Διαφώνώ. Ίσα ίσα που η θυσία ήταν πραγματική, αλλά περιττή. Οπότε και ο θυσιασμένος νιώθει άσχημα.
Επιμένω, γιατί να θυσιαστείς? Κανένας δεν πρέπει να θυσιάζεται. Ποτέ (σχεδόν ποτέ).
Γιατί να μην επιλέξεις να ευτυχίσεις, από το να θυσιαστείς? Ποιο είναι το νόημα? Σε τι χρησιμεύει στην ζωή που ζούμε? Γιατί μετά θάνατον, ΟΚ, μπορεί να μας στήσουν κανένα άγαλμα, αλλά πριν?