ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΡΣΗ-ΑΠΟΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Το πρωτο ειναι η συνηδητοποίηση, το να καταλάβεις δλδ το πρόβλημα σου, καλύτερα να το αναγνωρισεις. Μετα (μαλλον εξ αρχης) ειναι η θεληση. Διοτι για να συνηδητοποιησεις κατι πρεπει πρωτα να το θελεις, αλλιως η στασιμοτητα συνεχίζεται. Ειναι όπως περπατας προς τη λαθος κατευθυνση και καποια στιγμη μεσα σου λες βρε μα που παω τωρα, σαστιζεις, σταματας εκει το βημα σου και αναρωτιεσαι τι να κανεις τωρα. Καλυτερα τη συνηδητοποιηση να την κανεις με τη βοηθεια ενος καλου ειδικου μεθοδολογικα, σαν να βαζεις το προβλημα σε ενα θεωρητικο καλουπι διοτι αμα κατι μπει σε καλουπι το ελεγχεις πιο ευκολα, επειδη αλλιως κινδυνευεις να πελαγοδρομεις.

Η συνεχεια ειναι η κινηση, η πράξη. Με τη βοηθεια του ειδικου την αναγκαια αυτη κινηση θα την κανεις μεθοδολογικα ώστε να ξερεις που πατας, ότι τα βηματα ειναι σταθερα και προχωρας μπροστα, αλλιως απο μονος κινδυνευεις να κανεις ασυναρτητες κινησεις. Θα σε μαθει δλδ πως να κανεις τις πραξεις (τις οποιες απο μονος σου θα κανεις!!) με τροπο ωστε να υπαρξει θετικη επιδραση τους στη ψυχολογια σου η οποια να κρατησει. Κι οταν λεω κινηση εννοω τοσο να μαθεις να ελέγχεις και να κατευθυνεις τη σκεψη σου και να μην την αφηνεις να σε παρασυρει ανεξελεγκτα και απ την αλλη συμπεριφορες και πραξεις στην καθημερινοτητα σου υπο μορφη υπερβασεων, ητοι αυτα που μεχρι τωρα δεν εκανες ώστε όχι απλα να επιτυχεις πραγματα που τα ψυχολογικα σου τα στερουσαν αλλα και να ανατροφοδοτησεις θετικα τη σκεψη σου. Ξερω ότι δεν ειναι και τοσο απλο κι ευκολο να τα επιτυχεις αλλα δεν γινεται αλλιως. Η ολη διαδικασια θελει πολλή κουραγιο και πείσμα μέχρι αηδίας. Αυτα πολύ χοντρικά.

---

Mεγάλε Ιωάννη, φίλε μου καλέ,
αν τολμάς και δίνεις λύσεις
στα προβλήματα των ανθρώπων;
σπούδασε πρώτα αυτό:

Η προς Κορινθίους Επιστολή πρώτη
«Θα αφανίσω τη σοφία των σοφών και των έξυπνων την εξυπνάδα θα την καταπατήσω,
που να βρεθεί ο έμπειρος; ο ειδικός; που ο συζητητής; που να βρεθεί ο απολογητής;
κι ο σοφός αυτού εδώ του αιώνα;
Θα αποδείξω πως η σοφία αυτού του κόσμου είναι μωρία παρά τω Θεώ..
πράγματι δεν μπορέσατε ω άνθρωποι με τη σοφία σας να αναγνωρίσετε τον Αληθινό,
ούτε να τον βρείτε μέσα στη φύση, γιατί αυτό που μοιάζει με μωρία του Θεού,
είναι σοφότερο από τη σοφία των ανθρώπων,
κι αυτό που μοιάζει με αδυναμία του Θεού, είναι πιο δυνατό από τη δύναμη των ανθρώπων.
Κι επιτέλους, δες ποιος είσαι, δες ότι δεν βρίσκονται ανάμεσά σας πολλοί σοφοί,
με τα ανθρώπινα κριτήρια ούτε πολλοί με πολιτική ισχύ, ούτε πολλοί με αριστοκρατική καταγωγή.
Αυτούς όμως που ο κόσμος τους θεωρεί μωρούς, αυτούς διάλεξε,
ο Θεός για να ντροπιάσει τελικά τους σοφούς.
Κι αυτούς που ο κόσμος τους θεωρεί ανίσχυρους,
αυτούς διάλεξε ο Θεός για να ντροπιάσει τελικά τους κατά κόσμον ισχυρούς.
Και εκείνους που ο κόσμος τους θεωρεί παρακατιανούς και περιφρονημένους
εκείνους διάλεξε ο Θεός τα μηδενικά για να καταργήσει όσους θαρρούν πως είναι κάτι.
Κι έτσι κανένας δεν θα μπορεί να καυχηθεί για κάτι μπροστά Του.
Γι αυτό όποιος καυχιέται, ας καυχιέται μόνο για τον Κύριο!»

-Σκληρός ο Λόγος αυτός Ιωάννη! Ποιος δύναται να αντέξει Αυτόν;
Συ ο φυσικός άνθρωπος τολμάς να λες τόσα ψεύδη; Γίνε πρώτα Πνευματικός...
βρες το Δρόμο πρώτα... περπάτησε τον..._____
με αγάπη Χριστού η αδελφή σου Μαρία.

Κατσε βρε μαρικα....μια αποψη ειπε ο Ιωαννης και μαλιστα πολυ σωστα διατυπωμενη...για το πως μπορει ενας ανθρωπος να βγει απο την καταθλιψη...
χαλαρωσε...δεν χρειαζεται και επιφοιτηση απο το αγιο πνευμα για να το κανεις αυτο....:)

Δεν ξέρω ο καθένας πως έπαθε το πρόβλημα του αλλά εγώ θα ήθελα να το μοιραστω. Εδώ και 2.5 χρόνια ο αδελφός μου έχει καρκίνο με εξετάσεις κάθε εβδομάδα και φυσικά τον συνόδευα όσο πιο τακτικά μπορούσα. Αυτό σημαίνει 350 χλμ οδηγημα + τις ατέλειωτες ώρες και στεναχώρια στο νοσοκομείο. Η πορεία έδειξε πως τελικά θα χρειαστεί μεταμοσχευση απο εμένα που είμαστε 100% συμβατοι. Παράλληλα έχω δυο μικρά παιδιά και για να μην τα έχω πέρα δώθε, αναγκαζομαι κάθε μέρα να κάνω 350 χλμ για να πάω στη δουλειά μου,καθηγητής. Πίστευα οτι είμαι απο σίδερο και θα τα αντέξω ολα. Λάθος μου. Στήν αρχή,πρίν λίγο καιρό ένιωθα τεράστια εξάντληση και απώλεια ενδιαφεροντος για τα πάντα. Στη συνέχεια είχα μια κρίση πανικού, δηλαδή τα έχασα δεν ήξερα τι να πω στήν ταξη και έτσι ξεκίνησαν ολα. Σιγά σιγά έκρυβα τις κρίσεις μόυ με
τσίπουρο για να μην αγχωνομαι μέχρι που μου βγήκαν ολα τα συπτώματα. Κοινωνική απομόνωση κλπ. Τώρα παίρνω την αγωγή cipralex, δυο εβδομάδες αλλά δεν έχω δει καμιά τρελή βελτιωση, αλλά ελπίζω!

Quote:

---

Originally Posted by aposfe

Δεν ξέρω ο καθένας πως έπαθε το πρόβλημα του αλλά εγώ θα ήθελα να το μοιραστω. Εδώ και 2.5 χρόνια ο αδελφός μου έχει καρκίνο με εξετάσεις κάθε εβδομάδα και φυσικά τον συνόδευα όσο πιο τακτικά μπορούσα. Αυτό σημαίνει 350 χλμ οδηγημα + τις ατέλειωτες ώρες και στεναχώρια στο νοσοκομείο. Η πορεία έδειξε πως τελικά θα χρειαστεί μεταμοσχευση απο εμένα που είμαστε 100% συμβατοι. Παράλληλα έχω δυο μικρά παιδιά και για να μην τα έχω πέρα δώθε, αναγκαζομαι κάθε μέρα να κάνω 350 χλμ για να πάω στη δουλειά μου,καθηγητής. Πίστευα οτι είμαι απο σίδερο και θα τα αντέξω ολα. Λάθος μου. Στήν αρχή,πρίν λίγο καιρό ένιωθα τεράστια εξάντληση και απώλεια ενδιαφεροντος για τα πάντα. Στη συνέχεια είχα μια κρίση πανικού, δηλαδή τα έχασα δεν ήξερα τι να πω στήν ταξη και έτσι ξεκίνησαν ολα. Σιγά σιγά έκρυβα τις κρίσεις μόυ με
τσίπουρο για να μην αγχωνομαι μέχρι που μου βγήκαν ολα τα συπτώματα. Κοινωνική απομόνωση κλπ. Τώρα παίρνω την αγωγή cipralex, δυο εβδομάδες αλλά δεν έχω δει καμιά τρελή βελτιωση, αλλά ελπίζω!

---

Με το να τα χανεις και να πέφτεις δεν κερδίζεις τίποτα, ίσα ίσα κάνεις όλο και περισσότερα λάθη τα οποία εκ των υστερων θα τρεχεις κι αυτα να μπαλώσεις. Αν δεν εχεις ανθρωπους να σου δινουν κουραγιο βρες τον τροπο εσυ να δινεις κουραγιο του εαυτου σου. Για το θεμα με τον αδερφο σου μάθε να προετοιμάζεις ψυχολογικα τον εαυτο σου ως προς την αντιμετωπιση του καθε τι που ακολουθεί ή πιθανόν να ακολουθεί ώστε να σε βρίσκει προετοιμασμενο και αυτο ελαφρυνει την ψυχολογικη πιεση που θα χεις να αντιμετωπίσεις. Τα φαρμακα προσφερουν γαλήνη/ηρεμία, δεν αλλάζουν όμως τον τροπο σκέψης.

Quote:

---

Originally Posted by aposfe

Δεν ξέρω ο καθένας πως έπαθε το πρόβλημα του αλλά εγώ θα ήθελα να το μοιραστω. Εδώ και 2.5 χρόνια ο αδελφός μου έχει καρκίνο με εξετάσεις κάθε εβδομάδα και φυσικά τον συνόδευα όσο πιο τακτικά μπορούσα. Αυτό σημαίνει 350 χλμ οδηγημα + τις ατέλειωτες ώρες και στεναχώρια στο νοσοκομείο. Η πορεία έδειξε πως τελικά θα χρειαστεί μεταμοσχευση απο εμένα που είμαστε 100% συμβατοι. Παράλληλα έχω δυο μικρά παιδιά και για να μην τα έχω πέρα δώθε, αναγκαζομαι κάθε μέρα να κάνω 350 χλμ για να πάω στη δουλειά μου,καθηγητής. Πίστευα οτι είμαι απο σίδερο και θα τα αντέξω ολα. Λάθος μου. Στήν αρχή,πρίν λίγο καιρό ένιωθα τεράστια εξάντληση και απώλεια ενδιαφεροντος για τα πάντα. Στη συνέχεια είχα μια κρίση πανικού, δηλαδή τα έχασα δεν ήξερα τι να πω στήν ταξη και έτσι ξεκίνησαν ολα. Σιγά σιγά έκρυβα τις κρίσεις μόυ με
τσίπουρο για να μην αγχωνομαι μέχρι που μου βγήκαν ολα τα συπτώματα. Κοινωνική απομόνωση κλπ. Τώρα παίρνω την αγωγή cipralex, δυο εβδομάδες αλλά δεν έχω δει καμιά τρελή βελτιωση, αλλά ελπίζω!

---

καλησπερα!!καλη δυναμη και υπομονη...τον καρκινο τον βιωσαμε κ μεις μες στην οικογενεια μου για 3 χρονια...χτυπησε τον μπαμπα μου και απο κει και περα βιωσαμε ολοι μας οτιδηποτε σχετικο !!! ειναι σκληρο,δυσκολο και ψυχοφθορο...ολα αυτα τα γνωριζεις και συ και ειναι μονο ...λογια...1069 μην διστασεις στιγμη,παρε και μιλα με καποιον ειδικο...θα σε βοηθησει παρα πολυ...κανε την αρχη και μην προσπαθεις να το "κουκουλωσεις "με λαθος τροπος...εγω εκανα το λαθος και πηρα αργα...οταν πλεον ο μπαμπας μου ειχε φυγει και ειχα φτασει στα ορια μου μην εχοντας αλλους διεξοδους...επισης ενα βιβλιο που θα σου κανει κατι παρα πανω απο καλο στην ψυχη ειναι της αειμνηστης ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΗΣ "ΑΠΟ ΕΛΕΝΑ ΕΛΕΝΗ"...παρε να το διαβασεις και δε θα μετανιωσεις λεπτο... ελπιζω να πανε ολα καλα με τον αδερφο σου και με σενα...ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ με δυναμη και πιστη!!!

Quote:

---

Originally Posted by aposfe

Δεν ξέρω ο καθένας πως έπαθε το πρόβλημα του αλλά εγώ θα ήθελα να το μοιραστω. Εδώ και 2.5 χρόνια ο αδελφός μου έχει καρκίνο με εξετάσεις κάθε εβδομάδα και φυσικά τον συνόδευα όσο πιο τακτικά μπορούσα. Αυτό σημαίνει 350 χλμ οδηγημα + τις ατέλειωτες ώρες και στεναχώρια στο νοσοκομείο. Η πορεία έδειξε πως τελικά θα χρειαστεί μεταμοσχευση απο εμένα που είμαστε 100% συμβατοι. Παράλληλα έχω δυο μικρά παιδιά και για να μην τα έχω πέρα δώθε, αναγκαζομαι κάθε μέρα να κάνω 350 χλμ για να πάω στη δουλειά μου,καθηγητής. Πίστευα οτι είμαι απο σίδερο και θα τα αντέξω ολα. Λάθος μου. Στήν αρχή,πρίν λίγο καιρό ένιωθα τεράστια εξάντληση και απώλεια ενδιαφεροντος για τα πάντα. Στη συνέχεια είχα μια κρίση πανικού, δηλαδή τα έχασα δεν ήξερα τι να πω στήν ταξη και έτσι ξεκίνησαν ολα. Σιγά σιγά έκρυβα τις κρίσεις μόυ με
τσίπουρο για να μην αγχωνομαι μέχρι που μου βγήκαν ολα τα συπτώματα. Κοινωνική απομόνωση κλπ. Τώρα παίρνω την αγωγή cipralex, δυο εβδομάδες αλλά δεν έχω δει καμιά τρελή βελτιωση, αλλά ελπίζω!

---

καλησπερα!!καλη δυναμη και υπομονη...τον καρκινο τον βιωσαμε κ μεις μες στην οικογενεια μου για 3 χρονια...χτυπησε τον μπαμπα μου και απο κει και περα βιωσαμε ολοι μας οτιδηποτε σχετικο !!! ειναι σκληρο,δυσκολο και ψυχοφθορο...ολα αυτα τα γνωριζεις και συ και ειναι μονο ...λογια...1069 μην διστασεις στιγμη,παρε και μιλα με καποιον ειδικο...θα σε βοηθησει παρα πολυ...κανε την αρχη και μην προσπαθεις να το "κουκουλωσεις "με λαθος τροπος...εγω εκανα το λαθος και πηρα αργα...οταν πλεον ο μπαμπας μου ειχε φυγει και ειχα φτασει στα ορια μου μην εχοντας αλλους διεξοδους...επισης ενα βιβλιο που θα σου κανει κατι παραπανω απο καλο στην ψυχη ειναι της αειμνηστης ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΗΣ "ΑΠΟ ΕΛΕΝΑ ΕΛΕΝΗ"...παρε να το διαβασεις και δε θα μετανιωσεις λεπτο... ελπιζω να πανε ολα καλα με τον αδερφο σου και με σενα...ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ με δυναμη και πιστη!!!

Ευχαριστώ πολύ παιδιά όλους σας, ειλικρινά μου δίνεται πολύ δύναμη. Σήμερα ήταν μια πολύ καλή ημέρα για εμενα και ελπίζω για καλύτερες. Θα την ξεπεράσουμε την πουτ .. την κατάθλιψη. Τελικά υπάρχουν άνθρωποι ακόμη και δεν είναι ο καθένας για την πάρτη του.

Ευχαριστώ πολύ παιδιά όλους σας, ειλικρινά μου δίνεται πολύ δύναμη. Σήμερα ήταν μια πολύ καλή ημέρα για εμενα και ελπίζω για καλύτερες. Θα την ξεπεράσουμε την πουτ .. την κατάθλιψη. Τελικά υπάρχουν άνθρωποι ακόμη και δεν είναι ο καθένας για την πάρτη του.

Καλές υπομονές! Και για ο,τι θες γράφε εδώ...στους ομοιοπαθείς!

Καλή συνέχεια!

Κουράγιο μας!!! Τουλάχιστον εσείς έχετε κάνει ένα βήμα παραπάνω με τα φάρμακα. Εμείς δεν έχουμε λεφτά ούτε για ψυχιάτρους ούτε για ψυχολόγους. Υπάρχουν και πολύ χειρότερα. :(