Σκέφτομαι γιατί αραγε το σύκο να χόρεψε συρτάκι.
Printable View
Σκέφτομαι γιατί αραγε το σύκο να χόρεψε συρτάκι.
Άμα βρεις το σύκο σύκωστο και μην περιμένεις να το σηκώσουν άλλοι, που λενε στα μέρη μου. Τουλάχιστον το δοκίμασες, δεν είχε καλή γεύση και το πέταξες, όπως και το αντίθετο ισχύει.
Κι όποιος είναι έξω του χορού ξέρει πολλά τραγούδια, δηλαδή έμαθα πια να κριτικάρω πιο λίγο.
Σχεδόν πάντα βγαίνω μόνος μου αλλά άρχισε πια και δεν με γεμίζει. Κάπου επίσης το ποτό ενοχλάει στον οργανισμό μου. Νιώθω πως ο σκοπός που βγαίνω είναι για να ξεχαστώ κι όχι η διασκέδαση. Με λίγη αυτοπεποίθηση και διώχνοντας τη σκέψη της μοναξιάς μπορείς και συ να βγαίνεις μόνος, αν το μόνος είναι ο λόγος. Κάπως έτσι ξεκίνησα. Εννοιωθα συνάμα πως οι παρέες που είχα για το έξω δεν με γεμιζαν πια ιδιαίτερα.
Κάντε κάτι με τα μποτακιααααααααααα δηλαδή έλεος.
Ο αντμιν υπάρχει; Τι θα γίνει;
Απλα μην αγοραζετε απο'κει, τοσο απλα.
Εγω τωρα τελευταια (εχει μερικους μηνες..) μη σου πω οτι το προτιμω κιολας το μονος μου. Εχει τυχει δηλαδη να εχω επιλογη να βγω με αλλους και να μην το κανω γιατι γουσταρω να παω μονος μου. Ποιος? Εγω.. Που μια ζωη κυνηγαγα την παρεα και που γινομουνα θυσια για το τι θελει η παρέα να κανουμε. Ειναι λιγο ανησυχητικο αν το σκεφτεις.. Ελπιζω να ειναι απλα μια φαση που απολαμβανω λιγο τη μοναξια μου και να μη μου ξεμεινει. Φοβαμαι ομως οτι δεν ειναι απλα μια φαση. Επαθα νομιζω μια σημειακη μεταλλαξη και φαινεται αυτο το «less people, less problems» που νιωθω ηρθε για να μεινει. Θα δειξει.. Παντως στο γηπεδακι της γειτονιας μου μετα τα μεσανυχτα παρεα με μια παγωμενη μπυρα, το γατο του παρκου και τον εναστρο ουρανο μια χαρα τα περναω. Αν δεν σκεφτομουνα την ωρα κοινης ησυχιας και τις γυρω πολυκατοικιες θα βαραγα και σουτακια. Εμένα το σκοταδι και η ερημια με ηρεμει. Τις προαλλες πετυχα και δυο αλεπουδες πολυ παιχνιδιαρες αλλα δε με αφησαν να τις πλησιασω.
https://ibb.co/7tVJcpMG
https://ibb.co/TDQm8YdC
Μάλλον το μπολτ, διότι αν υπήρχαν τα κατάλληλα άτομα, η κατάλληλη δηλαδή παρέα, δεν θα ίσχυε αυτό. Κι όμως έχουμε τους δικούς μας ανθρώπους, πχ οικογένεια, καλοί συγγενείς, φίλοι που μένουν μακριά, αλλιώς μπορεί και να έγνοιαζε πολύ ακόμα και να μην αντέχαμε, το μόνος.