Originally Posted by
Θεοφανία
Εγώ δεν σου είπα ότι έχεις ψυχολογικά και αντιδράς έτσι και αν θες και τη γνώμη μου, απλά περνάς μια δύσκολη περίοδο στην οποία είσαι αρκετά μπερδεμένος και ψάχνεις να βρεις που έγινε το λάθος.
Δεν πάω να βγάλω αγία τη φίλη σου και σένα κακό, απλά σου λέω πως πρέπει πρώτα να κοιτάμε που κάναμε εμείς λάθος και μετά ο άλλος. Αν ήσουν διαφορετικός χαρακτήρας και όχι τόσο ευαλωτος, όταν έγινε το σκηνικό με τον άλλον θα είχε λήξει το θέμα και όσο δύσκολο και αν ήταν, (λόγω στρατού περισσότερο), θα είχες πάει παρακάτω.
Εσύ "έπεσες" με τα παρακαλια και συνέχισες σε κάτι μπαλώνοντας όπως-όπως την πληγή που σου άνοιξε.
Εκεί στάσου και σκέψου τι ήταν αυτό που σε κράτησε. Δική σου επιλογή ήταν. Εσύ αποφάσιζες για το μέλλον σου, όχι εκείνη.
Και ναι, πρέπει να αναλογιστείς τι την έσπρωξε να πάει με άλλον, ή να λειτουργεί έτσι στη ζωή της. Σου πέρασε από το μυαλό ότι με όσους έχει κάνει σχέση μέχρι τώρα δεν βρήκε αυτό που ψάχνει;
Για μια γυναίκα είναι πολύ πιο δύσκολο το κέρατο όταν είναι ερωτευμένη και απ ολα όσα λες εγώ δεν είδα πουθενά τέτοιο συναίσθημα ούτε από τη μεριά της, ούτε από τη δική σου. πολλοί άνθρωποι "βολευονται" σε μια σχέση από ανασφάλεια ή λανθασμένα περιμένοντας τον τέλειο άνθρωπο. Μήπως ανήκει σε αυτή την κατηγορία?
Έτσι και αλλιώς όμως, όπως προείπα, το θέμα σου πρέπει να σταματήσει να είναι αυτή και να ξεκινήσει να είναι εσύ.
Να ανακαλύψεις δηλαδή τους λόγους που έμεινες σε αυτή τη σχέση και πάνω απ όλα να σκεφτείς τι έδωσες εσύ, (εκτός από συγχώρεση).