Εκτός θέματος

Οταν ήμουν 8 χρονών με έπιασε μιά μέρα η μητέρα μου και μου είπε στα ίσια ότι δεν είναι ευτυχισμένη με τον πατέρα μου και σκέφτεται να τον χωρίσει. Εφόσον βέβαια γινόταν κάτι τέτοιο εκείνη θα γύριζε στην πατρίδα της και εγώ θα έπρεπε να μείνω με τον πατέρα μου μέχρι την ενηλικίωσή μου. Η αντίδρασή μου ήταν να σκεφτώ ότι
1. Θα έχανα την μαμά μου
2. Θα έχανα τον σκύλο μου
3. Θα έχανα τους φίλους μου
4. Θα έπρεπε να μείνω με τον πατέρα μου
5. Θα έχανα το δωμάτιό μου

και πολλά άλλα, μερικά σχετικά και μερικά παντελώς παράλογα.

Φυσικά εννοείται ότι κρεμάστηκα από πάνω της κυριολεκτικά και μεταφορικά να μην το κάνει.

Φυσικά εννοείται ότι δεν το έκανε.

Φυσικά εννοείται ότι η παιδική μου ηλικία κάθε άλλο παρά αθώα ήταν, όσο για το ήρεμη... ας μην το συζητήσουμε καλύτερα, ακόμα έχω πολλά κατάλοιπα να ξεδιαλύνω.

Οταν έρθει η ώρα να μιλήσεις με το παιδί σου για τον επικείμενο χωρισμό σου από τον σύζυγό σου, αν ποτέ γίνει κάτι τέτοιο, φρόντισε να έχεις πάρει τις τελικές σου αποφάσεις και να του το παρουσιάσεις ως τετελεσμένο γεγονός. Με το να τον συμβουλεύεσαι στην ουσία για το τι να κάνεις του φορτώνεις ένα τεράστιο άγχος και μία ευθύνη που στην τελική δεν είναι δική του ότι πρέπει να κάνει κάτι για να είστε μαζί, ενώ στην πραγματικότητα δεν εξαρτάται από εκείνον. Η απόφαση είναι δική σου και μόνο και ότι και αν σου πει ο γιός σου αυτό δεν αλλάζει. Πίστεψέ με ξέρω καλά τι σου λέω, ήμουν και γω εκεί κάποτε.

το ξερω οτι εκανα τεραστιο λαθος που του μιλησα ετσι, γι\' αυτο ειμαι σκατα σημερα. Πραγματι του μιλησα σαν να μιλουσα σε καποια φιλη μου και να της ζητουσα την αποψη της. Δεν ξερω πως εκανα κατι τετοιο. Ηταν μεγαλη μου βλακεια και ανωριμοτητα. Και στο τελος του λεω:\"εφοσον δεν θελεις μα τιποτα να χωρισουμε με τον μπαμπα σου θα πρεπει να δεχτεις τους τσακωμους μας ως δεδομενους\". Τι να πω? Λες και μιλουσα με εναν ενηλικα. Ημουν εκτος ελεγχου. Τι τραβαει το καημενο το παιδακι. Αυριο εχω ραντεβου σ\' αυτο το κεντρο για παιδια με ψυχολογικα προβληματα. Ο αντρας μου δεν μπορει να ερθει οποτε θα παω μονη. Μ\' αρεσει αυτο γιατι θα τα πω καπου χωρις να ειναι αυτος μπροστα. Αν και δεν ξερω αν πρεπει να τα πω. Υποτιθεται οτι παω εκει να μιλησω για το παιδι και οχι για μενα. Εχω ομως τοσο μεγαλη αναγκη να τα πω σε καποιον ειδικο. Με \"παιρνει\" ομως?

Σε παίρνει και πολύ περισσότερο επειδή όλα αυτά που θέλεις να μοιραστείς έχουν άμεση σχέση και επίπτωση στο παιδί. Αν δεν είσαι εσύ καλά πως θα είναι εκείνο?

Λες ε? να τα ξεφουρνισω δηλαδη ολα? τι θα προλαβω μεσα σε 45 λεπτα μωρε? το ιστορικο του παιδιου? του γαμου μου? το δικο μου?

Τι λες μαρή και συ? Ποιός σου είπε σε 45 λεπτά να του τα πεις όλα? Ούτε 45 βδομάδες δεν σε φτάνουν...

Αυτό που λέω είναι να του πεις ότι υπάρχουν φορές που πέφτεις στην παγίδα να εκμυστηριεύεσαι αυτά που σου συμβαίνουν στο παιδί σου σαν να είναι φίλος σου και τι μπορείς να κάνεις για να μην πέφτεις σε αυτή την παγίδα. Και φυσικά τι επιρροή έχει η πράξη σου αυτή πάνω στο παιδί σου.

Quote:

---

Originally posted by Tass
Τι λες μαρή και συ? Ποιός σου είπε σε 45 λεπτά να του τα πεις όλα? Ούτε 45 βδομάδες δεν σε φτάνουν...

---

Χαχαχαχα, ρε τασ, εγραψες παλι!

εγω ομως θελω να τα πω αυριο γιατι θα ειμαι μονη μου. Μπορει να μην την ξαναεχω αυτη την ευκαιρια. Τι να κανω λοιπον? να αρχισω να λεω τα δικα μου? αφου υποτιθεται οτι πηγα να πω για το παιδι.

Οκ, τότε πες τα αύριο, ακόμα καλύτερα. Με τον ίδιο γιατρό όμως θα τα συζητήσεις? Αν όχι, τότε κάποια στιγμή ζήτησέ του να τον δεις κατ΄ιδίαν και μίλα του για τους φόβους σου. Κατά προτίμηση χωρίς να ειναι το παιδί μαζί σου.

Χθες την πέσαμε για άλλη μιά φορά για ύπνο στο σαλόνι, στρωματσάδα, τα δυό μας γιατί η μικρή διανυκτέρευσε στον μπαμπά της. Κάποια στιγμή ξυπνάω μες τον ιδρώτα... λες και ήμουν σε φούρνο. Η ευλογημένη η ΔΕΗ μας είχε κόψει το ρεύμα.. Ευτυχώς μετά από 2-3 ώρες επανήλθε όμως έκτοτε έχω την αίσθηση ότι το μυαλό μου λειτουργεί μόνο μερικώς... το υπόλοιπο σαν να έχει ψηθεί...

αλλη γιατρο θα δω εγω και αλλη το παιδι. Το δικο μου ραντεβου ειναι για αυριο και του παιδιου την Δευτερα.

Σε καταλαβαινω για την ζεστη. Εγω οταν ημουν εγκυος ηταν χειμωνας και κοιμομουν ξεσκεπαστη επειδη ζεσταινομουν. Και να φανταστεις οτι σε νορμαλ συνθηκες ειμαι κρυουλιαρα.

Μόλις μπήκα από εξωτερική δουλειά σε τράπεζα. Τα έχω δει όλα και ακόμα βλέπω κάτι απροσδιόριστα ιπτάμενα αντικείμενα να περιστρέφονται γύρω μου. Ευαισθησία/Αναισθησία= 0/1

εσενα στειλανε μωρε?

Ουί...

λε μαλάκες....

τι να κανω ρε τασουλινι ωστε να μειωσω το αγχος του παιδιου μετα το χθεσινο? τωρα θα μου πεις αυριο ρε Λενα πας σε ειδικο, εμενα ρωτας? σου εχω πολυ εμπιστοσυνη σ\' αυτα που μου λες γι\' αυτο.
Να του επαναφερω το θεμα, να του πω κατι ή να το αφησω και αν με ξαναρωτησει να του πω κατι? και τι?

Αστο, εκτός κι αν σε ρωτήσει από μόνος του οπότε έσω ειλικρινής χωρίς να αποκαλύπτεις πολλά.

Π.χ.

Μικρός: Μαμά, θα χωρίσετε με τον μπαμπά τελικά? Γιατί έτσι μου έλεγες χθες...

Εσύ: Κοίτα, ήμουν πολύ στεναχωρημένη χθες και πάνω στα νεύρα μου είπα κάποια πράγματα όμως θέλω να ξέρεις πως σε αγαπώ πολύ και εσένα και τον μπαμπά σου και στεναχωρέθηκα που σε έκανα να ανυσηχήσεις και να προβληματιστείς...

Τώρα αν συνεχίσει να σε πιέζει προσπάθησε να βρεις ένα τρόπο να του αποσπάσεις την προσοχή και οπωσδήποτε αύριο συζήτα το με τον γιατρό σου...

Και.. ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σου. Με τιμά.