Το κοκκινο τετραδιο

ναντιν.... μια εικονα-χιλιες λεξεις...

πιστευω εχω διαφορα ψυχολογικα που αρνουμαι να τα βελτιωσω γιατι με εχουν εθίσει και ετσι ζω μεσα απο αυτα..

και δε μιλαω για το φαγητο..

σημερα (για πολλοστή φορα) εφαγα ότι συναισθημα υπήρχε και δεν υπήρχε μεσα μου.

για να δουμε..... ποτε θα συνελθω...:puzzled:

στο θεμα μας.πηγα να φαω τη μιζερια μου οποτε ηθελα χαρα δηλαδη νουτελα με κορν φλεικς και τελικα κατι με κρατησε και ειπα να φαω λιγο κουραγιο...δυναμη...1 κ.γ.μελι και 3 ποτηρια νερο...........αναμεικτα συναισθηματα.τη μιζερια την εριξα στασκουπιδια και μαλιστα ανοιχτη για να μην μπορω να την πιασω σε ωρα κρισης..ντρεπομαι που το λεω αλλα το εχω κανει και αυτο..και απο πανω αδειασα και τα τασακια οποτε τη γλιτωσα

Α παπααααααααα!Είναι τρόπος αυτός να φέρεσαι σε μια νουτέλα
και μάλιστα συγγενή των σοκολατακίων του κυρίου πρέσβη;
Να'ταν Μερέντα,πάει κι έρχεται...:smilegrin:

Quote:

---

Originally posted by Ciciliana

σημερα (για πολλοστή φορα) εφαγα ότι συναισθημα υπήρχε και δεν υπήρχε μεσα μου.

για να δουμε..... ποτε θα συνελθω...:puzzled:

---

Όταν:

α) πάψεις να έχεις συναίσθημα μέσα σου
β) αρχίσεις να το εξωτερικεύεις αντί να το τρως
γ) βαρυστομαχιάσεις
δ) βρεις εναλλακτικές μορφές έκφρασης του(πιο κοντινές στην αυτούσια ικανοποίηση των αναγκών,που καλύπτει.)
ε) δεν ξέρω-δεν απαντώ

Nadine, το έχω σκεφτεί να γίνω τελείως ψυχρή, γιατί κ η αδερφή μου μια ζωη ανάισθητη με έλεγε, οποτε λεω κ γω για να μου το λεει μια ζωη κάτι σημαίνει, δεν ειναι τυχαίο. απλα δε θα ηθελα να γίνω κακια :/

μαλλον το β) πρεπει να γίνει, αλλά κ πάλι θα γίνω κακιά, :S , αλλα κ απο την άλλη πως ενα ατομο που γενικα δεν εκφράζεται να αρχίσει να το κανει? ειναι κατι αντιθετο απο μενα...

Πωπω.. έχω πολύ καιρό να γράψω τελικά! περνάει γρήκορα ο καιρός!
Αυτό δε σημαίνει πως έχω καιρό να κάνω υπερφαγικό!
Όμως το σημερινό υπερφαγικό συνοδεύεται απο πολλά συναισθήματα!
Κατα βάθος το ένιωθα οτι μια μέρα απο αυτές θα ξεσπάσω κάπου.. δε μπορεί, είχα τη ψευδαίσθηση ή έτσι ήθελα να πιστεύω πως όλα για μενα είναι τέλεια.
Παρόλο που με το αγόρι μου πηγαίναμε πολύ καλα το τελευταίο καιρό(εώς πάρα πολύ καλά) δε ξέρω να είναι αυτό που λένε οτι παραγνωριστήκαμε? ήρθαμε πολύ κοντά? δε βρίσκω άλλη εξήγηση...
Χθές κ προχθές η ατμόσφαιρα ήταν κρύα. Κανείς απο τους δυο δε το παραδεχόταν όμως ή μάλλον αυτός μου έλεγε καμια φορά "τι έχεις.." κ τέτοια. Αλλά ώς γνωστόν εγώ είμαι μούγκα στη στρούγκα...
Ότι μου άρεσε πάνω του , χθές το έβλεπα αρνητικό, ήταν μια βραδιά που τι έκανα? ανεχόμουν? γιατί?
Δεν υπήρχε καθόλυ επικοινωνία...υπήρχε αρνητισμός, αντίλογος, διαφωνία σε όλα χθές!
ξέρω όμως πως είναι απλά μια άσχημη φάση.

Δε ξέρω κι εγώ ακριβώς τι έχω, νομίζω οτι δε νιώθω καλά με εμένα γιατί με πιάνω σε φάσεις που είμαι αχάριστη! πολύ αχάριστη! είμαι μαζί του κ με θέλει! μου το δείχνει! κάνει οτι μπορεί δλδ δεν είναι κ "θεός" να μου τα προσφέρει όλα! Αλλά το παραδέχομαι πως έχω σκεφτεί οτι αν ήμουν με κάποιον άλλον θα ήταν καλύτερα άραγε? Ξέρω πως είναι ανώφελο να κάθομαι να συγκρίνω, γιατί όλοι έχουμε αρνητικά.

Δε με ενοχλεί που έφαγα μέχρι σκασμού και ένιωσα αναγούλα και αηδία, απαίσια με εμένα! Νιώθω άσχημα που αυτός πήρε 1 βδομάδα άδεια, είναι εδώ , βρισκόμαστε καθ/νά και δε του δίνω το 100% που θα μπορούσε να έχει, δηλ. δεν είναι η τέλεια βδομάδα που θα μπορούσαμε να περάσουμε!
έχουμε περάσει 2ημερο υπέροχο. Τωρα νιώθω πως του χαλάω την άδεια. και δε ξέρω κι εγω τι έχω γιατί είμαι έτσι ανέκφραστη αυτές τις μέρες. Νιώθω πως του έχω χαλάσει τη διάθεση (μπορει κ να υπερβάλω..) αλλά δε θα το ήθελα καθόλου!
Σήμερα δε βρεθήκαμε , ίσως να ήταν και αφορμή η αιτία που δε βρεθήκαμε, ίσως να μην είχε όρεξη......ελπίζω να είμαι λάθος ομως!

Τώρα θα τα ξαναδιαβάσω μήπως καταλάβω κι εγω τι νιώθω!
Υπερφαγικό όμως δεν έπρεπε να κάνω!!

τις τελευταιες μερες ημουν μια χαρα! μαζι με το φαγητο μου ετρωγα αισιοδοξια και ελπιδα για το μελλον! και εχασα σε 10 μερες 3 κιλα...
ξαφνικα ομως...πρεπει να μετακομισω στο πατρικο μου σπιτι και πολη και να συγκατοικησω ξανα με τους γονεις μου.αυτο μου προκαλει τρομαρη θλιψη
και φοβαμαι μηπως αρχισω να τρωω θυμο, νευρα, μελαγχολια, αισθηση αποτυχιας, μιζερια και ενα σωρο αλλα τετοια συναισθηματα που μου προκαλει η συγκατοικηση με τους γονεις μου μετα απο 7 χρονια ελευθεριας...

Πώς πάνε τα πράγματα στο πατρικό,Μις Ζάρα;Τι γεύματα τελικά σερβίρονται εκεί;

ναντιν! εχεις την εγνοια ολων μας!!! καλη μου....
τα πραγματα στο πατρικο πανε ισως λιγο καλυτερα απο οτι τα περιμενα, χωρις αυτο να σημαινει οτι πανε καλα ομως...
στο δικο μου πιατο σερβιρονται γευματα διαιτης μια χαρα, θελω να σου πω ομως τι σερβιρεται σε ενα διπλανο στο τραπεζι πιατο...ισως καταλαβαινεις σε τι αναφερομαι (θα γραψω στο τοπικ σχεση με τον πατερα, να το διαβασεις αν μπορεις...θελω τη γνωμη σου)

με το φαγητο μου τρωω προσμονη για να δω το 7...

Όσο δεν τρως "θυμο, νευρα, μελαγχολια, αισθηση αποτυχιας, μιζερια και ενα σωρο αλλα τετοια συναισθηματα"
που φοβόσουν,μια χαρά πάμε.Θα περιμένω το μοίρασμα σου,όποτε νιώσεις την ανάγκη να το εξωτερικεύσεις!
Κατά τα άλλα,φάε την προσμονή σου για το 7αράκι όσο προλαβαίνεις γιατί βλέπω σύντομα να πάψει να διατίθεται.

βρήκα αυτό το θέμα και φαίνεται πολύ ενδιαφέρον. μάλλον αυτό ακριβώς που χρειάζομαι.

πως αντιμετωπίζετε τις φωνές?
δουλεύω με ένα αφεντικό που ενώ είναι πολύ καλός στην δουλειά του και αρκετά δίκαιος, εκτός του οτι έχει πολύ δυνατή φωνή εκ του φυσικού του, αντιμετωπίζει τα πάντα με φωνές. είναι φωνακλάς όσο δν πάει.
τις περισσότερες φορές έχει απόλυτο δίκιο αλλά είναι υπερβολικός και δν νομίζω να καλαταλαβαίνει κ ο ίδιος την έκταση της φωνής του.
κάθε φορά που φωνάζει, ειδικά αν τύχει να κάνω καμιά μαλακία και φωνάξει σε μένα, το μόνο που με παρηγορεί είναι να φάω κάτι

πολλές φορές του λέω οτι παραφέρεται κ σταματάει άλλες πάλι φορές είναι ανεξέλεγκτος και εκνευρισμένος με τους πάντες

Σε καταλαβαίνω....κι εγώ δεν μπορώ ΚΑΘΟΛΟΥ τις φωνές. με ταράζουν πάρα πολύ και μετά θέλω απλά να φάω τα πάντα. Αυτο που με βοηθαει πολλές φορές είναι αντι απλά να κάθομαι και να τους ακουω να φωναζουν να μπίγω κι εγώ μια φωνή και να τους λέω να σταματησουν και να εξηγησουν ήρεμα αυτό που θέλουν να πούνε! Άι στα διάλα πια, δεν θα μας σπάσουν οι τριγυρω τα νεύρα μας!

έχεις απόλυτο δίκιο!
έτσι αντιδράω μόνο αν έχω ξυπνήσει το πρωί με κέφια κ με ενέργεια!

συνήθως μια δεύτερη σκέψη που μου έρχεται είναι να κάτσω σε μια γωνία και να βυζάξω το δάχτυλό μου,πράμα το οποίο έκανα μικρή για να με πάρει ο ύπνος.

νομίζω οτι χρειάζομαι ψυχοθεραπεία επειγόντως!:smilegrin:

Ναι ξερω τι εννοείς, η τάση για υπνο για να αποφυγω προβληματα είναι η πρώτη μου σκέψη και μενα :-P

Ψυχοθεραπεία θέλω κι εγώ αλλά είναι πανάκριβες :-( (και σπουδάζω και ψυχολογία τρομάρα μου)