αυτη το ξεκινησε, πηγαινε και δες στη πρωτη σελιδα πως του απαντησε του ανθρωπου σαν να ηταν σκουπιδι, και τι θεωρητικες ασυναρτησιες εγραψε αργοτερα για να βγει απο πανω λες και ζει στο κοσμο της, και μετα ξαναμιλαμε!
Printable View
παιδιά σας ευχαριστώ για το χρόνο σας στον προβληματισμό μου. εφόσον τοποθετηθήκατε κάπως με καλύπτει. μη δίνετε διάσταση
διότι ορισμένων οι γνώμες περισσεύουν.
επειδή η κουβέντα εκτροχιάστηκε δεν μπήκε ούτε να ζητήσω οίκτο ούτε υποστήριξη. έθεσα 1 κοινωνικό φαινόμενο.
Εγώ αναρωτιέμαι κάτι άλλο. Πόσο αρνητικά μπορούν να μας επηρέασουν τα τρομολάγνα δελτία ειδήσεων.
Εδώ θέλω μετά μανίας εγώ, που είμαι μόλις 20 χρονών, να μείνω μόνος μου χωρίς κανέναν κερατά πάνω από το κεφάλι μου, για να με ελέγχει. Να μπορώ να ασχολούμαι με ό,τι θέλω χωρίς σχόλια και παρατηρήσεις, είτε σωστό είτε λάθος, γιατί είναι επιλογή μου. Φαντάζομαι δηλαδή εσύ. Από κάποια ηλικία και μετά είναι αλήθεια ότι κόβεται ο συναισθηματικός "ομφάλιος λώρος" με τους γονείς, διαδικασία που αρχίζει από την εφηβεία, και νιώθεις την ανάγκη για ανεξαρτησία και αυτονομία. Τι να κάνουμε που η τρισκατάρατη κρίση δε μας επιτρέπει τα αυτονόητα.
Εγώ λαμβάνω μια σύνταξη και μια υποτροφία, γύρω στα 480 ευρώ στο σύνολο. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Μου φτάνουν και μου περισσεύουν, γιατί είμαι επίσης οικονόμος μέχρι αηδίας. Αν όμως σε μερικά χρόνια χρεοκοπήσουμε και κηρυχθεί στάση πληρωμών; Κι εκτός τούτου, μπορεί να χρειαστώ κάποτε λόγω ανωτέρας βίας να επιστρέψω στην οικογενειακή μου στέγη. Στοίχημα ότι δε θα με δεχτούν τότε πίσω για αντίδραση, γιατί ήταν εξαρχής κάθετοι στο να φύγω.