Printable View
Όχι τώρα έχει ηρεμίσει λίγο ο Γιάννης για να δούμε. Αλλά τράβηξα πάρα πολλά.... ο Θεός εμένα με εγκατέλειψε δεν με προστάτεψε καθόλου όλα μου ήρθανε στραβά και από εκεί που ήτανε μια χαρά η ζωή μου καταστράφηκε στα καλά καθούμεναQuote:
Originally Posted by Mara.Z
Δελφινακι, κοιτα τη ζωη σου, να παρεις εσυ μπρος!!!
Μην κοιτας τα στραβα κι αναποδα...
Και η ζωη σου δεν καταστραφηκε ... το εχουμε ξαναματαεπαναλαβει χιλιες μυριες φορες... εχεις αλλη τοση ζωη να ζησεις, να βολταρεις, να μαθεις νεα πραγματα, να γνωρισεις νεους ανθρωπους, να βρεις εναν αντρα της προκοπης να ζησεις τη ζωη σου, να εργαστείς και τοσα πολλα ακομα... να ταξιδεψεις, να ξαναγινεις κουκλαρα!! κλπ κλπ
Ναι Μάρα μου μακάρι αλλά είμαι και πολύ τεμπέλα πρέπει να νικήσω και την τεμπελιά και δεν ξέρω μπορεί να είμαι και ανίκανη γιατί δεν τα καταφέρνω εύκολα στις δουλειές.
βρε Δελφινι, τη μια λες για το γκομενο της φιλης σου που εκλεψες πριν 20 χρονια, μετα λες οτι απο κουκλα που ησουν εγινες ασχημη και χοντρη, μετα για το παλαιο και την ολη κλικα που εβρισες, μετα για τον αδερφο σου που ειναι βιαιος και δεν σεβεται κανεναν και μετα οτι εισαι πολυ τεμπελα...Quote:
Originally Posted by δελφίνι
εμ και τυχερη-προκομμενη και τεμπελα ΔΕΝ γινεται...
Και οι δωδεκα θεοι του Ολυμπου να κατεβουν απο τον Ολυμπο να σε ξεκουνησουν, αν εσυ δεν κανεις το πρωτο βημα, αστα βραστα χεστα....
Συν Αθηνα και χείρα κίνει... ελεγαν οι αρχαιοι...
Τα 1000 κακά της μοίρας μου έχω και τεμπέλα και ανίκανη γιατί δεν τα καταφέρνω στις δουλειές.....
Ολοι βαριομαστε, να εισαι σιγουρη!
Εγω πριν χασω τα κιλα ξερεις τι εκανα? εβαλα μια φωτο μου διπλα σε μια φωτο μοντελας, εγω χοντρη τοτε, η μοντελα αδυνατη, και αυτη η διαφορα με εκανε να πεισμωσω να χασω τα κιλα, να πηγαινω καθε μερα για τρεξιμο! δεν χαμπαριαζα ουτε απο καιρο ουτε απο τιποτα... Και οποτε ελεγα ασε ρε, βαριεμαι, που να τρεχω τωρα???? κοιταζα τη συγκριση αναμεσα στις 2 φωτος και αυτο ηταν, την τσαντουλα μου και δρομοοοοο !!
Ειναι αυτο που λενε <<οραματισου αυτο που θελεις να πετυχεις>> στο πιο πρακτικο του...
Αυχενικό έχεις και εσύ Μάρα αλήθεια ή το λες για να με παρηγορήσεις;
Δελφινι αυχενικο δεν εχω τωρα πια.... Με τα κιλα ειχα τα μυρια οσα θεματα αλλα στο ξαναματαεπαναλαμβανω, με την αθληση και το τρεξιμο εφυγαν ολα....
Και τωρα στα 50 θελω να φτασω αλλα δεν ειναι ευκολο...
To αυχενικό δεν είναι κάτι που φεύγει νομίζω.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
και τις παραμετρους πως θα ξερεις πως ειναι συμφωνα με αυτα που θα σου πουν? ο καθενας ξεφουρνιζει οτι θελει και πολες φορες και οπως το θελει η και οπως φανταζεται πως το θελει.αρα ασφαλη συμπερασματα δεν υπαρχουν τα παντα ειναι ρευστα τα παντα αλαζουν απο τη μια μερα στην αλλη ενω αλλα ξερεις και αλλα τελικα βλεπεις πως ειναι.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
πχ αν ηθελα να κανω μια συζητιση για να παιρνα η ωρα θα μπορουσα να "πιστευω" οσα ακουω και να απαντω αλλα αυτο δεν ειναι συμπερασμα αλλα συζητιση για παρεα.αν δε βρεις μονος σου προς τα που διχνει το βελος της πυξιδας συμπερασμα δε βγαζεις.
Το δελφίνι προσπαθεί να εξηγήσει με τη λογική το γιατί δεν πήγε η ζωή της καλά, όπως θεωρεί εκείνη το καλά δηλ. παντρεμένη με 3 παιδιά, το πρότυπο ζωής με το οποίο συγκρίνει τη δική της γι' αυτό και ανατρέχει στο παρελθόν και γίνεται υπεραλαναλυτική προσπαθεί να βρεί το λάθος, το κομβικό σημείο που καθόρισε τη ζωή της και μιας και δεν μπορεί να βρεί κάτι άλλο εστιάζει εκεί, που μπορεί να είναι χίλιοι άλλοι δύο λόγοι άσχετοι με το γεγονός όπως ο τρόπος που μεγάλωσε, οι αντιλήψεις μέσα στην οικογένεια της που της διαμόρφωσαν μια προσωπικότητα που δεν την διευκολύνει αλλά την επιβαρύνει στη ζωή. Έπειτα μοιάζει σαν να μην μπορεί να δεχτεί ότι η ζωή δεν είναι στον απόλυτο έλεγχο μας, κι ότι κάποια πράγματα συμβαίνουν και απο μόνα τους, παρά τη θέληση μας. Δεν είναι όλα θέμα κακων επιλογών. Και τι σημαίνει κακή επιλογή;; Μια επιλογή είναι απλώς επιλογή. Δεν μιλάμε για ακραία πράγματα. Που ξέρεις πως θα εξελιχθεί. Εκ των υστέρων αποδεικνύεται αυτό. Εκ του αποτελέσματος. Έπειτα μια επιλογή που κάνεις υπο συγκεκριμένες συνθήκες που μπορεί να μην είναι κακή στο χρόνο που συντελείται στη συνέχεια να γίνεται γιατί αλλάζουν τα δεδομένα στη ζωή. Τα πάντα είναι ρευστά γύρω μας. Φταίει και η στερεοτυπική κοινωνία μας το ξαναείπα πριν που θεωρεί κοινωνικά αποκλίνουσες ή και προβληματικές τις περιπτώσεις που δεν ακολουθούν την πεπατημένη.Quote:
Originally Posted by admforall
Μάρα μου, αυτό που συμβαίνει στο δελφίνι και είναι κάτι στο οποίο την αισθάνομαι γιατί ως ένα βαθμό είναι στοιχείο και της δικής μου προσωπικότητας που με έχει βασανίσει σε αρκετά σημαντικό βαθμό είναι ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί 3 βασικά πράγματα τον πληγωμένο εγωισμό της και τη θιγμένη της αξιοπρέπεια, τα αισθήματα ζήλειας για τη «φίλη» της επειδή βλέπει σ' εκείνη αυτό που θα ήθελε η ίδια να έχει κάτι που την κάνει να νιώθει εκείνη ανεπαρκής ή να ενισχύει το αίσθημα χαμηλής αυτοεκτίμησης που έχει (βλέπει σ' εκείνη αυτό που θα ήθελε κατα βάθος να είναι) και το γεγονός ότι στη ζωή δεν μπορούμε πάντα να κερδίζουμε, αισθάνεται ότι έχει ηττηθεί κι αυτό δεν το ανέχεται. Ο θυμός που αισθάνεται, το θυμό της πρέπει να διαχειριστεί είναι αυτός που ενισχύει την εμμονή.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Κι εγώ στην περίπτωση που είχα αναφέρει πιο πάνω που μοιάζει πολύ με την περίπτωση του δελφίνι, είναι βέβαια πρόσφατό περιστατικό, κάπως έτσι ένιωθα. Ήμουν σ' αυτό το σεμινάριο κι ενώ στην αρχή ήμουν η καλή, η συμπαθητική, την πάτησα με τον δάσκαλο, το συζήτησα με κανα δυό εκεί μέσα κι έγινε σούσουρο, αυτός μ' έφτυσε κι εγώ ένιωσα να ντροπίαζομαι, μάλιστα φλέρταρε και με μια πιτσιρίκα δικηγόρο εκεί μέσα κι εγώ τρελάθηκα. Κι απο εκεί που ήμουν μια χαρά, η πρώτη του χωριού, έγινα η δαχτυλοδειχτούμενη, με απομόνωσαν απο την παρέα κι έγινα το μαύρο πρόβατο. Ενώ αντιθέτως η άλλη έγινε το επίκεντρο, κέρδισε τη συμπάθεια των άλλων που προηγουμένως είχα εγώ και συσπείρωσε όλη την ομάδα και κυρίως τον δάσκαλο με το μέρος της ενώ εμένα με έκαναν πέρα. Ένιωσα δηλαδή ότι ήρθε αυτή και μου πήρε τη θέση, στην ομάδα, στην καρδιά του δασκάλου, στους δικούς μου φίλους εκεί. ΤΗ ΜΙΣΟΥΣΑ και τη μισώ!
Προσπαθούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που με έκανε να νιώθω έτσι για εκείνη, γιατί μου προκαλούσε τόση μεγάλη αντιπάθεια σε βαθμό να θέλω να τη βουτήξω απ' το μαλλί και να της το ξεριζώσω, δεν μπορούσα να δεχτώ ότι μπορεί και να είναι καλύτερη μου στο πλαίσιο εκείνο, της ομάδας που ήμασταν εννοείται, γιατί σε άλλα επίπεδα μπορεί όχι αλλά για εκεί που εγώ ενδιαφερόμουν ήταν, τουλάχιστον αυτό έδειχνε η συμπεριφορά της ομάδας, της οποίας είχε την απόλυτη αποδοχή. Κατέληξα λοιπόν ότι σ' εκείνη έβλεπα τα δικά μου κενά. Εκείνη ερχόταν απο μια πλούσια οικογένεια, η δική μου είναι φτωχή, είχε κάνει τις σπουδές της στο εξωτερικό, μας τα είχε πρήξει με το Σαουθαμπτον και το Σαουθαμπτον, με τα ντυσιματάκια της τα ακριβά και υφάρα 100 καρδηναλίων (έτσι την αξιολογούσα εγώ, μπορεί και να μην ήταν ή οι άλλοι να έβλεπαν άλλα πράγματα απ' αυτά που έβλεπα εγω), να πουλάει τον εαυτό της λες και δεν ξέρω εγώ ποια ήταν, ενώ εγώ παρόλο που το προσπάθησα δεν κατάφερα να πάρω το πτυχίο μου συν του ότι ήμουν σε μια φάση μακροχρόνιας ανεργίας, είχα πάρει και κιλά και είχα χάσει μεγάλο μέρος της αυτοεκτίμησης μου. Τι μου έκανε λοιπόν αυτή η τύπισσα;; ξύπνησε μέσα μου το «αδικημένο παιδί» που ένιωθα... «που εγώ που είμαι καλός άνθρωπος, κι εγώ που παλέυω μόνη μου και δεν με βοηθάει κανείς και που ό,τι έχω κατάφερει το έχω καταφέρει μόνη μου κι έρχεται αυτή που της τα είχαν όλα έτοιμα και όλα εύκολα να μου πάρει τη θέση μου και γιατί δεν το βλέπουν οι άλλοι και γιατί να κερδίζουν πάλι οι ευνοημένοι, πόσο άδικη είναι η ζωή και οι άνθρωποι, θαμπώνονται απο το φαίνεσθαι» και διάφορα άλλα τέτοια.
Αυτές οι σκέψεις λοιπόν και τα συναισθήματα που ανακυκλώνονταν δημιουργούσαν όλη αυτή την κατάσταση μέσα μου και παρόλο που ήξερα τι ήταν και γιατί μου συνέβαινε όλο αυτό, δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω. Αρρώστησα άσχημα σε μια φάση. Έκλαιγα, δεν κοιμόμουν, δεν έτρωγα... είχα νεύρα. Κι ακόμα δεν μπορώ να το ξεπεράσω γιατί αυτά θέλουν δουλειά πολλή με τον εαυτό μας και με τον κατάλληλο θεραπεύτη. Σ' αυτή τη φάση όμως που είμαι το μόνο που θέλω είναι να νιώσω εγώ πάλι καλά, να ξαναβρώ τον εαυτό μου και να μην υποφέρω. Αυτό με νοιάζει μόνο και χέστηκα για τα όλα τ' άλλα.
Δελφινι,τωρα που το σκεφτομαι εχεις δωσει απειρα προσωπικα στοιχεια,εχεις σκεφτει ποτε οτι μπορει καποιος απο αυτην την κλικα να τα χει διαβασει ολα αυτα;
Ανηκεις και σε ενα πολυ μικρο κυκλο,ποσοι να στε του παλαιου στην Θεσ/νικη,με ολα αυτα τα στοιχεια που χεις δωσει και τα σκηνικα που χεις περιγραψει;
Αμάν βρε Αλαφροίσκιωτε και να το δούνε τι έγινε θα πάθω τίποτα ή θα μου κάνουνε κανένα κακό;Quote:
Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος
Οχι απλά θα πούνε αυτό που λένε και οι άλλοι για σένα...ότι είσαι ψυχωσικιά!