Χαιρομαι.. Κ εγω απο τους υπολογιστες το παθαινω.. Πιασιμο απιστευτο!! :)Quote:
Originally Posted by SpiralStaircase
Printable View
Χαιρομαι.. Κ εγω απο τους υπολογιστες το παθαινω.. Πιασιμο απιστευτο!! :)Quote:
Originally Posted by SpiralStaircase
Πωπω Μαρκέλα μου τώρα είδα ότι μου είχες απαντήσει.. ΠΦ! Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες.. Πιστεύω ότι όσο το "μελετάμε" τόσο έρχεται και γίνεται μόνιμο.. Όταν 3εχνιόμαστε, τσουπ ε3αφανίζεταιQuote:
Originally Posted by μαρκελα
Και όμως τρελαινομαι!!Η ενδοκρινολόγος τα βρήκε όλα καλά!Δεν πειράζουμε την κύστη,θα τγινει έλεγχος σε 2χρόνια πάλι να δούμε αν εχει μεγαλώσει κτλ.Σήμερα δε πήγα σε καρδιολόγο,μου βρήκε ενα μικρό φυσημα και άγχος τρομεροοοοοοοοο!!!εχει βαλει συσκευή παρακολούθησης μέχρι αύριο...Εχω τα νευρα μ μιας και 2τσιγάρα εχω κάνει όλα κ όλα σημερα-ο γιατρός μου είπε κανενα αλλά δεν αντεχω-εχω και τον πατέρα μου να γκρίνιαζει ότι χαλάω χρήματα ασκοπα κτλ.και πραγματικά νιωθω πως θα περάσει η ζωή μου έτσι βρε virg,με πονους παντου!!Στο τέλος θα πάθω τπτ σοβαρά και δεν θα με πιστεύει κανένας!!! :pQuote:
Originally Posted by virg
χαχαχαχαχαχα αυτο το πιστευω κ εγω για μενα.. Μεχρι και η νευρολογος μου μου το πε.. Οτι ειμαι σαν τον λυκο που φυλαγε τα προβατα.. Το φυσημα δεν ειναι κατι μοιρα μου, μη σε αγχωνει.. Μεγαλο ποσοστο του πληθυσμου το εχει.. Οσο για το αγχος είδες? Μεχρι και ο γιατρος στο πε!! :P Καλα και μενα ο πατερας μου τα ιδια λεει που φαντασου οτι δεν τον εχω τρε3ει και σε πολλους γιατρους.. Οτι ολοι μου λενε οτι δν εχω κατι και εγω καθομαι και σκαω και χαλαμε κ λεφτα στους γιατρους.. Χεχε.. Παντως σε νιωθω απολυτα.. Καποιες φασεις και εγω σκεφτομουν την ζωη μου μετα απο χρονια με οικογενεια κτλ, και ωρες ωρες σκεφτομαι πως θα τα καταφερω που καθε μερα ολο και κατι με ποναει αλλα ντα3ει.. Πρεπει να το δουμε λιγο θετικα.. :PQuote:
Originally Posted by μοιρα
Εις το εξης θετική σκέψη λοιπόν!!Αφού και η καρδιά δουλεύει ρολόι,τέρμα η αναζητηση σε παθολογικά αίτια!!Και δεν μασάμε ρε,θα βρουμε ξανα τους παλιούς καλούς μας ευατούς!! :DQuote:
Originally Posted by virg
Άργησα λιγο να απαντησω στο θεμα σου...αλλα ειμαι καινουρια. Παρομοια ιστορια ειχε και το αγορι μου και ακομα την ψιλοεχει...αρχικα ξυπνουσε το βραδυ με ταχυπαλμιες και ζαλαδες.. νομιζε ειχε την καρδια του πηγε σε ολους τους γιατρους εκανε οολες τις εξετασεις...και δεν ειχε ΤΙΠΟΤΑ! Μετα ξεκινησαν οι πονοκεφαλοι, νμζε οτι εχει προβλημα με το στομαχι του (που οντως ειχε αλλα το ειχε ξεπερασει μετα απο 4 μηνες θεραπεια), πονοκεφαλο. Αρχικα του ειπαν οτι παθαινει κρισεις πανικου...απο χρόνια πιεση, αγχος κτλ.. και του βγηκε ετσι! Στην αρχη δεν μπορουσε να το πιστεψει αλλα οταν ολες οι εξετασεις του μια μια εβγαιναν καθαρες...το πηρε αποφαση (οχι 100%). Οταν ειμαστε μαζι...το παθαινει πολυ πιο σπανια.. μηπως και εσυ εχεις περασει διαφορες καταστασεις παλια...και σου βγηκε ετσι?! (αν βεβαια σου βγηκαν ολες οι εξετασεις οκ) Δεν ξερω...δεν ειμαι ειδικη απλα σ λεω την δικια μ ιστορια... Ο φιλος μου παντως..πηγε τωρα προσφατα σε μια ψυχολογο μηπως και τον βοηθησει με διαφορες τεχνικες! Οτι και αν εινα ευχομαι να επανελθεις συντομα..
Γειά σου τζούλια...Αν απευθύνεσαι σε εμένα,ναι εχω περάσει αρκετά...Καταρχήν είχα επί 4χρόνια μια σχέση,ενώ σπούδαζα,με άπειρα προβληματα...Στενοχωρησε την οικογενεια μ και κυρίως την μητερα μ η οποία έπαθε εντελώς ξαφνικά ανεύρυσμα εγκεφαλικο 6μηνες αφοτου έμαθε κάποια πραγματα για την σχέση μου...Όπως καταλαβαίνεις το σοκ ήταν τεράστιο και η απώλεια ακόμα και σήμερα αναντικατάστατη...Εχω πάει σε ψυχολόγο και σε ψυχίατρο,ο οπόιος μου χορηγησε θεραπεία την οποια δεν έκανα ποτέ...Εφόσον δεν βρέθηκε τπτ παθολογικό,ξερω πως η λύση ειναι συνεδριες με ψυχολόγο,αλλά τα οικονομικά μ δεν μ το επιτρέπουν προς το παρόν! :)Quote:
Originally Posted by Τζουλια
Ναι ξερω πως οι ψυχολογοι ειναι φαρμακειο.... και δεν συμφερουν καθολου. Και το αγορι μου δεν ειχε καμια ανεση...απλα στο μερος που μενει...υπαρχει ενα κρατικο προγραμμα με ψυχολογους...που ειναι εντελως δωρεαν, ετσι και μια φιλη μου.. ρωτα μηπως υπαρχει κατι παρομοιο! Επισης ρωτα στο νοσοκομειο.... κατι μπορει να υπαρχει! Μην το αφησεις παντως...εκτοσ αν βρεις εσυ καποια τεχνικη που σε ηρεμει και νιωθεις καλυτερα!
Αχ επιτρέψτε μου να μπω και εγώ στο κλαμπ. Χρόνια τώρα έχω αρρωστοφοβία. Εχω πάει σε γιατρούς και γιατρούς. Νευρολόγους, ψυχιάτρους. ψυχολόγους, παθολόγο, καρδιολόγο. Εχω κάνει πέρσι αξονική εγκεφάλου γιατί πίστευα ότι κάτι έχει το κεφάλι μου, το χειρότερο. Βέβαια όλοι μου είπαν ότι δεν έχω τίποτα αλλά μόνο γενικευμένο άγχος. Δεν αντιμετωπίζω βέβαια και λίγα με αποκορύφωμα το γιο μου που είναι 9 χρόνων με παραπληγία. Δεν περπατάει και δεν μιλάει. Μετά λίγο η κρίση λίγο η δουλειά του συζύγου που δεν πάει καλά, μια η γκρίνιες με έχουν κάνει χάλια. Το περασμένο Σάββατο έπαθα μερική αποκόλληση στο αριστερό μάτι και ο γιατρός έιπε να προσέχω πολύ. Ε από τότε ξεκίνησαν οι πονοκέφαλοι, το πλάκωμα, δεν έχω διάθεση για τίποτα και νιώθω συνέχεια ταχυπαλμίες. Ο φόβος επανήλθε.
Κατι υπάρχει και εδω,αλλά που χρόνος για ψάξιμο μιας και δευτερα ξεκινω δουλειά...Ελπίζω ότι φευγοντας κάποιες ώρες από το σπίτι θα αλλάζει η διάθεση....Και βλέπουμε...Εσύ πως το αντιμετωπίζεις όλο αυτό με το αγόρι σου??Εγω αισθάνομαι άσχημα για το δικό μου...Τον τρέχω όλη την ωρα σε νοσοκομεία και γιατρούς και απορώ πολλές φορές για την υπονομή του...Quote:
Originally Posted by Τζουλια
Πένυ μου εισαι σε πολύ χειρότερη κατασταση από εμένα προσωπικά...Δεν είμαι μάνα,αλλά είναι ο χειρότερος πόνος να εχεις ενα παιδί σε αυτη την κατασταση...Πόνος επείδη το βλέπεις να ταλαιπωρείται....Τι ακριβώς ειναι η αποκόλληση??Σού ειπαν αν έχει σχέση με τον εγκεφαλο??Quote:
Originally Posted by πεννυ
Δεν αλλαξε τιποτα..μπορει καποιες φορες να νευριασα μαζι του..αλλα αυτο για λιγα λεπτα, ισα ισα αισθανομαι οτι θελω να τον βοηθησω αλλα ωρες ωρες νομιζω οτι δεν μπορω και αισθανομαι ασχημα.. Οταν βλεπω, ομως οτι οταν ειμαστε μαζι αισθανεται καλυτερα...αμεσως και εμενα αλλαζει η ψυχολογια μου... χαιρομαι! Και εμενα δεν ειχε δουλεια και τωρα τελευταια ασχολειται με κατι και πιστευω πως τον βοηθησε... οχι εντελως, αλλα νομιζω οτι τον βοηθησε αρκετα... αν και δουλευει πολυ λιγοτερο απο 8ωρες την μερα.. οποτε δεν απασχολειται εντελως..και αυτο ισως του αφηνει καποια περιθωρεια να σκεφτεται διαφορα.. Αν θελεις να βοηθηθεις..εστω και λιγο χρονο αν εχεις ψαξτο..ρωτα καπου.. θα σου κανει καλο να το μοιραστεις με εναν ειδικο, να το συζητησεις... γιατι αν το συζητας με δικους σου ανθρωπους πιστευω πως αισθανεσαι να τους κουραζεις.. και επισης, αλλο να σου δινει συμβουλες μια φιλη σου, το αγορι σου, ο πατερας σου, τα αδελφια σου... και αλλο ενας ειδικος, νομιζω πως το παιρνεις πιο σοβαρα... δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι θελω να σου πω...Quote:
Originally Posted by μοιρα
Καταλαβαίνω απόλυτα....Εκτός από κουραστική,εχω γινει και μίζερη και συνεχως μιλάω για τα ιατρικά..Και εγώ δεν ήμουν καθόλου ετσι,όλοι εχουν να λένε για το χαμογελο,το κεφι και το μπρίο μου... :p Θα το κοιτάξω άμεσσα,ε και στην τελική,αν δω ότι δεν υπάρχει κατι θα πάω σε ιδιωτικο,μιας και θα πληρώνομαι πλέον!Quote:
Originally Posted by Τζουλια
Ναι κοιταξε το και βλεπεις μετα... Ετσι ακριβως ειναι και η περιπτωση η δικια μας, ολη μερα το μονο θεμα ηταν αυτο...και γιατι με ποναει αυτο? και τι να ειναι τωρα αυτο? μηπωως ειναι η καρδια? η μηπως το στομαχι...?αχ τωρα με επιασε και ενας πονος εδω... :Ρ Αν και πιστευω πως θα γινεις πολυ καλυτερα με το που αρχισεις την δουλεια!! Να μας στειλεις να μας πεις...πως εισαι μετα απο καποιες μερες, αν ειδες διαφορα η οχι... Ελπιζω να το ξεπερασεις εντελως... και να γυρισεις στους παλιους σου ρυθμους, με το χαμογελο σου..το κεφι σου..και το μπριο σου... και να προσπαθεις να μην μενεις πολλες ωρεσ μονη σου...να απασχολεις το μυαλο σου.. Ολα θα πανε τελειαααα.............
Να σου πω την αλήθεια δε ρώτησα για τον εγκέφαλο. Αλλά οπως μου εξήγησε ο οφθαλμίατρος ειναι μόνο θέμα του ματιού. Μου απέκλεισε και το ενδεχόμενο να προήλθε από άγχος. Απλά έχω μεγάλη μυωπία 8 βαθμούς και μου εξηγησε ότι αυτό συμβαίνει σε ανθρώπους με μεγάλη μυωπία. Μου είπε κάτι για ένα ζελέ που έχουμε στο βυθό εκ γενετής και μεγαλώνοντας απλώνεται κι αυτό. Οσοι έχουν όμως μυωπία ο βυθός είναι πιο μεγάλος με αποτέλεσμα το ζελέ αυτό να ζαρώνει και να μη μπορεί να απλωθεί με αποτέλεσμα να γίνεται η αποκόλληση. Μπορεί να φαίνεται πολύ απλοικό αλλά έτσι μου το εξήγησε για να το καταλάβω. Μου είπε να μη σκύβω, να μη σηκώνω βάρη και να μήν πιεζομαι. Οπότε σκέψου στεναχώρια με το παιδι που δε μπορώ να σηκώσω αγκαλιά και ζητάω από τον άντρα μου ή τη μαμά μου να με βοηθήσουν. Πάντως από το Σεπτέβρη που οι γιατροί επιστρέφουν θα κάνω ένα τσεκ απ πρώτα στον οφθαλμίατρο μετά καρδιολόγο και φυσικά μια εξέταση αίματος για αιματοκρίτη γιατί έχω και χαμηλό σιδηρο και αιματοκρίτη. Ολα τα καλά!!!!