Τέλος πάντων,προφανώς πρέπει να ανασυγκροτήσω την ψυχραιμία μου και να μην "δηλητηριάζω" (όπως κάποτε μου είχε πεί) τη σχέση μου.Αλλά είμαι των άκρων και φοβάμαι μήπως η ψυχραιμία μου με οδηγήσει σε παγωμάρα μόνιμη, και μετά στην πόρτα
Printable View
Τέλος πάντων,προφανώς πρέπει να ανασυγκροτήσω την ψυχραιμία μου και να μην "δηλητηριάζω" (όπως κάποτε μου είχε πεί) τη σχέση μου.Αλλά είμαι των άκρων και φοβάμαι μήπως η ψυχραιμία μου με οδηγήσει σε παγωμάρα μόνιμη, και μετά στην πόρτα
Quote:
Originally Posted by hippo
Δεν μου κάνεις πλάκα! Καλά αυτό κατάλαβες?
ΦΙΛΕΣ παιδί μου!!! Καφεδάκι-κουτσομπολιό, γυμναστήριο-χορό, καλά έχω ξετρελαθεί με την zumba!
Tόδες!!!Αφού στόπα είναι δοκιμασμένο! Κι ειδικά όταν επιστρέφεις στην σχέση μ' έναν αέρα υπεροχής, τότε τον ταρακουνάς για τα καλά!
Και βέβαια τότε, άμα του τα "σούρνεις" έχεις κι ενέργεια. Το ίδιο είναι με το να κάθεσαι και να κλαις την μοίρα σου κι αυτός να βρίσκει λόγο να στα χώνει, όταν χάνει στην παρτίδα. Γιατί δεν μπορεί όσο και καλός νάναι θα πέφτει κι η χασούρα.
Θυμάσαι ρε το έργο με "χαρτοπαίχτρα" Βλαχοπούλου-Σαπφώ Νοταρά!!!
Quote:
Originally Posted by hippo
Δεν μου λες αυτά στα λέει όταν παίζει πόκερ?
Αν ναι, μην δίνεις και πολύ σημασία. Εκείνη την ώρα κατασκευάζει άλλοθι γι' άμυνα σε περίπτωση, που χάσει την παρτίδα.
Να προσθέσω κάτι που θυμήθηκα μόλις τώρα και μου χτύπησε νεύρο θλίψης και μελαγχολίας?
Μετά τη συζήτηση που σας περιέγραψα, βλέπαμε μία ρομαντική κομεντί για 2η φορά,με ένα ζευγάρι που είχε παντρευτεί πολύ βιαστικά και πηγαίναν στον μήνα του μέλιτος..
Και μονολογεί ψυχρός και μυδιάζοντας ...(στη σκηνή που ο άντρας γελάει με τις χαριτωμενιές της, πρίν αρχίσει ακόμα να καταλαβαίνει ποιά έχει παντρευτεί): "είναι ακόμα στην αρχή το έργο, πριν καταλάβει ο ένας τον άλλο".
Ξέρω.ακούγεται πάλι ιστορία του μυαλού μου, αλλά ακόμα και αυτό το είχα σχετίσει με τη συζήτηση, ήταν πολύ κοντα χρονικά και γενικά, μικρά-μικρά ερεθίσματα/κουβέντες/κινήσεις, που με κάνουν να θέλω να βάλω τα κλάματα όταν τα σκέφτομαι.Με πονάνε...
Έχεις δίκιο. Προσπαθώ να σου φτιάξω το κέφι, όσο κι αν ξέρω ότι είναι δύσκολο.Quote:
Originally Posted by hippo
Όταν σε ρώτησα πόσο καιρό έχετε να βρεθείτε, μούπες ότι δεν έχετε χρόνο. Δηλ. πόσο διάστημα έχεις να τον δεις?
Quote:
Originally Posted by hippo
Κι εγώ αυτό αναρωτιέμαι, πως μπορείς να δεις κάτω απ' το πρίσμα της ψυχολογίας του άλλου, όταν η δική σου μπερδεμένη ψυχολογία έχει τα μαύρα της τα χάλια.
Θα μας απαντήσει πιστεύω η rain σ' αυτό.
όχι, δεν κατάλαβες, βρισκόμαστε σχεδόν 5 φορές την εβδομάδα.
Μπα, δε θα απαντήσει η ρέιν.
Γιατί ρέιν? Δική σου τοποθέτηση ήταν εξ άλλου. Οφείλεις ερμηνεία της..Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Καλά τα γράφεις ρε Μαρκέλα, όντως, πολύ φαιά ουσία εμείς οι γυναίκες για το πως πάει, τί θα γίνει, με θέλει δν με θέλει κτλ.Ή τουλάχιστον ας μιλάω για τον εαυτό μου. Το ψάχνω πολύ το θέμα, έχω εμμονές και ανασφάλειες, δεν νιώθω επαρκής (εμφανισιακά ιδιαίτερα για έναν άντρα).Ξέρω, δεν είναι αυτό που μετράει,αλλά δεν μπορώ καταβάθος να το πιστέψω αυτό.Και φυσικά έχω πέσει σε κάποιον που μου το έβγαλε στην επιφάνεια όλο αυτό με το σκηνικό που φλέρταρε μπροστά μου -και βλέπετε ότι δεν το έχω ξεπεράσει αφού συνεχώς το αναφέρω-, αλλά και με άλλα 2 σκηνικά (κάρφωνε μία μπροστά μου στην παραλία(πολύ όμορφη αντικειμενικά) και σε μία άλλη επέτρεψε να του βάλει το χέρι στην τσέπη ώστε να βρει το κινητό του και να γράψει τον αριθμό της(παλιά γκομενοκατάσταση).
Τα περιγράφω για να μου ρίξετε δίκιο???Μπορεί...Αλλά εννοείτε πως καταννοώ ότι έχω και τη μύγα (αλογόμυγα). Το ότι τα κατανοώ όμως από το πώς χειρίζομαι τα πράγματα, είναι η μέρα με τη νύχτα. Θέλω εκπαίδευση...
Υ.Γ.: όλο και πιό συχνά έχει καθιερώσει από τότε να με φωνάζει με το μικρό μου και όχι "μωρό μου"κτλ.
Στο μυαλό μου αυτή την περίοδο,ζω σε ένα σκηνικό,όπου η "γυναίκα του", "ο άνθρωπός του", αποκαλύφθηκε ΜΟΥΦΑ, ΑΝΑΣΦΑΛΗΣ, ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ/ΖΩΗ, ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΤΟΥΓΡΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ "ΚΑΠΑΤΣΟΣΥΝΗ" ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ "ΕΞΥΠΝΑΔΑ" -ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΗΣ (χωρίς να τον ξυπνήσει??).Νιώθω γυναικούλα.
Και καλό θα ήταν να αποφασίσω αν θέλω να είμαι μαζί του, γιατί μ'αυτά και μ'αυτά, μου μπαίνουν και σκέψεις...Αλλά δεν μπορώ ακόμα να αποφασίσω αν σκέφτομαι αρνητικά επειδή νιώθω ότι δεν με θέλει μετά τη συζήτηση (Ή ΌΧΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΙΑ), ή επειδή δεν μου αρέσουν εμένα κάποια στοιχεία του...
:):):)Quote:
Originally Posted by hippo
hippo μου, θα του δώσουμε λοιπόν μια ευκαιρία ακόμα, γιατί είμαστε μεγαλόκαρδες!
Μόνο μ' έναν όρο! Να παίξουμε μαζί ένα παιχνίδι με χαρτιά(τα σιχαίνομαι).. μια και τόχει!
Ανασύνταξη απ' την αρχή λοιπόν κι ανακατεύουμε την τράπουλα!
Μόνο, που το παιχνίδι θάναι στημένο(έτσι πρέπει!), γιατί θα του κάνουμε την χάρη να του δώσουμε όλους τους "baladeur",
ώστε να δούμε αν είναι πλέον διατεθειμένος μόνος ή έστω με κοινή προσπάθεια(θέσε τον όρο αυτό),
να κάνει όλα όσα έκανες εσύ μέχρι τώρα, για την σχέση και σχεδόν εν αγνοία του!
Μ' άλλα λόγια, ας γίνει κι αυτός μια φορά "baladeur" μια κι είναι εξοικειωμένος στην χρήση έτσι για να δούμε το θέλει ή πρέπει τελικά να βάλουμε πανιά γι' αλλού! :)
Δεν είν' κακό!
Παρατηρώ από όσα γράφεις, ότι η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου και την προσωπικότητά σου, καθορίζεται από το τι πιστεύει ο φίλος σου για σένα. Πιθανόν να το κάνεις γενικότερα αυτό, δηλαδή να βλέπεις τον εαυτό σου και την αξία σου μέσα από τα μάτια των άλλων.
Νομίζω ότι θα έπρεπε να αρχίσεις να επικεντρώνεσαι στο τι θέλεις εσύ, πώς σου αρέσει να είσαι εσύ και όχι να προσπαθείς να ταιριάξεις στα θέλω και τις προσδοκίες των άλλων. Αλλιώς, γίνεσαι έρμαιο του οποιουδήποτε άλλου και των διαθέσεών του.
Quote:
Originally Posted by marian_m
Δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια, αυτά, που λες έχουν ήδη ειπωθεί ξανά και ξανά.. Μάλιστα, όταν η ψυχολογία του άλλου, είναι ήδη πεσμένη, ωστόσο έχει επίγνωση του τι συμβαίνει δεν χρειάζεται να επιβαρύνεται και με άστοχη κριτική.
Έτσι δεν βοηθάμε. Ας κάνουμε αυτοκριτική!
Όπως έχει πει κάπου αλλού.., πολύ σωστά και η ρέιν πρέπει να σεβόμαστε τις χρονικές απαιτήσεις του άλλου, ν' αντιμετωπίσει το πρόβλημά του κι όταν δεν προτείνουμε κι ουσιαστικές λύσεις, τότε απλά, λέμε για να λέμε, μ' άλλα λόγια-λόγια του αέρα!!