Τι σκέφτεστε;

Σκέφτομαι πως το καλοκαίρι ολόκληρο ζούσα μια ψευδαίσθηση. Νόμιζα ο ηλίθιος πως γνώρισα την αληθινή φιλία, αλλά όλα αποδείχτηκαν μια φούσκα. Ποιον κοροϊδεύω, αφού φιλία δεν υπάρχει πια στις μέρες μας; Και δε θα 'πρεπε να προκαλεί έκπληξη, αφού έχει εκλείψει και η οικογένεια ακόμα. Στο πρώτο μου στραβοπάτημα η υποτιθέμενα αφοσιωμένη και πιστή φίλη που ήταν ταγμένη να με βοηθήσει την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Είναι δυνατόν για ένα λαθάκι, που στην τελική ήταν παρενέργεια της μετάβασής μου στην κοινωνία και το καταλάβαινε, να αναίρεσε όλα όσα μου είπε; Δεν μπορώ να χωνεύσω με πόση ελαφρότητα και απάθεια με παράτησε υπό το μανδύα του άγχους και της πίεσης που και καλά της προκάλεσα. Τελικά τι της ήμουν; Απλά κάποιος με τον οποίο περνούσε ευχάριστα το χρόνο της και όταν σταμάτησε να καλοπερνάει με πέταξε σαν στυμένη λεμονόκουπα; Πόσο ψεύτικα μπορεί να ήταν όλα, ώστε να με ξαποστείλει για ένα παραμικρό πταίσμα; Εκεί που νομίζω ότι την ξεπερνάω, υποτροπιάζω και ο λογισμός μου τρέχει πάλι εκεί. Από τη μια θέλω να την ξεχάσω σαν να μην υπήρξε ποτέ και από την άλλη τρέφω ελπίδες να τα ξαναβρώ κάποτε μαζί της.

σκεφτομαι οτι υπαρχει τοση υποκρισια και αισθανομαι αφελης.

Σκέφτομαι πόσο καλύτερα θα ήταν να μην είχαμε ανάγκη τους ανθρώπους. Να μη χρειαζόμασταν συντροφιά για να νιώθουμε πλήρης. Και ακόμα καλύτερα να μη νιώθαμε καν, σαν ρομπότ. Γιατί υπάρχουν τα συναισθήματα, για να υποφέρουμε;

WELL WELL WHAT DO YOU HAVE TO SAY FOR YOUR SELF?







(scroll down for spoiler)
















*ghost*

Den vriskw to analogo thema alla sta prosexws pou thelw na dw (tainies) einai to ghost in the shell

Εκεί που πάει να γίνει κάτι καλό που να με βγάλει από τη μιζέρια μου, κάτ άλλο θα στραβώσει και επιστρέφω πάλι εκεί απ' όπου ξεκίνησα.

σκεφτομαι αλατι στις πληγες. και να γελαω ωσαν τον Bryan Fury (cyborg ειπες ?).

Μια χαμένη παιδική αθωότητα. Τότε που όλα έμοιαζαν ανέμελα και ξέγνοιαστα. Ή σχεδόν όλα...

Έρχεται ένας δύσκολος χειμώνας..

Σκέφτομαι ότι υπάρχουν Άγιοι άνθρωποι ακόμα και στη σημερινή εποχή. άνθρωποι που αρνιούνται αυτά τα οποία είμαστε εξαρτημένοι όλοι εμείς όπως το σεξ. Και αν δεν υπάρχουν κάποτε υπήρχαν. Πολλές φορές θέλω να πιστεύω πως υπάρχει κάποια άγια μορφή εκεί ψηλά που μας κοιτάει σιωπηλά η άλλοτε βροντερά. Και γιατί να έχουν όλα λογική εξήγηση, απο το πηγάδι κατουρίσαμε; Όχι δα. Εξωγήινοι, Θεός ότι να'ναι εγώ πιστεύω πως θα υπάρχει ζωή και κάπου αλλού εκτός απο τη Γη και όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Πίσω στο χρόνο δεν μπορούμε να πάμε ούτε να προβλέψουμε το μέλλον ούτε είναι όλα μια λογική εξήγηση ούτε τα παραφυσικά φαινόμενα. ... ΤΙ ΕΙΠΕΣ? Κατάλαβες φίλοι μου; Εγώ ΔΕΝ καταλαβαίνω. Όλοι αυτοί οι θόρυβοι, είναι σαν το κασετόφωνο που διατηρεί τους χαμένους ήχους όπως τα κοράκια έξω που είναι αρκετά σιωπηλά και δεν τρωνε ούτε το τυρί που τρώω εγώ, τι διάολο πρέπει να αγοράσω πιο ποιοτικό τυρί φαίνεται η τα σκυλιά δεν μπορούνε να φάνε τις αηδίες που τρώμε εμείς. Τα γατιά αν ήταν τίγρεις με ευχαρίστιση θα μας έτρωγαν. Δεν είναι αστεία αυτά. Τα λατρεύω τα γατιά γιατί μας έχουν αγαπήσει και ήρθαν πιο κοντά μας. Όχι όμως και οι αληθινές τίγρεις κατανοητό πιστεύω.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν δώσει στους Θεους τους μορφή με σώμα ανθρώπου και κεφάλι ζώου, άλλοτε πτηνού, άλλοτε γάτας, άλλοτε σκύλου και άλλα. Τυχαίο δε νομίζω αλλά εκτός κι αν είχαν έρθει εξωγήινοι εκείνη την εποχή μάλλον κάτι θα έβλεπαν σε αυτά τα ζώα κάτι το θεικό ας πούμε. Καλή μέρα και καλή εβδομάδα αργοπορημένα ίσως συμφορουμήτιδες και συμφορουμίτησες. Αγαπάτε ο ένας τον άλλο είναι καλό να γίνεται αυτό.

Πώς θα ξαγρυπνήσω άλλες 10 ώρες ώστε να πέσω νωρίς και να αποκαταστήσω το βιολογικό μου ρολόι.

σκεφτομαι το παραμυθι της καθεμιας που ζει το παραμυθι της. keep losing κοριτσακια.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

αυτα που εγραψα δεν εχουν να κανουν με ατομα του φορουμ, οποτε μην ανησυχεις δεν σε αφορουν. σχηματισες ασχημη εικονα για μενα, ομως δεν ειμαι μονιμως ετσι.
ξερω τι φταιει νομιζω, που θελω να νιωθω τα αλλα ατομα σιγουρα. οτι τα εμπιστευομαι δλδ και μπορω να βασιστω πανω τους. οταν δε συμβαινει αυτο με αγχωνουν και τους βλεπω σαν παρεισακτους, αν οχι εχθρους. λες και θα μου τη φερουν απροοπτα και θα με προδωσουν.
εχει να κανει και με το οτι δε νιωθω οτι ανηκω, εγω εδω, Ελλαδα και γενικοτερα. αυτο δε το καταλαβαινει κανενας, παρα μονο αυτη που γουσταρε Ιαπωνια (και Κορεα).
επισης σημαντικο ρολο επαιξε και η πρωτη πρωην μου, αυτη που σπουδαζει Βελγιο, γιατι ο περισσοτερος αρνητισμος μου απ'την αρνητικοτητα της προερχεται, που δε τα ξαναβρηκαμε και πηγαν δυομιση χρονια τζαμπα. και φυσικα τα σκατα της Αθηνας.
ο ψυχολογος/ψυχιατρος το μονο που θα κανει ειναι να μου δωσει τροπο ή φαρμακα για να νιωθω καλα μεσα στο περιβαλλον, δε μπορει να μου το αλλαξει, ουτε μπορει να ελεγξει τους αλλους ανθρωπους.

---

Καλα ολα αυτα ΑΛΛΑ τι σε κανει να πιστευεις οτι ανυσηχω αν μιλας για μενα. Λιγο κουφο δεν ειναι? Αν νομιζα οτι εννοουσες για μενα πουθενα θα στο ελεγα στα ισια.. οποτε αναθεωρησε λιγο τα γραπτα σου plz! :) Η ασχημη γνωμη ειναι επειδη εσυ θες να υπαρχει για σενα! Οταν βγαζεις κομπλεξ και αρνητισμος χωρις να προσπαθεις να εχεις την διαθεση σε κατι θετικο απομακρυνεις τους ανθρωπους και τους δημιουργεις αρνητικοτητα.

τρελό πήξιμο αυτή τη βδομάδα :(