Printable View
δεν πιστευω στην θεωρια "του συμπαντος". μα με τπτ!
κατα την γνωμη μου ειναι απλα μια ανακουφιστικη σκεψη για να καλυψουν τις ελλειψεις τους οσοι την κανουν..
εχουμε αυτα που μας αξιζουν, αρκει να τα διεκδικησουμε ΑΛΛΑ να εχουμε και τις αναλογες προδιαγραφες .
κοινως "τα μεταξωτα βρακια, θελουν κι επιδεξιους κωλους" ;)
Απο λόγια χορτάσαμε, η πράξη άλλα δείχνει... Γενικά ρε παιδί μου, ότι θέλω δεν μου ρχεται και οτι δεν θέλω μου ρχεται. Τα ίδια και με τις γυναίκες, αυτός ο καταραμένος κανόνας του "οτι φτύνεις κολλάει και το ανάποδο"... ΑΡΑ ποτε δεν πρόκειται να βρω αυτο που θα με κάνει ευτυχισμένο, έτσι απλά. Πάντως μπορω να πω οτι είμαι απο τους λίγους που ξέρουν πραγματικά τι θέλουν, συγκεκριμένα.Quote:
Originally Posted by nflu
Όσο γι αυτο που γράφεις περι πρώτου έρωτα και πληγώματος κτλ, εγω όσο περισσότερο ήθελα να τον ξεπεράσω τόσο το ανάποδο συνέβαινε. Η επιβεβαίωση του κανόνα που έγραψα παραπάνω με τα μπολντ. Και το γαμώτο της υπόθεσης ξέρεις ποιο είναι? Ότι αντικειμενικά η συγκεκριμένη δεν άξιζε ουτε για φτύσιμο. Και ντρέπομαι γι αυτό, πάρα πολύ.
αν και συμφωνώ γενικότερα στην άποψη σου , αλλά θα διαφοροποιηθώ ελάχιστα στο σημείο που μαρκάρω : η αξία κάθε ανθρώπου δύσκολα προσδιορίζεται , εγώ θεωρώ ότι και σε αυτό το θέμα αλλά και γενικότερα Έχουμε τόσο όσο έχουμε προσπαθήσει !Quote:
Originally Posted by Remedy
F i x e d !Quote:
Originally Posted by Remedy
Άκυρο το τσιτάτο. Έχω παραδείγματα απο γνωστούς και φίλους όπου ισχύει το εντελώς ανάποδο.Quote:
Originally Posted by Φιλομαθής
μπορει να προσπαθουμε ανεδαφικα ομως, φιλομαθη.Quote:
Originally Posted by Φιλομαθής
χρειαζεται και αξια αλλα και αυτογνωσια.
αν πχ, η κυρια "τιποτε" προσπαθει με νυχια και με δοντια να μπει στην ζωη του πριγκηπα γουιλιαμ, οσες ζωες και να προσπαθει, θα καταληγει μονη της.
Κοιτα ουτε εγω πιστευω στην θεωρια του συμπαντος....απλα το χρησιμοποιω χαριτολογωντας.Μαλλον ειναι και θεμα τυχης και ποσο εισαι ετοιμος να δεις τι υπαρχει μπροστα σου.Τωρα για το αν εχουν ολοι αυτο που τους αξιζει ειναι πολυ σχετικο.....ισως με την ωριμοτητα της ηλικιας οταν τα εχεις βρει με τον εαυτο σου και εχεις εμπειριες.Οταν ομως ξεκινας την ζωη σου εξαρταται κι απο τι αφετηρια την ξεκινας.....αλλιως ειναι για παραδειγμα να βγαινεις απο μια οικογενεια που σε εχει γαμ....ει και δεν σε εχει στηριξει απολυτως σε τιποτα κι αλλιως απο μια φυσιολογικη.....κι ακομα καλυτερα βεβαια απο μια πραγματικα αγαπημενη οικογενεια.Στην μια περιπτωση ειναι σαν να κουβαλας ενα βαρυ σακο με σκ....τα ενω στις αλλες απλα πρεπει να προχωρησεις.Το τι αξιζει λοιπον ο καθενας ειναι πολυ σχετικο.....Quote:
Originally Posted by Remedy
μα και βεβαια.Quote:
Originally Posted by nflu
το "αξιζει" δεν το βαζω μονο απο αποψη φυσικων προσοντων, ουτε και φιλοσοφικα. το "αξιζει" εμπεριεχει την ψυχικη και συναισθηματικη μας κατασταση οπως ειναι διαμορφωμενη την δεδομενη στιγμη. δεν σημαινει οτι δεν φταιει κανεις αλλος εκτος απο εμας γι αυτην.
φυσικα και μπορει να φταινε και οι γονεις και οι προηγουμενες αποτυχιες και πολλα πολλα αλλα.
το ποιντ μου ομως ειναι, να μαθουμε να αποδιδουμε τις αποτυχιες μας εκει που αναλογουν ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
Καλα,οταν ερωτευτεις πολυ και πραγματικα πρεπει να εισαι τουλαχιστον συναισθηματικα υγιης για να μπορεσεις να προχωρησεις εστω κι αν μεσα σου πονας....εγω παντως δεν ημουν.ενα λαθος που κανεται πολλες φορες οι αντρες,χωρις αυτο να ειναι απολυτο,ειναι πως συχνα μπερδευεται το εξω με το μεσα της γυναικας.Φυσικα αυτο δεν σημαινει πως πρεπει να κοιταξεις απαραιτητα μια ασχημη.Εχω δει πανεμορφες κοπελες που ηταν τα καλυτερα παιδια και ασχημες που ηταν οι χειροτερς καρι....ες.Απλα ξεγιελεσται ευκολα απο αυτο που θελει να σας δειξει μια γυναικα και σας διαφευγει αυτο που παραγματικα ειναι.....ωστοσο υπαρχουν αλανθαστα σημαδια απο την πρωτη στιγμη για το αν ενας ανθρωπος αξιζει ή οχι.....Quote:
Originally Posted by YannisCrete
Σε αυτο συμφωνω,ερχεται καποια στιγμη που τα αλλοθι τελειωνουν και ετσι πρεπει να γινει για να πουμε οτι ωριμασαμε....απλα στην αρχη ειναι δυσκολο και σπας τα μουτρα σου μεχρι να βρεις ισορροπια.Quote:
Originally Posted by Remedy
μερικοι τα σπανε συνεχεια, οχι μονο στην αρχη. αλλα δεν καταλαβαινουν τι τους συμβαινει. νομιζουν οτι φταιει το συμπαν.Quote:
Originally Posted by nflu
το να βρεις οντως ισορροπιες, ειναι μεγαλη υποθεση.
Εμένα αυτο που με πληγώνει περισσότερο ξέρεις πιο είναι? Που ΠΟΤΕ δεν βρήκα κατι το οποίο ήταν αντίστοιχο ή καλύτερο απο μένα, αυτο που οι άλλοι λένε "σου αξίζει", ειδικά στον τομέα εμφάνιση. Έχω έρθει πολλές φορές σε θέση να ντρέπομαι γι αυτην που έχω δίπλα μου. Όσον αφορα αυτα που γράφεις, ξεχνάς να συνυπολογίσεις τον απροσδιόριστο παράγοντα τύχη. Ξέρω περιπτώσεις ατόμων, οι οποίοι απλά είχαν τύχη και τπτ άλλο. Για μένα, οι καθοριστικότεροι παράγοντες είναι δυο: Τύχη + Δημόσιες σχέσειςQuote:
Originally Posted by nflu
μα γιατι τις επελεγες, τοτε?Quote:
Originally Posted by YannisCrete
ΓιατιQuote:
Originally Posted by Remedy
1ον όπως ξανάγραψα "οτι θέλω δεν μου κάθεται, και οτι φτύνω κάθεται".
2ον ακολουθούσα κατι μαλακισμένες πεποιθήσεις-τσιτάτα του στυλ "το μονο που μετράει είναι ο χαρακτήρας".
3ον δεν είχα καλύτερες επιλογές στον κύκλο μου, έτσι απλά.
επομενως , ειχες οτι διεκδικησες, γιατι για τοσο αξιολογησες τον εαυτο σου ;)Quote:
Originally Posted by YannisCrete
αλλα αν πηγαινεις με οτι "φτυνεις', απλα και μονο γιατι σου καθεται, στο τελος θα φτυνεις και τον εαυτο σου...