Originally Posted by
mindcrime
Λοιπόν για να το τελειώνουμε θα σου πω πως θα λειτουργούσα εγώ αν ήμουν κάποιος που είχε 122 κιλά. Καταρχήν δεν θα έλεγα θέλω να φτάσω τα τόσα κιλά, θα έλεγα θέλω να φτάσω το σώμα μου στο σημείο που να μου αρέσει και να το αγαπώ. Δεν θα έλεγα θέλω να το κάνω μέχρι τότε, θα έλεγα θα το κάνω και θα πηγαίνω βδομάδα-βδομάδα δεν ξέρω πόσο χρόνο θα μου πάρει, δεν με ενδιαφέρει ο χρόνος, με ενδιαφέρει να πω αγαπώ το σώμα μου.
Δεν θα με ενδιέφερε και δεν θα τρομοκρατούσα τον εαυτό μου με εξετάσεις, διαβήτη, αν έχω σπλαχνικό λίπος ή δεν έχω, θα με ενδιέφερε μόνο ο στόχος.
Στα 122 κιλά δεν θα έμπαινα καν στην διαδικασία να κάνω τζόκινγκ ούτε 100 μέτρα, γιατί αν τυχόν τραυματίσω κανά τένοντα και αν αυτός είναι ο αχίλλειος θα με στείλει στο κρεβάτι για κανα 6μηνο και θα κάνω να γυμναστώ δύο χρόνια. Αρα δεν θα έμπαινα στην διαδικασία να ρισκάρω τον παραμικρό τραυματισμό.
Το μόνο που θα έκανα θα ήταν περπάτημα για αρχή...
Θα καθόμουν να σκεφτώ ποιες υγιεινές τροφές μου αρέσουν και θα φρόντιζα να τρώω αυτές. Και αφού θα έκανα αυτά θα άφηνα το σώμα μου να κάνει αυτό που πρέπει και εγώ απλώς θα το παρακολουθούσα και θα το βοηθούσα.
Μου λες να πάρεις ένα μπουκάλι CLA εντάξει αν κάνεις διατροφή να το πάρεις, αν δεν κάνεις διατροφή ποιος ο λόγος να το πάρεις; Δηλαδή σκέψου από τη μία σουβλάκια για παράδειγμα και από την άλλη CLA. Δεν πάει.
Λοιπόν άκου να σου πω κάτι... Τις τελευταίες μερες μιλούσα με την Μαρία και την πίστα στα Μέγαρα. Πρόσεξε τι παιχνίδι κάνει το μυαλό σε κάποιον που είχε αρρώστια και έρωτα για τις μηχανές. Μπήκα στην διαδικασία ενώ έχω πει στον εαυτό μου, μεγάλωσες πλέον, έχεις την δουλειά σου, την ζωή σου, ότι μαλακία έχεις κάνει στη ζωή σου την έχεις κάνει, μπήκα πάρα ταύτα στην διαδικασία, να δω τη πίστα και να λέω μέσα μου "πάω να πάρω κανα nsr να κάνω τις αλητείες μου στη πίστα; " μετά έφαγα άλλο τριπάκι να μην πάρω nsr αλλά να πάρω ένα πύραυλο τετράχρονο στα 250 πρόσεξε για να πάω να τους σπάσω το ρεκόρ της πίστας, δηλαδή ενώ αυτοί λιώνουν κάθε ημερα στη πίστα, θα πάω εγώ επειδή κάποτε ήμουν δολοφόνος του εαυτού μου με τις μηχανές, να τους πω ήρθα και σε μια εβδομάδα θα σας σβήσω το ρεκόρ σας. Ευτυχώς ηρέμησα και είπα όχι μηχανή δεν θα ξανακαβαλήσεις.
Γιατί σου το λέω αυτό. Μου είπες πως έκανες γυμναστική 11 χρόνια ή κάπου εκεί. Ξέχασε το όμως το παρελθόν κοίτα το σήμερα και το αύριο. Πες απλά σήμερα στον εαυτό σου θα ξεκινήσω σιγά σιγά καταπονημένε μου εαυτέ να φτάσω στο σημείο που θέλω και αγαπώ ανεξάρτητα το πόσο χρόνο θα πάρει και θα το κάνω βδομάδα, βδομάδα. Αυτό τίποτα άλλο!