Καλό το αλκόολ.. Εύχομαι μόνο να μην φτάσεις εκεί που βήχεις και φτύνεις αίμα... Καλή τύχη ΚΕΝΟ..Quote:
Originally Posted by KENO
Printable View
Καλό το αλκόολ.. Εύχομαι μόνο να μην φτάσεις εκεί που βήχεις και φτύνεις αίμα... Καλή τύχη ΚΕΝΟ..Quote:
Originally Posted by KENO
Σκέφτομαι ότι ενώ «σκέφτομαι» στην ουσία δεν σκέφτομαι.
οχι δεν εφτασα εκει ακομα. σημερα ξυπνησα απελπιστικα ΚΟΜΜΑΤΙΑ, ζαλιζομουν και μου ρχοταν να ξερασω ακομα κι αν καθομουν ακινητος, με το δεξι μου ματι να ποναει λες και εχει καρφωθει γυαλι, φρικτος πονος οπως συνηθιζεται. ενιωθα οτι εχω γεμισει κρασι μεσα μου κι επρεπε να κανω εμετο να βγει. δε θυμαμαι ποσα ντεπον πηρα να συνελθω, μονο οτι σηκωθηκα κατα τις 7 θυμαμαι, εφαγα δυο κουταλιες μελι, και μετα πηρα με το ζορι ενα και ξαπλωσα αλλα δε με παιρνε ο υπνος. ξυπνησα μετα κατα τις 1 παλι και ημουν πολυ χαλια, κατερευσε το ανοσοποιητικο μου συστημα και ενιωθα ενα τρομερο μπουκωμα σε βαθμο να μη μπορω να αναπνευσω, συναχωθηκα για λιγο στα ξαφνικα, αφου φταρνιστηκα κι απανωτα δυο τρεις φορες. μετα ηπια καφε ξαπλωσα παλι λιγο, και συνηλθα. τον αγαπαω πολυ τον εαυτο μου, αλλα δε μπορω να νιωσω οτι η ζωη εχει αξια, ειδικα αφου παραμενω μονος και κανεις δε νοιαζεται για μενα, οδηγουμε στην αυτοκαταστροφη, μια με τις 3 τρυπες στο κεφαλι παλι προχτες, αλλη μια με το κρασι τωρα, θελω να φυγω να ησυχασω επιτελους.Quote:
Originally Posted by BloodyKate
Σκέφτομαι πως ο καθένας έχει το δικό του τρόπο να αυτοκαταστρέφεται.. Και μπορεί να είναι τόσο ύπουλος αυτός ο τρόπος, που μπορεί να μην τον πάρεις καν χαμπάρι..
σκεφτομαι οτι αγχωνομαι υπερβολικα πολυ με το καθετι και τον καθενα και δε ξερω πως να το αντιμετωπισω. μαλακισμενα κλειστομυαλα ατομα με κρινουν αρνητικα απλα γιατι διαφερω. σιχαθηκα αυτη τη χωρα πολυ ασχημα, θελω να εξαφανιστω!
Ολοι μας διαφερουμε, δεν εισαι ο μονος. Να μην σε νοιαζει οι υπολοιποι τι λενε για σενα αλλα σκεψου οτι αν το εχεις διαπιστωσει να συμβαινει με τους περισσοτερους που σε γνωριζουν τοτε σιγουρα κατι φταιει με σενα το οποιο θα επρεπε να ψαξεις. Γιατι δεν πας σε εναν ψυχολογο? Αναρωτιεμαι!Quote:
Originally Posted by KENO
αυτα που εγραψα δεν εχουν να κανουν με ατομα του φορουμ, οποτε μην ανησυχεις δεν σε αφορουν. σχηματισες ασχημη εικονα για μενα, ομως δεν ειμαι μονιμως ετσι.
ξερω τι φταιει νομιζω, που θελω να νιωθω τα αλλα ατομα σιγουρα. οτι τα εμπιστευομαι δλδ και μπορω να βασιστω πανω τους. οταν δε συμβαινει αυτο με αγχωνουν και τους βλεπω σαν παρεισακτους, αν οχι εχθρους. λες και θα μου τη φερουν απροοπτα και θα με προδωσουν.
εχει να κανει και με το οτι δε νιωθω οτι ανηκω, εγω εδω, Ελλαδα και γενικοτερα. αυτο δε το καταλαβαινει κανενας, παρα μονο αυτη που γουσταρε Ιαπωνια (και Κορεα).
επισης σημαντικο ρολο επαιξε και η πρωτη πρωην μου, αυτη που σπουδαζει Βελγιο, γιατι ο περισσοτερος αρνητισμος μου απ'την αρνητικοτητα της προερχεται, που δε τα ξαναβρηκαμε και πηγαν δυομιση χρονια τζαμπα. και φυσικα τα σκατα της Αθηνας.
ο ψυχολογος/ψυχιατρος το μονο που θα κανει ειναι να μου δωσει τροπο ή φαρμακα για να νιωθω καλα μεσα στο περιβαλλον, δε μπορει να μου το αλλαξει, ουτε μπορει να ελεγξει τους αλλους ανθρωπους.
οντως! εσυ νομιζεις οτι το προβλημα σου ειναι το περιβαλλον κ οι αλλοι ανθρωποι?Quote:
Originally Posted by KENO
μα εγω δεν εχω προβλημα με κανεναν. αλλα ακομα κι αν εχω, το περιβαλλον μας επηρεαζει παντα! αρα αυτο ευθυνεται για ολα. αν ημουν σε αλλη χωρα με πιο ανοιχτομυαλους ανθρωπους, και οχι μεστη βρωμα της Αθηνας και με τους μαλακες, θα ημουν οκ.
slitly mad skeftomai :p pali ta idia nomizete oti kanw san paidiaki?
το μηνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.
σκεφτομαι οτι παντα περιμενω κατι αν και ημουν ο πιο ανυπομονος ανθρωπος.
το να περιμενουμε κατι δεν αποκλειει να ειμαστε ανυπομονοι... απλα δεν ερχεταιQuote:
Originally Posted by γιώτα2
Οι ψυχασθένειες είναι μοντέρνο φαινόμενο. Τα κύρια αίτια αυτών είναι η κακή διατροφή (έλλειψη καλών φυσικών βιταμινούχων τροφών), οι ρυθμοί της καθημερινότητας, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η κακή εκπαίδευση και η έλλειψη ηθικής στον αθλητισμό και στα σχολεία στον ανταγωνισμό. Κατά κύριο λόγο η διατροφή και ειδικά σε μικρή ηλικία, όπως για παράδειγμα η έλλειψη θηλασμού με φυσικό τρόπο η η γονική παρουσία όπως η χρησιμοποίηση baby sitter για τα μωρά παιδιά. Και όσο χειροτερεύουν οι ανθρώπινες σχέσεις και η διατροφή τόσο χειροτέρευαν οι ψυχικές ασθένεις. Δείτε για παράδειγμα την Αμερική. τόσο πολύ απέχουμε κι εμείς;
Τα καλά νέα. Λύσεις υπάρχουν. Αρκετές φαρμακευτικές έχουν προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.
Σκέφτομαι πόση ανάγκη έχω να γευτώ την ομορφιά της φύσης και των θαλασσών, παράλληλα χωρίς να αφήνω έξω απο τον χορό την εξέλιξη της τεχνολογίας (η οποία πρασινίζει και μας εξυπηρετεί καλύτερα με τον καιρό).