Printable View
Πάρα πολύ σωστά τα λες ioannis2 και να πω επίσης ότι μια τέτοια κίνηση δεν είναι πάντα αναίμακτη.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Εννοώ ότι ενδεχόμενα και πόνο θα έχει και λύπη και δάκρυ.
Αλλά είναι καλύτερα από το να φθείρεις την ψυχή σου κάθε μέρα.
Στο τέλος δεν θα μείνει τίποτα.
[QUOTE=Frini;350930]Έχω αναρωτηθεί για όλα απ' όσα αναφέρετε.
Τα παιδιά βιώνουν πολύ δύσκολα έναν χωρισμο. Και πρέπει και οι δυο γονείς να έχουν την ωριμότητα και την ψυχραιμία, μετά από το διαζύγιο να είναι με αγάπη κοντα στο παιδί τους και να το προστατεύουν-όπως και τους εαυτούς τους-από διαμάχες, κόντρες, αρνητικό κλίμα. Το πιο σημαντικό είναι η ψυχική ισορροπία του παιδιού, όλα τ' άλλα έρχονται δεύτερα.}}
Καλύτερα να βιώσουν το τραύμα του διαζυγίου παρά μια ζωη να βλέπουν δυο ανθρώπους να σκοτώνονται καθημερινα στο ίδιο σπίτι!! Στην πρώτη περίπτωση η ζημιά είναι πολύ λιγότερη!!
Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη
Φίλε pantzo σεβομαι την άποψη σου και σ' ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να πεις την γνώμη σου.
Όχι δεν μ' αρέσει να ζω αυτό το μπέρδεμα και ουτε φυσικά θέλω να τραβάω τέτοιο είδους ενδιαφέρον. Δεν είμαι τόσο μαζοχίστρια.
Έχω ευθύνη γιατί με τον τρόπο μου δεν ξέκοψα τελείως, αλλά όσο και να σου φαινεται περίεργο νοιάζομαι ακόμα για τον άνθρωπο που μοιράστηκα μαζί του τόσα χρόνια αγάπης ακόμα και ας τον πρόδωσα.
Νοιάζομαι που είναι ράκος ακόμα και μου επιτίθεται μ΄αυτόν τον άγριο τρόπο.
Και κακώς προφανώς, προσπαθώ να σωσω κάτι απ' ότι είχαμε, να μην μείνει μ' αυτό το μίσος-αγάπη μέσα του
Quote:
Originally Posted by Frini
Στην θέση του ήμουν πριν από 5 μήνες κέρατο δεν έφαγα αλλά ούτε ήμουν παντρεμένος . Δεν την ένοχλησα ποτέ αφού χώρισα μαζί της αφού ένιωθα ότι δεν είναι ευτυχισμένη μαζί μου άσχετα αν την αγαπάω και έκανα τα πάντα για να τα έχει όλα (ακόμα με καίει ακόμα ξυπνάω τις νύχτες και βγαίνω στο μπαλκόνι για να ανασάνω) . Την ενόχλησα μόνο όταν μου έδωσε εκείνη σημάδια και μετά πάλι με αγνοούσε (κορόιδευε από την δικιά μου πλευρά γιατί ήθελε απλά να ξέρει ότι ακόμα ασχολούμαι μαζί της) .Θέλω να είναι καλά αλλά θέλω να νιώσει και αυτή το μαρτύριο των ενοχών της και του κλάματος και τις πίκρας που τράβηξα και τραβάω μακρυά της . Που θέλω να καταλήξω ένα πράγμα θα με έκανε να νιώσω καλά και να προχωρήσω σε αυτόν τον τομέα να βρεθούμε να με κοιτάξει στα μάτια και να μου πει συγνώμη έκανα το λάθος μου ,σε νοιάζομαι σε θυμάμαι αλλά αγαπάω άλλων και θέλω να είμαι μαζί του. Εκεί το πράγμα λήγει ....Αλλά με το να του απαντάς παροδικά ή να τον αγνοείς εντελώς δεν καταφέρνεις καν να του κρατήσεις ούτε τις καλές αναμνήσεις που έχεις μαζί του ....
Αν το κάνεις προσέχεις 2 λάθη
1. Πας στο ραντεβού και το ξέρει ο νυν σου
2. Ούτε φιλιά , ούτε κλάματα ούτε αγκαλιές ούτε εξηγήσεις πως τον κεράτωσες . Δεν πας για να δώσεις εξηγήσεις πας για να τελειώσεις οριστικά κάτι και να κάνετε μια καινούργια αρχή και οι δύο σας
Αν δεν το κλήσεις θα σε πληρώσει ο νυν αργά ή γρήγορα με το ίδιο νόμισμα ......
Ναι πιστεύω και εγώ στις ξεκάθαρες καταστάσεις ,
πολλές φορές όμως συναισθηματικά δεν μπορούμε να τις υποστηρίξουμε.
Προσωπικά θα νιώσω λύτρωση αν ο πρώην μου ξαναφτιάξει τη ζωη του και σταθεί στα πόδια του, είναι πολυ εγωιστικό να σκέφτομαι το αντίθετο και να θέλω ν' ασχολείται μαζί μου.
Δυστυχώς η συγχώρεση προυποθέτει οδύνη και παραίτηση από το εγώ μας. Δύσκολα την δίνουμε και συνήθως θέλουμε να πονάει κι ο άλλος όσο και εμείς πονέσαμε.
Αν αγαπήσαμε όμως πραγματικά η συγχώρεση λυτρώνει πρώτα εμάς τους ίδιους.Δεν είναι έτσι και στη δική σου περίπτωση?Άσχετα με το πόσο πονάς...
Σταματάω ν' απαντάω στα μυνήματα του όταν το περιεχόμενο τους είναι ιδιαίτερα υβριστικο και οταν πέφτουν βροχη..
Συνάντηση πλέον δεν μπορεί να γίνει , θα μπορούσε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες ,όμως δεν μπορεί να το διαχειριστεί, το προσπαθήσαμε.
Και έχεις δίκιο πρέπει να το κλεισω, γιατί δεν μπορώ να περιμένω ότι ο άλλος θα δείχνει πάντα κατανόηση και θα περιμένει αιωνίως να απεγκλωβιστώ.
Φρυνη παιρνει λιγο χρονο αλλα ολα ερχονται οπως ηταν πριν, και καλυτερα. Αλλα αυτο γινεται μονο αν σταμτησεις να ασχολεισαι. Γιατι οσο ασχολεισαι τροφοδοτεις την κατασταση. Λες οτι απο αγαπη νοιαζεσαι για εκεινον και επικοινωνειτε κτλ. Αν τον αγαπας πραγματικα πρεπει να τον αφησεις εντελως μονο του στην ησυχια του να ισορροπησει. Μορει να του παρει ενα χρονο δυο χρονια, αλλα θα γινει. Αλλα εσυ δεν πρεπει να επικοινωνεις ουτε να ανακατευεσαι, γιατι ειπαμε ετσι βοηθας μια κατασταση να παραμενει οπως ειναι, ή ακομα και να χειροτερευει!
Φρυνη σου στελνω πμ με μια χρησιμη ιστορουλα που δε θελω να γραψω εδω..
Όσο δεν μου λέει ένα συγνώμη και να το εννοεί φυσικά δεν την συγχωρώ για τον τρόπο της .Την αγαπάω και θέλω να είναι υγιής αλλά όπως σου είπα το να πικραίνεται και να σκέπτεται πως μου φέρθηκε και να αισθάνεται άσχημα δεν την λυπάμαι ούτε στιγμή και συγνώμη αν σου βγάζω απάνθρωπο χαρακτήρα αλλά και οι πολλές αγάπες δεν μου έφεραν ποτέ ευτυχία σε αυτήν την σάπια ζωή. Σταματάς να απαντάς σε όλα του τα μηνύματα άσχημα και καλά. Συγνώμη δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν μπορείτε να βρεθείτε ξανά και να συζητήσετε για 5 λεπτά που σου χαραμίζουν τόσο καιρό χρόνια από την ζωή σου ...Quote:
Originally Posted by Frini
Ήρθε πρόσφατα από τη δουλειά μου μετά από πολλούς μήνες και προσπάθησε να με προσεγγίζει ερωτικά, αισθάνθηκα μεγάλη συναισθηματική πίεση και φόρτιση. Μετά την άρνηση μου (ευγενική και πολύ προσεκτική) ακολούθησε πόλεμος υβριστικών μυνημάτων. Για αυτό σου λέω ότι προς το παρόν είναι πολύ δύσκολο να βρεθούμε για μια νορμαλ συζήτηση όσο και αν το θέλω.
Κοιτα ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά, και η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.
Στην δική σου περίπτωση, αν η κοπέλα σου ζητούσε εκ βαθέων συγγνώμη , πιστεύεις ότι θα ήσουν σε θέση τουλάχιστον τώρα, να το αντιληφθεις και να την συγχωρέσεις?
Ο πόνος βάζει ένα πέπλο εγωισμού μπροστά μας..
Οι σχέσεις κυρίως οι ερωτικές είναι πολύ πολύ δύσκολες..ίσως γιατί σαν άνθρωποι ουσιαστικά μέσα μας μένουμε ανώριμοι.Και οι χωρισμένοι για να μειώσουν την οδύνη της απώλειας και ν' αντέξουν τον χαλασμό, δημιουργούν ανάμεσα τους συνήθως μια εχθρική παρεξήγηση. Έχουν ανάγκη να μειώσουν στον εαυτό τους και στους άλλους την αξία του προσώπου που αγάπησαν.
Δεν θα έπρεπε κάποια στιγμή να έχουμε τη δύναμη να προχωρήσουμε πέρα απ' αυτό?Να μην το αφήσουμε να μας καταδυναστεύει?Να το κλεισουμε με αγάπη στην καρδια μας και να προχωρήσουμε?
Διάβασα πρόσφατα το εξής, επέτρεψε μου να το παραθέσω.
" ότι αληθινό αξιωθήκαμε να μας ακουμπήσει με τη χάρη του και γνήσια μας συγκίνησε κάποτε, μας συγκινεί για πάντα. Έρωτες, αληθινοί χάρτινοι ήρωες, μελωδίες και φωνές αληθινές που πέρασαν απ' το αυτί μας, φωτογραφίες, εικόνες πραγματικότητας, στίχοι, φίλοι χαμένοι, αγαπημένοι νεκροι, όλα θα περνούν πάντα από κοντά μας, θ' αποθηκεύονται ακόμα και εν' αγνοία μας, εντός μας, σ' ενα προσωπικό υπόγειο μυστηρίων και θαυμάτων. Είναι η σκιά μας. Αν λέγεται πως η μουσική απ' τις παύσεις και τις σιωπές της ακούγεται, έτσι και η ζωγραφιά του επίγειου ταξιδιού μας , από τις σκιές της φωτίζεται"
Μπορώ να σ'τα κλέψω αυτά τα δύο έ?Quote:
Originally Posted by Frini
Τα σέβη μου !
Παρακαλώ....με την πλήρη συγκατάθεση μου :D
Καμία φορά χάνουμε τη ζωντάνια μας μέσα από δικα μας λάθη η λάθη των άλλων όμως έγιναν και τελείωσαν δεν αλλάζουν θέλεις να γυρίσεις πίσω στον άντρα σου; έχεις κάνει την επιλογή σου τώρα κι αφού διάλεξες εκείνον που έχεις καλά είναι να προσπαθείς να ζήσεις αυτό πού έχεις. Αποφάσισε τι θέλεις. Επισκέψου και κάποιον ψυχολόγο ίσως βοηθηθείς πιο πολύ ελπίζω να σου παν όλα καλά
ευχαριστώ μαριανθη μου που μου έγραψες
οι αποφάσεις έχουν παρθεί, ότι ήταν να γραφτεί γράφτηκε, δεν σβήνεται.Ούτε ο χρόνος γυρίζει πίσω δυστυχώς.
Το παλεύω κάθε μέρα. Ελπίζω κάποια στιγμή να νιώσω καλύτερα
Να είσαι καλα
Καλημερα Φρυνη.Το να γυριζες τον χρονο πισω και να το αλλαζες παλι δεν θα υπηρχε διαφορα.Και παλι θα ειχες ερωτευτει τον τωρινο σου συντροφο,αρα και παλι η σχεση με τον πρωην αντρα σου θα τελειωνε.
Το κακο ειναι οτι ο πρωην αντρας σου,δεν εχει συνειδητοποιησει οτι εχετε τελειωσει και συμπεριφερεται ανωριμα.Ισως θα επρεπε αυτος να επισκεφτει ψυχολογο.Δεν ξερω αν εσυ απο την μερια σου μπορεις να κανεις κατι για να καταλαβει οτι εχετε τελειωσει.Μαλλον πρεπει μονος του να βρει ακρη.
Ελπιζω τουλαχιστον το παιδι να μην εχει αντιληφθει ολο αυτον τον πολεμο και τις αντιπαραθεσεις σας.
Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω καλή μου , θα ήμουν πιο ειλικρινής και με τον πρώην άντρα μου, όπως όφειλα και του άξιζε και με τον εαυτό μου, ανεξάρτητα με το αν θα έφευγα ή όχι.
Ο πρώην ο οποίος ακόμα και αυτή τη στιγμή που μιλαμε μου στελνει μειλ στα οποία δεν απαντώ, έχει επισκεφτεί ψυχολόγο , έπαιρνε ένάμισυ χρονο ηρεμιστικα. Προφανώς ουτε έτσι δεν μπορεσε να το διαχειριστεί, και αυτό με βασανίζει..
Τον γιο μου προσπάθησα να τον αφήσω έξω απ' ολο αυτό, δεν έχει αντιληφθεί όλον αυτόν τον πόλεμο ευτυχώς.
Δυστυχώς την κόρη του την έστρεψε εναντίον μου. (Πληροφοριακά έχουμε παιδιά απο διαφορετικούς γάμους 21 και 22 χρονών)
Σε μια προσπάθεια προσέγγισης μου, το αγαπάω πολύ αυτό το παιδί, το ξέρω απο μωράκι, μου επιτέθηκε με πολύ άσχημο και προσβλητικό τρόπο, παρακινούμενη από τον πατέρα της.
Είχαμε αποφασίσει με τον πρώην μου τα παιδιά να τα αφήσουμε έξω απ' όλη την ιστορια, κυρίως για τα ίδια, ήταν και μεταξύ τους αγαπημένα.
Δυστυχώς αυτό δεν τηρήθηκε.
Και θα καταλαβαινα τόν θυμό της κόρης του, ο πατέρας της πληγώθηκε, όμως η επίθεση ήταν στον μεγαλύτερο βαθμό της άδικη, μου καταλόγισε πράγματα τα οποία δεν ισχύουν.
Φυσικά και την συγχωρώ για αυτό, αλλά με πλήγωσε απίστευτα, πολύ περισσότερο και από τις δικές του επιθέσεις.