Για πες, πως το αποφάσισε; Μην ξαφνιαστείς αν βρίσκει δικαιολογίες να μην πάει ή αν πάει μια δυο φορές και μετά τον βγάλει ακατάλληλο. (υποτίμηση)
Printable View
Προφανώς έχετε φτάσει την τελευταία πράξη πριν τον χωρισμό. Μόνο που η τελευταία πράξη στους οριακούς τραβάει πολύ. Μπορεί και χρόνια.
Κοίταξε. Αν ρωτήσεις τη γυναίκα σου, ενδέχεται να πει ψέματα. Αν ρωτήσεις την-τον ψυχίατρο μάλλον θα σου πει περί ιατρικού απορρήτου. Γι αυτούς τους λόγους σου λέγαμε να πας εσύ να κάνεις συνεδρίες σε ψυχίατρο ή ψυχολόγο, αν θες να πάρεις απαντήσεις και να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
Τι πιστεύει η ψυχολόγος;
τα ζήτημα δεν είναι να γίνεις σοφότερος, αλλά το να έχεις συναισθηματική υποστήριξη. Δεν θα σου πει τι αποφάσεις να πάρεις, αυτό το ξέρεις πολύ καλά ο ίδιος, αλλά να σε υποστηρίξει να εφαρμόσεις τις αποφάσεις πυο έχεις ήδη πάρει. Τουλάχιστον τον πρώτο καιρό. Επίσης να καθησυχάσει τους φόβους σου για το μέλλον και τα παιδιά.
Έτσι είναι, στον ψυχολόγο στην περίπτωση σου θα πας για το πως θα ξεφύγεις εσυ από όλο αυτό, όχι για το πως θα συμβιώσετε ήρεμα, αυτό τελείωσε σαν ενδεχόμενο μόνο στη φαντασία σου υπάρχει
Και τώρα έχει πέσει σε μια βαθειά κατάθλιψη μες στο σπίτι και δεν ξέρω τι να κάνω. Κλασικά πράγματα.
Κατάφερε κανείς από σας να χωρίσει εκείνος την οριακή του αγάπη; Οσα θέματα έχω διαβάσει, λένε ότι με κάποιον τρόπο πάντα οι οριακοί τους χωρίζουν αυτοί στο τέλος.
Αναφέρεσαι στο πρακτικό κομμάτι;
αν ναι τότε συμβουλέψου και δικηγόρο γιατί με τον νέο νόμο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας έχουν αλλάξει πολλά. Σε περίπτωση διαζυγίου τα τεχνικά ζητήματα λύνονται ή με συμφωνία μεταξύ των 2 μελών ή με τους δικηγόρους. Στη δική σου περίπτωσή σου μάλλον είναι μικρές οι πιθανότητες για κοινή συμφωνία.
Πολύ πιθανό σενάριο. Είμαι πεπεισμένος ότι στην περίπτωση bpd η κατάθλιψη σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί χειριστική συμπεριφορά (όχι πάντα). Είναι ένας τρόπος για να αποφύγουν τις συνέπειες της συμπεριφοράς τους (πως να μαλώσεις κάποιον που έχει κατάθλιψη;) και από την άλλη να ενοχοποιήσεις τον άλλον (εγώ έχω κατάθλιψη κι εσύ μου μιλάς έτσι;). Κρύβονται πίσω από την ετικέτα της κατάθλιψης.
Δηλαδή μπορεί κάποιος να φέρεται σαν μαλάκας, αλλά αν δηλώσει καταθλιπτικός τότε όλα αλλάζουν! Δεν ειναι μαλάκας απλά έχει κατάθλιψη. Η συμπεριφορά δικαιολογείται... Στο τέλος θα του ζητήσεις και συγνώμη.
Πολύ σκληρή άποψη, αλλά πιθανότατα να εκφράζει μια σκληρή αλήθεια, σχεδόν σοκαριστική. Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο ισχύει. Ο ατομικισμός στον υπέρτατο βαθμό. Ο ατομικισμός γίνεται πάθηση. Όσο καλύπτονται οι ανάγκες τα πράγματα κυλάνε, όταν κάτι στραβωσει, τότε κατάθλιψη, μίσος, αποδόμηση.
Η άλλη πλευρά γίνεται το θύμα. Πρέπει να καλύπτει ανάγκες, έως ότου στερέψει, ξεζουμιστει. Και τότε γίνεται η λεμονοκουπα.
Αντίο.
Ναι είναι μία άποψη που μπορεί να χαρακτηριστεί ως σκληρή. Επίσης μπορεί να παρεξηγηθεί. Κατά την άποψή μου, υπάρχει ένας τρόπος να καταλάβουμε αν η κατάθλιψη ειναι πραγματική ή χειριστική. Στην περίπτωση που η κατάθλιψη ειναι πραγματική το άτομο που νοσεί θα προσπαθήσει να προστατέψει τα σημαντικά άτομα στη ζωή σου/της. Με άλλα λόγια θα προσπαθήσει να το κρύψει, να το μετριάσει ή και να προσποιηθεί ότι είναι καλά...όσο μπορεί. Στην άλλη περίπτωση όχι μόνο δε θα γίνει αυτό, αλλά αντίθετα θα τους το τρίψει στη μούρη.
Αυτή είναι η διαφορά.
Ακριβώς αυτό. Περιγράφεις με ακρίβεια τη συνήθη εξέλιξη μίας τέτοιας σχέσης. Μόνο οι ανάγκες τους μετράνε. Τίποτε άλλο. Κι αν οι ανάγκες τους δεν ικανοποιηθούν όπως θα ήθελαν, θα κρατήσουν μούτρα και θα σε τιμωρήσουν με το να μην σε αγαπούν, όπως κάνουν όλα τα τρίχρονα. Δεν έχεις δύο παιδιά, τρία έχεις αγαπητέ φίλε.
Το τέλος το γράφουν, προσπαθούν να το γράψουν, όπως θέλουν αυτοί. Εάν φαντάζεσαι λογικές συμφωνίες, μοίρασμα του χρόνου που θα έχετε τα παιδιά, μοίρασμα των εξόδων και γενικά ο,τι κανουν οι λογικοί και πολιτισμένοι άνθρωποι όταν χωρίζουν, ετοιμάσου για παραλογισμούς... Αν το έχω καταλάβει καλά, θα είσαι τυχερός αν καταλήξετε σε κάποια συμφωνία για χαρη των παιδιών.
Ξέρεις κάτι όμως. Πλέον την γράφω εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Για μένα βάρος είναι η παρουσία της. Έχω σταματήσει να ασχολούμαι. Και αν μπαίνω εδώ είναι για να επιβαιβεωνω τη θέση μου και μην τυχόν λοξοδρομισω. Για λυπειση είναι. Έχασε τον μαλακά και θα μείνει μια μεσοκοπη κυρία με δυο παιδιά. Άντε και καλή της τύχη.
Όλα τα συναισθήματα έχουν να μας πουν κάτι και δεν πρέπει να τα αγνοούμε. Όταν είμαστε θυμωμένοι, υπάρχει κάποιος λόγος γι' αυτό. Ο θυμός υπάρχει για να μας πει ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι κάτι μας ενοχλεί. Προσωπικά θεωρώ ότι όλα τα συναισθήματα είναι καλοί σύμβουλοι, και ίσως οι μοναδικοί σύμβουλοι που έχουμε στη ζωή. Δε θα διαφωνήσω όμως και με την Ε καθώς σε πολλές περιπτώσεις τα έντονα και απότομα συναισθήματα θυμού (αυτό που ονομάζεις εκνευρισμό) δεν επιτρέπουν την ορθή εκτίμηση της κατάστασης με αποτέλεσμα οι αποφάσεις που θα πάρουμε σε αυτή τη φάση συχνά να είναι λανθασμένες. Όλοι μας έχουμε κάνει και πει πράγματα πάνω στον θυμό μας που μετά μετανιώσαμε.