boltseed, εχεις κ blog! για τετοια θεματα!
Printable View
boltseed, εχεις κ blog! για τετοια θεματα!
ναι μπαινω βγαινω
μιλω για γαριδες ,αλλα προσπαθω να κρατηθω ,αποψε χεχε
αν αμε σωσουν οι γαριδες αποψε δεν θα ξαναπαω με τρατα που θα εχει και ρανταρ
[url]http://www.y
Πώς κι οι γαρίδες έχουν ψυχή.
Και πως πρέπει να προσέχεις και τα οστρακόδερμα.λολ
Γεια σου soft που μας έδωσες ιδέες για μενού.χαχαα
Να πάω γιά ύπνο .... καληνύχτα.
τι να κανω για να μην σκεφτομαι?καληνυχτα......
Ο υπερκαταναλωτισμός μας και η αφθονία πηγών και υλικών, οδήγησε σε ανικανότητα εκτίμησης πως τα δικά μας αναλώσιμα και περιττά (που πετάμε δίχως δεύτερη σκέψη), είναι για κάποιους άλλους χρήσιμα και όχι άφθονα. Πως αυτά που πέταξε η γειτόνισσά μου χτες στη βροχή, σήμερα θα τα πάρουν παιδάκια που τα έχουν ανάγκη. Πως ίσως κάποτε να ξυπνήσουμε και να δούμε πως τα σκουπίδια μας δεν ήταν όλα σκουπίδια και να κάνουμε τον κόπο να τα ξεδιαλύνουμε, να τα πάμε κάπου που θα ανακυκλωθούν ή να τα δωρίσουμε σε κάποιον δικό μας, ή άγνωστό μας, γιατί οι γαμημένες μας οι χωματερές έχουν κατακυριέψει τον πλανήτη τούτο και στενάζει, ενώ άλλοι στενάζουν για φαγητό, ρουχισμό και τα δικά μας τόσο αυτονόητα. Πως θέλω να γίνω λιγότερο εγωίστρια και μαλακισμένη και να σκέφτομαι περισσότερο έτσι. Πως τα έπιπλα που πετάμε στους δρόμους μπορούν να αναπαλαιωθούν και να γίνουν ξανά χρήσιμα, τα παιχνίδια να δίνονται, τα υλικά να ανακυκλώνονται, υπάρχουν ειδικοί κάδοι ρε, γιατί πετάμε εκεί σκουπίδια, ούτε τον κόπο να ξεσκαρτάρουμε αλουμίνιο γυαλί και πλαστικό δεν κάνουμε, ααααα, πότε δηλαδή??????
εγω τελευταιος σκεφτομαι οτι αφου οταν συντριβεται εν ααεροπλανο το μονο που γλειτωνει ειναι το "μαυρο κουτι" τοτε θα επρεπε να ταξιδευουμε σε μαυρα κουτια...
Πως η ιψδ δεν ήταν ότι χειρότερο μου συνέβη...
Οι επιλογές μου πάλι ήταν και ο τρόπος που αντιμετωπίζω τις δυσκολίες, με το να είμαι παθητική και να τα παίρνω όλα μέσα μου
Έτσι ξέσπασε η αρρώστια και θα συνεχίσει να με ταλαιπωρεί εφόσον δεν αλλάζω εγώ συμπεριφορά και χαρακτήρα
Ίσως δεν φταίνε τα γονίδια για τις ψυχικές μας ασθένειες, αλλά η καθεμία να έχει συγκεκριμένο λόγο και τρόπο να μας χτυπά το καμπανάκι του κινδύνου για τη ζωή που κάνουμε και όσα μας πιέζουν
ξημερωσε αραγε η εγω τα βλεπω ολα σκοτεινα?
Σκέφτομαι πως μετά από τόσα πήγαινε-έλα, τόσα μπες-βγες, άνοιξε-κλείσε,
ένα ρημάδι γιασεμί θα έπρεπε να το είχα βρει έξω από την πόρτα μου!
Φυλλάδια μόνο και σκόρπια διαφημιστικά επάνω στο χαλάκι. Σωροί.
Σα να λείπω από καιρό.. ή να μην ακούω το κουδούνι.
Δεν ακούω, μάλλον. Τον ήχο. Που κάνουν οι άνθρωποι. Όταν έρχονται. Όταν φεύγουν. Όταν φοβούνται. Όταν αγαπούν.
Δεν ακούω πια τον ήχο που κάνουν δυο ποτήρια που τσουγκρίζουν. ¡Salud!
Αναρωτιέμαι αν έχω ακόμα γεύση..
Mαλλον ισως και τελευταια μου βραδυα
θα ηθελα να πω οχι τι σκεφτομαι
αλλα οταν ανοιγεις τη πορτα σου τα σκουπιδια να τα πετας για να ειναι καθαρος ο χωρος για γιασεμια σου ,ειναι λεπτα λουλουδια τα γιασεμια με ομορφη μυρωδια ,μου θυμιζουν πολλα !!
το κουδουνι θα το ακουσεις οταν εσυ το θελησεις παλι οταν η καρδια θα ειναι ανοιχτη ζεστη και οχι παγωμενη ,για το σαλουτ..για να ειναι αληθινο
και οχι αναγαστικο
η γευση δεν ξεχνιεται ποτε ,οταν την αισθανθεις παλι θα ειναι πανδεσια και παραδεισος στο στομα σου ,και στο σωμα σου και στη ψυχη σου :)