Η νύχτα είναι ωραια:)
Printable View
α εντάξει η αλήθεια είναι πως δεν τρώω συχνά απ έξω και δεν έχω καλή γνώμη, εκτός και μόνο σουβλάκια που είναι πανάκριβα πλέον.
στην περιοχή σου αν καλέσεις απευθείας το μαγαζί ποιά είναι η διαφορά;
Και καλά κάνεις και δεν τρως είναι ανθυγιεινό.
Μια μπορεί να τύχει να μην έχω κάρτα, την άλλη να μην έχω το τηλέφωνο του μαγαζιού, ενώ άμα μπεις ι φουντ διαλέγεις τα πάντα, ακόμη και ποια μαγαζιά είναι πιο κοντά η σε πόση ώρα θα στα φέρουν.
Βέβαια δεν λέει κανονικά να παίρνεις απο ι φουντ γιατί το μαγαζί χάνει ένα 15-20% που δίνει στο ι Γουντ για κάθε παραγγελία που γίνεται μέσω του απ'.
Ωραία αυτά που γράφεις και με βρίσκουν σύμφωνο. Πάω ένα βήμα πιο πίσω. Σημασία έχει να κατορθώσεις να κάνεις φίλους, να είσαι δηλαδή αποδεκτός για φίλος και όχι απλά γνωστός από αυτούς που προσεγγίζεις επειδή τους γουστάρεις ως άτομα για φίλους. Αν δεν το επιτύχεις αυτό ή αν από παιδικής ηλικίας κανείς δεν σου χάραξε μέσα σου τον τρόπο να το επιτυγχάνεις αυτό, θα περάσεις όλες τις φάσεις της ζωής σου από τα πρώτα μαθητικά χρόνια μέχρι να γεράσεις με ελάχιστους έως κανέναν φίλους, κι όταν λέω ελάχιστους εννοώ τον κάθε περιπτωσάρα που στο βάθος του νου σου δεν τον θες για φίλο αλλά λόγω της αποτυχίας αποδοχής αποδέχτηκες αυτό ως αναγκαίο συμβιβασμό για να μην είσαι πλήρως μόνος και έστω να χεις μια βοήθεια σε ώρες ανάγκης. Άμα δεν έχεις αυτό το θέμα ερχόμαστε και συζητάμε αυτά που γράφεις. Μόνο το 8 θα σχολίαζα. Αν προσπαθείς να το παίζεις άψογος και τέλειος και να τους λες σε όλα ναι πρώτα θα σε εκμεταλλευτούν και θα πάψουν να σε σέβονται και έπειτα θα σε παρατήσουν. Το αν χαίρεται κανείς με τις επιτυχίες ή μαραζώνει για τις αποτυχίες σου το καταλαβαίνεις από το ύφος του προσώπου του εκείνα τα δευτερόλεπτα που του λες την κουβέντα. Οι φιλίες που υπάρχουν σήμερα είναι μείγμα χαβαλέ και λυκοφιλίας, δεν υπάρχουν οι φιλίες που έχουν ως κέντρο καλοσύνη, αποδοχή, αρχές ηθικής, ηπιότητα, αγνότητα.
αυτό με τα ποσοστά δεν το ήξερα.
εγώ παραγγέλνω καφέ από αππλικέισο του ίδιου του καφέ πχ γρηγόρης, έβερεστ. κι εκεί το ίδιο γίνεται;
Ένα σου γέλιο με χτυπά και μ' ανασταίνει
σαν τις σφαλιαρίτσες που δίνουν σε κάποιον που λιποθύμισε. :confused:
Τικ τακ τικ τακ.
Σήμερα τα ξημερώματα, αναγκαστικά να κάνω ευθανασία σε ένα από τα 3 σκυλάκια που φροντίζω. Χθες το πρωί ήθελε να πάμε βόλτα, ενώ τόσες μέρες δεν είχε διάθεση, λέω τέλεια. Το απόγευμα με πήρε ο γιατρός για να με ενημερώσει για τα αποτελέσματα της αξονικης που κάναμε τη Τρίτη. Καρκίνος. Το βράδυ ήταν χάλια. Τα ξημερώματα του ζήτησα να την πάω, μπας και μπορεί να την βοηθήσει. Δεν μπορούσε. Η αξονική δεν έδειξε μόνο καρκίνο. Ή θα την άφηνα να φύγει μόνη της με ρίσκο να ταλαιπωρηθεί κι άλλο ή να κάνουμε ευθανασία. Ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που πήρα. Όλες αυτές τις μέρες ενω ήταν χάλια, δεν έτρωγε, ήμουν φουλ δίπλα της αλλά ταυτόχρονα μακριά της. Το μυαλό μου ήταν πάντα αλλού. Μηχανισμός άμυνας, λέει η ψυχολόγος, τον ανεπτυξα για να μπορώ να επιβιώσω, με τόση βία που είχα δεχτεί σαν παιδί. Νιώθω πόνο. Έχω χάσει δικούς μου ανθρώπους και μέσα στο μυαλό μου τα "τακτοποιουσα" έτσι ώστε να μην πονάω τόσο, για να με προστατέψω. Μόνο στο θάνατο ενός δικού μου ανθρώπου (οχι συγγενή) πονεσα. Αλλά όχι τόσο όσο τώρα.. Έγιναν όλα γρήγορα. Δεν εχω ξανά χάσει σκύλο. Και ποναει πολύ ρε γαμωτο.
Πόσο χρονών ήταν; Καταλαβαίνω τον πόνο σου. Έχω αναγκαστεί να κάνώ κι εγώ ευθανασία στο σκυλί μου λόγω καρκίνου, επιληψίας στα 17 της χρόνια και ήταν ανυπόφορο.
Είναι όντως μια μεγάλη απώλεια η απώλεια του σκυλιού. Δεν μπορώ να σου πω κάτι να σε παρηγορήσω μόνο να το θυμάσαι και να ξέρεις πως καλύτερα να μην υποφέρει όσο σκληρό κι αν είναι.
Κουράγιο τζορτζ.
George, όχι μόνο αγόρι μου δεν την πρόδωσες, αλλά τη βοήθησες και την γλίτωσες από ένα τέλος που δεν της άξιζε.
Σου στέλνω μία μεγάλη αγκαλιά. Σήμερα πέθανε η μητέρα μου, αλλά μπήκα μόνο για σένα, για να σου γράψω πως καταλαβαίνω πόσο δεμένος ήσουν με το ζώο σου και πόσο δύσκολο ήταν αυτό που πέρασες μαζί του. Κι εμένα χθες και σήμερα ο σκύλος μου έκανε πάλι επιληπτικές κρίσεις και φοβάμαι πως φτάνουμε στο σημείο της δύσκολης απόφασης. Είναι ζόρικο και σκληρό αλλά αναπόφευκτο κάποιες φορές να πρέπει να πούμε αντίο με αυτό τον τρόπο. Είσαι στη σκέψη μου.
Λυπάμαι για τον θάνατο της μητέρας σου, αν και δεν ξέρω πώς αισθάνεσαι για αυτόν. Εύχομαι να βρεθεί κάποια λύση για το σκύλο σου και να μη χρειαστεί να πάρεις τη δύσκολη απόφαση.. Σε ευχαριστώ που μπήκες για μένα, που καταλαβαίνεις πως νιώθω. Δεν μπορούν όλοι να καταλάβουν πόσο δύσκολο είναι να χάνεις ένα ζώο, πόσο πονάει. Οσο περνάνε οι μέρες αυτό γίνεται χειρότερο. Σε πνίγει.
Συλλυπητηρια wildhoney και καλη δυναμη για τη φαση που περναει ο σκυλος σου.
Συλλυπητηρια george 1520,να τον θυμασαι.
Συλλυπητηρια και από εμένα wildhoney και καλη δυναμη για τη φαση που περναει ο σκυλος σου.
Κι αν φόβος να δένει να μην μείνουμε μόνοι....
Πάλι ο φόβος μας στέλνει μακριά απ' ό,τι ενώνει...
ωπ!
να κοιτάς και να φεύγεις
μη φοβάσαι να χάνεις
χμ καλό δεν θυμάμαι τους στίχοι, χα!
Με έχει πεθάνει η μέση από χθες ρε γαμ...το
Είπα κι εγώ να πετάξω κάτι άχρηστα πράγματα
Είπε μια κοπελιά που με βρήκε στη πολυκατοικία να με βοηθήσει αλλά αρνήθηκα καθώς το είχα και δεν νιώθω καλά όταν μου λένε να με βοηθήσουν .
Τι το ήθελα με έφαγε η κακούργα :p
Έπρεπε να πω ναι.
Ότι χειρότερο ο πόνος στη μέση δεν ξες πως να περπατήσεις καλά για να μη σε πονάει.
ω καλά.
με είχε πιάσει δύο φορές φέτος.
ούτε να σηκώσεις ούτε να περπατήσεις, με τη θερμοφόρα σου και το αλγκοφρέν. εγώ δηλαδή πλέον κατευθείαν παίρνω αναλγητικό δεν αντέχω τον πόνο.
Στόλισα και είναι όλα σαν διαμαντένια!
εγώ πάλι για πόνο στη μέση παίρνω κατευθείαν πια, δεν τα ξαναπερνάω αυτά.
πονοκέφαλο περιμένω κι αν έχω και την άλλη μέρα.
έχεις κι ένα δίκιο, μετά συνηθίζει ο οργανισμός και δεν λειτουργούν;
εδώ που είμαι ήσουνα, Χάρλεϊ. μίζερι νταζ λαβ κόμπανι και τέτοια.
τα παναντόλ τα μπλε
Άφηνα τους άλλους να μιλούν για 'μενα και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας.