Σήμερα.
Κόβω το σήμερα απ\'το χθες και το αύριο.
Όσα ζήσαμε κι όσα θα ζούσαμε είναι τόσα πολλά που δε χωράνε τώρα στο τίποτα.
Στενεύει ο χώρος και μετά δυσκολίας περνάω τις χαραμάδες του σήμερα χωρίς εσένα.
Αδειασε και στένεψε.Πως γίνεται?
Σήμερα.Υπάρχει μόνο το σήμερα.Το τώρα.Δεν υπάρχει χτες,δεν υπάρχει αύριο.
Κάθε σήμερα μια ακόμη μέρα μακριά σου.
Ώσπου το σήμερα γεμίσει απ\'το χθες χωρίς εσένα.Ώσπου ο άδειος χώρος που άφησες γεμίσει απ\'το κάθε σήμερα.....
Έκοψα το χτες και το αύριο και μαζί κόπηκε και η καρδιά μου.
Γεμάτη από σένα πως να μη ματώσει καθώς αρχίζεις να κυλάς από μέσα της και να φεύγεις μακριά της...
Πως να αντέξω το άδειασμα,το κόψιμο της αναπνοής της,τον αέρα της
Πως να μη μου λείπεις?
Πως να αντέξω το θέλω της που φωνάζει ηχηρά στ\'αφτιά μου
Πως να αντέξω αυτό το ακατεύναστο πρωτόγωνο ένστικτο που δεν παίρνει από λογική και σπάει τα δεσμά της
Πως να μη νιώσω ανίσχυρη στην επανάσταση της αντίδρασης απέναντι στην απώλεια
Πως θα αντέξω αυτόν τον πόνο?
Το αναγκαίο στάδιο...
Σπάζοντας το σήμερα σε μικρά κομματάκια στιγμών.