σχέση βαλτωμένη

Μαριάννα, πολύ χαίρομαι που δίνεις το στίγμα σου και ακόμη περισσότερο χαίρομαι που έκανες το μεγάλο βήμα! Νιώθω τόση ανακούφιση που προχώρησες παραπέρα! Ελπίζω να σου πάνε όλα καλά!Το ότι ήδη νιώθεις αισιόδοξη είναι ένδειξη ότι πήρες τη σωστή απόφαση.
Εγώ δυστυχώς έμεινα στα ίδια. Δεν βρήκα την ευκαιρία να του μιλήσω ακόμη.Όταν τον βλέπω νιώθω ότι πρέπει να τελειώνω μαζί του,αλλά ποτέ δεν το κάνω. Πάω να του μιλήσω για μας και αποφεύγει οτιδήποτε σχετικό μ\'αυτό το θέμα. Όταν έρχεται το βράδυ νιώθω τόσο αδύναμη που δεν τόλμησα.Τα νέα σου με έκαναν και ζήλεψα!Δεν προχώρησα ακόμη, έχω μείνει πίσω θεατής της ίδιας μου της ζωής!
Καλή δύναμη σου εύχομαι και να μην κάνεις πισωγυρίσματα!Ο τολμών νικά!

γειά σου feh! εγώ αυτό που έχω να σου πώ είναι ότι πολλές φορές είμαστε σε μία σχέση (ειδικά όταν είναι μακροχρόνια )από συνήθεια.....έχουμε συνηθίσει να τα κάνουμε όλα μαζί, έχουμε αποδεκτεί τα ελλατώματά του και τα προτερήματά του και φοβόμαστε επιπλέον να προχωρήσουμε παρακάτω....σίγουρα τον αγαπάς και είσαι ακόμα ερωτευμένη μαζί του...?μην ξεχνάς ότι μιλάμε για γάμο, που σημαίνει για πάντα μαζί.... τουλάχιστον αυτό θέλουμε όλοι...εσύ είσαι έτοιμη να κάνεις το μεγάλο βήμα ? μήπως πρέπει να το ξανασκεφτείς...?:o

Noni, μετά από όλα όσα έχουν γίνει, ειλικρινά δεν μπορώ να απαντήσω για το αν είμαι ερωτευμένη τελικά! Κρεμάστηκα και επένδυσα σε αυτόν τον άνθρωπο και αυτό δεν μπόρεσε να το αντέξει. Πλέον δέχτηκα ότι πρέπει να τον ξεχάσω, αφού δεν έχουμε τα ίδια πλάνα για τη ζωή μας! Η συνήθεια,που λες, σίγουρα υπάρχει μεταξύ μας. Αυτή τη συνήθεια φοβάται μη χάσει και αυτός και δεν δέχεται το χωρισμό. Δυστυχώς όμως όλα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια εκεί!

Φέη μου καλημέρα,
πέρασα πολύ δύσκολες μέρες με έντονη ψυχολογική πίεση αλλά τα πράγματα προχωρούν...έχουν πάρει πλέον το δρόμο τους. Θα ήθελα να σου πω τώρα που το έζησα οτι ένας χωρισμός είναι πράγματι ένας μικρός θάνατος, όσο και να έχεις συνηδειτοποιήσει ότι δεν μπορείς να ζήσεις με αυτόν τον άνθρωπο, η όλη διαδικασία είναι ιδιαίτερα επίπονη και ψυχοφθόρα. Τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερα αν υπάρχει γάμος και κοινό σπίτι. Αλλά ο χρόνος είναι γιατρός και δεν το βάζουμε κάτω...Πες μου και εσύ τα νέα σου, θα ήθελα να ξέρω πως είναι η δική σου κατάσταση.

Quote:

---

Originally posted by feh
Noni, μετά από όλα όσα έχουν γίνει, ειλικρινά δεν μπορώ να απαντήσω για το αν είμαι ερωτευμένη τελικά! Κρεμάστηκα και επένδυσα σε αυτόν τον άνθρωπο και αυτό δεν μπόρεσε να το αντέξει. Πλέον δέχτηκα ότι πρέπει να τον ξεχάσω, αφού δεν έχουμε τα ίδια πλάνα για τη ζωή μας! Η συνήθεια,που λες, σίγουρα υπάρχει μεταξύ μας. Αυτή τη συνήθεια φοβάται μη χάσει και αυτός και δεν δέχεται το χωρισμό. Δυστυχώς όμως όλα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια εκεί!

---

Γιατι δεν μενετε -οχι για λιγο , οπως λενε ολοι - αλλα για ενα σεβαστο χρονικο διαστημα μακρια , να δειτε πως ειναι , να αλλαξουν λιγακι οι συνηθειες και οι χαρακτηρες σας και μετα να επαναπροσδιορισετε το θεμα ....

Εχω πειρα σε αυτο , χωρισα ξαφνικα μετα απο 7 χρονια εντονης σχεσης , αλλαξα , ωριμασα , το ιδιο και εκεινη και βλςπω τωρα ποσο θα ηθελα να ειμαι αυτος που ειμαι ΤΩΡΑ και ΟΧΙ ΤΟΤΕ , αλλα να ειχα εκεινη διπλα μου ....

Θελω τον νεο μου εαυτο με την παλια μου σχεση ...

Δυστυχως ομως δεν εχω αυτο το \"πατημα\" ...

εσεις , αφηστε το να υπαρχει ...
επαναπροσδιοριστειτε ....

Μαριάννα, είμαι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Μίλησα μαζί του και μου είπε πως ό,τι και να αποφασίσω αυτός θα το δεχτεί. Δεν μπορεί να πάρει αυτός την ευθύνη για ένα χωρισμό.
Ενιωσα ανακούφιση που τουλάχιστον του μίλησα, αλλά μείναμε εκεί και αποφασίσαμε να το ξανασυζητήσουμε αφού σκεφτούμε καλά (για πολλοστή φορά). Φοβάμαι αυτό το μικρό θάνατο τελικά και ενώ ξέρω πως θα έρθει, παρατείνω την άφιξη του συνεχώς.....Τι θα κάνω;
Βlack, σ\'ευχαριστώ για τη συμβουλή σου, αλλά αυτό το μεγάλο διάλειμμα που λες το έχουμε κάνει στο παρελθόν.Υποτίθεται πως εκτιμήσαμε ο ένας τον άλλο, αλλά μετά απο ενάμιση χρόνο φτάσαμε στο ίδιο σημείο, το αδιέξοδο!:mad:

Φαιη, απλα πρεπει καποιες φορες να βαζουμε στην ακρη τις ανασφαλειες μας για να μπορουμε να κανουμε βηματα στη ζωη μας.

Συνηθως η ανασφαλεια ειναι αυτη που μας κραταει σε τετοιες σχεσεις.
Οπως τα περιγραφεις ειναι μια κλασικη περιπτωση σχεσης που δεν προχωραει και ειστε μαζι απο συνηθεια και ανασφαλεια για το τι θα γινει αν χωρισετε,αν θα βρεις αλλον να ταιριαζετε τοσο κλπ.Δεν αμφιβαλλω οτι υπαρχει μεταξυ σας αγαπη και απειρα πραγματα που σας δενουν, ομως σκεψου οτι αν αποφασισεις να περασεις την υπολοιπη ζωη σου με καποιον για τον οποιο εχουν χαθει ανεπιστρεπτι τα συναισθηματα του ερωτα και αυτο το κατι παραπανω γενικως που χρειαζεται,καποια στιγμη κατα πασα πιθανοτητα θα το μετανιωσεις. Και θα ειναι πολυ πιο δυσκολα τα πραγματα αν αυτο το συνειδητοποιησεις οταν θα εχεις παντρευτει αυτον τον ανθρωπο. Εκτός και αν πιστευεις οτι θα μπορουσες να ζησεις μια ζωη με συμβιβασμους...

Φέη Καλημέρα,
το αντιλαμβάνομαι οτι είσαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Και εγώ περνάω δύσκολα αλλά να σου πω μόνο αυτό...ηρέμησα, συνηδειτοποίησα ότι δεν μπορούσα να ζήσω άλλο κάτω απο αυτές τις συνθήκες και είμαι αισιόδοξη ότι η ζωή θα μου χαμογελάσει, κάποια στιγμή.
Μάλλον και εσύ πρέπει να συνηδειτοποιήσεις αυτό που θέλεις και πρέπει να κάνεις, να είσαι σίγουρη ότι δεν υπήρχε άλλη λύση, προσπάθησες τα πάντα και δεν είδες αποτέλεσμα. Εμένα αυτό με βοήθησε και με βοηθάει πολύ. Είμαι καλά με τον εαυτό μου γιατί έκανα κάθε προσπάθεια για να σώσω αυτήν τη σχέση...δεν με κρατάει κάτι κολλημένη στο παρελθόν...απλά ίσως μερικές φορές μια νοσταλγία και ένα αναπάντητο γιατί...
Καλή τύχη σε ότι και ν΄αποφασίσεις..
Θα περιμένω τα νέα σου...

Ευχαριστώ όλους όσοι έκαναν τον κόπο και προσπάθησαν να με βοηθήσουν, αλλά τελικά κατάλαβα πως το πρόβλημα το έχω εγώ. Παραπονιέμαι για τη σχέση μου αλλά δεν τολμώ να την αλλάξω.Εχω απογοητευτεί απο τον εαυτό μου. Είμαι αδύναμη να αντιμετωπίσω την κατάσταση. Υποτίθεται ότι διεκδικώ μια καλύτερη ζωή, περιμένοντας όμως από τους άλλους να πάρουν αποφάσεις για μένα.Κι όταν δεν το κάνουν θυμώνω για να κρύψω την αδυναμία που έχω στο να καθοδηγώ τη ζωή μου.