Σου εστειλα μνμ απαντηση.
Printable View
Σου εστειλα μνμ απαντηση.
Ούτε και γω πιστεύω με τον ίδιο τρόπο των υπολοίπων και δε μπορώ να εναποθέσω ελπίδες στη πίστη, παρά μόνο στον ίδιο μου εαυτό.
Αν όμως έχει λειτουργήσει τότε μάλλον πρόκειται για μηχανισμό που αποδίδει.
Στέλιο και γω σκέφτομαι να ξεκινήσω το γυμναστήριο, αλλά δεδομένου πως αισθάνομαι περίεργα σε άλλους χώρους το τρενάρω συνεχώς...
Quote:
Originally Posted by nightlost
Ναιτλοστ ΝΑ ΠΑΣ !!!!!!! Μην παραιτεισαι και απο αυτο ! Ξερω ποσο δυσκολο σου ειναι ,αλλα στο γυμναστηριο θα εχεις το νου σου σε χιλια δυο αλλα πραγματα που ακομα και η αποπραγματοποιηση να ειναι εκει,ΚΑΠΩΣ θα καταφερεις να ξεχαστεις !!!Θα σε βοηθησει πολυ και θα σε κανει να εκτονωθεις ! αλλωστε δεν ειναι τυχαιο που λεμε οτι η γυμναστικη ειναι η καλυτερη ψυχοθεραπεια !! Ξερω το συναισθημα που σε κανει να θες να φυγεις λογω αυτου του περιεργου κλιματος που δημιουργει αλλα ΚΑΤΣΕ ,εστω και μιση ωρα ,οσο αντεξεις , μην το αφηνεις να μεγαλωνει οσο και αν αυτο θελει !
Θα ξεκινήσω αύριο!Quote:
Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!
Πρέπει να πάμε κόντρα και να μη συντηρούμε αρνητικές καταστάσεις!
Αυτό σκέφτομαι συνέχεια...
Ναιτ λοστ καλημερα! Να πας γυμναστηριο γιατι μονο ετσι θα φυγουν ολα.Εννοω μεσα απο δραστηριοτητες και κοινωνικες επαφες. Απλα εγω οταν παθαινω αυτη την κατασταση αρχιζω να νιωθω εναν περιεργο φοβο που με καθηλωνει και απομονωνει και αυτο ειναι το χειροτερο,γιατι ουσιαστικα τρεναρει την αποθεραπεια.
Να σκέφτεσαι ότι θα είναι "άλλος χώρος" μόνο στην αρχή. Μετά από λίγο θα είναι κι αυτός ένας "δικός σου χώρος". Αυτό συμβαίνει με όλους και είναι φυσιολογικό. Κανείς δεν πάει πρώτη φορά σε ένα γυμναστήριο (ή σε νέα δουλειά, σχολείο κλπ) και είναι "σαν στο σπίτι του".Quote:
Originally Posted by nightlost
Nightlost μπραβο σου !!!! Συνεχισε ετσι !!!!!!! Θα γινεις καλα στο πι και φι ,αν το προσπαθεις οπως και τωρα !!! απο μενα σου ευχομαι τα καλυτερα !!!!!!:) να μας ενημερωνεις για την προοδο σου ! και ναι συμφωνω με χαρτ,θεμα προσαρμογης ειναι ολα,μην αγχο !
καλημέρα σε όλους.
Είχα γράψει τον περασμένο Απρίλιο στο φόρουμ για τη δική μου εμπειρία, μη γνωρίζοντας ότι είναι αποπροσωποποίηση. Είχα κι εγώ τα γνωστά συμπτώματα και αποπραγματοποίηση. Όλα ξεκίνησαν από ένα βάρος στο κεφάλι που ήρθε από το πουθενά πριν 4 χρόνια περίπου, αφού ήπια έναν καφέ. Από τότε άρχισα να παλεύω με την αποπροσωποποίηση. Μόλις πέρσυ όμως αποφάσισα να το ψάξω και να δω περί τίνος πρόκειται. Έψαξα πολύ στο Ιντερνετ και βρήκα αυτό που ταίριαζε απόλυτα στην περίπτωσή μου. Αποφάσισα να πάω σε ψυχολόγο. Αφού τελικά αναγνώρισα ότι το πρόβλημα ήταν όντως η αποπροσωποποίηση, ξεκίνησα ψυχοθεραπεία και πρέπει να σας πω με μεγάλη μου χαρά ότι μετά από 1,5 χρόνο που κάνω ψυχοθεραπεία, κοντέυω να γίνω εντελώς καλά...Η ψυχολόγος μου πρότεινε κάποια στιγμή να πάρω αντικαταθλιπτικά, αλλά ήμουν πολύ επίμονη να το παλέψω μόνη μου και τελικά δεν πήρα ποτέ χάπια.
Η λύση για μένα ήρθε όταν κατάλαβα μέσω της ψυχοθεραπείας ότι αυτό που έπαθα, το έπαθα λόγω ενός συνδυασμού άγχους, απογοητεύσεων επαγγελματικών και κυρίως προσωπικών, ήπιας κατάθλιψης και δικής μου υπερευαισθησίας...Τους τελευταίους 2 μήνες έχω αρχίσει να αισθάνομαι ξανά τον εαυτό μου και να είμαι όπως πριν. Έφυγα από μία σχέση που με πίεζε και μου προκαλούσε αυτά τα συμπτωματα και ηρέμησα. Η ηρεμία με βοηθησε πολύ να επανέλθω. Σταμάτησα να πιέζω τον εαυτό μου να διαβάζει συνέχεια και ξεπέρασα την ερωτική απογοήτευση που στην ουσία με έφερε αε αυτό το σημείο. Τελικά το πρόβλημα της αποπροσωποποίησης καταλαβα ότι είναι κάτι που προκαλούμε άθελά μας οι ίδιοι στον ευατό μας, κάτι σαν άμυνα. Είναι σαν να σου φωνάζει ο εαυτός σου ότι κάτι δεν πάει καλά. Σου φωνάζει ο εαυτός σου να τον προσέξεις παραπάνω, να μην τον πιέζεις και να μην τον αγχώνεις...και να διώξεις μακριά του ανθρώπους που σε πληγώνουν και σε στενοχωρούν. Έχω αρχίσει να ακούω τον εαυτό μου και για αυτό είμαι καλύτερα. Είναι όντως το χειρότερο πράγμα που έχω βιώσει ποτέ, αλλά μπήκα στη διαδικασία να καταλάβω πιο καλά τον εαυτό μου, τα όρια μου, τη δύναμή μου και να κάνω αλλαγές στη ζωή μου που ίσως πριν δε θα έκανα ποτέ...
Μην τη φοβάστε την αποπροσωποποίηση. Θέλει κάτι να σας πει. Ακούστε την όσο πιο πολύ μπορείτε.
Είμαι πολύ καλά πλέον, αλλά ακόμα όταν πιέζομαι ή στενοχωριέμαι, αρχίζουν πάλι τα συμπτώματα. Είναι σημαντικό όμως ότι πλέον γνωρίζω ότι δεν είναι τρέλα ή κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω, αλλά είναι ο εαυτός μου που μου φωνάζει να τον βοηθήσω.
Καλή συνέχεια και όλα θα πάνε καλά.
Καλημερα λιλιουμ! Χαιρομαι που βγηκες στο φως! Ετσι ενας ενας ολοι να σε ακολουθησουμε και να μην ξανακυλησει κανεις πια σ'αυτη την μαυρη τρυπα!Και το σημαντικοτερο ειναι οτι το ξεπερασες χωρις φαρμακα! Να ρωτησω μονο, ηταν δυσκολο,η ηταν κατι το οποιο η αποφαση και μονο αρκουσε;
lilium87 να σαι καλά για το post!
Άνθρωποι που έχουν βιώσει ακριβώς το ίδιο και κατάφεραν να το ξεπεράσουν, δίνουν τεράστια ψυχολογική βοήθεια σε όσους το περνάνε ήδη.
Εχθές ήμουν όλη τη μέρα εκτός σπιτιού. Στην αρχή αισθανόμουν άβολα και έντονη απειλή. Αλλά αργότερα αφού με πίεσα να μείνω εκτός και
με παρέα διαπίστωσα πως στο 80% ήμουν μια χαρά. Ένα χρόνο τώρα είχα βρει εν μέρει, το φάρμακο για τη μεγάλη μου ταλαιπωρία και για κάποιο λόγο
αφέθηκα και ξανά ξεκίνησε το πρόβλημα.
Quote:
Originally Posted by στελιος66
δεν ήταν δύσκολο γιατί ήμουν αποφασισμένη να μην μπω ποτέ στο τρυπάκι των χαπιών. Ελπίζω να μη χρειαστεί ποτέ.
Κατάφερα να πάω διακοπές μόνη μου το καλοκαίρι, ενώ κάθε φορά που έμενα με τον εαυτό μου μόνη με έπιανε πανικός. Πέρασα όμορφα, χαλάρωσα, ηρέμησα και από κει ξεκίνησα να είμαι καλά. Για μένα μέτρησε πολύ και το ότι πιστεύω στο Θεό....Δεν μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν άλλον εκτός από την ψυχολόγο μου για αυτό που μου συνέβαινε και αυτό ήταν τραγικό. Το ότι πίστευα όμως και προσευχόμουν να μου δίνει δύναμη ο Θεός να το ξεπεράσω, με βοήθησε πολύ...Βεβαια, αυτό δεν είναι "φάρμακο", απλώς αναφέρω τι με βοήθησε εκτός των άλλων. Εννοείται ότι η ψυχοθεραπεία με βοήθησε πάρα πολύ, γιατί δεν ένιωθα καθόλου τον ευτό μου, ένιωθα ξένη με μένα την ίδια. Η ψυχοθεραπεία λοιπόν με οδήγησε σιγά-σιγά πίσω στον εαυτό μου...
Να θυμάστε ότι δεν είστε τρελοί. Απλώς είστε πληγωμένοι, απογοητευμένοι, αγχωμένοι και παραπάνω ευαίσθητοι ίσως από άλλους ανθρώπους. Το άγχος, η πίεση και η κατάθλιψη είναι εκρηκτικός συνδυασμός για να πάθει κανείς αποπροσωποποίηση. Και πάλι όμως, μην το αντιμετωπίζετε σαν απειλή, αλλά σαν προειδοποίηση. Σας φωνάζει ο εαυτός σας ότι κάτι δεν πάει καλά.
Μπραβο λιλιουμ νομιζω οτι λειτουργησες πολυ σωστα. Χρειαζεται πιστη στον Θεο και στον εαυτο μας.Δεν εχω δοκιμασει ψυχοθεραπεια αλλα νομιζω οτι θα ειναι κατι θετικο που θα βοηθαει αρκετα.Εγω παλι νομιζω οτι η προσευχη λειτουργει θεραπευτικα οταν βεβαια κανεις πιστευει.Απλα οπως ειχα πει, καμια φορα τα αποτελεσματα της, <αργουν>να φανουν,παντοτε ομως ερχονται, εστω και με σχετικη καθυστερηση.Αυτο αλλωστε δεν συμβαινει και με την ψυχοθεραπεια,αλλα και με την φαρμακοθεραπεια;
Λιλιουμ ψυχοθεραπεια κανεις με ψυχολογο η ψυχιατρο;
με ψυχολόγο κάνω
Έχει περίπου 10 μέρες που ξεκίνησα με ψυχολόγο & η αλήθεια μια μικρή διαφορά την έχω δει!
Με έχω πείσει και έχω συμφωνήσει με τον εαυτό μου πως δε πρόκειται να ξανά περάσω τα ίδια. Θα θεραπευτώ από όλο αυτό ξεκινώντας από το να βγάλω από
τη ζωή μου όλους εκείνους τους αστάθμιτους παράγοντες που με επηρεάζουν σε τέτοιο βαθμό, που παράγεται πλήρης αποδιοργάνωση.
Θέλει πολύ προσωπική δουλειά, να πετάξεις και να κρατήσεις στοιχεία του εαυτού σου & του περίγυρου σου.
Επειδή θα βρίσκομαι πότε επαρχεία & πότε στη πρωτεύουσα, αποφάσισα να το κάνω συνδιαστικά με τη βοήθεια ψυχολόγου-ψυχιάτρου.
Ακόμη & αν αυτό με κάνει να ξανά γυρίσω σε φαρμακευτική αγωγή.
Επίσης όταν δε σκέφτομαι η αποπραγματοποίηση δεν υπάρχει...όταν για 1 δευτερόλεπτο του δευτερολέπτου επανέλθουν οι κακές σκέψεις υφίσταται
ότι & πριν.
Δε θα γίνουμε ήρωες, ότι το πολεμήσαμε με καμία βοήθεια. Είμαστε ήδη ήρωες.