Τα φάρμακα σας βοήθησαν; :(

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Καλή μου Λου, μόνο που και οι βιολογικοί παράγοντες επηρεάζονται από τον τρόπο που ζούμε στη παρούσα φάση, τους εξωγενείς παράγοντες. Δλδ αν ζούμε, όπως μας έμαθαν οι γονείς μας π.χ. περιοριστικά,
χωρίς να ικανοποιούμε τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας, τότε ναι τα χάπια θα τα χρειαζόμαστε για όλη μας τη ζωή, μαζί όμως και τις παρενέργειές τους.

---

Οι εξωγενοί παράγοντες παίζουν ρόλο σίγουρα, πυροδοτούν πολλά ψυχολογικά προβλήματα στο να εκδηλωθούν, αλλά μην ξεχνάς ότι κ άλλοι που βιώνουν πολύ πιεστικές καταστάσεις στη ζωή τους κ οι οποίοι μπορεί μάλιστα κ να σκέφτονται κ αρνητικά κ να είναι ψιλομίζεροι, δεν παθαίνουν πχ ψύχωση ή διπολική ή βαριά κατάθλιψη. δεν αρκούν μόνο οι εξωτερικοί παράγοντες, ούτε μόνο ο τρόπος σκέψης για να αρρωστήσει πολύ κάποιος. είναι κ εσωτερικοί παράγοντες του ατόμου, βιολογικοί. υπάρχει κ αυτό καλώς ή κακώς.

έχω γνωρίσει ανθρώπους οι οποίοι είναι πολύ συγκροτημένοι στον τρόπο σκέψης τους κ θετικοί άνθρωποι κ έχουν κάνει ψυχοθεραπεία, κ ωστόσο χρειάζεται παρ΄όλα αυτά να συνεχίζουν να παίρνουν φάρμακα. πχ μου έρχεται στο μυαλό η Μαργαρίτα η Καραπάνου που την άκουσα σε συνέντευξη στα 60 της κ μου φάνηκε πάρα πολύ ωριμη. πρωτοαρρώστησε στα 20 κάτι της, ίσως τότε να είχε στραβό τρόπο σκέψης κ να ήταν νέα κ άπειρη από ζωή. όμως κ στα 60 της που δεν ήταν ανώριμη, εξακολουθούσε να πάσχει από διπολική κ εξακολουθούσε να παίρνει φάρμακα. απλά διότι η διπολική είναι έντονα βιολογική ασθένεια κ πολύ δυσίατη κ οι περισσότεροι διπολικοί παίρνουν φάρμακα για μια ζωή. αν αμφιβάλλεις, μίλησε με διπολικούς να σου πουν την εμπειρία τους.

Συγνώμη εγώ θέλω να επανέλθω στο θέμα μου και να ρωτήσω πως ακριβώς θα με βοηθήσουν τα φάρμακα
''Και τα φάρμακα δηλαδή αν όντως με βοηθήσουν θα με κάνουν πιο ευέλικτη στη σκέψη; Ή χαζοχαρούμενη; Δεν έχω καταλάβει πως βοηθάνε τα φάρμακα. Θα πετάω από την χαρά μου κάθε μέρα χωρίς λόγο πχ; Απλά δεν θα είμαι όσο στεναχωρημένη είμαι τώρα αλλά δεν θα είμαι και ιδιαίτερα χαρούμενη; Δεν θα σκέφτομαι καθολου το πρόβλημα μου ή θα το σκέφτομαι αλλά θα είμαι χαρούμενη και δεν θα με απασχολεί να το λυσω;''
Τα έκανα αντιγραφή για να μην τα ξαναγράφω...αν κάποιος ξέρει και παίρνει φάρμακα ας μου πει :(

Quote:

---

Originally Posted by skata

Lou! Όχι δεν έχω κάποιο ψυχιατρικό πρόβλημα που να χρειάζονται τα χάπια χωρίς λόγο για μία ζωή. Το πρόβλημα μου φταίει που είμαι έτσι. Δηλαδή υπάρχει λόγος που είμαι σκατα. Και ναι μαρκέλα σίγουρα τα χάπια δεν έχουν σχέση με το πρόβλημα που έχω. Και μου το έχουν ξεκαθαρίσει χίλιες φορές ότι τα φάρμακα δεν θα με βοηθήσουν ως προς το να λύσω το πρόβλημα μου, αλλά μόνο στο να αισθάνομαι λίγο καλύτερα. Και όπως είπα πιο πάνω δεν έχω καταλάβει πρακτικά αυτό το λίγο καλύτερα πως θα είναι. Όπως ρώτησα και πριν: Και τα φάρμακα δηλαδή αν όντως με βοηθήσουν θα με κάνουν πιο ευέλικτη στη σκέψη; Ή χαζοχαρούμενη; Δεν έχω καταλάβει πως βοηθάνε τα φάρμακα. Θα πετάω από την χαρά μου κάθε μέρα χωρίς λόγο πχ; Απλά δεν θα είμαι όσο στεναχωρημένη είμαι τώρα αλλά δεν θα είμαι και ιδιαίτερα χαρούμενη; Δεν θα σκέφτομαι καθολου το πρόβλημα μου ή θα το σκέφτομαι αλλά θα είμαι χαρούμενη και δεν θα με απασχολεί να το λυσω;

---

σωστά σου είπαν. τα φάρμακα δεν λύνουν προβλήματα. βοηθάνε να αισθάνεσαι λίγο καλύτερα, να μην πέφτει τόσο πολύ η διάθεση σου. όχι δεν θα αισθάνεσαι χαζοχαρούμενη. ούτε μέσα στην τρελή χαρά. απλά θα απαλύνουν κάπως την οδύνη σου. πχ αν τώρα σκέφτεσαι το πρόβλημα σου κ αυτό σε κάνει να νιώθεις εντελώς σκατά, με τα χάπια θα μπορείς να σκέφτεσαι το πρόβλημά σου, αλλά να μην νιώθεις τόσο χάλια. θα νιώθεις πιο κοντά στο νορμάλ. αυτό είναι όλο όσον αφορά τα φάρμακα.

η ιδέα είναι ότι τα φάρμακα είναι καλά για αρχή, να σε ανακουφίσουν κάπως από την οδύνη για να κάνεις κάποια ψυχοθεραπεία να δεις τί μπορείς να κάνεις για να λύσεις το πρόβλημά σου, ή να προσαρμοστείς σε αυτό, να μάθεις να συμβιώνεις με αυτό, ανάλογα τι πρόβλημα έχεις.

με τη βοήθεια ψυχοθεραπείας μπορούν να σε βοηθήσουν να αποκτήσεις πιο ευέλικτη σκέψη. όχι από μόνα τους, σε συνδυασμό με ψυχοθεραπεία. πολλές φορές η σκέψη μας επιρρεάζεται από το πώς νιώθουμε, δηλ λειτουργεί: σκέφτομαι όπως νιώθω. οπότε αν νιώσεις λίγο καλύτερα, μπορείς με τη βοήθεια μιας ψυχολόγου να μάθεις να σκέφτεσαι κ πιο θετικά!

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

Οι εξωγενοί παράγοντες παίζουν ρόλο σίγουρα, πυρδοτούν πολλά ψυχολογικά προβλήματα στο να εκδηλωθούν, αλλά μην ξεχνάς ότι κ άλλοι που βιώνουν πολύ πιεστικές καταστάσεις στη ζωή τους κ οι οποίοι μπορεί μάλιστα κ να σκέφτονται κ αρνητικά κ να είναι ψιλομίζεροι, δεν παθαίνουν πχ ψύχωση ή διπολική ή βαριά κατάθλιψη. δεν αρκούν μόνο οι εξωτερικοί παράγοντες, ούτε μόνο ο τρόπος σκέψης για να αρρωστήσει πολύ κάποιος. είναι κ εσωτερικοί παράγοντες του ατόμου, βιολογικοί. υπάρχει κ αυτό καλώς ή κακώς.

έχω γνωρίσει ανθρώπους οι οποίοι είναι πολύ συγκροτημένοι στον τρόπο σκέψης τους κ θετικοί άνθρωποι κ έχουν κάνει ψυχοθεραπεία, κ ωστόσο χρειάζεται παρ΄όλα αυτά να συνεχίζουν να παίρνουν φάρμακα. πχ μου έρχεται στο μυαλό η Μαργαρίτα η Καραπάνου που την άκουσα σε συνέντευξη στα 60 της κ μου φάνηκε πάρα πολύ ωριμη. πρωτοαρρώστησε στα 20 κάτι της, ίσως τότε να είχε στραβό τρόπο σκέψης κ να ήταν νέα κ άπειρη από ζωή. όμως κ στα 60 της που δεν ήταν ανώριμη, εξακολουθούσε να πάσχει από διπολική κ εξακολουθούσε να παίρνει φάρμακα. απλά διότι η διπολική είναι έντονα βιολογική ασθένεια κ πολύ δυσίατη κ οι περισσότεροι διπολικοί παίρνουν φάρμακα για μια ζωή. αν αμφιβάλλεις, μίλησε με διπολικούς να σου πουν την εμπειρία τους.

---

Κοίτα, ακόμα δεν έχω καταλάβει τι εννοείς βιολογικούς παράγοντες.. Αν αναφέρεσαι πάντως, π.χ. στους νευροδιαβιβαστές.. απ' όσο έχω διαβάσει τα επίπεδά τους εξαρτώνται απ' όσα βιώνουμε κι επηρεάζονται π.χ. από το στρες και το άγχος που νιώθουμε. Δλδ πιστεύω, ότι το βιολογικό (εσωτερικό) ναι ευθύνεται για τα συμπτώματα.. αλλά, κυρίως και γι' αυτά, ευθύνεται ο τρόπος που ζούμε κι όσα αντιμετωπίζουμε!

Γεια σας! Εμένα η ψυχιατρος μου είπε ακριβώς αυτό που λέει η μαρκέλα ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Και η λειτουργία των νευροδιαβαστών άλλωστε είναι ένα αποτέλεσμα αυτών που περνάμε κυρίως. Τώρα σε άλλες περιπτώσεις νομίζω πως όντως δεν εξαρτάται από τον τρόπο και από τα συμβάντα της ζωής μας και χρειάζονται όντως φαρμακα γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση. Εξαρτάτε από την περίπτωση...

Quote:

---

Originally Posted by skata

Γεια σας! Εμένα η ψυχιατρος μου είπε ακριβώς αυτό που λέει η μαρκέλα ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Και η λειτουργία των νευροδιαβαστών άλλωστε είναι ένα αποτέλεσμα αυτών που περνάμε κυρίως. Τώρα σε άλλες περιπτώσεις νομίζω πως όντως δεν εξαρτάται από τον τρόπο και από τα συμβάντα της ζωής μας και χρειάζονται όντως φαρμακα γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση. Εξαρτάτε από την περίπτωση...

---

κι εγώ όταν αναφέρομαι σε περιπτώσεις που χρειάζονται απαραίτητα φάρμακα είναι οι πιο πολύπλοκες παθήσεις, σχιζοφρένεια, διπολική διαταραχή, παθολογική κατάθλιψη, βαριά ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή κλπ. η κατάθλιψη είναι από τις διαταραχές που σε πιο ελαφριά μορφή πολλοί την ξεπερνάνε χωρίς φάρμακα ή παίρνουν φάρμακα για ένα διάστημα κ μετά, όταν περάσει η μπόρα, τα κόβουν.

την ψυχίατρό σου την εμπιστεύεσαι; αν ναι, γιατί δεν την ακούς;

επίσης πώς είναι η ζωή σου στους υπόλοιπους τομείς πλην του προβλήματος που αναφέρεις; έχεις φίλους, παρέες, χόμπυ, δουλεύεις, σπουδάζεις; ή κάθεσαι κλεισμένη στο σπίτι κ σκέφτεσαι το άλυτο πρόβλημα 24 το 24 ωρο;

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Κοίτα, ακόμα δεν έχω καταλάβει τι εννοείς βιολογικούς παράγοντες.. Αν αναφέρεσαι πάντως, π.χ. στους νευροδιαβιβαστές.. απ' όσο έχω διαβάσει τα επίπεδά τους εξαρτώνται απ' όσα βιώνουμε κι επηρεάζονται π.χ. από το στρες και το άγχος που νιώθουμε. Δλδ πιστεύω, ότι το βιολογικό (εσωτερικό) ναι ευθύνεται για τα συμπτώματα.. αλλά, κυρίως και γι' αυτά, ευθύνεται ο τρόπος που ζούμε κι όσα αντιμετωπίζουμε!

---

ναι εννοώ τη λειτουργία των νευροδιαβιβαστών κ των υπόλοιπων τμημάτων του εγκεφάλου, πχ ιππόκαμπος κ δεν ξέρω τι άλλο. ίσχυει κ το ανάποδο, δηλ τα συναισθήματα που νιώθουμε εξαρτώνται και από τη λειτουργία του εγκεφάλου. υπάρχει ανατροφοδότηση, το ένα φέρνει το άλλο. ίσως να μην έχεις συναντήσει άρθρα που να ασχολούνται με το βιολογικό background της σχιζοφρένιας ή της διπολικής. ή να μην έχεις συναντήσει από κοντά ανθρώπους που πάσχουν που ζούνε πολύ λειτουργικές ζωές κ παρ' όλα αυτά η ασθένεια ποτέ δεν περνάει πλήρως κ παίρνουν απαραίτητα φάρμακα!

η συνέντευξη της Ελιν Σακς που πόσταρα στις ψυχώσεις έχει πολύ ενδιαφέρον σχετικά με αυτό το ζήτημα.

Εμένα με βοήθησαν..ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά!

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

..τα χάπια στατιστικά είναι ασφαλή. δεν είναι κάτι εντελώς πρωτόγνωρο. έχουν δοκιμαστεί σε πολλούς ανθρώπους κ οι πιο πολλοί έχουν από μηδενικές εώς λίγες παρενέγειες. η πιθανότητα να έχεις μια πολύ σοβαρή παρενέργεια από αυτά είναι σχεδόν μηδενική..

---

Το ότι τα χάπια είναι ασφαλή είναι πιστεύω λάθος. Όλα τα χάπια, ακόμα π.χ. και τα "αθώα" παυσίπονα δεν είναι ασφαλή.
Μάλιστα, μια πιό σαφή εικόνα για το πόσο επικίνδυνα μπορεί να είναι ειδικά τα ψυχοτρόπα, μπορείς να έχεις, αν θες να ρίξεις μια ματιά
στο you tube και στα βιντεάκια με θέμα: Το Μάρκετινγκ της Τρέλας..
Το συγκλονιστικό, είναι ότι κάποια μάλιστα απ' αυτά.. ευθύνονται και για όσα ισχυρίζονται ότι θεραπεύουν π.χ. κατάθλιψη και αυτοκτονία..
Ο καθηγητής ψυχιατρικής Steven Hollon, επί παραδείγματι, τονίζει ότι εάν τα άτομα γνώριζαν περισσότερα πράγματα.. θα απεφεύγαν οπωσδήποτε
τη φαρμακευτική θεραπεία και θα οδηγούνταν προς ψυχοκοινωνικές προσεγγίσεις και συμβουλευτικές ψυχοθεραπείες.
Είναι ξέρεις δικαιολογημένη, ίσως και σκόπιμη, η κοντόφθαλμη οπτική της σχέσης του αποτελέσματος με το αίτιο κι απ' τη στιγμή, που δεν υπάρχει και
πρόληψη, είναι λογικό να τα μπερδεύουμε.. και να υπάρχει σύγχυση, όμως δεν παύει να είναι λάθος το ότι από άγνοια, τα ταυτίζουμε, γιατί
αν αυτά τα δύο ήταν τελικά το ίδιο, τότε με τα χάπια το πρόβλημα θα αντιμετωπιζόταν οριστικά, κάτι που δεν συμβαίνει παρά μόνο
αν το πρόβλημα αντιμετωπιστεί στη ρίζα του, δλδ αν αλλάξει ο τρόπος ζωής και σκέψης, διαφορετικά, με το πρώτο ίσως στρες είμαστε πάλι με πρόβλημα
κι έτσι εξαρτημένοι, ίσως και για όλη μας τη ζωή από χαπάκια και παρενέργειες, ακόμα κι αν αυτές δεν είναι ορατές!..
Μάλλον λοιπόν, δεν γεννιόμαστε με ελλείψεις σε εγκεφαλικές ουσίες, αλλά η αυξομείωσή τους οφείλεται στο γεγονός, πως ο οργανισμός
προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβιώσει.. Είμαι της άποψης, ότι αποτελούμε όλον και σαν τέτοιο, αν π.χ. πάσχει ο εγκέφαλος ή η καρδιά είναι γιατί πάσχει
όλο το σώμα, αλλά κυρίως πάσχει το περιβάλλον.. όπου μέσα σ' αυτό προσπαθούμε με κάθε τρόπο να προσαρμοστούμε, είτε τα καταφέρνουμε είτε όχι.

χμμ σκατά εγώ από όσα διάβασα στα ποστς σου κατάλαβα πιο περίπου είναι το πρόβλημά σου αλλά δεν επιτρέπεται να κάνουμε διαγνώσεις. Τα πλαίσια σκέψης και συμπεριφοράς σου σε κάνουν δυσλειτουργική και δυστυχισμένη. Αυτό φαίνεται από το πόσο ισχυρογνώμων και απόλυτη είσαι σε όσα λες. Δεν είσαι ανοιχτή σε οποιαδήποτε λύση, αυτό είναι δυσλειτουργικό στοιχείο του χαρακτήρα σου.
Τα φάρμακα που είναι για την κατάθλιψη βοηθούν σε κάθε είδους πρόβλημα που σε κάνει δυστυχισμένη πάντως.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Το ότι τα χάπια είναι ασφαλή είναι πιστεύω λάθος. Όλα τα χάπια, ακόμα π.χ. και τα "αθώα" παυσίπονα δεν είναι ασφαλή.
Μάλιστα, μια πιό σαφή εικόνα για το πόσο επικίνδυνα μπορεί να είναι ειδικά τα ψυχοτρόπα, μπορείς να έχεις, αν θες να ρίξεις μια ματιά
στο you tube και στα βιντεάκια με θέμα: Το Μάρκετινγκ της Τρέλας..
Το συγκλονιστικό, είναι ότι κάποια μάλιστα απ' αυτά.. ευθύνονται και για όσα ισχυρίζονται ότι θεραπεύουν π.χ. κατάθλιψη και αυτοκτονία..
Ο καθηγητής ψυχιατρικής Steven Hollon, επί παραδείγματι, τονίζει ότι εάν τα άτομα γνώριζαν περισσότερα πράγματα.. θα απεφεύγαν οπωσδήποτε
τη φαρμακευτική θεραπεία και θα οδηγούνταν προς ψυχοκοινωνικές προσεγγίσεις και συμβουλευτικές ψυχοθεραπείες.
Είναι ξέρεις δικαιολογημένη, ίσως και σκόπιμη, η κοντόφθαλμη οπτική της σχέσης του αποτελέσματος με το αίτιο κι απ' τη στιγμή, που δεν υπάρχει και
πρόληψη, είναι λογικό να τα μπερδεύουμε.. και να υπάρχει σύγχυση, όμως δεν παύει να είναι λάθος το ότι από άγνοια, τα ταυτίζουμε, γιατί
αν αυτά τα δύο ήταν τελικά το ίδιο, τότε με τα χάπια το πρόβλημα θα αντιμετωπιζόταν οριστικά, κάτι που δεν συμβαίνει παρά μόνο
αν το πρόβλημα αντιμετωπιστεί στη ρίζα του, δλδ αν αλλάξει ο τρόπος ζωής και σκέψης, διαφορετικά, με το πρώτο ίσως στρες είμαστε πάλι με πρόβλημα
κι έτσι εξαρτημένοι, ίσως και για όλη μας τη ζωή από χαπάκια και παρενέργειες, ακόμα κι αν αυτές δεν είναι ορατές!..
Μάλλον λοιπόν, δεν γεννιόμαστε με ελλείψεις σε εγκεφαλικές ουσίες, αλλά η αυξομείωσή τους οφείλεται στο γεγονός, πως ο οργανισμός
προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβιώσει.. Είμαι της άποψης, ότι αποτελούμε όλον και σαν τέτοιο, αν π.χ. πάσχει ο εγκέφαλος ή η καρδιά είναι γιατί πάσχει
όλο το σώμα, αλλά κυρίως πάσχει το περιβάλλον.. όπου μέσα σ' αυτό προσπαθούμε με κάθε τρόπο να προσαρμοστούμε, είτε τα καταφέρνουμε είτε όχι.

---

Θα μπορούσα να σε αντικρούσω αλλά νομίζω ότι δεν έχει κάποιο νόημα! Εν μέρει αυτά που λες είναι σωστά, αλλά υπάρχουν και άλλα πράγματα τα οποία δεν θες προφανώς να δεις. δικό σου δικαίωμα είναι αυτό κ προφανώς δεν έχεις βρεθει στη δύσκολη θέση να πάσχεις η ίδια από μια σοβαρή ψυχιατρική διαταραχή κ να διαπιστώνεις βιωματικά ότι όλα αυτά στα οποία πιστεύεις δεν μπορείς να τα εφαρμόσεις πλέον, ή δεν σου λύνουν το πρόβλημα!

καλή σου ημέρα λοιπόν, ότι κι αν πιστεύεις! :)

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

Θα μπορούσα να σε αντικρούσω αλλά νομίζω ότι δεν έχει κάποιο νόημα! Εν μέρει αυτά που λες είναι σωστά, αλλά υπάρχουν και άλλα πράγματα τα οποία δεν θες προφανώς να δεις. δικό σου δικαίωμα είναι αυτό κ προφανώς δεν έχεις βρεθει στη δύσκολη θέση να πάσχεις η ίδια από μια σοβαρή ψυχιατρική διαταραχή κ να διαπιστώνεις βιωματικά ότι όλα αυτά στα οποία πιστεύεις δεν μπορείς να τα εφαρμόσεις πλέον, ή δεν σου λύνουν το πρόβλημα!

καλή σου ημέρα λοιπόν, ότι κι αν πιστεύεις! :)

---

Καλημέρα Λου! :-)
Κι εγώ βρήκα ότι όσα συμβούλεψες την θεματοθέτρια είναι σωστά! Τώρα, δεν ήθελα ν' αντιπαρατεθώ μαζί σου κι αν η κοπέλα ειλικρινά είχε σοβαρό πρόβλημα.. δεν θα έλεγα κάτι.. αλλά
πιστεύω ότι απ' την στιγμή που δεν υπάρχει κυρίως πρόληψη, για ευνόητους λόγους.. από κει και πέρα όντως, κάθε αντιπαράθεση τελικά δεν έχει κανένα νόημα.

Τι θελεις να μας πεις μαρκελα?
Οτι οι ψυχολογικες διαταραχες οφειλονται κυριως στο περιβαλλον κ νοσουν οι αδυναμοι που δεν μπορουν να επεξεργαστουν τα σκουπιδια κ τα βαρη που τους φορτωνουν οι εξωγενεις παραγοντες?
Οι καημενοι δεν εχουν εσωτερικη δυναμη κ καταληγουν στα φαρμακα -δηλητηρια?
Η τρελα ειναι αγωνας του κακου με το καλο?μπορεις να δεχτεις την ιδιαιτεροτητα του ψυχωσικου χωρις φαρμακα?μιλας ομως πολυ ευλογα κ κατηγορεις τον τροπο που βρηκε η επιστημη -φαρμακα- για να μπορεις εσυ να δεχτεις τον ψυχωσικο ,γιατι ο ιδιος ειναι καλα με την τρελα του απλα οι υπολοιποι σωφρωνες συμπολιτες του φοβουνται μηπως γινει χειροτερα κ τους δημιουργησει προβλημα.
Οταν λεω εσυ δεν εννοω ειδικα εσενα, αλλα ολους τους αψογους.!

Τα φαρμακα με βοηθησαν γιατι καταλαβα οτι ειμαι αρρωστη!Μου κανανε καλο? δεν προχωρησα στη ζωη μου ,κ με φαρμακα κ χωρις υπαρχει στασιμοτητα.Βεβαια ειμαι πιο λογικη κ πιο ταπεινη!
Πιο λογικη ,δεν ειναι κ σιγουρο ,το βεβαιο ειναι οτι ελατωθηκε η φαντασια μου αν αυτο σημαινει οτι αυξηθηκε η λογικη ,τοτε ισως τα φαρμακα με κανανε πιο λογικα γειωμενη.

Φάρμακα vs ψυχοθεραπεία. Εξαρτάται από τον άνθρωπο. Έχω ακούσει ψυχιάτρους που θεράπευσαν ασθενείς με φάρμακα placebo. Άλλους με ομοιοπαθητικά. Αν πιστεύεις ότι θα θεραπευτείς με έναν τρόπο, θα θεραπευτείς, στα πλαίσια της αυθυποβολής. Ο άνθρωπος έχει δυνατότητες αυτοίασης. Χμ τα φάρμακα.Πέρα από παρενέργειες , αν εμφανίσουν,θέμα ίσως αυθυποβολής και αυτό, δεν βοηθούν όσο θέλουν να πιστεύουν , όσοι τα παίρνουν. Δύο καρκινοπαθείς με ίδιο θεραπευτικό σχήμα, εμφανίζουν διαφορετική εξέλιξη στην πορεία της ασθένειας και τελικά διαφορετικό προσδόκιμο ζωής.Γιατί συμβαίνει αυτό; Ο άνθρωπος είναι και ύλη και πνεύμα. Έχει απεριόριστες δυνατότητες, αρκεί να το πιστέψει ο καθένας.Τις ετικέτες των ψυχικών ασθενειών, τις εφεύραν οι γιατροί, για να μπορέσουν να σχηματοποιήσουν τη θεραπεία. Η ουσία είναι μία και κοινή για όλες τις ασθένειες: η πάσχουσα ψυχή.Η αιτία:τα πρώιμα παιδικά τραύματα που καλείται να ανασύρει στην επιφάνεια η ψυχανάλυση που είναι ιδιαίτερα επίπονη διαδικασία και να θεραπεύσει η ψυχοθεραπεία, ή μάλλον να απαλύνει.Ο ψυχοθεραπευτής θα ασχοληθεί με την τραυματισμένη ψυχή αλλά δεν φτάνει αυτό.Στο σημείο αυτό και την ώθηση στη θεραπεία θα την δώσει το πνεύμα, οι πνευματικές δυνάμεις του ανθρώπου.Βλέπουμε ανθρώπους που κατορθώνουν καθημερινά μικρά θαύματα και άλλους που βουλιάζουν στην απελπισία και στο αδιέξοδο.Τα αδιέξοδα υπάρχουν στο μυαλό.Και ο πόνος είναι το σφυρί που ανοίγει το δρόμο στο τούνελ.Απλά πολλοί τον φοβόμαστε.Η φυσική ροπή του ανθρώπου είναι η χαρά. Αν αλλάξουμε αυτό το ζητούμενο της ζωής και στρέψουμε τον στόχο μας στην αναζήτηση της ωριμότητας, τότε θα αναστενάξουμε από ανακούφιση, καθώς θα διαπιστώσουμε πως ο πόνος είναι συνυφασμένος με την ωριμότητα. Κατ επέκτασιν αν είναι το φάρμακο να λειτουργήσει ως παυσίπονο, δεν το χρειαζόμαστε στην πραγματικότητα,γιατί μας απομακρύνει απ' τον στόχο μας. Ακούμε τον πόνο μας , κάτι έχει να μας πει, δεν βιαζόμαστε. Δοκιμάζουμε άλλες λύσεις που κινητοποιούν τις πνευματικές λειτουργίες, πρωτίστως κάνουμε μία "ένεση" αυτοεκτίμησης,αλήθεια θα έκανε θραύση αν υπήρχε αυτό το φάρμακο, και επιμένουμε σε καθεμιά απ' αυτές. Αλλάζουμε την σκέψη, τη ζωή μας, και μόνο αν καμία συνταγή δεν πιάσει, τότε ναι κοιτάμε και το φάρμακο.Όχι ότι θα βοηθήσει περισσότερο αλλά για να μην πούμε ότι δεν το δοκιμάσαμε.Τώρα αν κάποιος αισθάνεται αδύναμος ή δεν θέλει να το κυνηγήσει τόσο πολύ , εντάξει , επιλέγει ό, τι θέλει και δέχεται τις συνέπειες.Πρώτα όμως ας κάνει μία "ένεση" αυτοεκτίμησης!!