Ακόμη τον γουστάρεις,κάνει μπαμ!Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Όπως ότι ζηλεύεις την φίλη.
Printable View
Ακόμη τον γουστάρεις,κάνει μπαμ!Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Όπως ότι ζηλεύεις την φίλη.
Όχι βρε προς Θεού καμιά σχέση απλά θυμήθηκα και είπα να το γράψω και αυτό.Quote:
Originally Posted by WhyAlwaysMe?
Ε ξέχνα τους!20 χρόνια πέρασαν!Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Ναι αλλά εγώ κόντεψα να πάω στο ψυχιατρείο με αυτήν την υπόθεση.
Ξέχνα τους!Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Μας τρελάνανε οικογενειακώς αυτά τα παρτσακλά υποκείμενα του παλαιού.
Δελφινι γεια σου!!!
πως παει το γυμναστηριο???
Συνεχίζω να πηγαίνω στο γυμναστήριο. Αλλά δεν έχασα πολλά κιλά είμαι 76 γιατί τρώω.
ποντους εχασες??Quote:
Originally Posted by δελφίνι
αν κανεις εντατικη ασκηση πρεπει να τρως!!!
Ναι Μάρα μου είμαι καλύτερα.
Και θυμάμαι ότι μετά από αυτό το γεγονός με κοροϊδεύανε παντού και στην εκκλησία και στην γειτονιά είχαμε κάτω από το σπίτι μας κάτι καφετέριες και εκεί με κοροϊδεύανε τα παιδιά.
Δελφίνι όσο το σκέφτεσαι τόσο σου καταστρέφεται η ζωή.
Τι να κάνω βρε παιδιά αυτοκαταστρέφομαι σαν κανένα βλαμμένο.
Επίσης δεν ξέρω αν έχει τύχει να σας κολλήσει ο γκόμενος της φίλης σας εμένα μέχρι τότε δεν μου είχε τύχει και δεν ήμουνα συνηθισμένη σε τέτοιες καταστάσεις. Στην μαμά μου είχε τύχει να την κολλάνε οι γκόμενοι των φιλενάδων τους και δεν ενέδωσε σε καμιά περίπτωση.
Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά …
Υπάρχει μια παλιά ιστορία για ένα παιδί που πήγε να ζητήσει τη βοήθεια ενός σοφού:
“Ήρθα, δάσκαλε, γιατί νοιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πως μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;”
Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε: “Πόσο λυπάμαι, αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα.
Μετά, ίσως..” και ύστερα από μια παύση συνέχισε : “Αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω.”
“Ε…μετά χαράς, δάσκαλε” είπε διστακτικά ο νεαρός, νοιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν για άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.
“Ωραία” συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε το δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας :”Πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος.
Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς για αυτό.
Και με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και
έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς.”
Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι κι έφυγε. Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι’ αυτό.
Όταν το παιδί έλεγε “ένα χρυσό φλουρί” άλλοι γελούσαν, άλλοι του γύριζαν τις πλάτες και μόνο ένας γέροντας φάνηκε αρκετά ευγενικός για να μπει στον κόπο να του εξηγήσει ότι ένα χρυσό φλουρί ήταν πάρα πολύ για ένα δαχτυλίδι.
Θέλοντας να βοηθήσει, ένας του πρόσφερε ένα ασημένιο νόμισμα κι ένα μπακιρένιο τάσι, όμως, ο νεαρός είχε οδηγίες να μη δεχτεί λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί κι έτσι απέρριψε την προσφορά.
Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στο δρόμο του στην αγορά – και σίγουρα θα ήταν πάνω από εκατό άτομα – , παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω.
Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο και να τον γλυτώσει από το πρόβλημά του. Έτσι, θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του δασκάλου.
Μπήκε μέσα στην κάμαρη.
“Δάσκαλε” είπε, “λυπάμαι.
Είναι αδύνατο να τα καταφέρω.
Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως, νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού.”
“Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε” απάντησε χαμογελώντας ο δάσκαλος.
“Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού. Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη.
Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησέ τον πόσα μπορεί να πιάσει.Ομως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι.”
Ο νεαρός καβάλησε το άλογο κι έφυγε πάλι.
Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με το φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί: “Πες στο δάσκαλο, αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του.”
“Πενήντα οχτώ χρυσά;” φώναξε το παιδί. “Ναι” απάντησε ο κοσμηματοπώλης. “Βέβαια,, με λίγη υπομονή θα μπορούσαμε να βγάλουμε γύρω στα εβδομήντα χρυσά φλουριά, όμως, αν είναι επείγον…”
Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα.
“Κάθισε” του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. “Είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι.
‘Ενα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα.
Και σαν τέτοιο, πρέπει να σ΄εκτιμήσει ένας αληθινός ειδικός.
Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;”
Και μ’ αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό του δάχτυλο του αριστερού του χεριού.
Να σου πω μια ιστορία
ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ
Εικόνα: https://s-media-cache-ak0.pinimg.com...b69e5e8475.jpg
Δελφινακι η ιστορια μιλαει για την αξια της αυτοεκτιμησης... Ωραιος ο Μπουκαι...
Τη φετινη χρονια τι σκεφτεσαι να κανεις? δεν ξεκινας χορο?
Δεν ξέρω τι θα κάνω. Γενικώς αισθάνομαι άχρηστη και ανίκανη. Μακάρι να έβρισκα μια δουλειά. Δεν ήμουνα τόσο άχρηστη και ανίκανη παλιά τώρα έγινα.
Γιατι δεν ασχολεισαι με μια τεχνη? να μην ερχεσαι σε επαφη με πολυ κοσμο, αρρωστους κλπ.Quote:
Originally Posted by δελφίνι
πχ αισθητικη? θα μαθαινες να φροντιζεις και τον εαυτο σου μεταξυ αλλων. Ισως ραπτικη, πλεξιμο, βοηθος σε καποιο καταστημα-σε μεγαλη πολη μενεις, δεν μπορει να μη ζητανε κοπελες σε μαγαζια.
Η γυμναστικη δεν ανεβασε καθολου την αυτοπεποιθηση σου?
Ναι η γυμναστική με βοήθησε πολύ και ο χώρος εκεί τα παιδιά κλπ. Μάρα ο πόνος μου άλλος ότι οι παλαιοημερολογίτες με νικήσανε και ότι είναι πιο έξυπνοι από μένα δυστυχώς.
Κανεις δεν σε νικησε, ξεκολλαααααααααααααα!!!!Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Και εσυ εξυπνη εισαι. Και τει τελειωσες και ιεκ, και αγγλικα ξερεις, και διαβαζεις, μια χαρα κοπελα εισαι!!!
Στην εποχη μας οι 40αρες ειναι οι νεες 30αρες!!
Οταν χασεις τα κιλακια με τη γυμναστικη θα δειχνεις 5 χρονια τουλαχιστον νεοτερη...
Μια δουλιτσα να βρεις να νιωθεις οτι κατι δημιουργεις/προσφερεις και το γυμναστηριο να συνεχισεις, ολα καλα θα πανε!!!
Ζησε τη ζωη σου δελφινακι και μη στενοχωριεσαι............
Καταρχάς επειδή έχασες μία μάχη δε σημαίνει ότι είσαι άχρηστη κι οι Ιταλοί έχασαν από εμάς το σαράντα αλλά μάλλον είναι καλύτεροι από εμάς
Η μαμά μου λέει ότι είμαι μία μετριότητα που σημαίνει ΠΑΤΟΣ την σημερινή εποχή για πολλούς.
Αν αναλογιστούμε ότι οι μανάδες δεν τα πάνε και τόσο καλά με τις κόρες τους, τότε νομίζω πως δεν θα έπρεπε να δίνεις τόση βαρύτητα σ' αυτά που σου λέει, τα οποία μπορεί και να τα λέει πάνω στο θυμό της.Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Ναι αλλά αν είμαι μία μετριότητα αυτό σημαίνει ότι είμαι ένα τίποτα στις μέρες μας.
Ρε δελφινι...θα σου μιλησω ευθεως και ελπιζω αντι να παρεξηγηθεις να το εκτιμησεις. Οσο καιρο ημουν εδω τα ιδια εγραφες. Τοσο καιρο ελειπα απο το φορουμ και ακομα τα ιδια γραφεις. Και παω στοιχημα οτι τα ιδια εγραφες πριν ακομα γραφτω εγω. Το ρεζουμε των θεματων σου ασχετα απο το πως θα το διατυπωσεις και απο το πλαισιο που θα το βαλεις καθε φορα σε καινουριο θεμα ειναι το "ειμαι αχρηστη". Θα σε ρωτησω λοιπον το εξης: Τι απαντηση περιμενεις;
Αμα σου πουνε χιλια μελη "οχι δεν εισαι αχρηστη, απλα πρεπει να κανεις το ταδε το δεινα προσπαθησε μπλα μπλα" και δεν τους πιστευεις η παρηγορεισαι προσωρινα απο τα λογια. Αισθανεσαι οτι η κουβεντα ισουται με πραξη και ξεγελας ετσι το μυαλο σου.
Απο την αλλη αν σου πει καποιος "ναι εισαι μετρια, αχρηστη, ενα τιποτα" παλι θα αντιδρασεις. Σε θυμαμαι καπου να υπερασπιζεσαι τον εαυτο σου οταν καποιος πηγε να στο δειξει και να γραφεις οτι οχι τι δεν εχω εγω δηλαδη και το εχουν οι αλλοι; Στο πηγαδι κατουρησα; Μια χαρα ειμαι"....
Εν ολιγοις και ναι να σου πουμε και οχι δεν εχει νοημα.
Αυτο που θελεις ειναι να το κουβεντιαζεις εδω για να αισθανεσαι οτι κανεις κατι για να βελτιωσεις τη κατασταση σου ενω δε κανεις τιποτα. Ειναι μια ψευδαισθηση δηλαδη. Δεν πιστευω λοιπον οτι εισαι μετρια η αχρηστη η οτιδηποτε τετοιο. Εισαι αδρανής, άπραγη.
Η εκτιμησε οσα εχεις και προσπαθησε να συμφιλιωθεις με αυτα η κανε κατι. Παρε αποφασεις, στοχους, και διεκπεραιωσε τους.
Πρεπει ομως να ειναι ρεαλιστικοι στοχοι. Αποφευγεις την πραγματικοτητα, ονειροπολεις πολυ ετσι δεν ειναι; Φαντασιωνεσαι πως θα ηθελες να ειναι η ζωη σου. Διαλεξε πρωτα μικρους στοχους. Σκαλοπατι σκαλοπατι.
Δε γινεται απο τη μια μερα στην αλλη να γινεις κατι που δεν εισαι. Μπορεις ομως να κανεις ενα μικρο βημα για να βελτιωσεις αυτο που ηδη εισαι.
Ρε Ναταλία σουπς δεν έχεις καταλάβει ότι βρίσκομαι σε αδιέξοδο και η θέση μου είναι πολύ δύσκολη και ότι δυσκολεύομαι γενικώς???
Εσάς σας έχει τύχει να σας κυνηγήσουνε, να σας ποδοπατήσουνε , να σας υποβιβάσουνε???? Εμένα μου έτυχε όμως από τους παλαιοημερολογίτες πριν χρόνια και αυτό είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο άλλος καταστρέφεται και αυτοκτονεί.....
Δελφίνι εμένα μου έτυχε αστην να λέει οποίου δεν του τυχε δεν ξέρει έτσι έβγαλα ψυχωση
Δελφίνι κανά νέο έχουμε με εξωτερικό?Έφυγες τελικά ή ακόμα εδώ είσαι?
Δε μου ετυχε οχι. Ναι σε πιστευω εισαι εισαι σε ασχημη θεση. Εγω σε ρωταω τι απαντηση ζητας εδω και πιστευεις οτι θα σου κανει καλο. Ειμαι εδω για να στη προσφερω, αληθεια. Τι θελεις; Λυπηση και συμπονια; Οκ τα εχεις...καημενο δελφινι...ποσο κακο σου εκανε ο κοσμος, καημενο θυμα, κριμα για οσα επαθες...νιωθεις καλυτερα με αυτο; Μετα; Τι;Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Σουπς ειναι σουπς...το παρατσουκλι του σουπερμαν τρομαρα μου. Τωρα θα ελεγα παραπεμπει πιο πολυ σε σουπα τελικα :PQuote:
Originally Posted by STAVROS
Το αν είσαι μία μετριότητα, σίγουρα δε θα το κρίνει η μητέρα σου. Και στην τελική, ποιος μπορεί να κρίνει έναν άλλο άνθρωπο και με ποια κριτήρια;Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Καταλαβαίνω πως δεν είναι ότι καλύτερο το να σου μιλά ένας άνρωπος του πολύ κοντυνού περιβάλλοντός σου, με αυτό τον τρόπο, αλλά λαμβάνοντας υπ' όψιν τα παραπάνω, όπως και το προηγούμενο σχόλιό μου, νομίζω πως καταλαβαίνεις ότι θα πρέπει να φιλτράρεις όσα σου λένε και να τα βάζεις στο ανάλογο πλαίσιο, αντί να τα δέχεσαι άκριτα.
ΧαχαχαχαχαχαχαχαQuote:
Originally Posted by Natalia_sups
ναι δελφίνι έχει τύχει και να μας υποβιβάσουνε και να μας υποτιμήσουν και να μας ξευτιλήσουν και να μας προσβάλουν συνέχεια και όχι από κάποια εκκλησία αλλά από πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Κατανοητό είναι αν για τη ζωή σου επαιξε καποτε σημαντικό ρόλο η εκκλησία αυτή, αλλά είναι ενας μηχανισμός μόνο και τίποτε άλλο...Quote:
Originally Posted by δελφίνι
όλος ο κοσμος δεν ειναι μια εκκλησια και η σχεση ενός πιστού με το θεό έχει να κάνει με το πως εφαρμόζει αυτά που πιστεύει και οχι οι αγιαστουρες...
Λες για Μετριότητα.... Και ποιοι ειναι δηλαδή οι επιτυχημενοι; Οι αριβίστες; οι απατεώνες; αυτοί που φορανε μια γραβατα κανουν τους ευσεβείς και θαβουν τον πλησίον τους;
Προσωπικά επιλέγω τότε να ειμαι από τους αποτυχημενους
Εγώ θέλω να είμαι επιτυχημένη πάντως όχι ιδιαίτερα απλά να κάνω οικογένεια.
Δελφίνι πάντως για να κανεισ οικογένεια πρέπει να είσαι κι έτοιμη
Επιτυχημενη; Οχι ευτυχισμενη; Η λεξη που διαλεξες μου δειχνει οτι το μονο που θες ειναι την επιδοκιμασια των "αλλων", σε νοιαζει πολυ το "για τα ματια του κοσμου", να σου πουνε μπραβο δελφινι, σε αγαπαμε δελφινι, τι φοβερη που εισαι δελφινι...κοιτα νοικοκυρευτηκε το δελφινι. Εχει και παιδια το δελφινι. Τι καλη μαμα το δελφινι...ποσο πολυ θαυμαζουμε το δελφινι. Βαλτε την πανω σε ενα βαθρο να την καμαρωνουμε, χειροκροτηστε...αυτη η φαντασιωση σε κανει δυστυχισμενη. Αυτο και η ιδεα που εχεις οτι νοιαζονται οι αλλοι αν εισαι "πετυχημενη" η "αποτυχημενη"...αμα σου πω οτι χεστηκανε θα με πιστεψεις; Ο κοσμος ειναι περισσοτερο απορροφημενος με τη δικια του οπτικη και τα δικα του θεματα για να καθεται να σε αξιολογει στο βαθμο που νομιζεις. Αντε να στο κανουν η οικογενεια σου και να σου γαμανε τη ψυχολογια μονο αυτοι, κανεις αλλος ομως δε νοιαζεται αν παντρευτεις η οχι, και αυτο δεν ειναι καλο ουτε και κακο. Σιγα τα ωα.Quote:
Originally Posted by δελφίνι
Απλα νιωθεις σε μεγαλο βαθμο την απορριψη στη ζωη σου και την μεγαλοποιεις στο μυαλο σου και την παιζεις συνεχεια σε επαναληψη στο μυαλο σου με αποτελεσμα να την προκαλεις κι ολας απο ενα σημειο και μετα με τα μοτιβα της σκεψης και της συμπεριφορας σου. Και μετα βολευεσαι στη θεση του θυματος.
Αυτο ειναι το θεμα σου ολο και ολο σε δυο τρεις σειρες. Αλλα ξερω κι αλλη γυναικα με τετοιο σκεπτικο του θυματος...πολυ δυσκολο εως και αδυνατο να το δεις αυτο που σου λεω καθαρα και να το παραδεχτεις στον εαυτο σου. Η άρνηση στην οποια βρισκεστε σας προστατευει γιατι η αληθεια θα ηταν υπερβολικα τραυματικη και θα απαιτουσε αλλαγες που σε πρωτη φαση θα σας κοστιζαν παρα πολυ ψυχικα και το αποτελεσμα δεν θα ηταν εγγυημενο. Πιο μπεσα δεν θα στα πει ποτε κανεις δελφινι να το ξερεις...
Αλλα ξερω οτι δεν θα αλλαξει κατι, θα συνεχισεις να γραφεις τα δικα σου τα κλασσικα...καλη τυχη σου ευχομαι.
Κι εγώ το έλεγα Σαπς! Πιο κυριλέ μου ακούγεται το Σαπς! Αλλά αφού είναι Σουπς, οκ...Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Δελφιναρα μου εγώ ξέρω ότι έχεις μυαλό προσπάθησε λίγο να είσαι πιο θετική οι άνδρες είναι χαιβανια κάνε μία προσπάθεια λίγο διαφορετική να δεις τι θα βγάλει
Επίσης ένα άλλο θέμα που με απασχολεί πάρα πολύ είναι ο αδελφός μου. Λοιπόν όσον αφορά αυτόν έχω να πω πάρα πολλά και όλα είναι φριχτά. Ο αδελφός μου λοιπόν δεν ήθελε να πάει στο σχολείο. Έβγαλε το γυμνάσιο και μετά δεν ήθελε να πάει στο σχολείο. Καθότανε όλη την ημέρα μέσα στο σπίτι βάζοντας στην διαπασών μουσική, τόσο που είχε σπάσει τα νεύρα μας τρέφοντας ιδιαίτερο μίσος για μένα και για τον μπαμπά μου. Εμένα με μισούσε γιατί μέχρι τα 10 μου του έπαιζα την μαμά και τον μάλωνα και τον χτυπούσα για να διαβάσει, να φάει και κοιμηθεί (μικρό ήμουνα και δεν με έκοβε). Τον μπαμπά τον μισούσε γιατί ο μπαμπάς δεν τον αποδέχτηκε ποτέ γιατί τον θεωρούσε από μικρό χαζό ανώριμο και χαμένο. Κάθε μέρα είχαμε λοιπόν φασαρία μέσα στο σπίτι, άγρια μάλιστα με τον Γιάννη να φωνάζει συνέχεια με τον μπαμπά και γρονθοκοπεί εμένα μέχρι θανάτου ορισμένες φορές. (μια φορά θυμάμαι με το γόνατό του με έδωσε μπουνιά στην μύτη μου και τρέχανε αίματα, άλλη μου έδινε μπουνιές στο πρόσωπο και κατέληγα με μαυρισμένα μάτια και μώλωπες παντού στο σώμα, μια άλλη φορά με μαχαίρωσε με μαχαίρι και πήγα στο νοσοκομείο να κάνω ράμματα, έσπασε τον μπαμπά μου μπουκάλι στο πρόσωπο και έκανε 35 ράμματα στο νοσοκομείο, έσπασε της μαμά μου τα πλευρά και άλλα τέτοια.) Απηυδήσαμε και δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Εγώ κόντεψα να τρελαθώ στην κυριολεξία. Κάθε μέρα μα κάθε μέρα στην κυριολεξία ξύλο φωνές φασαρία να γινόμαστε ρεζίλι στην γειτονιά να έρχεται το 100 και άλλα τέτοια. Προβληματική κατάσταση. Δεν ήξερα που να πάω. Έλεγα στον μπαμπά μου ότι δεν μπορώ άλλο και ότι έπρεπε να φύγω από το σπίτι και να ζήσω μόνη μου γιατί δεν αντέχω και δεν θέλανε να μείνω μόνη μου. Μια φορά με γρονθοκοπούσε μέχρι θανάτου τόσο που μου κόπηκε η αναπνοή μου έφυγα έξω έξω φρενών και ζητούσα βοήθεια από τους γείτονες. Όλοι στην γειτονιά μας ξέρανε και λέγανε το σπίτι του τρελού. Είχα γίνει ρεζίλι δεν άντεχα άλλο. Από παντού για ένα διάστημα κόντεψα να πάθω ασφυξία και στην εκκλησία χάλια και παντού χάλια. Πώς δεν πήρα τα όρη και τα βουνά απορώ. Λεκτική κακοποίηση και σωματική και ψυχική. Να με βρίζει λέγοντάς με ότι είμαι χάλια και άλλα τέτοια. Έπλεξε και με τα ναρκωτικά έκανε χρήση ηρωίνης 3 χρόνια στα 30 του με πλήρη συνείδηση. Μας έβγαλε κυριολεκτικά έξω από τα ρούχα μας. Να φοβάται μην κόλλησε ηπατίτιδα και AIDS. Ερωτεύτηκε και ένα φρικιό μια ναρκομανού ένα ρεμάλι που πήγαινε για σεξ με όλους τους γύφτους με χωρίς δόντια και τέτοια και να λέει και συν τοις άλλοις ότι τάχα εκείνη είναι καλύτερη από μένα και πιο έξυπνη και από τον μπαμπά. Πήγε σε νυκτερινό τεχνικό λύκειο και πέρασε και στα τει αλλά σιγά να μην πήγαινε να το τελειώσει. Πέρασα μια κόλαση και με τον αδελφό μου. Τώρα έκοψε τα ναρκωτικά είναι καθαρός μόνος του τα έκοψε και κάθεται στο σπίτι χωρίς να κάνει τόσο συχνά φασαρίες κάνει πάλι άλλα όχι τόσο συχνά και συνεχίζει να μην κάνει τίποτα όπως πάντα και μόνο παίρνει τηλέφωνο στα μέντιουμ για να ρωτήσει αν αυτή η παλιοπατσαβούρα τον γουστάρει η οποία δεν δίνει δεκάρα για πάρτη του και κάλεσε πάρα πολλές φορές την αστυνομία γιατί την ενοχλούσε αυτός. Προσπάθησα πάρα πολλές φορές να τον βοηθήσω άλλα μάταιος κόπος δεν μπορώ να βοηθήσω. Πραγματικά θα ήθελα κάτι να γίνει να τον ερωτευτεί καμία (πράγμα απίθανο) και να σηκωθεί να φύγει για πάντα από το σπίτι ή να παντρευτώ εγώ να φύγω από το σπίτι και να μην τον ανοίξω ποτέ την πόρτα του σπιτιού μου. Αυτό το παιδί έκανε τα αδύνατα δυνατά να καταστρέψει όλο το σπίτι μου και να μας τρελάνει. 'Ηταν ένα διάστημα που επιθυμούσα τον θάνατό του, ήθελα να πεθάνει τόσο μα τόσο πολύ.... Αυτό με τον αδελφό μου συμβαίνει για πολλά χρόνια εδώ και 30 χρόνια. Πιστεύω ότι αν δεν είχα αυτό το μεγάλο οικογενειακό πρόβλημα δεν θα αντιδρούσα με αυτόν τον τρόπο όταν με κολλούσε ο γκόμενος της φίλης μου και σίγουρα αυτός ο βλάκας δεν θα με πηδούσε ποτέ.... ούτε και θα έβριζα τους παλαιοημερολογίτες ποτέ.
ενταξει και εσενα δλδ πιστευεις οτι χαλασε η ζωη σ για ενα πηδημα?Quote:
Originally Posted by δελφίνι