Ετσι ειναι παιδια!! Take it easy!! :)
Printable View
Ετσι ειναι παιδια!! Take it easy!! :)
δε ξερω να σου απαντησω mnimonio και αναρωτιεμαι ποιος ξερει.επισης μου κανει εντυπωση η διαφορα στις κοινωνιες που ανεφερες..αν ειχα γεννηθει σε μια φυλη του αμαζονιου π.χ δε νομιζω να ασχολιομουν ποτε με τη καταθλιψη.οπως μ εναν φιλο μου μια φορα αναρωτηθηκαμε...(θα ακουστει αστειο αλλα σκεφτειτε το) ο τσιγκανος που περναει και πουλαει καρπουζια παιζει να υποφερει απο αγχωδεις διαταραχες η καταθλιψη??πολυ αμφιβαλλω...
τωρα βεβαια δε το συζηταω οτι προτιμω τη δικη μου ζωη με τις δυσκολιες της..αλλα δεν ειναι αξιοσημειωτο πως ανθρωποι με πιο απλα θεματα διαβιωσης(μια φυλη του αμαζονιου π.χ) δεν εχουν ν ασχοληθουν με ψυχολογικα ζητηματα...
ευρωπη-αμερικη ''everything is a disorder'' disorder this disorder that... θα μου πεις..εδω ζουμε εδω μαθαμε εδω μεγαλωσαμε...το πως μεγαλωσαμε και το πως ζουμε...αλλο θεμα κ αυτο
διοτι ναι αν η μονη μου εγνοια ηταν να φτιαξω μια καλυβα η να πουλησω τα πεπονια μου δε θα ηξερα τα effexor.προτιμω που τα ξερω βεβαια...αλλα λεμε τωρα...κουβεντα να γινεται...
Θα συμφωνησω με αρκετα μελη, το να χασω τα αγαπημενα μου προσωπα ειναι ο μεγαλυτερος μου φοβος...
Επισης το να γινω ενα ανθρωποειδες, που δεν αισθανεται και δε ζει ειναι επισης ενας φοβος μου... γιατι το εχω περασει και ηταν ο,τι χειροτερο...
Φοβαμαι το τι θα μου ξημερωσει αυριο, κυριως οταν σκεφτομαι οτι αυτο δε θα ειναι θετικο για μενα, γι'αυτους που ειναι διπλα μου, γ'αυτους που αγαπαω...
Φοβαμαι και την απορριψη, αλλα μαλλον θα χρειαστει να την αντιμετωπισω αρκετες φορες στη ζωη μου!
Οπως και την απωλεια αλλωστε..
Φοβαμαι και τον εαυτο μου γιατι ειναι απροβλεπτος!
Quote:
Originally Posted by LIA1975
Tα εχω σκεφτει ολα αυτα τα ομορφα που ειπες..Τελικα ισως ο δυτικος τροπος ζωης να βλαπτει πολυ σοβαρα την υγεια.
.
οποτε η λυση ειναι μια
http://www.youtube.com/watch?v=GNd2qpzAcIM
να παμε εκει τον δυτικο τροπο ζωης να το χασουν και αυτοι
Και επισης να σταθω σε αυτο που ειπες οτο προτιμας την ζωη σου ξερεις με αυτες τις ανεσεις τελος παντων κατι που με βρισκει συμφωνη και εμενα.αλλα σκεφτομαι οτι ειμαστε για φαπες γιατι προτιμαμε τις ανεσεις και οχι την υγεια μας και ας ημασταν σε ενα ντατσουν να πουλαμε καρπουζια..
χαχαχαχαχαχαχχα εισαι φοβερη!!Παμε για τρελες!!Quote:
Originally Posted by LIA1975
χαχα ναι θα παμε εκει και θα τους τρελλανουμε και τους υπολοιπους...οχι παιδια εγω προτιμω οπως ζω τωρα και ασ εχω περισσοτερες απαιτησεις απ τη ζωη μου.ετσι μεγαλωσαμε στη τελικη...να με βαλεις σ ενα χωριο να ταιζω κοτες τωρα ..παει εκει θα αποτρελλαθω τελειως.και ας εχει ηρεμια κτλ κλτ...
Σχετικα με το φοβο θανατου, που ειπατε, αλλο φοβος θανατου, αλλο τρομος θανατου.Ο φοβος για το θανατο μας ειναι στα γονιδια μας αρα η εκδηλωση του ειναι φυσιολογικη.Ο τρομος του ομως, υποδηλωνει πως κατι μεσα μας θα θελαμε να ειναι αλλιως και δεν το αλλαξαμε, γι'αυτο τρεμουμε το θανατο, μιας και στερει και την τελευταια ευκαιρια αλλαγης.Υπαρχουν ατομα που, επειδη εφτασαν την ψυχη τους στο σημειο που ηθελαν, δεν ενιωσαν τρομο οταν ηρθε η ωρα του θανατου.
δυσκολευομαι να καταλαβω τη διαφορα του φοβου απ τον τρομο αν και πιανω αυτο που λες.πολυ ενδιαφερον.αναρωτιεμαι βεβαια ποσοι απο μας θα εχουμε φτασει την ψυχη και τη ζωη μας εκει που θελουμε για να μη νιωσουμε τρομο.φτανουμε ποτε εκει που θελει ο καθενας για τη ψυχη του η ολα ειναι στιγμες γαληνης και εσωτερικης ηρεμιας που δε διαρκουν συνεχεια οπως και οτιδηποτε δηλαδη...
Το οτι η γαληνη μπορει να αποκτησει μονιμοτητα μεσα μας το πιστευω απολυτα, και υπαρχουν παραδειγματα ανθρωπων που το καταφεραν, παροτι σπανια.Αλλα κατι τετοιο θελει βεβαια μεγαλη και συνεχη προσπαθεια, και διαθεση για υπερβασεις.Η συγχρονη νοοτροπια κι οι ρυθμοι ειναι τελειως κοντρα σε αυτο.Κι οι υπερβασεις στις οποιες μας προτρεπουν, συνηθως δεν ειναι για την αληθινη εξελιξη της ψυχης αλλα πχ για το αεναο κυνηγι επιτυχιων και ανεσεων...Ενω ο ιδανικος ορισμος της εσωτερικης ηρεμιας θα περιλαμβανε σιγουρα την παντελη αδιαφορια και για επιτυχιες και για ανεσεις.Χωρις να εννοω οτι απο μονες τους ειναι κατι κακο...Quote:
Originally Posted by LIA1975
Ας μου δινανε εμενα μια καλυβα σε ενα βουνο που να μην παταγε ανθρωπος και θα μουν ο πιο ηρεμος και ευτυχισμενος ανθρωπος.....:)
O μεγαλυτερος φοβος να μην ξανατρελαθω εχω ηδη δυο συνεχομενα καλοκαιρια που περασα ψυχωτικη κριση,πιστευω τριτη φορα θα ειναι και φαρμακερη, οποτε σεχεπρο αλανι μου....
εγω δεν ξερω τι να γραψω εδω ακριβως, γιατι κατα καποιο τροπο εχουν γινει πραγματικοτητα οι φοβοι. να πουμε πχ τη μοναξια ? απ'αυτο αλλο τπτ. να πουμε αρρωστιες ? εχουμε κι απ'αυτες, αν και υπαρχουν παντα και χειροτερα. να πουμε θανατο ? τον εζησα απο μικρη ηλικια, και πλεον παρακαλαω να τελειωσουν και οι γονεις για να με αφησουν στην ησυχια μου, ενω υπαρχουν στιγμες που λεω να πεθαινα εγω πρωτος. σαφως το που παω μετα μου ειναι αγνωστο και υπαρχει καποιος φοβος. οποτε αυτο θα πω, φοβαμαι γενικα το αγνωστο, ειτε ειναι πεθαινωντας και τι ακολουθει, ειτε κλεινωντας απλα το φως χωρις να βλεπω που βρισκομαι.
επειδη πιστεύω στην αλλη ζωή θα έλεγα το μετά θανατο ..τι συμβαίνει ?τι θα δω?αυτή η σκέψη με κυριεύει καποιες φορες κ πραγματικά με φοβίζει ..