συναίσθημα, αλλά δεν τα καταφέρνω, δεν έχω τη δύναμη, ίσως αυτή η έλλειψη να είναι που με ενοχλεί περισσότερο κι όχι αυτό καθ' αυτό το γεγονός του χωρισμού ή της απόρριψης αν θες...Quote:
Originally Posted by κοπέλα93
Ήθελα να έχω μια θέση στη ζωή της... όμως φίλος δε μπορώ να είμαι.. είναι εγωισμός το ξέρω, αλλά δεν μπορώ.. προσπαθώ να κρατηθώ όπως μπορώ.. βλέπεις και να κλάψω είναι ''πολυτέλεια'' πολλές φορές για μένα..
Ευτυχώς που υπάρχει το φόρουμ...
Την μια είμαι τέλεια και την άλλη δεν είμαι! Γαμώ τα σκαμπανευάσματά μου... Όσο σκέφτομαι οτι όλη μου την ζωή την έφαγα με τα ψυχολογικά μου νευριάζω! Θα μπορούσα να είχα κάνει πολλά πράγματα...έχασα πολύ χρόνο!
Δεν εισαι μόνη... Εισαι ενας απο τους πολλους που δεν εχουμε χασει το κουραγιο μας αλλά ακόμα παλεύουμε...Quote:
Originally Posted by Christina82
Δεν ξέρω βεβαια αν η ψυχολογια, ως επιστημη, σε βοήθησε, το λέω επειδή εχω την εντυπωση πως όποιος μπλέξει μ' αυτην δεν ξεμπλέκει εύκολα. Μαλλο θα πρεπει να ειναι μεμονωμενο ή επιφανειακο το θεμα καποιου για να το ξεπερασει πλήρως μεσω της ψυχολογίας.
Ειναι δεδομενο ότι όλοι έχουμε χασει πολλά στη ζωη μας λόγω ψυχολογικών. Θεωρω επισης δεδομένο πως σημερα αυτα τα ψυχολογικα δεν θα μας ταλαιπωρουσαν, θα ειχαν εξαφανιστεί, αν ειχαμε αποκτησει όλα αυτα που εξαιτίας τους χασαμε...
Σκέψου τι χάνεις αυτές τις στιγμές π νιώθεις έτσι. αν λες οτι θα πεθάνεις για μια γυναίκα χάνεις τις ευκαιρίες να γνωρισεις ρην ιδανική γυναίκα για σένα.Quote:
Originally Posted by IVAN
βγες εξω και ασε το φόρουμ.
κάποιος μπορεί να σε παρηγορεί αλλά δε θα είναι εκεί όταν τον χρειαστείς. αυτό να το θυμάσαι.
Γιαυτό καλό θα ήταν να βγεις εξω να πςρπατησεις κ να σκεφτείς. μόνος σου όμως.
Χριστίνα σκαμπανεβάσματα έχομε όλοι.Quote:
Originally Posted by Christina82
εγώ απο εδώ και πέρα όταν νιώθω άσχημα θα πηγαίνω μια βόλτα μονη μου. βοηθάει ο καθαρός αέρας οξυγονωνεται ο εγκέφαλος κ δεν νιώθουμε πια άσχημα.
Ήρθε η άνοιξη βγειτε εξω!
Γιάννη όλα τα ψυχολογικά είναι κατά ενα βαθμό ικανά να θεραπευτούν.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Εγώ σκοπεύω για ψυχολογία μόλις τελειώσω. σίγουρα θα με επηρεάσει αλλά δεν μπορεί να με σκοτώσει.
Και εγώ κάνω αρκετά πράγματα αν και καμιά φορά δεν βοηθάει τίποτα... πολύ καλό αυτό που κάνεις και καλό είναι να κάνουμε όλοι πράγματα ευχάριστα!Quote:
Originally Posted by κοπέλα93
..ικανά να θεραπευτούν και παίρνουν χρόνο................! :( Μέχρι τότε έχεις βασανιστεί και πότε θα έρθει η ανακούφιση (?) δεν ξέρω ίσως μόνο όταν πεθάνουμε. Πώ!Πώ! Ακούγομαι πολύ καταθλιπτική αλλά δεν νιώθω έτσι. Μια σκέψη εκφράζω! θα έπρεπε να λέω χαρούμενα πράγματα και να εμψυχώνω.. σορρυ γι αυτό!Quote:
Originally Posted by κοπέλα93
Μη ζητάς συγνώμη, εγώ τουλάχιστον και νομίζω οι περισσότεροι, καταλαβαίνουμε τι γράφεις, πολλές φορές νιώθω έτσι ακριβώς...προσπαθούμε να τρέξουμε, να ανέβουμε το Γολγοθά μας κι ας ξέρουμε ότι θα ''σταυρωθούμε'' . Μετά έρχεται η Ανάσταση... (μάλλον)... Τώρα είμαι αισθάνομαι απέραντη γαλήνη... και λίγο παράξενα....Quote:
Originally Posted by Christina82