Originally Posted by
PETRAN
Καλά τώρα θα πάμε σε μπούμε σε πολύ φιλοσοφικούς δρόμους. Βασικά το ένα δεν αποκλύει το άλλο. Όλα δείχνουν ότι η ψυχή είναι η λειτουργία του εγκεφάλου. Αυτή την στiγμή πoυ γράφουμε ενεργοποιούνται εκατομμύρια νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο μας. Από την ανάγνωση αυτού του κειμένου μέχρι τα συναισθήματα που ένιωσες την στιγμή που τα διάβασες είναι επειδή κάποια νευρωνικά δίκτεια πειροδοτήθηκαν με συγκεκριμένο τρόπο. Αύριο που θα θυμάσαι αυτήν την συζήτηση θα είναι επειδή κάποιες εκατομμύρια συνάψεις στον εγκέφαλο σου θα έχουν υπωστεί κάποιο είδος μόνιμης αλλαγής (αυτό θα είναι η "βιωματική σου μνήμη").
Ο κάθε άνθρωπος όμως είναι μοναδικός. Ο χ θα ξινίσει με αυτά που γράφω ενώ του ψ θα του αρέσουν. Ο καθένας έχει διαφορετικές "διατάξεις" νευρώνων και βάση αυτών (από προηγούμενες εμπειρίες) θα ερμηνεύει και θα αισθάνετε με διαφορετικό τρόπο αυτό που γράφω. Υπο αυτήν την έννοια "η ψυχή" και ο "εγκέφαλος" ταυτίζονται. Η ψυχοθεραπεία-η οποιαδήποτε καλή συμβολή που θα κάνει το "κλικ" στον κάθε άνθρωπο- θα πιάσει επειδή θα αλλάξει το "νευρωνικό" του υπόστρωμα με τον κατάλληλο τρόπο. Δηλαδή η "ψυχή" και το "σώμα" δεν είναι δύο διαφορετικά πράγματα αλλά όψεις του ίδιου νομίσματος τα οποία δεν ακυρώνουν το ένα το άλλο αλλά ούτε "υποβιβάζουν" τον άνθρωπο σε κάτι λιγότερο από ότι είναι.
Βέβαια η κλινική νευροψυχολογία είναι μια ειδικότητα της ψυχολογίας με συγκεκριμένο θέμα. Κυρίως έχει να κάνει με την ψυχομετρική αξιολόγηση των γνωστικών λειτουργιών-δηλαδή της προσοχής, αντίληψης, γλώσσας/λόγου, μνήμης, σκέψης, επιτελικών λειτουργιών (ο σχεδιασμός της συμπεριφοράς) αλλά και των συναισθημάτων και της προσωπικότητας- σε άτομα με νευρολογικές, φυσιατρικές η νευροχειρουργικές καταστάσεις (π.χ. κρανιοεγκεφαλική κάκωση, εγκεφαλικό επεισόδιο, ΣΚΠ, νευροεκφυλιστικά νοσήματα όπως alzheimer, parkinson κλπ.) η σε νευροαναπτυξιακά (μαθησιακές δυσκολίες, ΔΕΠ-Υ, αυτισμός κλπ.). Τώρα τελευταία ο τομέας "χώνεται" και σε πιο ψυχιατρικά/ψυχική υγεία όπως στις ψυχώσεις, διπολική ,μετατραυματικό άγχος κλπ. όπου όλο και εμφανίζονται νέα δεδομένα για τις γνωστικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κάποιες περιπτώσεις. Με βάση το "ψυχομετρικό προφίλ" μπορεί να γίνει κάποια αποκατάσταση μετά. Π.χ. αν το άτομο έχει δυσκολία στο να θυμάται νούμερα και λέξεις μπορεί να εκπαιδευτεί με έναν άλλο αισθητηριακό μέσο απομνημόνευσης (π.χ. εικόνες). Η αν διασπάται η προσοχή του ατόμου συνέχεια και δεν μπορεί να τελειώσει τίποτα από τους στόχους μπορεί με ένα εντατικό συμπεριφορικό τρόπο εκπαίδευσης να μάθει σταδιακά να συγκεντρώνεται όλο και πιο πολύ-καθώς και με διάφορα βοηθήματα. Φυσικά και κοιτάμε τον άνθρωπο σαν άνθρωπο. Επειδή ο εγκέφαλος του έχει πρόβλημα δεν πάει να πει ότι τον κοιτάμε σαν ένα πάκο τραυματισμένων νευρώνων :P