Πώς αισθάνεστε τώρα; (Μέρος δεύτερο)

Καλά αλλά λίγο φοβισμένος γιατί θα μείνω δύο μέρες μόνος στο σπίτι. Ούτε μικρό παιδάκι να ήμουν χαχαχα. Τι τραβάμε. Εντάξει όλα καλά.

Η πρώτη σκέψη. Η πρώτη αντίδραση μέσα στο νου. Το πρωτο συναίσθημα που αμέσως νιώθεις. Αυτό είναι η καλύτερη απάντηση από σένα και για σένα για το αν αυτό με το οποίο πρωτοέρχεσαι σε επαφή ως εξωτερικό ερέθισμα σ' αρέσει ή δεν σ΄αρέσει. Οι γνώμες των άλλων και οι δεύτερες σκέψεις είναι περιττά. Μιλώ τώρα για άτομα εύστροφα, με εμπειρία στη ζωή, που είδαν, πάθαν, μάθαν, αντιλαμβάνονται, σαν κι εμάς στο φόρουμ.

Quote:

---

Originally Posted by user

@player
κρίνουν πχ το γεγονός ότι επειδή είσαι ήσυχος ΠΟΛΥ ήσυχος, αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις ζωή. ή ότι είσαι ανεπιθύμητος επειδή δεν συμμετέχεις σε μια συζήτηση. πράγμα που είναι τελείως ανώριμο. παλιά ναι με έκριναν που δεν πήγαινα για καφέ, όπως κάναν οι συνομίλικοί μου, συγγνώμη κι όλας, δεν είμαστε όλοι το ίδιο! ευτυχώς για μένα υπήρξαν ανθρώποι που ήταν αλλιώς, κι έτσι δεν έμεινα με την εντύπωση ότι εγώ είμαι το πρόβλημα.
το άγχος το έχω μάλλον από το δημοτικό/γυμνάσιο, με την αμορφωσιά τότε και την ημιμάθεια σήμερα, δεν βλέπω αλλαγή στο κοινωνικό γίγνεσθε. βλέπω γενικώς την ίδια αδιαφορία στο σύνολο των ανθρώπων. μια διάθεση το διαφορετικό να απομακρύνεται και αυτό να είναι οκ.
όχι φάρμακα για το άγχος δεν πήρα, το είχα φέρει βόλτα με την πρακτική της έκθεσης στον κίνδυνο. δεν είμαι καθόλου εντάξει με αυτό, δυσκολεύει τη ζωή μου σήμερα.

---

Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που είναι αλλιώς και φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που δεν κρίνουν κάποιον από το αν είναι ήσυχος, η δεν μιλάει στην κουβέντα, στον καφέ.

Για το άγχος έχω καταλάβει ότι όσο και να προσπαθήσεις να το φέρεις βόλτα μόνος σου, ακόμη και τότε είναι δύσκολο, θες βοήθεια μα πάνω απ' όλα υποστηρικτικό περιβάλλον.

Σήμερα που δυσκολεύει την ζωή σου, έχεις πάει σε κάποιον ψυχολόγο για βοήθεια; Η θεωρείς ότι δεν μπορεί να σε βοηθήσει;.

Να σημειώσω εδώ πως κ εγώ από δημοτικό/γυμνάσιο είχα άγχος με υφέσεις κ εξάρσεις, με αποκορύφωμα την τωρινή μου κατάσταση.

Quote:

---

Originally Posted by ThelwNaEimaiKala

Καλά αλλά λίγο φοβισμένος γιατί θα μείνω δύο μέρες μόνος στο σπίτι. Ούτε μικρό παιδάκι να ήμουν χαχαχα. Τι τραβάμε. Εντάξει όλα καλά.

---

Θα φυγει η γυναικα σου? Ευκαιρία να της κανεις μια ωραια εκπληξη οταν γυρισει. Ενα ωραιο φαγητό ίσως? Μη φοβασαι δυο μερες ειναι θα περασουν. Οταν δεν ειμαστε στα καλυτερα μας μια ανασφαλεια την εχουμε!

Λιγο φοβισμενη και αγχωμένη, εχθες ημουν καλα, προχθες θλιμένη, παραπροχθες χαρουμενη. Από ολα εχει ο μπαχτσες...

@player
σήμερα απλά προστέθηκαν κι άλλα που δυσκολεύουν κάτι τόσο απλό, και δεν μιλώ για ανωτέρα βία, εννοώ για προσωπικά θέματα.
το να πάω σε ειδικό είναι πλέον ένα πολύ πιο περίπλοκο πράγμα από το "δεν έχω λεφτά".
ίσως φταίει το γεγονός ότι δεν υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον, όπως είδα σε ένα βίντεο πρόσφατα περι μοναξιάς, "αν υπάρχει στο περιβάλλον σου ανθρωποι που θέλουν να ζητήσεις βοήθεια" είναι ένα σημάδι ότι δεν είσαι και τόσο μόνος.
και η αλήθεια είναι πως απο κείνη την ηλικία αρχίζει να φαίνεται το θέμα με το κοινωνικό άγχος, και δεν είναι και τόσο σπάνιο τελικά, απλά είναι διάσπαρτα τα .."περιστατικά" ή ο καθένας το ζει μόνος του; δεν ξέρω.
εσύ το επιλύεις με τη βοήθεια ειδικού;

Quote:

---

Originally Posted by user

@player
σήμερα απλά προστέθηκαν κι άλλα που δυσκολεύουν κάτι τόσο απλό, και δεν μιλώ για ανωτέρα βία, εννοώ για προσωπικά θέματα.
το να πάω σε ειδικό είναι πλέον ένα πολύ πιο περίπλοκο πράγμα από το "δεν έχω λεφτά".
ίσως φταίει το γεγονός ότι δεν υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον, όπως είδα σε ένα βίντεο πρόσφατα περι μοναξιάς, "αν υπάρχει στο περιβάλλον σου ανθρωποι που θέλουν να ζητήσεις βοήθεια" είναι ένα σημάδι ότι δεν είσαι και τόσο μόνος.
και η αλήθεια είναι πως απο κείνη την ηλικία αρχίζει να φαίνεται το θέμα με το κοινωνικό άγχος, και δεν είναι και τόσο σπάνιο τελικά, απλά είναι διάσπαρτα τα .."περιστατικά" ή ο καθένας το ζει μόνος του; δεν ξέρω.
εσύ το επιλύεις με τη βοήθεια ειδικού;

---

Το υποστηρικτικό περιβάλλον είναι το Α και το Ω στην θεραπεία κάποιου που έχει άγχος/φοβίες, κοινωνικό άγχος και οποιαδήποτε πάθηση για αυτό είναι περίπλοκο θέμα η επίλυση.

Εγώ προσπάθησα να το επιλύσω με την βοήθεια ψυχιάτρου και αγωγής αλλά δεν είδα και τεράστια βελτίωση και όλα μετά από δύο χρόνια.
Το θέμα μαλλον είναι πιο βαθύ και χρειάζεται και ψυχοθεραπεία η έστω εκεί έχω ρίξει τις ελπίδες μου.

Quote:

---

Originally Posted by Player

Το υποστηρικτικό περιβάλλον είναι το Α και το Ω στην θεραπεία κάποιου που έχει άγχος/φοβίες, κοινωνικό άγχος και οποιαδήποτε πάθηση για αυτό είναι περίπλοκο θέμα η επίλυση.

Εγώ προσπάθησα να το επιλύσω με την βοήθεια ψυχιάτρου και αγωγής αλλά δεν είδα και τεράστια βελτίωση και όλα μετά από δύο χρόνια.
Το θέμα μαλλον είναι πιο βαθύ και χρειάζεται και ψυχοθεραπεία η έστω εκεί έχω ρίξει τις ελπίδες μου.

---

Δεν ξερω αν ειναι πιο βαθύ κατα πάσα πιθανοτητα είναι θεμα συνηθειας. Οσο αποφευγεις κατι τοσο το μεγενθυνεις στο μυαλό σου εξου και οι φοβίες/κοινωνική φοβία. Με την ψυχοθεραπεια αν επιμεινεις θα ξεκολλλησεις καντο. Κανε οτιδηποτε βοηθαει μη φοβασαι.

Νιώθω πολύ κακοδιάθετη και δεν βρίσκω κανέναν τρόπο να νιώσω καλύτερα... Επίσης νιώθω μόνη...

Κυκνε μηπως να βγεις για περπατημα, να παρεις ενα τηλεφωνο καποιον ή να δεις μια ταινιουλα?

Quote:

---

Originally Posted by Κατιαχ

Κυκνε μηπως να βγεις για περπατημα, να παρεις ενα τηλεφωνο καποιον ή να δεις μια ταινιουλα?

---

Είχα βγει νωρίτερα... Ταινία δεν έχω όρεξη να δω τώρα, ίσως το βράδυ... Για την ώρα έβαλα ν' ακούσω μουσική μήπως και με βοηθήσει λίγο...

κύκνε παράλληλα με την μουσική προσπάθησε να ζωγραφίσεις ή να κάνεις διαλογισμό. ίσως σε βοηθήσει να χαλαρώσεις.

@player όντως αυτό διαπιστώνω κι εγώ, ειδικά αποτρεπτικό στο να ζητήσεις βοήθεια είναι οι ανθρώποι που πιστεύουν ότι δεν χρειάζεσαι βοήθεια. αν με νοείς.
μια φράση που άκουσα εχθές στην σειρά στΟργή, "κόλαση δεν είναι εκεί που υποφέρεις. κόλαση είναι εκεί που δεν καταλαβαίνουν οτι υποφέρεις."
γυρίζει το μυαλό μου γύρω απο αυτό, με έκανε να αισθανθώ κάτι, μιας κι είναι το θρεντ αυτό.

κατιαχ όντως η αποχή δεν είναι λύση. συμφωνώ!

Δεν την παλεύω καθόλου

user κανεις δεν θα καταλαβει οτι υποφέρεις αν δεν το επικοινωνήσεις, κι εαν το επικοινωνήσεις παλι μπορεί να μην το καταλάβουν ειτε γιατι δεν το εχουν περάσει είτε από άμυνα γιατί δεν θελουν να πιστεψουν ότι υπαρχει προβλημα. Αλλά δεν εχει σημασία ουτε το ένα ουτε το αλλο, σημασία εχει να το καταλάβεις αυτός που υποφέρει. Γιατι παίζει και να μην το καταλαβαίνει, να το θεωρεί φυσιολογικό, ή να το θεωρει δειγμα αδυναμίας. Παντως το να ζητας βοηθεια είναι δειγμα ωριμότητας και δύναμης για μένα!

κατιαχ όντως είναι πέρασμα στην ενηλικίωση. ως παιδιά, περιμένουμε από τους γονείς/άλλους να καλύψουν τις ανάγκες μας και να μας φροντίσουν. το να πάρουμε την ευθύνη για τη ζωή μας είναι ενηλικίωση.