εσεις δεν ειστε ανθρωποι....ειστε χιονανθρωποι! χεχε...:)
Printable View
Μάλλον λυκάνθρωποι...
ευχαριστω πολυ για τα καλα σασ λογια ρε κοριτσια....χαχαχα
εγω παντωσ θα αρκεστω στο να πω οτι ειμαι απλωσ ενας Homo sapiens...
Λοιπόν, σε άλλα φόρα (όπως λέμε φόρα-παρτίδα) ο πόλεμος των δύο φύλων καλά κρατεί. Σε αυτό το φόρουμ έπικρατεί μιά ευγένεια, ένα κομ ιλ φο, χαδάκια και γούτσου. Επιτέλους, γυναίκες και άντρες βρήκαμε τη θέση που μας πρέπει: δίπλα-δίπλα...:)
Σκεφτομαι ποιος βαραει νυχτερινο σημερα .... Ειμαι κομματια και εχω να παω και στο ΙΚΑ το πρωι..... ΕΛΕΟΡ......
σκέφτομαι πόσο μου τη βαράνε στα νεύρα όλοι αυτοί οι βρωμόγεροι και οι βρωμόγριες, που πήζουν τα τρολεϋ πρωί - πρωί (που στην ευχή πάνε τελοσπάντων??), αναγκαστικά τους λυπάσαι και τους προσφέρεις τη θέση σου, σε κοιτούν λοξά και δε λένε ούτε ένα ευχαριστώ!
Για κουτουλιά κατευθείαν ένα πράγμα..
Πρωινα ερωτικά meetings βρε...παιρνουν τον καφέ τους και μιλάνε για την χοληστερινη τους (ποσο κακες είμαστε!!!!)
χαχαχαχαχαχα....τα καημενα τα παππουδια....
να χαμογελουσαν ομως και λιγο...και να λεγαν και κανενα ευχαριστω σε αυτον που δινει την θεση του..καλα θα ταν...:)
τώρα θυμήθηκα τη γιαγιάκα μου τη βοιντ...πηγαίναμε στο χωριό (κλασικά) το πάσχα, μας έστελνε καταναγκαστικά σχεδόν να κοινωνήσουμε το Μ. Σάββατο και μόλις γυρνούσαμε από την εκκλησία πάντα βρίσκαμε χαμομηλάκι και τηγανόψωμα..τι ωραίες εποχές :-)
Οταν υπηρέτησα τη μαμά πατρίδα πριν πολλά χρόνια, έπαιρνα το λεωφορείο στις 5:30 το πρωί για να πάω στο στρατόπεδο. Πήγαινα πάντα όρθιος, επειδή τα παππούδια είχαν πιάσει όλες τις θέσεις. Από τότε αναρωτιέμαι, τι κάνουν και που πάνε αχάραγα...
Ολες οι γιαγιαδοαναμνησεις σχεση με το φαγητο εχουν!!
Εγω θυμαμαι που καθομασταν ολη η φαμιλια στις γιορτες να φαμε, βαζαμε τα πιατα μας 15 ατομα τη μεριδα μας, και η γιαγια μου εβαζε στο πιατο της ενα βουνο φαι, να το εβλεπε κανεις χωρις να ξερει τι θα επακολουθουσε πραγματικα θα απορουσε μια τοσο αδυνατη γιαγιουλα τι θα το κανει τοσο φαι!!!! Αλλα αυτη ερχοτανε μετα απο πανω μας στα πιατα μας με ενα πιρουνι και μας τα γεμιζε κι αλλο απο το δικο της!!!!!!!!
τι γλυκα πλασματακια οι γιαγιουλες....κι εγω την δικη μου την λατρευα....
ασε που βγηκα πανομοιοτυπο στην φατσα....σαν να μουνα δικο της παιδι :)
αχ...γιαγιουλα!!!!
Πολύ τρυφερό!..
Γιατί όμως μόνο με γιαγιά? Κανείς δεν έχει αναμνήσεις απο παππού?
η δικιά μου ήταν και χοντρουλίτσα, με το τσεμπέρι της..αλλά ρε παιδιά μέχρι τα 75 της που έφυγε, το μαλλί της ήταν μακρύ μέχρι τον πισινό και κατάμαυρο..και το δερματάκι τσίτα!
Εγω παππουδες δε γνωρισα.. Μοναχα μια γιαγια!! Αλλα εκανε για δεκα!!
εγω τον εναν παππου που γνωρισα...ουτε κρυο ουτε ζεστη θα ελεγα....
αλλο πραμα η γλυκια γιαγιουλα με τα ζαρωμενα μπρατσακια και το ζαρωμενο λαιμουδακι της....:)
σόρρυ για το σχόλιο που θα ακολουθήσει αλλά..στην ελληνική πραγματικότητα άλλο πράγμα ο πατέρας άλλο η μάνα..ως εκ τούτου άλλο πράγμα ο παππούς και άλλο η γιαγιά.
Η γιαγιά είναι σα δεύτερη μάνα.
Ο πατέρας (ο μέσος Έλληνας τουλάχιστον) δεν το 'χει και τόσο το άθλημα..πόσο μάλλον ο παππούς.
Καλός και ο παππούλης μου, δε λέω, αλλά τη γιαγιούλα δεν τη φτάνει.
Σκέφτομαι ότι σήμερα είναι η μέρα των ζώων αλλά η γατούλα μου δε ζει... :(