Πώς αισθάνεστε τώρα; (Μέρος δεύτερο)

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Δεν ξέρω τι κάνω λάθος αλλά αντιμετωπίζω μια κατάσταση που δεν ξέρω πως να διαχειριστώ και που τώρα μου έχει προκαλέσει πολύ έντονο άγχος για να μην πω πανικό... Υπάρχουν προβλήματα στο σπίτι και δεν ξέρω τι να κάνω...

---

Ξέρεις τι σκέφτομαι όταν περνάω κάποια δύσκολη κατάσταση?
Οτι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα...Να είμαι στο νοσοκομείο και να πρέπει να χειρουργηθώ για παράδειγμα...Οπότε λέω στον εαυτό μου ''Μεγάλε καλά είσαι,μην μιλάς καθόλου''.
Αμυντικός μηχανισμός είναι βέβαια αλλά βοηθάει να βαζεις τα πράγματα σε σωστή οπτική...Γιατί πολλά απο τα ''προβλήματα'' δεν εχουν την αξία που τους δινουμε...Ακόμα και ο θάνατος μερικες φορες δεν ειναι τοσο τραγικός.

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Ξέρεις τι σκέφτομαι όταν περνάω κάποια δύσκολη κατάσταση?
Οτι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα...Να είμαι στο νοσοκομείο και να πρέπει να χειρουργηθώ για παράδειγμα...Οπότε λέω στον εαυτό μου ''Μεγάλε καλά είσαι,μην μιλάς καθόλου''.
Αμυντικός μηχανισμός είναι βέβαια αλλά βοηθάει να βαζεις τα πράγματα σε σωστή οπτική...Γιατί πολλά απο τα ''προβλήματα'' δεν εχουν την αξία που τους δινουμε...Ακόμα και ο θάνατος μερικες φορες δεν ειναι τοσο τραγικός.

---

Σ' ευχαριστώ που προσπαθείς να βοηθήσεις... Τώρα είμαι λίγο πιο ήρεμη, τουλάχιστον προς το παρόν αλλά το πρωί επικρατούσε ένα άσχημο κλίμα και με επηρέασε αρνητικά... Κατά κάποιο τρόπο έχει να κάνει με θάνατο, θα σου εξηγήσω... Ο παππούς μου είναι 96 χρονών και τις τελευταίες μέρες δεν φαίνεται και πολύ καλά κι η μαμά μου είναι χάλια και της φταίνε τα πάντα, δεν μπορεί ν' αποδεχτεί ότι λόγω μεγάλης ηλικίας κάποια στιγμή θα φύγει... Προσπαθεί με νύχια και με δόντια να τον κρατήσει στη ζωή... Εδώ να διευκρινίσω για να μην παρεξηγηθώ πως δεν εννοώ να μην τον φροντίσει αλλά να καταλάβει πως κάποτε έρχεται η στιγμή που δεν μπορούμε πια να κάνουμε τίποτα... Με βρίσκεις κάπου λάθος;

Κατάλαβα...Δεν είσαι πουθενά λάθος...Εχεις την σωστή αντιμετώπιση...Θα πρέπει να πείσεις και την μητέρα σου να έχει την ίδια αντιμετώπιση...Θα πρέπει
να αισθανεται ευγνωμοσύνη που η ζωή της χάρισε τον πατέρα τόσα πολλά χρόνια...Σε κάποιους τους τον παίρνει πρόωρα...Μακάρι να παίρνανε όλοι τα χρόνια του.
Λογικο να επηρεάστηκε η διαθεσή σου απο αυτην την κατάσταση..Αλλά το έχεις πάρει σωστά το όλο πράγμα.

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Κατάλαβα...Δεν είσαι πουθενά λάθος...Εχεις την σωστή αντιμετώπιση...Θα πρέπει να πείσεις και την μητέρα σου να έχει την ίδια αντιμετώπιση...Θα πρέπει
να αισθανεται ευγνωμοσύνη που η ζωή της χάρισε τον πατέρα τόσα πολλά χρόνια...Σε κάποιους τους τον παίρνει πρόωρα...Μακάρι να παίρνανε όλοι τα χρόνια του.
Λογικο να επηρεάστηκε η διαθεσή σου απο αυτην την κατάσταση..Αλλά το έχεις πάρει σωστά το όλο πράγμα.

---

Χαίρομαι που συμφωνείς...

Όσο γι' αυτό που λες, ότι σε κάποιους τον παίρνει πρόωρα το έχω ζήσει μέσω του ξαδέλφου μου... Ο θείος μου πέθανε στα 60 του και δεν πρόλαβε να δει τίποτα, ούτε το γάμο του παιδιού του, ούτε το εγγόνι του... Κι έχει αφήσει δυσαναπλήρωτο κενό σε όλους μας... Τουλάχιστον ο παππούς μου θα πάει με τα χρόνια του όταν έρθει η ώρα...

Πώς μπορώ να χαρακτηρίσω ένας άνθρωπο που μπορεί την μια στιγμή να είναι καλά και μετά από λίγες ώρες να είναι χάλια;; Κάτι σαν τον εαυτό μου!!

Αρκετους θανάτους είχα το 21 από πολύ κοντινά συγγενικά πρόσωπα, ακόμα να τους ξεπεράσω.
Θεωρώ ότι με επηρέασαν και έπαθα αυτό που έπαθα.

Πάμε και στο σήμερα,
Πήγα για καφέ κάνα δυωρο και μετά σάπισα στο σπίτι και έπεσε η διάθεση μου.
Πρέπει να βρω μια δουλειά πρώτα απ' όλα κ μια κοπέλα αλλιώς δεν με βλέπω καλά.

Η θλιψη εμφανιστηκε σημερα αλλα δεν την φοβαμαι τοσο

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Πώς μπορώ να χαρακτηρίσω ένας άνθρωπο που μπορεί την μια στιγμή να είναι καλά και μετά από λίγες ώρες να είναι χάλια;; Κάτι σαν τον εαυτό μου!!

---

Καποιες σκεψεις σε ριξανε andrea, μεινε ομως και στο θετικο ότι ήσουν και καλα!

Quote:

---

Originally Posted by Player

Αρκετους θανάτους είχα το 21 από πολύ κοντινά συγγενικά πρόσωπα, ακόμα να τους ξεπεράσω.
Θεωρώ ότι με επηρέασαν και έπαθα αυτό που έπαθα.

Πάμε και στο σήμερα,
Πήγα για καφέ κάνα δυωρο και μετά σάπισα στο σπίτι και έπεσε η διάθεση μου.
Πρέπει να βρω μια δουλειά πρώτα απ' όλα κ μια κοπέλα αλλιώς δεν με βλέπω καλά.

---

Σιγουρα οι απώλειες σε επηρεασανε player. Θετικο ακουω οτι έχεις τη διαθεση να κανεις πραγματα για σενα!

το να συγκρινόμαστε διαρκώς με τα χειρότερα είναι κάτι που δεν βρίσκω φυσιολογικό. φαντάσου να είσαι το χειρότερο και να σου λέει κάποιος "τουλάχιστον δεν είμαι εσύ". ίσως είναι προσωπικό τραύμα. δεν πιστεύω ότι υπάρχουν χειρότερα για να τα έχουμε ως σύγκριση με την -και καλά- καλή μας κατάσταση. μάλλον για δευτερογενές όφελος το χαρακτηρίζω. κάτι που σε ταΐζει για να μην πάρεις την ευθύνη της ζωής σου.
στα δύσκολα, σου λέει από την άλλη, ο άνθρωπος πρέπει να σκέφτεται ότι θα τελειώσουν τα δύσκολα. ότι θα τα καταφέρει.

έχω να πάω για καφέ άπειρα χρόνια κι εύχομαι να μην ξαναπάω ποτέ. εκτός αν είναι για τέηκ αγουέι.

@κατια, έχω διάθεση να κάνω πράγματα για μένα αλλά έχω και το άγχος.
Δλδ με πιάνει πανικός στο άκουσμα και μόνο της δουλειάς και επίσης από το άγχος μου δεν μπορώ να φλερτάρω μια κοπέλα. Εάν πάω να μιλήσω με πιάνει πανικός, δεν μπορώ να το διαχειριστώ.
Οπότε, θετικό ναι, είναι μόνο η διάθεση. Πέρυσι π.χ τέτοια εποχή δεν έβγαινα καν.

@user, κ εμένα μου αρέσει ο Τέικ αγουει καφές, αλλά σε καφετέρια γιατί δεν πας; Έχεις άγχος; Μισείς το πλήθος;

@player έχω άγχος και μισώ το πλήθος, όχι μίσος δηλαδή να πεθάνουνε όλοι φάση, απλά δεν μπορώ τα μέρη με πολύ κόσμο, πολλή φασαρία, ανθρώπους και τις καφετεριες γενικά. παλιά πήγαινα, σε φάση πριν το σινεμά, αλλά γενικώς προτιμώ τα σινεμά.
παλιά υπήρχαν ανθρώποι που δεν με έκριναν κι όλας. πχ να πας για καφέ κάπου και να μην μιλάτε, αυτό είναι ουτοπία. αυτό ήθελα. λολ.

Quote:

---

Originally Posted by user

@player έχω άγχος και μισώ το πλήθος, όχι μίσος δηλαδή να πεθάνουνε όλοι φάση, απλά δεν μπορώ τα μέρη με πολύ κόσμο, πολλή φασαρία, ανθρώπους και τις καφετεριες γενικά. παλιά πήγαινα, σε φάση πριν το σινεμά, αλλά γενικώς προτιμώ τα σινεμά.
παλιά υπήρχαν ανθρώποι που δεν με έκριναν κι όλας. πχ να πας για καφέ κάπου και να μην μιλάτε, αυτό είναι ουτοπία. αυτό ήθελα. λολ.

---

Και εγώ μισώ το πλήθος, τα έκοψα όλα, για ποτό, σινεμά π.χ πλέον δεν πάω. Μόνο καφετέριες και αυτές φέτος άρχισα, είχα ενάμιση χρόνο που δεν πήγαινα ούτε για καφέ.

Γιατί τώρα σε κρίνουν επειδή δεν πας για καφέ; Αυτό είναι βλακεία οποίος το κάνει.

Ελπίζω να μην γίνομαι αδιάκριτος. Το άγχος το έχεις χρόνια; Παίρνεις κάποια αγωγή; Η είσαι εντάξει με αυτό; Το έχεις αποδεχτεί;

Δεν νιώθω καλά!!!

@player
κρίνουν πχ το γεγονός ότι επειδή είσαι ήσυχος ΠΟΛΥ ήσυχος, αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις ζωή. ή ότι είσαι ανεπιθύμητος επειδή δεν συμμετέχεις σε μια συζήτηση. πράγμα που είναι τελείως ανώριμο. παλιά ναι με έκριναν που δεν πήγαινα για καφέ, όπως κάναν οι συνομίλικοί μου, συγγνώμη κι όλας, δεν είμαστε όλοι το ίδιο! ευτυχώς για μένα υπήρξαν ανθρώποι που ήταν αλλιώς, κι έτσι δεν έμεινα με την εντύπωση ότι εγώ είμαι το πρόβλημα.
το άγχος το έχω μάλλον από το δημοτικό/γυμνάσιο, με την αμορφωσιά τότε και την ημιμάθεια σήμερα, δεν βλέπω αλλαγή στο κοινωνικό γίγνεσθε. βλέπω γενικώς την ίδια αδιαφορία στο σύνολο των ανθρώπων. μια διάθεση το διαφορετικό να απομακρύνεται και αυτό να είναι οκ.
όχι φάρμακα για το άγχος δεν πήρα, το είχα φέρει βόλτα με την πρακτική της έκθεσης στον κίνδυνο. δεν είμαι καθόλου εντάξει με αυτό, δυσκολεύει τη ζωή μου σήμερα.