Printable View
Ακουσε να δεις Μαρκελα,επειδη το παιζεις η θιγμενη παντου,μαθε να αντεχεις την κριτικη των οσων γραφεις..εισαι σε δημοσιο φορουμ,δεν εισαι στο σαλονι σου..Μαθε λοιπον οτι οταν θα λες βλακειες και θα εχεις αποψη για ολα ΜΑ ΓΙΑ ΟΛΑ!!θα υπαρξει και καποιος που θα σου πει ωπαααα κοπελια!
Ασε λοιπον την ξεφτιλα εκει που καθεται γιατι δεν σε παιρνει..καλο σας απογευμα! :)
Το να θέλει να κάνει κάποιος τον κριτή κι επικριτή των πάντων με χαρακτηρισμούς απαραδέκτους και προσβολές, σημαίνει ότι διακατέχεται
από κακότητα και δείχνει απεγνωσμένη την ανάγκη του για να προβληθεί και να τραβήξει την προσοχή και το ενδιαφέρον του άλλου, ενώ λέει ό,τι νάναι..
υ.γ. Αριάδνη μου τη στιγμή που έχεις γνώσεις ψυχολογίας, θάθελα να σε ρωτήσω κάτι σε προσωπικό επίπεδο μπορείς να ρίξεις μια ματιά
στα Private Messages. Σ' ευχαριστώ!
Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Nαι Αριαδνη..στειλε της για να τις εμπλουτισεις τις γνωσεις..!!!χαχαχαχαχα δεν γινεται να σου μιλησει σοβαρα ανθρωπος..!
Με τετοια γνωση η Αριαδνη και ακομα να στειλει στο Δρομοκαιτειο την αδερφη της για ολη αυτη την απερισκεψια της,την ζηλια της και την χειριστικοτητα της??Κ επισης δεν καταλαβα πριν,η θεματοθετρια ειναι η συγγραφεας του βιβλιου?Μας εκαψες τον εγκεφαλο ρε ντοκτορ!
έλα ρε σου παραχωρώ τον τελευταίο λόγο, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να το βάλεις κάτω, γιατί τόχεις πει και μόνη σου ότι δεν στροφάρεις χαχα!! :p
ευτυχως που απαντησες στο μηνυμα που επρεπε..Αχ τι κανει η μορφωση!μην μου παραχωρησεις τιποτα..συνεχισε σε παρακαλω την διδασκαλια σου.
Γκουουχ…. Θεοφανίααα!! Αυγουστιάτικα βρε με καλείς τεχνηέντως στο ‘καθήκον’? :p Αριάδνη μου, όπως καταλαβαίνεις δεν μπορεί να γίνει καμία διάγνωση από το φόρουμ, αλλά ευχαρίστως να πω μια γνώμη όπως τα άλλα μέλη. (και... μην τσακώνεστε βρε παιδιά, ο καθένας την άποψή του λέει...)Quote:
Originally Posted by Θεοφανία
Καταρχήν, υπάρχει μια μικρή διαφορά ανάμεσα στο ‘θέλω να γίνω αστροναύτης’ έτσι στο άσχετο και στο ‘θέλω να γίνω χοροθεραπεύτρια’, έτσι δεν είναι? Και βέβαια, το να θέλει κανείς να ασχοληθεί με κάτι καινούργιο στα 30 του, σαφώς δεν είναι δείγμα ψυχοπαθολογίας. Τώρα το αν έχει ή δεν έχει συγκεκριμένο πλάνο και χρήματα η αδερφή σου, αυτό είναι δική της υπόθεση. Κατά τ’ άλλα, δεν είναι κακό ούτε παθολογικό το να ονειρεύεσαι και να συζητάς.
Ίσως αξιολογείς τη συμπεριφορά της αδερφής σου είτε με βάση τη δική σου συμπεριφορά, είτε με αυτό που θεωρείς γενικά συμπεριφορά ενός μέσου συνετού ανθρώπου. Όμως το να είναι κάποιος πιο απερίσκεπτος, παρορμητικός, ασταθής από τον εαυτό μας ή το μέσο όρο, δεν τον καθιστά απαραίτητα ‘μη-φυσιολογικό’. Όπως επίσης και το να κάνει επιλογές που εμείς θεωρούμε ‘περίεργες’. Εξάλλου, πολλές φορές οι άνθρωποι που έχουν από νωρίς μια προδιαγεγραμμένη, οργανωμένη, σταθερή, μετριοπαθή πορεία και αίσθηση καθήκοντος, και δεν ονειρεύονται ούτε κάνουν ‘παράλογα’ πράγματα, μπορεί εξίσου να έχουν ανάγκη ψυχοθεραπείας.
Μήπως Αριάδνη μου, εξαιτίας του προβλήματος υγείας της μαμάς σου έχεις μπει εσύ σε ρόλο ‘μαμάς’ μέσα στην οικογένεια? Και από την πλευρά των υποχρεώσεων και από την πλευρά του τρόπου σκέψης. Λες ότι η αδερφή σου, αν και 30, συμπεριφέρεται σαν 14-15. Υπάρχει άραγε κάποιος συγκεκριμένος τρόπος που ‘πρέπει’ να συμπεριφέρεται μια 30ρα? Επίσης, γιατί είναι περίεργο ένας νέος άνθρωπος να προτιμά να πάει για μπάνιο και καφέ, από το να κάτσει σαββατιάτικα να μαγειρέψει για την οικογένεια? Καταλαβαίνω ότι μπορεί εσύ να νιώθεις πιεσμένη, αλλά η δική σου δουλειά είναι να οριοθετήσεις εσύ τα πόσα μπορείς να αναλάβεις και όχι να οριοθετήσεις την αδερφή σου. Αν ενώ είμαστε αδέρφια ο ένας από τους δυο μπαίνει σε ρόλο (επικριτικού) γονέα και κουνά το δάχτυλο στον άλλον, λογικό είναι ο άλλος να αντιδρά σαν (κακομαθημένο) παιδί.
Λες ότι ως αδέρφια είχατε την ‘ίδια μεταχείριση’. Όμως αναμφισβήτητα ξέρεις λόγω των σπουδών σου, ότι αυτό δεν μπορεί να ισχύει, ειδικά τη στιγμή που έχετε μια αρκετά μεγάλη διαφορά ηλικίας με την αδερφή σου. Εξάλλου μόνη σου είπες ότι οι γονείς σου παραχάιδεψαν εκείνη. Επίσης, ακόμα και με ‘ίδια μεταχείριση’, οι άνθρωποι δεν είναι από το ίδιο καλούπι για να αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο. Ούτε η γονεϊκή διαπαιδαγώγηση είναι η μοναδική επιρροή στη ζωή μας. Μην ακυρώνεις λοιπόν τον τρόπο που εκείνη βιώνει τη σχέση με τους γονείς. Δέξου για αρχή, ότι έτσι νιώθει.
Θα έλεγα καταρχήν λοιπόν να προσπαθήσεις να δεις και να κατανοήσεις τα πράγματα από τη δική της οπτική, να δεχτείς τα δικά της συναισθήματα και να της αφήσεις το δικαίωμα να αποφασίζει η ίδια για τη ζωή της… αυτό εξάλλου είναι που θα σε βοηθήσει να έχεις μαζί της μια σχέση εμπιστοσύνης, που είναι το πιο βασικό. Και για να επικοινωνείτε καλύτερα και για να βοηθήσει η μια την άλλη αν και όποτε χρειαστεί.
Επειδή όμως εσύ φαίνεται να πιέζεσαι και να μη νιώθεις καλά από όλη αυτή την κατάσταση και έχεις όπως λες σπουδάσει ψυχολογία, άρα έχεις εύκολη πρόσβαση σε συναδέλφους και κατανόηση του ρόλου τους, το πιο λογικό θα ήταν να ζητήσεις εσύ κάποια καθοδήγηση, για τον εαυτό σου πρώτα απ’ όλα. Μερικές φορές, οι βασικές γνώσεις ψυχολογίας σε συνδυασμό με τη φυσιολογική απειρία της ηλικίας, αγχώνουν χωρίς λόγο ή οδηγούν σε λάθος κατεύθυνση, ειδικά όταν υπάρχει και συναισθηματική εμπλοκή. Οι σπουδές σου μπορεί να σε ευαισθητοποιούν μεν, όμως όπως σωστά είπες, είναι δύσκολα τα πράγματα όταν πρόκειται για την οικογένεια μας.
Έχω μεινει πραγματικα επληκτη με τις τελευταιες απαντησεις σας. Ωραια, εγω ειμαι ενας ακυρος ανθρωπος που θετω ερωτηματα. Εσεις τι ακριβως κανετε με το να μαλωνετε στο post μου; Τελος, mnimonio, η ψυχοθεραπεια δεν ειναι κατι που πρεπει να εχεις γνωσεις για να προωθησεις καποιον, ειναι καλο για τους περισσοτερους ανθρωπους ειτε εχουν ειτε δεν εχουν κατι, προκειμενου να αποκτησουν αυτογνωσια.
Φυσικα δεν θα ξαναμπω στο site αλλα τι να πω.. Απαραδεκτο.. :)
Αντιο σας
υπαρχει ασθενεια που ταιριαζει στα χαρακτηριστικα οπυ λεσ αλλα αν το χει η αδερφη σου ειναι λαιτ κ δεν αξιζει φαρμακα σε καμια περιπτωση για ψυχοθεραπεια ασ παει καλο θα τησ κανει