ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Είμαστε οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Εγώ επέλεξα τη λογική και γύρισα την πλάτη στον έρωτα, διαισθανόμενη ότι θα ξεφούσκωνε με τον καιρό και θα έμενα μόνη, με τις προσωπικές μου φιλοδοξίες ανεκπλήρωτες, μέσα στη φτώχεια και στην ανασφάλεια. Στη ζωή παίρνουμε ρίσκα και είμαστε έτοιμοι να υποστούμε τις συνέπειες των αποφάσεών μας. Γι' αυτό δε συμφωνώ με τους νεανικούς γάμους, που γίνονται εν θερμώ. Όποια επιλογή κι αν κάνουμε, κάτι κερδίζουμε και κάτι χάνουμε. Εσύ κέρδισες το παιδί σου, δεν είναι και λίγο.. Εγώ κέρδισα το να είμαι κυρία του εαυτού μου, ούτε και αυτό είναι λίγο.
Ο τρελός, νεανικός μου έρωτας δεν είχε τίποτα να μου προσφέρει, πέρα από ... τον έρωτά του. Επειδή με ξέρω, δεν θα ήθελα να παντρευτώ στα είκοσι και να βρεθώ στα είκοσι δύο με ένα διαζύγιο στο χέρι.
Ο άλλος ήταν φίλος, που απλά, ψυχρά και ψύχραιμα, μου ζήτησε να παντρευτούμε, χωρίς έρωτες και φιοριτούρες. Μου εξασφάλιζε έναν πλουσιοπάροχο τρόπο ζωής, καμια εικοσαριά εξοχικά και κότερα, ό,τι μπορείς να βάλεις με το νου σου. Κι αυτό το αρνήθηκα, γιατί ήταν πολύ καλό παιδί και δεν ήθελα να τον εκμεταλλευτώ. Τώρα είμαι μόνη, αλλά δε μετανιώνω για τις επιλογές μου και αυτό είναι σπουδαίο.

αστεροσκονη συγνωμη για το πιο πανω μηνυμα,δεν εχει σχεση η δικια σου περιπτωση κ δεν επρεπε να το γραψω απλα μου βγηκε γιατι τελευταια κανω συχνα απολογισμος για το παρελθον κ τις επιλογες μου. ηταν τελειως ασχετο! συγγνωμη

αβα μου αυτο ειναι πολυ σπουδαιο που δε μετανιωνεις για τις επιλογες σου κ που προπαντων εισαι κυρια του εαυτου σου.εγω με αφησα να το χασω τελειως κ να νιωθω τωρα σαν 7χρονο κοριτσακι χωρις γνωσεις κ χωρις εφοδια που θα πρεπει να παλεψει να μεγαλωσει τον εαυτο της κ μαζι κ ενα παιδι ισως πιο χαρισματικο απο την ιδια κ δε τους προσφερει αυτα που θα επρεπε

Εγώ, Alina μου, δε διάβασα κάτι προσβλητικό.. Καταθέτουμε τις απόψεις μας και η Αστερόσκονη, αν το επιθυμεί, μπορεί να τις λάβει υπόψη της.
Γι' αυτό άσε τις συγνώμες και εκφράσου ελεύθερα. Σκοπός μας είναι να ανακουφίσουμε και να βοηθήσουμε, μέσα από τα δικές μας εμπειρίες.

Μην απογοητεύεσαι Alina μου. Μου φαίνεσαι μια χαρά άτομο. Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω, ώστε να αλλάξουμε τις επιλογές μας. Όσο για το παιδί, όλοι έχουμε πλέον θέμα επιβίωσης, οπότε μην κατηγορείς τον εαυτό σου για τίποτα. Φαντάζεσαι να είχα παντρευτεί το φραγκάτο, να αναγκαζόταν, λόγω κρίσης, να πουλήσει τα κότερα και να ήμουν στην ανασφάλεια και μάλιστα χωρίς την ερωτική χαρά; Ποτέ δεν ξέρουμε πώς μπορεί να μας τα φέρει η ζωή, γι' αυτό και είναι άσκοπο να βασανιζόμαστε με τέτοιου είδους σκέψεις και ερωτήματα, που στο κάτω κάτω δεν θα απαντηθούν ποτέ.
Κοίτα να χαρείς το παιδάκι σου και άσε τις πικρές σκέψεις στην άκρη..
Σκέφτομαι ότι θα ήθελα πολύ να έχουμε δύο ζωές, ώστε να μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα που δεν μας έκατσαν καλά...

εμενα αβα θα με τρομαζε αυτη η προοπτικη να ειχα αλλη μια ζωη κ να πρεπει να ξαναπαρω τις ιδιες αποφασεις,ειμαι πεπισμενη οτι κ παλι λαθος θα τα εκανα τουλαχιστον στα αισθηματικα :P

Μα γι' αυτό τη θέλω τη δεύτερη ζωή, Alina μου! Για να τα κάνω όλα μαντάρα και να το απολαύσω!
Αν είχα δεύτερη ζωή, δεν θα είχα ίχνος λογικής πάνω μου, δεν θα έκανα αυτά που πρέπει, το πρέπει δεν θα υπήρχε στο λεξιλόγιό μου.. Θα ήμουν η τελευταία μαθήτρια, δεν θα σπούδαζα, δεν θα δούλευα, μπορεί και να ζητιάνευα, δεν ξέρω, θα έκανα δυο τρεις γάμους για πλάκα, θα ζούσα για το τώρα. Δεν θα με ενδιέφερε η γνώμη των τρίτων, ούτε και των δικών μου. Θα ήμουν ρεμάλι και θα το ευχαριστιόμουν κιόλας, γιατί θα ήξερα ότι έχω και τη δεύτερη ζωή να επανορθώσω και να κάνω τα σωστά!

μμμμ αβα θα εκανες πολλα απο αυτα που εκανα στη ζωη μου χιχιχ ημουν καλη μαθητρια αλλα πηγαινα σχολειο για βολτα.ποτε δε διαβασα κ απορω πως επερνα καλους βαθμους.ακομα κ χωρις τσαντα πηγαινα.ποτε δε με πιεσα για κατι κ τωρα το μετανιωνω.επελεξα να μην σπουδασω κ να γινω σσχεδιαστρια ρουχων αρα στην ελλαδα μοδιστρα! που τελικα δε μου κανει! προσπαθησα να δουλεψω κ ηταν κ ο μονος μου στοχος να αποκατασταθω οικονομικα μονη μου πριν τα 30 πραγμα που δε καταφερα .οτι ξεκκινησα ενω αρχησε καλα στη συνεχεια επιασε πατο.το ιδιο κ στα αισθηματικα μου.εγω αν αλλαζα ζωη θα γινομουν πιο πειθαρχημενη κ θα εβαζα στοχους πραγματοποιησιους χωρις συναισθηματισμους κ ονειρα

Alina μου ίσα ίσα θεωρώ το να καταθέτεις και τη δική σου εμπειρία, εξαιρετικά βοηθητικό. Κανείς δε μονοπωλεί το ενδιαφέρον κανενός εδώ...Συζητάμε πίσω από την ανωνυμία μας πολλές φορές πράγματα που δειλιάζουμε ίσως να παραδεχτούμε και στον εαυτό μας. Πολύ καλά έκανες λοιπόν και σε παρακαλώ να το ξανακάνεις γιατί δίνεις έτσι στον άλλο μία προέκταση της σκέψης του, μία επιβεβαίωση ή μία διάψευση αντίστοιχα...
ʼβα μου, θέλει κουράγιο η μοναξιά και ειλικρινά πολλά μπράβο που είχες το σθένος να επιλέξεις αυτό που σε έκανε να νιώθεις πιό αξιοπρεπής... Στη δική μου περίπτωση, προφανώς και μου αρέσει ο τωρινός φίλος μου. όχι όσο ο πρώην, σε καμία περίπτωση αλλά αντικειμενικά είναι ένα πολύ γλυκό και με ωραία χαρακτηριστικά παιδί. Όσο και αν σου φανεί περίεργο, δε θεωρώ τον εαυτό μου μικρή. Στις αντιλήψεις μου δεν είμαι καθόλου συντηρητική όμως με ενδιαφέρει η δημιουργία οικογένειας. Εφόσον τελειώνω και με το μεταπτυχιακό μου, θέλω μία αξιοπρεπή δουλειά και μετά να δημιουργήσω με σταθερές και γερές βάσεις την οικογένειά μου. Θέλω να είμαστε νέοι γονείς και τα 27 είναι μιά χαρά ηλικία μιας και θέλω να κάνω τρία παιδάκια ( ευχή του παππού μου που υπεραγαπούσα ) και πρέπει να έχω περιθώρια... Τα έχουμε συζητήσει όλα αυτά με την σχέση μου και συμφωνεί. Συμφωνεί σε όλα. Στα παιδιά, στο σπίτι που του "ζήτησα" να έχουμε ( εννοώ που και πως θέλω να είναι το σπίτι που θα ζήσουμε), έχουμε κόμα μιλήσει και συμφωνήσει και για το σπίτι που θα μείνουμε τα πρώτα δυο τρία χρόνια μέχρι να φτιαχτεί το άλλο... Οι γονείς του με θέλουν κι εκείνοι πολύ και του έχουν μιλήσει για το τι μπορούν και θέλουν να μας προσφέρουν στο ξεκίνημά μας. Είναι και τα κοινά μας ενδιαφέροντα που αξιολογώ ως πολύ μεγάλο υπέρ για μία σχέση.... Στα 25 του, δεν είναι καθόλου επιπόλαιος γιατί ειπώθηκε κάπου αυτό ως πιθανότητα... Επειδή τον ξέρω πολλά χρόνια ως φίλο, ξέρω το χαρακτήρα του. Ξέρει τί θέλει από τη ζωή του. ʼλλωστε με διεκδίκησε και με περίμενε ένα χρόνο και κάτι...παράλληλα. Ο έρωτας όμως? Αυτό που κοιτάς τον άλλο και λιώνεις? Που σκέφτεσαι πού να είναι , τί να κάνει, μην είναι Θέε μου με καμιά άλλη θα την πνίξω....και άλλα τέτοια γλυκούλια....!!!!Που ανησυχείς, που θες να χωθείς στην αγκαλιά του...αλλά δεν ξέρεις πότε θα ξαναρχίσει να κάνει το πρόγραμμά του χωρίς εσένα μέσα....ή μάλλον μέσα αλλά σαν κομπάρσα...

Αλίνα εγώ πάντα πίστευα ότι οι ταμπέλες είναι μόνο για τους δρόμους για να μας δείχνουν προς πια κατεύθυνση θα πάμε και όχι για τους ανθρώπους. Και η δουλειά της μοδίστρας για μένα είναι πολύτιμη. Το να μπορείς να φτιάχνεις ρούχα από την αρχή και να μεταποιείς τα ήδη υπάρχοντα είναι πολύ σημαντικό.

Alina μου γλυκιά μη μετανιώνεις για όσα έκανες στη ζωή σου.

Kοριτσια καλο μηνα!Μπηκε η ανοιξη?Με το καλο να ερθει να λεμε γιατι μαλλον για χειμωνας μου κανει ακομη.Το εχετε κανει τσατ κ γραφετε πολλες σελιδες που δεν προλαβαινω να διαβασω.Εχτες ειχαμε τζενεραλε κ σημερα πρεμιερα.Φιλια ισως τα πουμε αργοτερα....

Με το καλό Γλαυκόνι!!!!!!!

Αστερόσκονη είναι δύσκολο το δίλημμά σου αλλά σκέψου ότι για να δημιουργήσεις μία οικογένεια με σωστές βάσεις όπως ονειρεύεσαι εσύ πρέπει να είσαι πρωταγωνιστής και όχι κομπάρσος στην ίδια σου τη ζωή. Μακάρι να μπορούσαμε να τα είχαμε όλα αλλά δε γίνεται. Γι'αυτό πρέπει να βάλεις στη ζυγαριά τα συν και τα πλην και να δεις προς τα που γέρνει.

τζινα δε θεωρω το επαγγελμα τις μοδιτρας κατωτερο ισα ισα! απλα δεν ειναι αυτο που σπουδασα.να ραβω εμαθα μονη μου κ ναι μες χαιρομαι να βλεπω τελειωμενο ενα ρουχο αλλα κλασικη διαδηκασια του ραψιματος με εκνευριζει κ το κανω αναγκαστικα.τα τελευταια χρονια ασχοληθικα με το νυφικο κ πραγματικα ειναι το μονο ρουχο που πραγματικα διασκεδαζω να το κανω.κ δε με νοιαζει που πια δε σχεδιαζω εξαλου νομιζω οτι το εχασα πια αυτο. απλα ο καθε ανθρωπος ειναι καλος σε καποια πραγματα.αν με βαλεις εμενα να ραψω ενα κουστουμι η ενα ταγιερ θα αυτοκτονισω χιχιχι θα το κανω βεβαια τωρα που εχω αναγκη αλλα δε νομιζω οτι θα μπορεσω να αποδοσω το καλυτερο των δυνατοτητων μου οσο κ αν το προσπαθησω

Σπιρτούλη καλή επιτυχία στην πρεμιέρα σας, εύχομαι να πάνε όλα καλά και να ανταμοιφθούν οι κόποι σας τόσο καιρό.

Λοιπόν πρέπει να γράψω κ εγώ για εμένα!!!!!Με το ζουρζουβίλι μου είμαστε μαζί 7 ολόκληρα χρόνια,τον γνώρισα στα 17 μου.Στα 18 έδωσα πανελλήνιες κ πέρασα εκεί που ήθελα.Η σχέση μας ήταν εξ αποστάσεως μέχρι τότε !!!!!Στο πρώτο έτος μένω έγκυος .Παρατάω τη σχολή,οι δικοί μου με διώχνουν από το σπίτι γιατί δε τον ήθελαν ούτε αυτόν ούτε το μωρο μου γιατί δεν ήταν αντάξιος των προσδοκιών τους!!!!!Διευκρίνηση:Ήθελα να κάνω οικογένεια μαζί του.Πήγα κοντά του αφού έγραψα τους πάντες κ τα πάντα!!!!!Δε μπορώ να πω ότι ζώ μια εύκολη ζωή αφού η δουλειά μας θεωρείται δύσκολη κ ειδικά για γυναίκα είμαι όμως ευγνώμων που ο άντρας που έχω είναι αυτός που εγώ διάλεξα κ με προσέχει σαν τα ματιά του!!!!!Ειλικρινα δε μετάνιωσα για όλα όσα άφησα πίσω μου διάλεξα το δύσκολο δρόμο άλλα δεν με πειράζει !!!!!Δεν ξέρω γιατί έκανα αυτή την κατάθεση ψυχής κ συγνώμη αν τα έγραψα λίγο μπέρδεμενα

αστεροσκονη οσα ολα σκεφτεσαι κ σχεδιαζεις για το μελλον σου ακουγονται ωραια.ομως σκεψου θα μπορεις μια ζωη χωρις να νιωθεις αυτο το κατι? αν πιστευεις οτι θα εχεις παντα μεσα σου τον αν... ισως καποτε σου γυρισει αλλιως κ μισησεις τις επιλογες σου κ ισως ακομα κ τον ανθρωπο που αποφασισες να περασεις τη ζωη σου.ισως το καλυτερο που θα μπορουσες να κανεις αυτη τη στιγμη ειναι να δωσεις χρονο στη σχεση σας χωρις παραπανω δεσμευσεις μεχρι να αποφασησεις

Quote:

---

Originally posted by ΤΖΙΝΑ
Αστερόσκονη είναι δύσκολο το δίλημμά σου αλλά σκέψου ότι για να δημιουργήσεις μία οικογένεια με σωστές βάσεις όπως ονειρεύεσαι εσύ πρέπει να είσαι πρωταγωνιστής και όχι κομπάρσος στην ίδια σου τη ζωή. Μακάρι να μπορούσαμε να τα είχαμε όλα αλλά δε γίνεται. Γι'αυτό πρέπει να βάλεις στη ζυγαριά τα συν και τα πλην και να δεις προς τα που γέρνει.

---

:saint::saint::thumbup:

Quote:

---

Originally posted by Γλαύκη
Kοριτσια καλο μηνα!Μπηκε η ανοιξη?Με το καλο να ερθει να λεμε γιατι μαλλον για χειμωνας μου κανει ακομη.Το εχετε κανει τσατ κ γραφετε πολλες σελιδες που δεν προλαβαινω να διαβασω.Εχτες ειχαμε τζενεραλε κ σημερα πρεμιερα.Φιλια ισως τα πουμε αργοτερα....

---

Γλαυκη μου κάλη επιτυχία να έχετε!!!!!

Γιωτάκι καλά έκανες και ακολούθησες τον άνθρωπο που αγαπάς και χαίρομαι πολύ που σε αγαπάει κι αυτός πολύ και έχετε μία ευτυχισμένη οικογένεια με τον μικρούλη σας, με όλα τα καθημερινά προβλήματα εννοείτε, που λύνονται όμως όταν υπάρχει αγάπη. Η σχέση σου με τους δικούς έχει αποκατασταθεί τώρα;

Quote:

---

Originally posted by ASTEROSKONI

Quote:

---

Originally posted by ΤΖΙΝΑ
Αστερόσκονη είναι δύσκολο το δίλημμά σου αλλά σκέψου ότι για να δημιουργήσεις μία οικογένεια με σωστές βάσεις όπως ονειρεύεσαι εσύ πρέπει να είσαι πρωταγωνιστής και όχι κομπάρσος στην ίδια σου τη ζωή. Μακάρι να μπορούσαμε να τα είχαμε όλα αλλά δε γίνεται. Γι'αυτό πρέπει να βάλεις στη ζυγαριά τα συν και τα πλην και να δεις προς τα που γέρνει.

---

:saint::saint::thumbup:

---

συμφωνω απόλυτα Αστεροσκονη,η ζωή είναι ένας αγώνας όσο ρόδινα κ αν είναι στρωμενη και για να <παίξεις> σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να είσαι μέσα κ όχι δίπλα!!!!!

Quote:

---

Originally posted by ΤΖΙΝΑ
Γιωτάκι καλά έκανες και ακολούθησες τον άνθρωπο που αγαπάς και χαίρομαι πολύ που σε αγαπάει κι αυτός πολύ και έχετε μία ευτυχισμένη οικογένεια με τον μικρούλη σας, με όλα τα καθημερινά προβλήματα εννοείτε, που λύνονται όμως όταν υπάρχει αγάπη. Η σχέση σου με τους δικούς έχει αποκατασταθεί τώρα;

---

Τζινάκι. έχει περίπου αποκατασταθεί δεν πρόκειται όμως να ξεχάσω τις 40 εβδομάδες της εγκυμοσυνης μου που δε σταμάτησα ούτε μια μέρα να κλαίω από τις μ@κακίες που άκουγα!!!!!

Γιωτάκι μεγάλο ζόρι και μεγάλη αδικία ταυτόχρονα! Είδες όμως τελικά πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της αγάπης; Κι εσύ μέσα στην ατυχία σου είχες και την τύχη να ζήσεις και να ζεις την αγάπη και πιστεύω πως κάπως έτσι μπορούσες να αντισταθμίσεις την άδικη συμπεριφορά των γύρω σου.

Κορίτσια μου, δεν σας ξέχασα.. Είχα μία επίσκεψη, που μόλις έφυγε. Διάβασα όλα όσα γράψατε και θέλω να πω στην Αστερόσκονη ότι μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται. Είναι πολύ ώριμος για την ηλικία της. (Επιμένω, η γιαγιάκα).. Εγώ στα είκοσι τόσα μου ενδιαφερόμουν μόνο για το τομάρι μου, τις σπουδές μου, τα πτυχία μου, την καλοπέρασή μου.. Δεν διανοούμουν να κάνω οικογένεια. Αυτό το ονειρεύτηκα μόνο με τον τρελό μου έρωτα, που ήταν σε πολύ μικρότερη ηλικία. Δεν θα το πιστέψετε, αλλά τώρα είμαι έτοιμη για σπίτι, οικογένεια, όπως πρέπει και όχι στα όνειρα και στις φαντασιώσεις. Τώρα είμαι υπεύθυνη, σοβαρή, μπορώ να βάλω τον εαυτό μου στην άκρη για χάρη κάποιου άλλου, μπορώ να υπηρετήσω τις ανάγκες του άλλου, χωρίς να βαρυγκομήσω και χωρίς να σκεφτώ ότι αδικούμαι και παραγκωνίζομαι και γίνομαι υπηρέτρια για χάρη κάποιου. Τώρα είναι ίσως αργά, αλλά είπαμε, τα ρίσκα..
Θέλω, επίσης, να πω στο Γιωτάκι μας ότι θαυμάζω το τσαγανό της! Το ότι αρνήθηκε την άνεση και την ασφάλεια της οικογένειάς της, προκειμένου να ζήσει το μεγάλο, το σπουδαίο, το ιδανικό! Εγώ, με το χαρακτήρα που έχω και χωρίς τη δεύτερη ζωή που λέγαμε, δεν θα το έκανα ποτέ. Αυτό, όμως, δεν με εμποδίζει να θαυμάζω άτομα που τολμούν και κερδίζουν. Χαίρομαι που είσαι ευτυχισμένη, στο δρόμο που εσύ διάλεξες!
Τέλος, να πω στην Αλίνα μας ότι πρέπει να είναι χαρούμενη, που κάνει μία δημιουργική δουλειά, που μπορεί να της αποδώσει και χαρά! Είναι ωραίο να βγαίνει κάτι όμορφο από τα χέρια σου. Ρώτα κι εμένα, που δεν ξέρω να ράψω ένα κουμπί!

κορίτσια, με έχετε καθηλώσει με τη σημερινή σας κουβέντα, δεν συμμετείχα γιατί είχα δουλειά, αλλά συνέχεια έμπαινα για να παρακολουθήσω τι λέτε...Έχω πολλά στο μυαλό μου και για την Αστερόσκονη, και για την Αλίνα και για το Γιωτάκι...Είμαι όμως λίγο συναισθηματικά φορτισμένη γιατί κάποια πράγματα ακούμπησαν ευαίσθητες χορδές μου και πρέπει να κάνω λίγο τις δικές μου σκέψεις πρώτα και μετά να σας γράψω..

Γιωτάκι μου, τι μου θύμισες.. Ήμουν φοιτήτρια και περίμενα να δώσω ένα μάθημα προφορικά. Δίπλα μου ήταν μία κοπέλα, με φανερή αγωνία, πάρα πολύ συμπαθητική. Πιάσαμε κουβέντα και μου μίλησε για τον εαυτό της. Προέρχεται από οικογένεια βιομηχάνων και με το που ήρθε να σπουδάσει γνώρισε τον άντρα της. Οι γονείς της ούτε να ακούσουν δεν ήθελαν για τον πάμπτωχο και μη πτυχιούχο, που διεκδικούσε τη μονάκριβή τους. Έμεινε έγκυος και παντρεύτηκαν. Οι γονείς της δεν πήγαν στο γάμο και δε μιλήσανε από τότε ποτέ. Στη γέννα κόντεψε να πεθάνει. Ο άντρας της, εκτός των άλλων, αποδείχτηκε και κουμαρτζής. Την ώρα που γεννούσε η γυναίκα, αυτός έπαιζε και δε διέκοψε, να πάει να τη δει. Οι γιατροί τηλεφώνησαν στους γονείς της, οι οποίοι (πόσο σκληροί, αλήθεια) είπαν ότι δεν έχουν κόρη με αυτό το όνομα. Έζησε και αυτή και το μωρό, αλλά στο μεταξύ παράτησε τις σπουδές της και δούλευε σε μία βιοτεχνία, κουμπί κουμπότρυπα, για να τα βγάλει πέρα, με την οικογένεια και το πάθος του άντρα της. Αποφάσισε να πάρει τη ζωή της στα χέρια της και εκείνο ήταν το πρώτο μάθημα που επιχειρούσε να περάσει, ώστε να συνεχίσει τη σχολή. Το πέρασε! Την αγκάλιασα, τη φίλησα, πήγαμε μαζί να πάρει γλυκά, να κεράσει τα παιδιά στη βιοτεχνία. Κρίμα που χαθήκαμε στην πορεία, δεν ξέρω τι απέγινε.
Να πω και τι σκέφτηκε το αισχρό μυαλό μου; Να αφήσει την πικρία στην άκρη, να αποκαταστήσει τη σχέση της με τους γονείς της, όχι για την ίδια, αλλά για το παιδί της. Να μην καταδεχτεί η ίδια να πάρει δραχμή από αυτούς, αλλά να φροντίσει ώστε τα εργοστάσια να καταλήξουν στο παιδί της. Είναι δίκαιο νομίζω.

Πάρε το χρόνο σου Γιώτα μου, εμείς εδώ είμαστε..

Σας ευχαριστώ όλες μέσα από την ψυχή μου για τα καλά σας λόγια ,μετά από τον άντρα μου κ το γιο μου είστε τα πιο κοντινά μου άτομα που μπορώ πλέον να μοιράζομαι τα πάντα( δυστυχώς όλοι οι <δικοί > μου συνεχίζουν να με χρεώνουν γιατί έφυγα από τη σιγουριά μου κ αποφάσισα να φυτέυω ντομάτες κλπ)

Έννοια σου, Γιωτάκι μου κι εγώ παρόμοια θα άκουγα, αν αποφάσιζα τελικά να ακολουθήσω το δρόμο της καρδιάς μου..
Απλά, αποδείχτηκα μάλλον πιο φιλόδοξη από σένα και πήρα άλλες αποφάσεις. Αποφάσεις, που τις πληρώνω καθημερινά.

Αβακι περίπου η ίδια ιστορία με τη διάφορα ότι το δικό μου ζουρζουβίλι σε όλα τα παλουκια της ζωής μας στάθηκε μπροστά κ δεν τα άφησε καν να με ακουμπήσουν.Πιστεύω πως αν μπορούσε να γεννήσει το γιο μας θα το έκανε κ αυτο μόνο για να μην πονάω!!!!!

Μπράβο, Γιωτάκι! Έπαιξες και κέρδισες, μόνο αυτό σου λέω! Από κει και πέρα, ντομάτες; Ντομάτες, ναι! Σημασία έχει που κέρδισες τον εαυτό σου και τα θέλω σου. Αν οι γονείς σου σταθούν κάποτε σ' αυτό, θα ξανασμίξετε, όπως παλιά. Θα γλυκαθούν και από το εγγόνι τους, αλλά κυρίως θα δουν ότι εσύ είσαι ευτυχισμένη και θα σωπάσουν.

Είναι εκνευριστικό να θέλεις κάτι και να προσπαθούν να σε πείσουν ότι δεν το θέλεις! Όταν αποφασίζεις για κάτι είτε είναι λάθος είτε σωστό, είναι η δική σου απόφαση, στο δικό σου μυαλό, τα δικά σου θέλω. Μπορούν οι υπόλοιποι να πουν τη γνώμη τους και να σε συμβουλέψουν αλλά μέχρι εκεί. Δε γίνεται οι μισοί να είναι οι σωτήρες που θα σώσουν τους άλλους μισούς. Αν δεν κάνουμε και λάθη πως θα καταλάβουμε ποιό είναι το σωστό; Και πως μπορεί να είναι σίγουροι οι γύρω μας ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι το σωστό για μας; Οι "φωτεινοί παντογνώστες" πάντα με εκνεύριζαν.

Quote:

---

Originally posted by Ava
Έννοια σου, Γιωτάκι μου κι εγώ παρόμοια θα άκουγα, αν αποφάσιζα τελικά να ακολουθήσω το δρόμο της καρδιάς μου..
Απλά, αποδείχτηκα μάλλον πιο φιλόδοξη από σένα και πήρα άλλες αποφάσεις. Αποφάσεις, που τις πληρώνω καθημερινά.

---

Αβακι εγώ πληρώνω μια διαλυμενη οικογενειακή σχέση ,η αγάπη όμως που παίρνω από όλους τους άλλους φτάνει να αναπληρωσει τα κενά που δημιουργήθηκαν ,κ μετά από τόσα χρόνια τολμώ να πω ότι με βοήθησε να πατησω γερά στα δικά μου πόδια κ μόνο !!!!!

χαθηκα αποτομα αλλα ο μικρος μου ανεβασε πυρετο κ ηθελε αγκαλιτσες απο τη μανουλα.τωρα καπως του επεσε κ ριμαζει παλι το σπιτι :)
γιωτακι πολυ γλυκια κ τρυφερη η ιστορια σου κ εισαι πολυ τυχερη που εχεις μια ομορφη οικογενεια αγαπημενη! :) παρολα τα δυσκολα που περασατε.

ʼβα μου τι συγκλονιστική ιστορία.... Τελικά αυτό που λένε κάθε πόρτα και καημός....ισχύει!Αλλά και οι γονείς της, πώς μπόρεσαν???Δηλαδή κάνουμε τα παιδιά μας για να ακολουθούν τις δικές μας οδηγίες? Και αν παρεκκλίνουν ή έχουν άλλη άποψη ή έστω οι αποφάσεις τους δεν είναι σύμφωνες με τις δικές μας, τα ξεγράφουμε??? Μου φαίνεται παρανοικό αλλά ξέρω πως όντως συμβαίνει... Τόσο συγχίστηκα που έφαγα 8 χουρμάδες από την ώρα που το διάβασα...Έλεος!!!!

Γιωτάκι, είδες τελικά πως πήρες τη σωστή απόφαση? Αντιστάθηκες όταν έπρεπε και τώρα είσαι ευτυχισμένη...Και μακάρι να είσαι πάντα!!!

Αλίνα μου, έχω τόσο πυρετό, ώστε, αντί για θερμόμετρο, πήρα ένα στυλό να βάλω στη μασχάλη μου! Να έρθω κι εγώ για αγκαλίτσα και να ρημάξω μετά το σπίτι;

Quote:

---

Originally posted by ΤΖΙΝΑ
Είναι εκνευριστικό να θέλεις κάτι και να προσπαθούν να σε πείσουν ότι δεν το θέλεις! Όταν αποφασίζεις για κάτι είτε είναι λάθος είτε σωστό, είναι η δική σου απόφαση, στο δικό σου μυαλό, τα δικά σου θέλω. Μπορούν οι υπόλοιποι να πουν τη γνώμη τους και να σε συμβουλέψουν αλλά μέχρι εκεί. Δε γίνεται οι μισοί να είναι οι σωτήρες που θα σώσουν τους άλλους μισούς. Αν δεν κάνουμε και λάθη πως θα καταλάβουμε ποιό είναι το σωστό; Και πως μπορεί να είναι σίγουροι οι γύρω μας ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι το σωστό για μας; Οι "φωτεινοί παντογνώστες" πάντα με εκνεύριζαν.

---

Πόσο δίκιο έχεις !!!!! Πόσο άδικο είναι να προσπαθούν να επιβάλλουν τα δικά τους όνειρα και τα δικά τους θέλω χωρίς καν να σε ρωτάνε!!!!!

Χουζουράκο μου λυπάμαι αν σε στενοχωρήσαμε. Θέλεις να πούμε στην ʼβα να βάλει κανά δυό Κάλες Φέρρες με πολλές εξάψεις να νοιώσεις καλύτερα;

χιχιχιχιχ ελα η αγκαλιτσα μας ειναι ανοιχτη κ εμενα κ του μικρου μου. προσεξε με το στυλο χιχιχι μονο που φανταστικα η σκηνη χαμογελασα.μολις βαλεις αληθινο θερμομετρο ενημερωσε μας ποσο εχεις αν θες.