Ευχαριστώ νγλου!!! :D
Printable View
Άστο έχεις καεί τόσο που ούτε να διαβάζεις δεν ξέρεις... Εχεις χάσει την μπάλα εντελώς! Να δούμε τι θα καταλάβεις! Κακώς ασχολήθηκα γιατί τρέφεσαι από αυτό και το γουστάρεις.. Εγώ δεν θα στο δώσω όπως και εύχομαι να ακολουθήσουν και άλλοι γιατί είναι δώρον άδωρον...
Σκέφτομαι οτι μάλλιασε το στομα της χριστινας κ ανώφελα...κουκλιτσα μου χαρα κ σε σενα για την υπομονη σου κ την επιμονή σου...ο τομ πηρε το χαρο παραμάσχαλα κ τον περιφέρει στον φόρουμ χαχαχοχο
σκέφτομαι σε λίγες μέρες μπαίνω στα πρώτα αντα να φρικάρωωωωω;;
Σκεφτομαι οτι εχει τρέξιμο παλι σημερα ...... Να έχετε μια Καλημερα ολοι σας
Σκέφτομαι ότι πρέπει να σταθώ στα πόδια μου σιγά σιγά...
Το αύριο. Θα πάμε να διαλεξουμε τα έπιπλα για το δωμάτιο της μικρής:-)
Άντε Θεέ μου, να μου φτιαξει πάλι η διάθεση...
Χαχαχαχχααααα! Έλα μωρέ ένα μικρό και ανώριμο παιδάκι είναι που θέλει να τραβήξει το ενδιαφέρον και τίποτ'άλλο... Ηλιαννάκι μου δεν πρόκειται να επιτρέψω ξανά να ασχοληθώ τόσο πολύ και ειδικά όταν ο άλλος δεν δέχεται την οποιαδήποτε βοήθεια... Κακό δικό του και όχι δικό μου! μπουχαχαχχαααα! :D
Όταν βυθίζεσαι στο σκοτάδι σίγουρα είναι δύσκολο να δεις το φως και δύσκολο να το δεχτείς... Το θέμα είναι να μην επιτρέψουμε να είναι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας σε αυτό. Τα χρόνια περνάνε πολύ γρήγορα γι αυτό καλύτερα είναι να ζήσουμε την ζωή μας όσο είναι νωρίς και όσο έχουμε την ενέργεια... υπάρχουν τόσα πράγματα να ζήσει κανείς! Μην αφήσετε τον θάνατο να σας κυριεύσει, κάποια στιγμή θα το μετανιώσετε και δυστυχώς δεν υπάρχει επιστροφή! Μην περιμένετε από τους άλλους παρά μόνο από εσάς!!!
Εύχομαι να μπορέσετε να το καταλάβετε και να το συνειδητοποιήσετε!
"Ένας καθηγητής μπαίνει στην αίθουσα και ρωτάει:
-Ποιος θέλει αυτό το χαρτονόμισμα των 50 ευρώ; Πολλά χέρια υψώθηκαν, αλλά ο καθηγητής είπε:
-Πριν το δώσω, υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνω.
Λυσσασμένα το τσάκισε, και ρώτησε ξανά:
-Ποιος θέλει ακόμα αυτό το χαρτονόμισμα; Τα χέρια συνέχισαν να είναι υψωμένα.
- Και αν κάνω αυτό;Το πέταξε στον τοίχο, αφήνοντάς το να πέσει στο πάτωμα, το κλώτσησε, το πάτησε και πάλι σήκωσε το χαρτονόμισμα βρώμικο και τσαλακωμένο.
Επανέλαβε την ερώτηση και τα χέρια παρέμειναν υψωμένα......
-Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσετε αυτήν την σκηνή - είπε ο καθηγητής.....
Ό,τι κι αν κάνω με αυτό το χαρτονόμισμα, θα συνεχίσει να αξίζει 50 ευρώ.
Πολλές φορές στις ζωές μας μας τσακίζουν, μας πατάνε, μας κλωτσάνε, μας κακομεταχειρίζονται, μας προσβάλλουν: αλλά, παρόλα αυτά, εξακολουθούμε να αξίζουμε το ίδιο!"
Μπράβο βρε Λίλιουμ! Φοβερό και όσοι έχουν ανοιχτά μάτια και αυτιά θα το κατανοήσουν...! :)
Πολύ ωραίο Λιλιουμ, κι ας εχουμε ανοιχτα ματια και αυτια, όπως λεει η Χριστινα, να το κατανοήσουμε.
Η συμπεριφορά τους αυτή να μη γίνει αιτία να υποτιμήσουμε τον εαυτό μας και έτσι να φανούμε στη ζωή κατώτεροι αυτού που πραγματικά μας αξίζει επειδή τότε, εκτός αυτού, θα εχουμε να αντιμετωπίζουμε και ψυχολογικά σαν συνέπεια του. Είμαστε όμως ευάλωτοι σε μικρή ηλικία και τότε ειναι που παθαίνουμε τη ζημιά. Όμως στην αντιπερα όχθη υπάρχουν και αυτοί που καταλαβαίνουν την πραγματική αξία κάποιού σαν τους φοιτητές της ιστορίας.
Καλημέρα Γιάννη! :)