υποθετω οτι εχεις ηθικο μαζοχισμο. σε μεγαλο βαθμο θεραπευεται
Printable View
Εγωκεντρισμό έχω. Δεν με ενδιαφέρει κανένας, δεν σκέφτομαι κανέναν. Δεν έχω συμπόνια, παρά μόνο μισώ τους άλλους.
Κουράστηκα.
λοιπόν. πρόσφατα ανακάλυψα μια κοπέλα στο γιουτούμπ -βασικά non binary- που λέγεται testeys και ασχολείται με ψυχική υγεία, μιλάει για τις εμπειρίες τις κλπ. την βρίσκω αρκετά φιλική και κατανοητή.
σκέφτομαι ότι ο Πορτογλύφτε έιναι ένα αρχ1δ1 και μισό. σήμερα λίγο ή πολύ μας είπε πως, αν είσαι ενήλικη -20 χρονώ- και δεχτείς τη φιλοξενεία ενός φίλου σου -ή γνωστού τέλος πάντων- ενώ ουσιαστικά ο μ@λ@κ@ς ήθελε να σε **** με τους φίλους του- κι επειδή αρνήθηκες σε διέλυσαν στο ξύλο, ε, φταις! σε επόμενο επεισόδιο πείτε μας και ότι φταίνε και τα εσώρουχα που φορούσε.
από την άλλη εμένα ποτέ δεν με χτύπησαν, που με κάνει να νιώθω πως δεν μπορώ να τα αποκαλεσω βι@σμούς
Και είναι, και δεν είναι. Είναι πραγματικά στο όριο του ορισμού, μισό στο είναι, μισό στο δεν είναι.
Μου σπάει τα νεύρα που δεν ξέρω ακόμα τι ήταν και τι δεν ήταν. Το έχω συζητήσει με την ψυ, που ήταν και στην κατάθεση αλλά δεν νομίζω πως θυμάται ή έχει καταλάβει, γιατί σε κάποια στιγμή που το συζητούσαμε πάλι, μου είπε "αν λες όχι στον άλλον και δεν σταματά, είναι λάθος", μα εγώ δεν είπα ποτέ όχι. Απλά φώναζα από τον πόνο/ έτρεμα και τον εσπρωχνα, αλλά όταν με ρωτούσε αν συνεχίσει, έλεγα ναι. Ποτέ δεν είπα όχι.
Δεν είπα όχι σε τίποτα.
Εν πάση περιπτώσει, μάλλον είμαι τυχερή που είμαι τόσο αηδιαστική/αποκρουστική, γιατί αν δεν ήμουν, θα συνέχιζα να γνωρίζω κι άλλους, για να ξεπεράσω τα παλιά.
User, έχει βίντεο στο outsiders η συγκεκριμένη.
https://youtu.be/Iq34juQn32k?si=NN1tMBTorrT7USiW
Στην αρχή την συμπάθησα από το βίντεο στο outsiders, αλλά στην πορεία στο δικό της κανάλι μου έβγαλε μια αντιπάθεια.
αν μπορούσατε να αποτυπώσετε σε ένα χαρτί τις σκέψεις σας με ένα σχέδιο, τι θα ήταν ?
The Road goes ever on and on
Down from the door where it began.
Now far ahead the Road has gone,
And I must follow, if I can,
Pursuing it with eager feet,
Until it joins some larger way
Where many paths and errands meet.
And whither then? I cannot say.
J.R.R.Tolkien
Καταπληκτικά τα ποιήματα του Tolkien, όποιος έχει λίγο άνεση με τα αγγλικα ας διαβασει απο το πρωτότυπο, αλλιώς «χανουν» πολυ στη μεταφραση. Κι άλλο ένα πολυ αγαπημένο που το εχουν μελοποιησει κιολας οι Clamavi de Profundis.
Song of Durin
The world was young, the mountains green,
No stain yet on the Moon was seen,
No words were laid on stream or stone
When Durin woke and walked alone.
He named the nameless hills and dells;
He drank from yet untasted wells;
He stooped and looked in Mirrormere,
And saw a crown of stars appear,
As gems upon a silver thread,
Above the shadow of his head.
The world was fair, the mountains tall,
In Elder Days before the fall
Of mighty kings in Nargothrond
And Gondolin, who now beyond
The Western Seas have passed away:
The world was fair in Durin's Day.
A king he was on carven throne
In many-pillared halls of stone
With golden roof and silver floor,
And runes of power upon the door.
The light of sun and star and moon
In shining lamps of crystal hewn
Undimmed by cloud or shade of night
There shone for ever fair and bright.
There hammer on the anvil smote,
There chisel clove, and graver wrote;
There forged was blade, and bound was hilt;
The delver mined, the mason built.
There beryl, pearl, and opal pale,
And metal wrought like fishes' mail,
Buckler and corslet, axe and sword,
And shining spears were laid in hoard.
Unwearied then were Durin's folk;
Beneath the mountains music woke:
The harpers harped, the minstrels sang,
And at the gates the trumpets rang.
The world is grey, the mountains old,
The forge's fire is ashen-cold;
No harp is wrung, no hammer falls:
The darkness dwells in Durin's halls;
The shadow lies upon his tomb
In Moria, in Khazad-dûm.
But still the sunken stars appear
In dark and windless Mirrormere;
There lies his crown in water deep,
Till Durin wakes again from sleep.
https://youtu.be/uxfoa23skHg?si=T53g7oRHXwZNjOZb
εντονα σκαμπανευασματα σαν οικονομικο γραφημα αλλα συνχρονος και μια παρομοια πλαγια γραμμη που συμβοληζει τις αλαγες του χαρακτηρα μου
επεισης αυτες τις μερες αρχισα να ριχνω παλι κανα φραγκο στον τζογο. δλδ κανα δεκαρικο και εικοσαρικο, απο εδω και εκει και φοβαμαι μην εξαρτηθω
Όχι φίλε μην το κάνεις, είναι παγίδα, έξυπνος άνθρωπος είσαι το είπες και μόνος σου. Ούτε τα μαθηματικά/πιθανότητες μπορείς να κερδίσεις , ούτε τη γκανιότα, αλλιώς δε θα βγαζαν λεφτά αυτοί αλλά ο κόσμος. Κράτα στην τσέπη σου τα λεφτά σου και πες έχω 10-20 ευρώ να βγω για καναν καφέ ή για καμιά παγωμένη μπύρα. Εγώ τον μόνο τζόγο που κάνω και τον κάνω συνειδητά γιατί δεν είναι τζόγος αλλά έχει αξία συναισθηματική για μένα, είναι ένα πρωτοχρονιάτικο λαχείο που παίρνω κάθε χρόνο. Μας έπαιρνε κάθε χρονο η γιαγιά μου η συγχωρεμένη με την πενιχρή της σύνταξη κι έτσι κάπως μέσα μου θέλησα να το συνεχίσω αυτό και το έχω κρατήσει. Κάθε χρονο παίρνω το λαχείο «από τη γιαγιά». Αυτό. Χμμμ, τι άλλο? Α, έπαιξα μια και μοναδική φορά στο στοίχημα ποδόσφαιρο ετσι για πλακα, αντιστοιχο ποσό με αυτά που λες εσύ. Το αποτέλεσμα αλλά και το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι όποιος ποντάρει σε νίκη της ΑΕΚ κινδυνεύει να χάσει, χαχα. Ελπίζω πάντως να τα πάει καλά στα προκριματικά του conference που ξεκινάμε αύριο. Για να δούμε σιγά σιγά τι θα καταφέρει να χτίσει και ο νέος μας προπονητής. Εγώ πάντως στοίχημα δεν ξαναπαίζω. Θα πάω στα φιλαράκια μου να δω τον αγώνα και τα 10-20 ευρώ μου θα επενδυθούν σε κοινή συνεισφορά που αφορά το γνωστό τρίπτυχο «πίτσα-μπύρα-μπάλα». Χμμ, τι άλλο να θυμηθώ? Α, και όταν ήμουν γυμνάσιο προϊστορικά είχα κερδίσει τη Ρώσικη Ρουλέττα με απόλυτη επιτυχία, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα την πω μόνο άμα το ζητήσετε γιατί για την ώρα ήδη είπα αρκετά, με έπιασε η γνωστή φλυαρία μου πάλι και άρχισα τα τεράστια μηνύματα. Την καλημέρα μου φίλος αλλά και σε όλη την παρέα.