Ειδε οτι δε μπορει να ξεπερασει τις ανασφαλειες του..
Printable View
Ειδε οτι δε μπορει να ξεπερασει τις ανασφαλειες του..
οτι δεν μπορει να ξεπερασει την απογοητευση του και τον πονο του και προτιμα μια ζωη χωρις αγαπη, γεματη μιζερια και θλιψη, απο την χαρα και τον ερωτα. Μα αν μου ελεγε οτι θελει αλλη, θα πληγωνομουνα, θε εκλαιγα αλλα οκ, και μενα με θελουν αλλοι και ολους. Αλλα μου ειπε οτι δεν θα ξανακανει σχεση, ενας αντρας 1,88, εμφανισιμος, με πολλα ενδιαφεροντα και με αποψη. Και 52 χρονων, σε ηλικια που λιγοστευουν οι πιθανοτητες..και εχοντας δει μαζι μου το νοιαξιμο και την αγκαλια...τι να πω!!!
Μεχρι που θυμωσε που βρεθηκαμε στον ιδιο συλλογο. Ενατξει και εγω το ηξερα οτι θα ηταν εκει. Αλλα δεν τον ενοχλησα. Βεβαια μας εκαναν να παρεξηγηθουμε αλλοι. Και ακολουθησε ο πανικος...
Φυσικα ειναι δικαιωμα του καθενα να επιλεγει τον τροπο ζωης του...Τελικα και η ευτυχια θελει κοτσια..και λιγοι τα εχουν..
Και εγω αν σκεφτομουνα οπως η αδελφη μου που ειναι πολυ πιο ορθολογιστρια , ξερεις τι θα ελεγα??
παμε για αλλα..
Ενω εγω στεναχωριεμαι και για το ονειρο που δεν εγινε πραγματικοτητα μαζι του, που στην αρχη το θελαμε και οι δυο, και για την αποφαση του να 'μονασει'..και να μου βγαλει οτι εβγαλε..
Ευχαριστω πολυ για τις σκεψεις. Πραγματικα μου εκανε καλο ολο αυτο...Να δω αυριο πως θα ξυπνησω...
τελικα μπορει και να ερωτευτηκα καποιον που υπηρχε μονο στο μυαλο μου..
Το κακο που εχω κανει στον εαυτο μου απο αυτην την ιστορια δεν περιγραφεται. Μου εχουν βγει ολες οι ανασφαλειες μου. Εκανα απιστευτα λαθη, αλλα η προθεση μου ηταν μονο να ειμαι μαζι του. Και να εισπραττω τοση σκληροτητα. Σε ολα φταιω εγω????
Τα δικα του ψεματα δεν μετρανε? Τελικα ανθρωπος με πικρα μεσα του μονο κακια μπορει να βγαλει και σκληροτητα, και να μην παραδεχτει την ευθυνη του, τα ψεματα του, τουλαχιστον να πει οτι, οκ δεν ειμαστε μαζι, αλλα σε καταλαβαινω, το μονο που ηθελες ειναι να εισαι μαζι μου...ετσι απλα!!
Τοση σκληροτητα!!
Θεοφανια μου, αν διαβασεις ξανα τα ποστ μου θα δεις οτι ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ που δεν με θελει, τα ψεματα που μου ειπε πριν με πειραζουν. Και φυσικα να ξερεις οτι ξερει οτι μπαινω στο φορουμ και διαβασε την απαντηση σου και μου εστειλε μνμ οτι τα λες πολυ καλα και οτι ολες οι αλλες πιστεψαν το παραμυθι μου. Χωρις να εχω αναφερει τιποτα, κανενα ονομα, δεν τον ξερει κανεις ουτε προκειται, ξερει οτι υποφερω και θελει να πατησει πανω στην πληγη ξανα, να τον αφησω ησυχο, ΠΟΤΕ ΔΕν ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΣΤΕΙΛΩ ΜΝΜ και ουτε προκειται να κανω κατι αλλο. εχει δικαιωμα να μην θελει αλλα ακομα και τωρα να θελει να με παταει ενω ξερει οτι εχω πονεσει πολυ? Δεν φανταζεσαι τι ειδα στα μνμ του. Λες και δεν εχω δικαιωμα να ποναω. Μου ειπε ο,τι πιο ασχημο μπορει να ακουσει γυναικα, χωρις λογο. Και ολα αυτα επειδη εστειλα καποια μνμ, δεν τηλεφωνησα καν, ουτε τον ειδα, τον προηγουμενο καιρο!! Δεν ξερω μηπως υπαρχει και αλλος λογος και κουραστηκα να ψαχνω...Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Ενταξει σας καταλαβαμε. Πατηστε μας...
Και ειναι πολλα που δεν γνωριζεις...Δεν ειναι ολα αυτονοητα...Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Η κακια εχει και συνεχεια...υπομονη...πιο μετα...να παρουμε και μια ανασα...πιο μετα...απανωτα μνμ, ουτε να θρηνησω την απωλεια μου δεν μπορω, ουτε ανασα να παρω, λες και εκανα κατι το τρομακτικο..
πολύ λίγο το χρονικό διάστημα, για να τα δώσεις κι εσύ όλα!. Μόνο 20μέρες ήταν αυτές! Έπρεπε ν' ανοίξεις όλα σου
τα χαρτιά και να δεθείς τόσο μαζί του; Ένα αυτό και το δεύτερο είναι, ότι όταν σου ζητάει πλέον να χωρίσετε, γιατί
να συνεχίσεις να τον διεκδικείς; Γιατί να ξεπέσεις τόσο, για κάτι τελειωμένο και μάλιστα βγάζοντας κακία κι εσύ όπως είπες; :)
υ.γ. σωστό, λοιπόν αυτό που λένε, ότι χρειάζεται να κρατάμε και πισινές..
Μαρκελα δεν τον διεκδικω. ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ. Απαντησεις ψαχνω που δεν υπαρχουν...Quote:
Originally Posted by μαρκελα
και ναι εχεις δικιο, δεν επρεπε να δεθω τοσο, μα ηταν πολυ 'ζεστος' και παρασυρθηκα. Ακομα και την τελευταια φορα που βρεθηκαμε ηταν πολυ θερμος μαζι μου...Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Και αν τον διεκδικησα στην αρχη ειναι επειδη πιστευα οτι τα πραγματα δεν ηταν τοσο ξεκαθαρισμενα, που τελικα εκανα λαθος. οπως βλεπω. Να εισαι σιγουρη οτι αν ειχα πειστει απο την αρχη για την ανυπαρξια εστω και στοιχειωδους συναισθηματος, οπως τελικα ισχυει, θα ειχα απαλλαχτει ευκολοτερα. Δεν μπορω να επεκταθω περισσοτερο. Αυτο που με ποναει ειναι ο δικος του χειρισμος στο μετα, χωρις στην ουσια να εχω κανει τιποτα..Νιωθω πολυ προδοσια..
ότι έγινε, έγινε. τώρα κάνε χρήση της λογικής και χωρίς την εμμονή της επανάκτησης,Quote:
Originally Posted by julias
παραμέρισε τις ανασφάλειές σου.. και πάμε γι' άλλα! :)