Χθες κάθησα και είδα την ταινία ΑΝ με τον Παπακαλιάτη. Επηρεασμένος από αρνητικές κριτικές δεν είχε τύχει να τη δω ποτέ. Ίσως να φταίει το ότι πλησιάζει η 14 Φλεβάρη ποιός ξέρει, πάντως προσδοκίες δεν έχω, άμα τύχει κάτι έτυχε που λέω πια. Στο τέλος θα σας πω τί κράτησα από αυτή την ταινία, κάτι που δεν είχε τύχει να ήξερα ποτέ.
Ένα χρόνο μετά τα τελευταία μου νέα πάμε στις εξελίξεις. Δουλειά, πολλή δουλειά, άγχος, καλό αυτό, μου αρέσει η πίεση. Προσέχω λίγο και τους γέρους μου, τόσα πέρασαν οι άνθρωποι μεγαλώνοντας 3 παιδιά, είναι πραγματική μεγαλειώδης η δύναμη των γονιών πώς καταφέρνουν να είναι πάντα εκεί για τα παιδιά τους παρά τα βάσανα τους, τα προβλήματα τους, τεράστιο πράγμα η οικογένεια, κάποτε αυτή την έννοια δεν την εκτιμούσα και τόσο, είχα σκληρύνει πολύ μετά από μία οικογενειακή διαφωνία πριν περίπου 11 χρόνια. Μου λείπουν τα φιλαράκια μου στην Αθήνα, μου λείπει λίγο η βαβούρα της πόλης, να χάνεσαι μέσα σε αυτήν, να επιλέγεις από τόσα τί θες να κάνεις. Ανεβαίνω 3-4 φορές το χρόνο, η μία στα γενέθλια της καλύτερης μου φίλης, η άλλη τέλη Αυγούστου πριν ξεκινήσει η σχολική χρονιά. Ελάχιστα τα άτομα με τα οποία κάνω παρέα εδώ, είχα χάσει την επαφή μου τόσα χρόνια που έλειπα αλλά δεν το κρύβω ότι δεν επιδιώκω κιόλας να την αποκαταστατήσω. Δεν μου αρέσει υπό αυτή την έννοια εδώ αλλά έχω βρει την ψυχική μου ηρεμία και με νοιάζει πάρα πολύ αυτή η διάσταση. Δεν αποκλείω κάποτε να γυρίσω Αθήνα αλλά δεν θα σκάσω κιόλας αν δεν το καταφέρω ή αν δεν τα φέρει έτσι η ζωή. Σχέσεις;; Μμμμ... μάπα το καρπούζη η αφεντιά μου. Είχα γνωρίσει τη Σοφία, καλή κοπέλα φαινόταν αλλά με είχε ερωτευτεί πολύ γρήγορα ρε γαμώτο, έτσι είχε πει, ωραίο να το πιστέψεις δεν λέω αλλά εμένα κάτι δεν μου κολλούσε. Περάσαμε ωραία για κάποιο καιρό αλλά δεν μου έβγαινε κάτι περισσότερο και η αλήθεια είναι ότι ήθελε κάτι περισσότερο. Χωρίσαμε και μετά από δύο μήνες έμαθα ότι παντρεύτηκε, οκ δεν το μετάνιωσα που δεν την είχα πιστέψει να πω την αμαρτία μου. Πριν κάποιο καιρό γνώρισα τη Νάσια, σχεδόν 13 χρόνια διαφορά ηλικίας, μικρότερη εννοώ. Σε κάποιο σημείο κόντεψα να ονειρευτώ ξανά μαζί της, ίσως η πρώτη που το κατάφερε μετά το ΜΠΑΜ μου, μου φαινόταν αδιανότητο μία τόσο ωραία κοπέλα να έχει τόσο όμορφες σκέψεις, ώριμες ρε γαμώτο, αν και μιλούσαμε για πάρα πολύ καιρό, αν και ήμασταν σαν σε σχέση στο τελος την έδιωξα με τον τρόπο μου, δεν έβγαινε πρακτικά μία τέτοια σχέση, άλλες φάσεις ζωής, εκείνη μόλις είχε περάσει σε σχολή στην Αθήνα δεν έπρεπε να μπλέξει με τέτοιες καταστάσεις, ίσως και όλα αυτά που λέω να είναι απλά δικαιολογίες επειδή φοβόμουν να διαχειριστώ μία τόσο ασύμμετρη κατάσταση ΞΑΝΑ, ίσως.. δεν το αποκλείω, πάντως πλησίασε αρκετά μέσα μου. Πού θα πάει κάτι έρχεται, πλησιάζει, σκέφτεσαι θετικά και έχεις τα μάτια ανοιχτά.
Τί κράτησα από την ταινία, που δεν ήξερα.
Ψάξτε λίγο στο ίντερνετ και στο youtube για τον Χρόνη Μίσσιο, πάρτε μια γεύση εδώ
http://www.youtube.com/watch?v=KXcsoOxS428
σας εύχομαι καλό βράδυ και σε όσους γιορτάζουν σε λίγες μέρες χρόνια τους πολλά και τρελά!!
το οδοιπορικό κάποιου που αποφάσισε να συνεχίσει το ταξίδι.. to be continued
