https://youtu.be/jUQFcBNbkJg
Printable View
Τα ίδια προβλήματα που εχεις στα 18 σου θα εχεις και 38 σου και στα 58 στα 68 σου και μέχρι να μπεις στο μνημα. Τα βλέπω και σε μένα. Μετα τα 18, μάλλον μετά τα 12 οτι έγινε έγινε! Κοροϊδεύεις τον εαυτό σου με ελπίδες για να μην τρελλαθεις.
Σκέφτομαι να παρατησω ακόμα δυο περιπτωσαρες. Το μονο που μου προσφέρουν είναι μια ελάχιστη επικοινωνία και μια ελπίδα ίσως φανούν χρήσιμοι στα δύσκολα. Κατα τα λοιπά μετα απο κάθε συνάντηση όλο και με κάτι θα σπάσουν τα νεύρα μου απ αυτά που προηγήθηκαν μαζί τους.
Ένας που είναι μόνος στα 18 του, δηλαδη που δεν τα καταφερνει στις διαπροσωπικες σχεσεις, είναι καταδικασμένος να μείνει μόνος στο υπόλοιπο της ζωής του.
Υπάρχουν και οι υποτίθεται φιλίες, αυτοι με τους οποιους υποτίθεται συνδεόμουν κάποτε και κράτησαν επαφη επειδή τους έχω για καλό κοσμο. Τα καφέ μια φορά κάθε μερικούς μήνες μοιάζουν με ιντερβιου. Όπως πας για δουλειά και τους λες πόσο καλός είσαι. Εδώ προσποιεισαι οτι παιρνας τέλεια και ανοιγεις συνέχεια κουβέντες που κρατάν το ενδιαφέρον. Κι αυτό είναι εξίσου ψυχοφθόρο όπως αυτό που είπα για τους περιπτωσαρες.
Όλοι τρέχουν να συμπαρασταθούν σε όποιον δεν έχει ανάγκη συμπαράστασης. Άλλος που καίγεται από τέτοια αναγκη πεθαίνει μόνος, στη ψάθα.
αμα θες να εχεις κοσμο διπλα σου αυτο δε θα πρεπει να σε ενδιαφερει πρεπει να εχεις την πεποιθηση οτι αξιζεις αυτο ειναι το βασικο
Έχεις δίκιο, αλλιώς είναι σαν να τους παρακαλάς. Κι όποιος παρακαλά μένει ζητιάνος ή τρώει υπολείμματα από το τραπέζι για να χορτάσει.
Αυτό που τελικά κατάλαβα είναι να τους δείχνεις στον ύψιστο βαθμό την αξία σου. Έπειτα, τραβάς λιγάκι πίσω. Αν, τότε εκτιμήσουν λιγάκι την αξία σου θα επιδιώξουν να σε έχουν δίπλα τους, κι αν φύγουν θα έχεις την ηθική ικανοποίηση ότι αξίζεις από το ύφος με το οποίο θα σε κοιτάνε όποτε βρεθείς μπροστά τους.
Το να προσποιούμαι για να γίνω αρεστός με κάνει περίγελο ή θύμα εκμετάλλευσης.
Όποιοι έφτασαν στην απάθεια είναι οι πιο ευτυχισμένοι.
Το ζήτημα είναι πώς φτάνεις όταν χρειάζεται να διεκδικείς και να αμύνεσαι.
Κάποιο μέλος, παλιά, μου είχε πει πολύ σοφά, προετοίμαζε ψυχολογικά τον εαυτό σου για το αποτέλεσμα ώστε να το βιώσεις ομαλά. Σ' αυτό προσθέτω κάτι που μου χε πει κάποιος άλλος, να έχεις εναλλακτικές και να τις ενδυναμώνεις, διότι σε κάνει να νιώθεις δύναμη όταν διεκδικείς το αποτελεσμα, κι αν σου βγει το αποτέλεσμα θα έχεις καπου εξίσου καλά να πας.
Κολητουλεσ μου αν σασ ειπαν απο τη τηλεοραση οτι βρηκαν τροπο να μαζευουν ελιεσ εγω τη σχεδιασα τη δουλεια ξερετε εσεισ οτι σασ ειπα δεκα χρονια το δουλευω το ειπα στην αμερικη να ερθουν αυτοι να παθουν πλακα με το λαδι να βγαλουμε εκατο χιλιαρικα απο πενηντα πενηντα εσεισ πενηντα εγω να δουμε αναμενουμε αν λενε αληθεια εμεισ δουλευουμε ολο το χωριο κρινει τη δουλεια δεκα χρονια γινεται αυτο και δουλευω χιλιεσ ελιεσ θελω να παρω εργαλεια να δουμε
Να δουμε τι λεφτα παιζουν τα μετρανε ολα μεχρι ευρω να δουμε και βλεπουμε τι θα δωσω
Σκέφτομαι .... πόσο περαστικοί είμαστε σε αυτή τη ζωή και πόσο δύσκολο είναι για εμάς που αντιμετωπίζουμε ψυχολογικά να τη χαρούμε , δεν απολαμβάνουμε τη ζωή , τις χαρούμενες στιγμές της .... Η ζωή περνά κι χάνεται κι εμείς τι είμαστε? απλοί παρατηρητές ????????
Λοιπον τα σχεδια τα παραμετρικα που εκανα διπλασιαστηκε η παραγωγη και δεν παθαινουν αβαρειεσ τα μηχανηματα ποτε νομιζα με καναν πλακα για τα λεφτα θελω 50 χιλιαρικα να παρω αυτοκινητο και εργαλεια τα αλλα ασ τα παρουν τα παιδια αυτα
Εγω μολις σκεφτηκα αυτο ....
http://alexandreev.com/img/aax-stati...nes/august.jpg
.... αυτο που μου λειπει ... ειναι το ΜΑΖΙ στην ανεμελια.:)
Οπωσ καταλαβαν οι κορεσ μου σαν αγροτησ οσα θελω μπορω να δουλεψω μεχρι 500 ελιεσ μονοσ μου καθε ελια απο 40 κιλα καρπο με φροντιδα να με πειτε τι θελετε να κανω ειναι απλα τα πραγματα αρκει να μου πειτε τι λεφτα εχω αλλιωσ χαρτζηλικι μονο αυτα
Eαν εννοεις οτι ειναι πολυ παιδικες οι φαντασιωσεις μου .... ΝΑΙ ειναι.
Μετα απο 30 και πλεον χρονια, η μονη διαπιστωση που κατεληξα ειναι οτι
οι "ωριμες" φαντασιωσεις ... προυποθετουν πολυ αντιπαραθεση, αγχος,
απογοητευση, εσωστρεφεια.
Γιατι ?
Στοχος του ανθρωπου δεν ειναι να κανει πιο ευκολη την ζωη του ?
Πιο απλη ... πιο ανεμελη ? ... Τι ακριβως δωσαμε και τι ακριβως πηραμε
τοσα χρονια και δεκαετιες μεσα απο "ωριμες" ηδονες και φαντασιωσεις ?
Ναι ετσι παιδικη καρδια..
ακουγα διαφορα πριν στο ιντερνετ για σκληροτητα αναισθησια κλπ και αυτο που εχω να πω ειναι οτι αν δεν ειμουν ετσι μετα απο χιλιαδες περιστατικα απο ψυχολογικο πολεμο θα ειμουν τωρα σα τη χαλκομανια που ειχα κολησει σε ενα πλακακι οταν ειμουν 5 χρονω που δε ξεκολησε ακομα σχεδον 25 χρονια μετα
μετα απο αυτο ισως θα περιμενε κανεις να του πω οτι ειμαι γεματος καλοσυνη και πριν βιαστει να πει οτι αυτο ειναι ψεμα θα μπορουσε να κανει τη δικη μου διδρομη ακριβως και αν εβρισκε τροπο αυτο που λεω να το κανει αληθεια ειμαι σιγουρος οτι δε θα εβρισκε ΚΑΝΕΝΑ τροπο
επεισης οσο καπιος φιλοσοφει το πως θα τα βγαλει περα ειναι σχεδον σιγουρο οτι θα παραμελησει την εμφανιση του και θα ειναι ετοιμος για το πατριαρχειο κλπκλπκλπ ε οσο σιγουρο ειναι αυτο οτι ο φιλοσοφος εγινε μουσατος αλλα τοσο σιγουρο ειναι οτι καπια στιγμη θα ενδωσει σε υλικες απολαυσεις και θα καταληξει σε κανενα ζαχαροπλαστειο μπορντελο μπαρ εστιατοριο κλπκλπ
Ναι μακ μονο λαδι
Μακ εγω εχω του κεφαλακη αυτοσ ειναι ο γιαμακησ
https://youtu.be/TQ2PXGBu9_4
Κι αυτο για παρτυ σου
https://youtu.be/rXXzH9oo178
Για τον επειχηρηματια που λεει οτι του φτιαξα το μαγαζι εγω απλα σαν υπαλληλοσ που ημουν τον ειπα τι ειναι λογικο δηλαδη το παιρναμε δεκα λογικο να πουλαμε τριαντα μου λεει λογιστεσ ρευματα κλπ πηγαινε πενηντα η αντιπροσωπεια πουλουσε το ιδιο 300 ε λογικο ηταν να παει ογδοντα ετσι σκεφτηκα τοτε
Υπαλληλοσ ημουν δε φταναν τα λεφτα και ηθελα να εχουμε δουλεια τον ειπα οτι ηξερα τοτε 22 χρονων ημουν και ειχα δουλεψει ενα χρονο απο τα 18 σε 2 διαφορετικεσ δουλειεσ που να ξερω εγω οτι θα με ακουσει και που να ξερω εγω οτι θα γινει θεμα εγω απλα ειμαι πορωμενοσ με τισ δουλειεσ και θελω ολοι να δουλευουν
Τωρα στα 37 χαιρω πολυ μπορω να σχεδιασω μια δουλεια απο την αρχη τωρα μπορω τοτε κατι εκανα αλλα οχι πολλα τωρα κανω τα παντα και σε καλεσ τιμεσ
Η ιστορια ειναι η εξησ τελειωνω λυκειο περναω τει βλεπω τα κτιρια σαν σχολειο λεω στο φιλαρακι μου τι θα μαθουμε εδω τιποτα οπωσ στο σχολειο θελω λεφτα να βγαινω δεν εχω ψαχνω δουλεια με βαζει ο αδερφοσ μου βοηθο τοπογραφου δουλευω βγαζω λεφτα τα τρωω γλυκαινομαι σταματαω κουραστηκα παω σχολη μπουρδελο ξαναπαω για δουλεια στον οτε βγαζω αλλα λεφτα και αποφασιζω οτι αυτο θα κανω παω σχολη ξανα λεω να διαβασω βαριεμαι κανω γνωριμιεσ και βγαινω ολη μερα μετα ψαχνω για δουλεια βρισκω αυτην που δεν ειχαμε συζητουσαμε ολη μερα και μετα ειχαμε με τα πολλα εγινε θεμα κι ησυχασαμε ολα αυτα μαζι με ελιεσ και μπαλλα
Μετα δουλεψα σαν ηλεκτρολογοσ μετα σε ζυγαριεσ κι αφου τουσ βαρεθηκα ολουσ ξαναγυρισα στισ ελιεσ μεγαλωσα τη δουλεια κι αφου εβγαλα τα λεφτα μου τωρα γυρναω στισ καφετεριεσ και λεω ιστοριεσ στουσ μπαρμαν εικοσι χρονια δουλεια και δεν μπορω να φαω καλα και να κοιμηθω πινω ολη μερα καφεδεσ αυτη ειναι η πορεια μου
Να μη σασ τα πολυλογω εγω παιδι δεν ημουν ποτε 7 χρονων πηγα στα χωραφια στα 15 ηξερα τη δουλεια οπωσ ηταν τοτε και στα 25 αρχισαμε να δουλευουμε με οτι πιο συγχρονο κι εφτασα τωρα να δουλευω χιλιεσ ελιεσ
Το χειρότερο είναι να έχουν προχωρήσει τη ζωή τους οι άλλοι και εσύ να μην εχεις ακόμα ξεκινήσει.
Μιλώ για τους συνήθεις τομείς με τους οποίους φτιάχνει κανείς τη ζωή του.
Το αποτέλεσμα είναι η μελαγχολία.
Το χειρότερο είναι που θες και εσύ αλλά σου λείπουν τα εφόδια επειδή ο χαρακτήρας και τα βιώματα σου δεν σε βοήθησαν να τα αποκτήσεις.
Ο χρονος αμείλικτα στενεύει στο μεταξύ τα περιθώρια.
Δεν μπορεις να φανταστεις ΠΟΣΟΙ δεν εχουν ξεκινησει την ζωη τους (αν καταλαβα καλα αυτο που εννοεις).
Με τοσο κοσμο να χει κανει παιδια και οικογενεια, και 500 ατομα να ειμαστε σε μια συνοικια ... κρυβομαστε.
Κρυβομαστε γιατι τα ποντικια δεν αποτελουν τα πιο αξιαγαπητα κατοικιδια συντροφιας. Κουβαλουν "ασθενειες".
Εκ πειρας , τα 30 και κατι ειναι η πιο παραγωγικη ηλικια ......δευτερη δουλεια την αρχισα 40 .......τωρα πουμαι 57 , δεν εχω τα κουραγια να ξεκινησω εξ ααρχης οτιδηποτε , βεβαια φταιει κ η κτθλψη ....τα περισσοτερα χρηματα τακανε ο πατερας μουμετα τα 50 του ......οποτε μην απογοητευεστε ......
Σε στιγμές που η απογοήτευση (υπάρχει πάντα) γίνεται πιο έντονη, μου έρχονται στο νου σκέψεις φυγής, δλδ να πάω να ζήσω κάπου μόνος ή με άλλους μακριά από τον κόσμο, σε μέρος όπου υπάρχει ελάχιστη ή καθόλου επαφή με τον κόσμο για το υπόλοιπο του βίου μου.
Mac, οταν έχεις πλάτες (μιλάω με την καλή έννοια) τότε τα πράγματα είναι πιο εύκολα άμα είσαι ο χαρακτήρας που πάσχει από φοβίες και δεν ρισκάρει.
Εξουθενωμένος, για το ίδιο πράγμα μιλάμε! Ντρέπεσαι να συναναστραφείς ακόμα και μ αυτούς που σου χουν πάντα ανοικτή την πόρτα, επειδή δεν αντέχεις να βλέπεις τη διαφορά (το ότι προχώρησαν στη ζωή τους ενώ εσύ όχι), νιώθεις ότι είσαι ο αποτυχημένος της παρέας και ψάχνεις δικαιολογίες για να καλύψεις την αποτυχία. Οι λόγοι βέβαια είναι αυτα που ολημερίς συζητάμε εδώ!
Mac, όταν δεν έκανες ίδια ή ανάλογα βήματα ή δεν ήξερες τον τρόπο στα 20 σου, πολύ δύσκολο να τα κατεφέρεις στη συνέχεια, ιδίως αμα άρχισες να παιρνάς τα 40. Στο ενδιάμεσο απλά επαναλαμβάνεται η ίδια κατάσταση.
Κορακλεσ μου αμα ο στρατηγοσ ειναι αντρασ κι οχι αδερφαρα σαν το καμενο θα παρετε γυρω στα 300 χιλιαρικα οτιδηποτε κατω απο 200 βαλτε φωτια στο μπουρδελακι στην αρχη βγαζαμε 2 τονουσ το 2000 μετα πεντε εξι και τωρα εχει μια πενταετια δεκα με εικοσι τα ντεμεκ βασανιστηρια δε με πιανουν εμενα εγω τα βγαζω 300 πατε με τη μαφια και παρτε τα ολοι αδερφεσ ειναι
Εστάλη από SM-J330FN στο E-Psychology.gr Mobile App