Σήμερα με άκρως απαισιόδοξο τρόπο,και πάλι μου ήρθαν στο μυαλό λύσεις όπως ο ψυχίατρος και η αυτοχειρία.
Printable View
Σήμερα με άκρως απαισιόδοξο τρόπο,και πάλι μου ήρθαν στο μυαλό λύσεις όπως ο ψυχίατρος και η αυτοχειρία.
Επιμενεις να κοιτας το δεντρο, ξεχασες το δασος, ειναι οκ ανθρωπινο, σου εχω πει να αναζητησεις βοηθεια ειδικου και να ξεπερασεις τις αναστολες σου.Quote:
Originally Posted by WhyAlwaysMe?
Παρε μια αποφαση για το μεσα σου γουαι !!!
Σκέφτομαι να σκάσω τη Παρασκευή στην επιτροπή τσιτωμένος και μπουκομένος με 6-7 xanax και να αρχίζω να τους κοπανάω τα τραπέζια δώστε μου το ποσοστό μου να τελειώνουμε... θα σας τα διαλύσω όλα αν δεν μου δώσετε το 67% μου
Δηλαδη θα πας με διαθεση να τους δουλεψεις για να παρεις χρηματα ? Σε περιπτωση που ενας αλλος ανθρωπος με λιγοτερες αντιληπτικες ικανοτητες τα εχει περισσοτερο αναγκη, δεν το σκεφτεσαι πως ειναι ισως ηθικα ιδιαιτερο θεμα ?Quote:
Originally Posted by mindcrime
Τι να τους δουλέψω εδώ σε τρεις πήγα και τρεις διπολικό με έβγαλαν. Οπως είμαι θα πάω και εκείνοι διπολικό θα με βγάλουνQuote:
Originally Posted by Constantly curious
Έγραψα εξομολόγηση στην lifo
http://www.lifo.gr/confessions/view/245175
σκέφτομαι ότι έχω φτάσει 27 χρονών και δεν ξέρω τι θέλω..
διάλεξα μια δουλειά που δε μ'αρέσει και δε με ενδιαφέρει να την κάνω..
τη διάλεξα καθαρά για λόγους επαγγελματικής αποκατάστασης..
δεν έχω βρει το αντικείμενο που θα μου άρεσε να αφιερώσω τη ζωή μου..εν τω μεταξύ η ζωή φεύγει κι έτσι όπως το πάω,όπως σκέφτομαι,θα φτάσω 50 χρονών κι ακόμα δεν θα το έχω βρει αυτό που με τραβάει..
πώς θα βρω τι μ'αρέσει??βοήθεια!!αισθάνομ� �ι τα τελευταία 10 χρόνια φύγανε σαν νερό και φοβάμαι ότι και τα επόμενα έτσι θα φύγουνε..
μια ζωή την έχουμε..αν δεν τη ζήσω όπως θέλω από τώρα πότε θα τη ζήσω??
πρέπει όμως πρώτα να ξέρω πώς θέλω να τη ζήσω..
όλα αυτά τα 10 χρόνια πέρασαν με το να σκέφτομαι να πεθάνω..τελικά δε θα πεθάνω..απλά τις φορές που δεν σκέφτομαι το θάνατο,όπως τώρα,συνειδητοποιώ πόσα χρόνια έχω χάσει απ'τη ζωή μου με το να σκέφτομαι το θάνατο..
δλδ τελείως χάσιμο χρόνου όλο αυτό..και απελπίζομαι πάλι..
δεν ξέρω τι θέλω δλδ πώς θα γίνει να μάθω??πρέπει τώρα να αποφασίσω δεν έχω άλλα περιθώρια..ήδη έχουν στενέψει τα περιθώρια..
ήδη έπρεπε να ξέρω..
τέλος πάντων μην λέω τα ίδια..
και κάτι άλλο..δεν έχω καλή μνήμη..δε θυμάμαι ούτε τι διαβάζω ούτε στιγμές που έχω ζήσει ούτε μέρη απ'τα οποία περνάω συχνά..
και επίσης με ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός μου..μόνο για τον εαυτό μου ξέρω να μιλήσω..
δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται στον κόσμο και δεν έχω άποψη περί κανενός ζητήματος έξω από μένα..
γενικά ενώ είμαι καλά τώρα πάλι προβλήματα έχω..
προβλήματα έχω επειδή προβλήματα βλέπω μάλλον..
ποσα πιτογυρα πρεπει να φαω για να παρω 5 κιλα?
Quote:
Originally Posted by favvel
Φαίνεται ολοκληρο το μήνυμα σου τώρα!
Με εμένα συνέβη κάπως το αντίθετο... σπούδασα αυτο που ήθελα από τις πρώτες κιόλας τάξεις του γυμνασίου. Η άσχημη ψυχολογία, η έλλειψη ενθάρρυνσης και κάποιες αποτυχίες σε μαθήματα κατά τις σπουδές, με τη χάλια ψυχολογια να οξύνεται με το που τελείωσαν οι σπουδές με οδήγησαν σε πλήρως άσχετο δρόμο απ αυτον που θα πρεπε. Εκ των υστέρων και χωρίς να έχω διαφυγει από τη χάλια ψυχολογία τα μπάλωσα σε κάποιο πολύ σημαντικό βαθμό,δεν μπήκα ποτέ όμως σε εκείνο το δρόμο που θα θελα να μουν τελειωνοντας τις σπουδές.
Εσένα, μπορεί να ναι λόγω χάλια ψυχολογίας που δεν σε γεμίζει αυτό που σπούδασες. Διότι η χάλια ψυχολογία μολύνει τα πάντα μέσα στο κεφάλι μας. Όι επιλογές σπουδών (εκτός κι αν πέρασες σε μια σχολή της 5, 6, 10ης κ.ο.κ. τυχαίας επιλογής ή σου το επέβαλαν ο μπαμπάς, η μαμά και λοιποί συγγενείς) γίνονται υπό νοητική κατάσταση αισιοδοξίας και θετικής σκέψης, ασχέτως αν το γενικό πλαίσιο της ζωης μας όταν καναμε την επιλογή ήταν μια χάλια ψυχολογία. Εκ των υστερων όμως, αυτη η χαλια ψυχολογία την οποία στο μεταξύ δεν κατόρθωσες να ξεφορτωθείς, σου παρουσιάζει ένα σωρό μειονεκτήμτα και κατά για να μην ακολουθήσεις αυτό που σπούδασες.
Το σίγουρο είναι πως θα πρέπει να ασχοληθείς με κάτι!, εκτός κι αν έχεις γονείς πλούσιους ή βρεις καποιο πλούσιο.
Πολύ άσχημο πράγμα να ξυπνάς μέσα στη νύχτα, έστω και αν το ξύπνημα είναι ως εάν να τελειώνει ο ύπνος φυσιολογικά. Τότε έχρονται στο κεφάλι όλα τα προβλήματα, με ένα βασανιστικό τρόπο, όπως τις τύψεις συνειδήσεως, εικόνες για κάθε αδιέξοδο, για κάθε λάθος, παράλειψη ή στασιμότητα. Εκεί είναι που πραγματικά καταλαβαίνεις αν εισαι ευτυχισμένος με αυτο το οποίο είσαι.
σε ποσο καιρο θελεις να τα παρεις?Quote:
Originally Posted by boo
σκεφτομουν πριν λιγο, περπατωντας στον δρομο , την οικονομικη καταστροφη που εχω παθει με τα κοπροσκυλα που μας την επεσαν (τα γνωστα), και με προσπερασε ενα παιδι τυφλο και με κινητικο προβλημα, περπατωντας μονο του ωστοσο, με μπαστουνι, ουτε ομορφο το καημενο, και ενοιωσα τελειως ηλιθια...
θα περασει η ζωη μας και θα την εχουμε ζησει μεσα στην αχαριστια και τις απαιτησεις...
Quote:
Originally Posted by favvel
Φαίνεται ολοκληρο το μήνυμα σου τώρα!
Με εμένα συνέβη κάπως το αντίθετο... σπούδασα αυτο που ήθελα από τις πρώτες κιόλας τάξεις του γυμνασίου. Η άσχημη ψυχολογία, η έλλειψη ενθάρρυνσης και κάποιες αποτυχίες σε μαθήματα κατά τις σπουδές, με τη χάλια ψυχολογια να οξύνεται με το που τελείωσαν οι σπουδές με οδήγησαν σε πλήρως άσχετο δρόμο απ αυτον που θα πρεπε. Εκ των υστέρων και χωρίς να έχω διαφυγει από τη χάλια ψυχολογία τα μπάλωσα σε κάποιο πολύ σημαντικό βαθμό,δεν μπήκα ποτέ όμως σε εκείνο το δρόμο που θα θελα να μουν τελειωνοντας τις σπουδές.
Εσένα, μπορεί να ναι λόγω χάλια ψυχολογίας που δεν σε γεμίζει αυτό που σπούδασες. Διότι η χάλια ψυχολογία μολύνει τα πάντα μέσα στο κεφάλι μας. Όι επιλογές σπουδών (εκτός κι αν πέρασες σε μια σχολή της 5, 6, 10ης κ.ο.κ. τυχαίας επιλογής ή σου το επέβαλαν ο μπαμπάς, η μαμά και λοιποί συγγενείς) γίνονται υπό νοητική κατάσταση αισιοδοξίας και θετικής σκέψης, ασχέτως αν το γενικό πλαίσιο της ζωης μας όταν καναμε την επιλογή ήταν μια χάλια ψυχολογία. Εκ των υστερων όμως, αυτη η χαλια ψυχολογία την οποία στο μεταξύ δεν κατόρθωσες να ξεφορτωθείς, σου παρουσιάζει ένα σωρό μειονεκτήμτα και κατά για να μην ακολουθήσεις αυτό που σπούδασες.
Το σίγουρο είναι πως θα πρέπει να ασχοληθείς με κάτι!, εκτός κι αν έχεις γονείς πλούσιους ή βρεις καποιο πλούσιο.
το θέμα είναι ότι πέρασα στη σχολή που ήθελα ή που νόμιζα πως ήθελα(ήταν η πρώτη μου επιλογή-φιλολογία)..Quote:
Originally Posted by ioannis2
Αλλά όπως σωστά είπες η χάλια ψυχολογία επανήλθε μετά τις πανελλήνιες με αποτέλεσμα να χάσω το δρόμο μου και την όρεξη για διάβασμα..
πλέον έχω παρατήσει αυτή τη σχολή κι εδώ που τα λέμε τελικά δε μου άρεσε κιόλας..και τελειώνω ένα ιεκ που πάλι δε μ'αρέσει,το οποίο επέλεξα καθαρά για να με συνδέσει με μια δουλειά,για να βρω δουλειά δλδ..
το μόνο που μου μένει είναι να κάνω τη δουλειά αυτή που επέλεξα τώρα κι ας μη μ'αρέσει..
αφού δεν ξέρω τι θέλω και τι μ'αρέσει!τίποτα δε μ'αρέσει..δε θέλω να γίνω ειδήμονας σε τίποτα γιατί δεν ξεχωρίζω κανέναν τομέα σαν πιο σημαντικό..και ένας άλλος λόγος που δε θέλω να επιλέξω τίποτα είναι γιατί ό,τι και να κάνεις πρέπει να εξελίσσεσαι και να επιμορφώνεσαι συνέχεια..κι εγώ δεν έχω όρεξη να διαβάζω όλη μου τη ζωή..ούτε θέλω να αναλαμβάνω ευθύνες..
θα ζήσω μια ζωή άνοστη και ανούσια κάνοντας μια δουλειά που δε με ενδιαφέρει επειδή δε με ενδιαφέρει και τίποτα..οπότε κάτι έπρεπε να επιλέξω..αναγκαστικά..
αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα αντέξω και θα τα παρατήσω..και το ιεκ με το ζόρι το έβγαλα..δεν το'χω τελειώσει ακόμα..αλλά τον Ιούνιο τελειώνω..
και θα με συντηρούν οι γονείς μου σε όλη μου τη ζωή μέχρι να πεθάνουν..μετά δεν ξέρω τι θα κάνω.
Σκέφτομαι ότι δεν ξέρω τι να κάνω σήμερα για να νιώσω καλύτερα...η μισή μου μέρα πήγε χαμένη λόγω των πρωινών καταστάσεων αλλά παρά τον ύπνο ακόμα δεν έχω συνέλθει...δεν μπορώ άλλο!!! Και δεν έχω κανέναν να μιλήσω... :(