HMEΡΟΛΟΓΙΟ ΒΟΥΛΙΜΙΚΩΝ-ΥΠΕΡΦΑΓΙΚΩΝ

Quote:

---

Originally posted by POZ
Σε διαβάζω κ εσένα κ την Αλεξανδρίτα κ πέρνω κουράγιο , λέω δν μπορεί κάποια στιγμή θα ξεθυμάνει όλο αυτό κ θα βρω μια ισορροπία. εμένα..

---

σκεψου οτι ουτε εγω ουτε η Μαρια ειμαστε πιο δυνατες απο σενα... ουτε η ζωη μου ειναι σε καλυτερη φαση... καταθλιψη και απομονωση....
ομως αναγκαστηκαμε-για διαφορετικους λογους η καθε μια-να βαλουμε ενα τερμα σε ολο αυτο.σιγουρα απεχουμε πολυ ακομα απο το τερμα,αλλα τουλαχιστον εχουμε κανει καποια βηματα.
πιστευω ομως οτι και εσυ εισαι καλυτερα,δεν κανεις βουλιμικα οπως περυσι το χειμωνα.αλλα ακομα δεν εχεις απενοχοποιησει το φαγητο και καθε φορα που τρως φυσιολογικα νομιζεις οτι κανεις υπερφαγικο.
αφου μπορεσαμε εμεις να το κοντρολαρουμε καπως ,σιγουρα μπορεις κ εσυ.

Quote:

---

σκεψου οτι ουτε εγω ουτε η Μαρια ειμαστε πιο δυνατες απο σενα... ουτε η ζωη μου ειναι σε καλυτερη φαση... καταθλιψη και απομονωση....

---

Έτσι ακριβώς είναι. Δεν είμαστε πιο δυνατές από σένα. Υπάρχουν στιγμές που με πιάνουν χειρότερες κρίσεις πίστεψε με. ΊΣως να σου μιλάω και λίγο εκ του ασφαλούς. Δεν ξέρω και εγώ τι θα κάνω όταν δω στη ζυγαριά το 55. Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη γι αυτό αλλά πλέον πιο πολύ από ποτέ θέλω να τοαφήσω πίσω μου αυτό. ¨ηρθε η ώρα κούκλα μου να γράψουμε νέα κεφάλαια στο βιβλίο της ζωής μας. Ειναι μακρύς ακόμα ο δρόμος αλλά αυτή τη φορά θα φτάσουμε στο τέλος.
Ξέρεις κάτι νομίζω πρέπει να προσπαθήσεις να μην αγχώνεσαι με το θέμα της περίοδου. Νομίζω ότι είναι λίγο η πηγή του κακού. Γιατί το λέω? Αγχώνεσαι πολύ. ΌΤαν είχες την ανορεξία σου έλεγαν βάλε κιλά για να δεις περίοδο οπότε και εσύ ίσως προσπαθώντας να λύσεις αυτό το πρόβλημα αφέθηκες περισσότερο στο φαγητό σκεπτόμενη ότι έτσι ίσως δεις αποτέλεσμα. Προσωπικά πιστεύω ότι απο τη στιγμή που δεν κάνεις πλεον εμετούς σίγουρα έχεις τονώσει τον οργανισμό σου απλά μόνο προσπάθησε πλέον να το κάνεις πιο συγκρατημένα και σωστά και προσθεού μη στερείσαι κάνε 1-2 φορές τη βδομάδα και ελεύθερο για να μην αισθάνεσαι περιορισμένη μόνο μην αγχώνεσαι ειδικά με το θέμα της περιόδου. Εκ πείρας σου μιλάω με άγχος προκοπή δεν είδα
Σου στέλνω σε μήνυμα μέρος της διατροφής που ακολουθώ. Ελπίζω να βοηθήσει σε κάτι. Ενδεικτικό είναι έτσι πιο πολύ για να δεις ποσότητες.

σήμερα 2 φορές εμετό.Αυτό το έχω κάνει ελάχιστες φορές ..κ όμως δν νιώθω στεναχώρια πια, νιώθω απλά απάθεια, σαν να φιλοξενώ μια άλλη στο σώμα μου.Χτες μου είπαν τι ωραίες καμπύλες που έχω κάνει..Τις τελευταίες μέρες αρνούμαι να αντιμετωπίσω την αλήθεια..κουράστηκα.Πραγμα� �ικά δν με νοιάζει αν μου κάνω κακό, δεν με ενδιαφέρει καμία συνέπεια και αυτό θα έπρεπε να με τρομάζει αλλά με αφήνει αδιάφορη.Πρέπει να φύγω..

ΡΟΖ μου μην το βάζεις κάτω... Όλοι μας έχουμε τις αδυναμίες μας στην μάχη αυτή που δίνουμε! Είναι όμως πολλά αυτά τα μικρά πραγματάκια που θα μας κάνουν να σηκώσουμε το κεφάλι μας ψηλά και με το ηθικό ακμαιότατο να διεκδικήσουμε και πάλι το καλύτερο για την ζωή μας... Κι εγώ είχα κάποια πισωγυρίσματα τελευταία λόγω πολλών δυσκολιών. Αφέθηκα και το απολάμβανα... Και χθες το βράδυ διαπίστωσα ότι το μπροστά δόντι μου έχει μαυρίσει και έχει τριφτεί! Φρίκαρα! Μα είναι δυνατόν να είμαι τόσο ηλίθια που να κάνω τέτοια ζημιά στον εαυτό μου? Τα κιλά χάνονται. Τα δόντια δεν φτιάχνουν. Η υγεία δεν αποκαθίσταται... Όχι άλλο κακό στους εαυτούς μας!!!

έχεις δίκιο loustam μου..κ εγώ έχω αφεθεί..δν ξέρω τι έχω πάθει, κουράστηκα .Εγώ το κάνω για να ξαναφάω είναι ακόμη χειρότερο, διπλό το κακό.βλέπω οτι δν μπορώ να το νικήσω με τις παρούσες συνθηκες και εξαντλήθηκα πια.Μακάρι στις γιορτές που εμένα με έχουν αγχώσει υπερβολικά να το παλέψουμε όλες κ να βγούμε νικήτριες..

Ροζούλα μου μην το βάζεις κάτω κούκλα μου. Μην αφήνεσαι να παρασύρεσαι απο τους πειρασμούς τους γύρω γύρω και δεν εννοώ τους διατροφικούς πειρασμούς. Κουράγιο κοπέλα μου και το κεφάλι ψηλά. Χρειάζεται χρόνος να κλείσουν κάποιες πληγές όμως το οφείλεις στον ευατό σου να βγεις νικήτρια. Στον ευατό σου και μόνο σε αυτόν.
Μακάρι να ήμασταν κοντά, να σου κρατούσα το χέρι σε αυτή την προσπάθεια αλλά έτσι έστω και διαδικτυακά να ξέρεις ότι εμείς είμαστε κοντά σου και να δεις που σε πολύ λίγο καιρό όλες μαζί θα περάσουμε στον απέναντι δρόμο, σε έναν δρόμο γεμάτο φως.
Δε θέλω να στο πάίξω αισιόδοξη αυτή τη στιγμή, ώρες ώρες επιλέγω και εγώ να βασανίζω το μυαλό μου σε διάφορες ατέρμονες σκέψεις όμως δε με έβγαλαν πουθενά. Ήρθε η ώρα Ροζούλα να ξαναζήσουμε φυσιολογικά.
Σήμερα είναι μια νέα μέρα που δεν συμπεριλαμβάνει στην ημερήσια διάταξη του τον εμετό. Ξεκίνα τη μέρα σου με ένα καλό πρωινό, κάνε μια βόλτα στις χριστουγεννιάτικες βιτρίνες και ανέπνευσε κοπέλα μου. Όλα θα πάνε καλά.
Για τα Χριστούγεννα μην ανησυχείς. Και εγώ ψιλοαγχώνομαι δεν τον κρύβω γιατί είμαστε καλεσμένοι σε διάφορα τραπέζια με καλεσμένους που κλασσικά θα με σχολιάσουν τι και πως θα φάω αλλά ξέρεις κάτι ζαμανφού. Είναι στο χέρι μας τι και πως θα το φάμε. Το συζήταγα και με τη διαιτολόγο μου χτες. Δεν υπάρχουν απαγορεύσεις αυτές τις μέρες το θέμα είναι να μπορούμε να οριοθετήσουμε κάποια πράγματα. Το μέτρο είναι το μυστικό.

Αυτές οι ατέρμονες σκέψεις είναι που με έχουν εξαντλήσει , βέβαια αφορμές υπάρχουν παρα πολλές αλλά η αιτία για εμένα είναι πάντα μια.Η κακή μου ψυχολογία.Σήμερα νιώθω τρομερές τύψεις για χτες, τα σκέφτομαι κ δν μπορώ να βρω λογική στο γιατί το έκανα.Με κούρασε η μοναξιά μου παρα πολύ ..η ψυχολογική μοναξιά κυρίως.Να αναπνεύσω θέλω..έχεις δίκιο..και δν μπορώ να προσπαθώ συνέχεια ρε γαμώτο , εξαντλήθηκε το μυαλό μου πια, καλά το ενδεχόμενο να πρέπει να προσπαθώ για το συγκεκριμένο θέμα για μια ζωή δν θέλω ούτε να το σκέφτομαι, λες και έχουμε λίγα πράγματα να μας παιδεύουν καθημερινά , πρέπει να σπαταλάμε και τόση ενέργεια σε αυτό.Θ μου πεις..τώρα που μπήκες στον χορό..και έτσι είναι αλλά η "θεραπεία" είναι τελικά πολύυυυ μακροχρόνια κ είναι στιγμλες που σπάνε τα νεύρα μου..Εσύ πώς είσαι?Σε διαβάζω ήρεμη κ αυτό μου αρέσει!Οι καλεσμένοι γιατί θα σε σχολιάσουν?Επειδή θα φας λίγο εννοείς?Εγώ το τρέμω γιατί θα μείνω 3 μέρες μόνη μου στο σπίτι και καταλαβαίνεις..

Λίγο άσχετο, αλλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας...

http://www.megatv.com/article.asp?catid=14693

Μία πολύ συγκινητική εκπομπή για τον αλκοολισμό του Σταύρου Θοδωράκη... Ένας εθισμός που όμως μπορείς να ξανασταθείς στα πόδια σου και να προχωρήσεις... Έτσι είναι και ο δικός μας εθισμός. Και έρχεται η στιγμή που νιώθεις ότι δεν σου αξίζει άλλο αυτό. Ακούγονται συγκινητικές ιστορίες, όμορφα λόγια, ... Εμένα με άγγιξε πολύ

αχ loustam... δεν ξερω αν θελω να το πω,αλλα εχω περασει και απο αυτα τα μονοπατια....
τελικα στις καταχρησεις ειμαι πολυ επιρρεπης...

Και γιατί να μην θέλεις να το πεις? Όλες αυτές τις "καταχρήσεις" τις θεωρώ διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Την ανάγκη μας για εξάρτηση... Κι εγώ σε κάθε μου προσπάθεια να κόψω το φαγητό, το ρίχνω στο ποτό, ή ακόμα και στο τσιγάρο, ενώ δεν καπνίζω... Το θέμα είναι να σταθούμε στα πόδια μας, χωρίς όλες αυτές τις τεχνητές χαρές, τους τοκογλύφους όπως πολύ σωστά ειπώθηκε στην εκπομπή!

Quote:

---

Originally posted by alexandrita
αχ loustam... δεν ξερω αν θελω να το πω,αλλα εχω περασει και απο αυτα τα μονοπατια....
τελικα στις καταχρησεις ειμαι πολυ επιρρεπης...

---

απτο στόμα μου το πήρες.και δυστυχώς δν μπορώ να πω οτι ακόμη και σήμερα το ελέγχω και ιδιαίτερα..Μόνο τον τζόγο έχω γλυτώσει τελικά αλλά ας μην λέω και μεγάλες κουβέντες..

και εγω πολυ φοβαμαι οτι εαν δεν καπνιζα θα εκανα πολλααα υπερφαγικα επεισοδια...:(:(

Οι καλεσμένοι γιατί θα σε σχολιάσουν?Επειδή θα φας λίγο εννοείς?

Όχι όχι δεν έχω σκοπό να φάω λίγο το κάθε άλλο απλά δυστυχώς ο κοινωνικός και οικογενειακός μου περίγυρος απαρτίζεται από διάφορους κακεντρεχείς οι οποίοι είναι έτοιμοι να σου μετρήσουν τις μπουκιές. Αν φας γιατί έφαγες, αν δε φας αρχίζει η μουρμούρα και φάε δε θα παχύνεις. Κάπου εκεί τα παίρνω και εγώ και πάει σόι το βασίλειο και φέτος ειλικρινά δε σκοπευω να κάνω τη χάρη σε κανέναν. Πέταξα δύο χρόνια από τη ζωή μου τα περσινά Χριστούγεννα τα πέρασα κλειδωμένη στο δωμάτιο μου ε φέτος δεν εχω σκοπό να περάσω χάλια.
Και θα φάω και θα πιω αλλά θα προσπαθήσω να το κάνω με μέτρο. Εχω παρατηρήσει ότι όταν αγχώνομαι τότε είναι που παχαίνω και σκέφτομαι μόνιμα το φαί ενώ όταν είμαι ήρεμη κάνω άλλα σχέδια, απασχολώ τελοσπάντων το μυαλό μου με άλλες σκέψεις.
Όχι δεν είμαι πάντα ήρεμη, πολλές φορές λυγίζω δε θέλω να στο παίξω δυνατή απλά πλέον βλέπω τι έχανα τόσο καιρό.
Η μοναξιά δε σου κρύβω με φοβίζει και μένα. Μου λείπει να έχω μια καλή φίλη να βγούμε εξω να χαζολογήσουμε, μου λείπει ένας σύντροφος αλλά τελικά νομίζω ότι αυτή τη στιγμή η βαθύτερη ανάγκη μου είναι να αναπνεύσω ξανά και να με αγαπήσω πρώτα εγώ γιατί αλλιώς δε θα ρθει κανείς.

εγ'ω λυπάμαι που τόλέω αλλά τις μέρες που θα μείνω μόνη μου έχω 2 επιλογές.Ή θα τα κατασπαράξω όλα κ θα τρέχω να τα βγάλω ή θα τα πετάξω όλα στα σκουπίδια...το ίδιο πράγμα δηλαδή με δυο διαφορετικούς τρόπους..Όσο για τη μοναξιά..είναι περίεργο αλλά εγώ που είχα συνηθήσει σε έναν πιο απομονωμένο τρόπο ζωής, με το που άρχισα να κοινωνικοποιούμαι , αυξήθηκαν και τα υπερφαγικά..σαν να αποσυντονίστηκα και να μην μπορώ να λειτουργήσω έξω αποτην γυάλα μου.Επίσης τελευταία σπάνια περνάω καλά γιατί τους βλέπω όλους μέσα στην τρελή ευτυχία ή τέλος πάντων με γεμάτες ζωές και με παίρνει απο κάτω πάρα πολύ, τα βάζω με τον εαυτό μου που δν καταφέρνω να είμαι κ εγώ καλά και ξεσπάω στο αλκοόλ και στο φαί..δεν μπορώ να καταλάβω τι έχω πάθει, δν ήμουν ποτέ έτσι..ρε κορίτσια το έχετε νιώσει εσείς αυτό σχετικά με τις ζωές σας?γενικά όλο αυτό το σύνδρομο κατωτερότητας μου γεννήθηκε μετά τον περσινό χειμώνα ανορεξίας ..

..δεν μπορώ να καταλάβω τι έχω πάθει, δν ήμουν ποτέ έτσι..ρε κορίτσια το έχετε νιώσει εσείς αυτό σχετικά με τις ζωές σας


Αχ Ροζούλα μου τι είπες τώρα. Αυτό το αίσθημα κατωτερότητας ήταν που με έφερε στην ανορεξία. Αισθανόμουν απογοητευμένη από τη ζωή μου. Αισθανόμουν ότι έφαγα τα νιάτα μου τόσα χρόνια μπορστά από τα βιβλία και όποια όνειρα ή σχέδια είχα κάνει είχαν πάει στράφι. Βέβαια για κ΄΄αποια δεν είχα προσπαθήσει καν αλλά με συνέφερε να πιστεύω πως φταίνε όλα τα άλλα εκτός από μένα την ίδια. Δουλεύω σε οικογενειακή επιχείρηση και αυτό πιστεύω ότι μου δημιούργησε πολλά προβλήματα. Αυτομάτως ο κοινωνικός μου κύκλος περιορίστηκε, η δουλειά ήταν πότε έτσι πότε γιουβέτσι, μέρος του μισθού πολλές φορές θυσιαζεται για το οικογενειακό καλό οπότε κάπου εκεί άρχισα να αισθάνομαι μια στασιμότητα στη ζωή μου. Στο μεταξύ να βλέπω και παλιούς συμμαθητές τα λεγόμενα κατακάθια του σχολείου να χουν κάνει κάτι στη ζωή τους και αμέσως να με παίρνει από κάτω.
Κάπου εκεί συμβιβάστηκα, απομονώθηκα, κλείστηκα στο καβούκι μου και απλά περίμενα την επόμενη καταστροφή όπως τουλάχιστον την έβλεπα εγώ
Θύμωνα τόσο πολύ να βλέπω τους άλλους ευτυχι΄σμένους και βολεμένους. Ελεγα μα καλά ρε Μαρία τι στο διάολο σου λείπει εσένα; Κάπου εκεί άρχιζα τις υπεραναλύσεις που αποδείχτηκαν καταστροφικές για μένα. ʼπειρες συζητήσεις παρέα με το ταβάνι οι οποίες όμως πάντα κατάληγαν στη λάθος΄λύση και με βύθιζαν στην κακομοιριά μου. Κάπου εκεί άρχισαν κα ιτα διατροφικά μου προβλήματα. Το να αδυνατίζω ήταν για μένα ένας στόχος, ενα επίτευγμα ας το πω έτσι που θα έσβηνε τα κενά μου.
Λάθος, μέγα λάθος. Δύο χρόνια πεταμένα. Μπορεί την ανορεξία να την παλεύω και να κοντεύω να την νικήσω τουλάχιστον αυτό ελπίζω αλλά δεν ξέρω αν θα ξανακερδίσω ποτέ πράγματα που άλλοι στην ηλικία μου τα θεωρούν δεδομένα. Κάποιες πληγές έχουν μείνει ανοιχτές, δυσκολεύομαι να κοινωνικοποιηθώ, δυσκολεύομαι να βρω την αυτοπεποίθηση και το θάρρος που μου λείπει για να απαλλαγώ μια και καλή από τους δαίμονες μου.