Originally Posted by
ioannis2
Το ζήτημα είναι αν εσύ, τότε, επειδή η σκέψη σου τους μεγάλωνε, θεωρούσες τον εαυτό σου κατώτερο τους, σκεφτόσουν και έπραττες ως κατώτερος τους. Ή αν απλά τους θεωρούσες ως πολύ δικούς σου ανθρώπους, ως φίλους, ως τα άτομα που πραγματικά σε αγαπούσαν και σε σέβονταν, αλλά τελικά έπεσες έξω.
Το δευτερο είναι έξισου άσχημο με το πρώτο, διότι και τα δυο πληγώνουν, το πρώτο όμως είναι ακόμα χείροτερο επειδη κρατα τον άνθρωπο στην αδράνεια και στη χαμηλή αυτοεκτίμηση με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται σε κάθε πλευρα της ζωης του.
Ο άνθρωπος αργά ή γρήγορα φωτίζεται, το πρόβλημα είναι οι συνέπειες που εν τω μεταξύ αντιμετωπίζει.