Θα το άφηνα κενό.
Βαριέμαι τόσο πολύ.
Printable View
Θα το άφηνα κενό.
Βαριέμαι τόσο πολύ.
Quote:
Originally Posted by nikosnikos98
αν η πλάγια γραμμή συμβολίζει τις αλλαγές στο χαρακτήρα..τα έντονα σκαμπανεβάσματα σαν οικονομικό γράφημα τι συμβολίζουν ?
ωραία σκέψη πάντως.. τώρα για το τζόγο που λές μετά, έχω συνειδητοποιήσει οτι είναι αρκετοί εθισμένοι και δεν μ κάνει εντύπωση, το διαφημίζουν παντού, είναι πολύ κακό....μακρύα
πολύ δυνατό. Μερικές φορές αυτό το κενό, η σιωπή είναι πιο δυνατό απ' οτιδήποτε άλλοQuote:
Originally Posted by wanderer010
Είναι αυτό που έρχεται πάντα στο τέλος. Πρώτα Είναι τα δυνατά και θορυβώδη και μετά το κενό.
Βαριέμαι τόσο πολύ.
Απλος φοβος ειναι το κενο, ισως αναμηγμενος με ντροπη.
Ντρέπομαι για το πώς φέρθηκα σε έναν άνθρωπο. Ντρέπομαι που πίστεψα πως κάποιος θα ήθελε να με γνωρίσει έτσι όπως είμαι. Ντρέπομαι να πάω να αφαιρέσω την καταγγελία. Θέλω να πάω, αλλά δεν μπορώ.
Βαριέμαι τόσο πολύ, δεν κάνω τίποτα και είναι λες και έχω τρέξει μαραθώνιο. Λέω θα βγω έξω να περπατήσω και περνάει μισή ώρα μέχρι να πάω να πάρω τα ρούχα, μετά κάθομαι, και περνανε δύο ώρες στο ίδιο σημείο. Τελικά σηκώνομαι, πάω μέχρι το πάρκο, και μετά περνάνε ώρες κι εκεί, γιατί δεν μπορώ να σηκωθώ.
Αφού σκέφτομαι να κοιμάμαι και να βγαίνω με τα ίδια, να γλυτώσω ενέργεια. Το έκανα παλιά . Βαριέμαι να περπατήσω όπως περπατούσα μεγάλες αποστάσεις, β α ρ ι έ μ α ι. Και το μπάνιο μου φαίνεται τόσο κουραστικό.
Παράλληλα δεν με γεμίζει τίποτα. Θέλω να νιώσω κάτι, οτιδήποτε και δεν μπορώ.
Δεν σε κυνηγαει τπτ, κανε μπανιο οποτε γουσταρεις, ουτε θα χασεις την δουλεια σου, ουτε θα σε παρατησει ο γκομενος. Καποτε θα σου περασει.
Με κυνηγάει η υπομονή και η αντοχή μου και ότι όσο δεν έχω κάτι άλλο, στρέφομαι στο φαγητό και ΠΗΡΑ 2 ΚΙΛΑ
Είμαι σαν βουβάλι. Φαντάσου να έπαιρνα και φάρμακα
Πριν γνωρίσω τον φίλο, ήμουν σε αυτήν την φάση. Δουλευα τότε και δεν έχεις ιδέα τι έτρωγα. Έτρωγα δύο - τρία πιάτα φαγητό το μεσημέρι, και γενικά όλη τη μέρα έτρωγα. Έφτασα 106. Ήμουν δουλειά-σπίτι-δουλειά-σπίτι.
Είχα πάει 78, πήγα πάλι 82, έμεινα εκεί πολύ καιρό, έπεφτα στα 80, μετά 82. Και τώρα είμαι 84.
Είχα να δω το 84 χρόνια γαμωτο.
Пηγαινε στην Βαρδακειο, βρες φτηνα μπουτακια και γεμησε την καταψυξη σου. Τρωγε οσο θελεις και θα χανεις κιλα. Μονο το ψωμι κοψε.
Ώρα για ozempic/trulicity. Με είχαν κάνει να χάσω το ενδιαφέρον για το φαγητό τα συγκεκριμένα. Αν και δεν ήταν ευχάριστο.
Θέλω τόσο πολύ να βγω με οποιονδήποτε να μιλήσω για κάποια πράγματα που δεν μπορώ να γράψω εδώ, και κλασσικά δεν έχω κανέναν.
Δεν κανει 10 χιλιαρικα αυτο; Το σπιτι θα πουλησεις;
Μήπως να κάνω αυτό που είπε η ψυ; Είπε να βγω με όλους, όσους περισσότερους γίνεται, γιατί έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες να βρω κάποιον.
Το θέμα, όμως, δεν είναι εγώ, αλλά ΠΟΙΟΣ θα βγει μαζί μου;