Printable View
Ακριβώς αυτό νιώθω και εγω οτι ολα αυτα τα κανει απο αγαπη!!!!!!Και ξερεις τι γινεται?Με ριχνει ρε γαμωτο........Ειμαι τοσο πολυ μπερδεμενη που δεν ξερω πια ποιο ειναι το σωστο και ποιο το λαθος!!!!Δεν ξερω αν ειναι κακος ή καλος!!!Η μηπως εγω ειμαι κακια??Πραγματικα γινεται ενας πολεμος μεσα μου και ολο αυτο με τρελαινει!!!!!!!!!Quote:
Originally Posted by blackswan27
Μπορεις να του δώσεις άλλη μια ευκαιρία τότε,αφού συζητήσατε,να δεις πως θα είναι η συμπεριφορά του για να νιωθεις και συ πιο ήρεμη οτι έκανες το σωστό. Ταυτόχρονα να πηγαινεις και στην ψυχολόγο σου θα σου κάνει καλό. Αν όμως δεν δεις βελτίωση πρόσεχε αυτές οι ευκαιρίες μην ξεπεράσουν το όριο γιατί δεν θα είναι προς όφέλός σου.. Το θέμα είναι πως όταν ένας άνθρωπος εκφράζεται με βίαιο τρόπο δείχνει κάτι περισσότερο σαν αρρωστημένο παρά αγάπη... άμα σε αγαπάει,πρεπει να μάθει να δέχεται συμβουλές και να προσπαθήσει να βελτιωθεί και για τον εαυτό του και για την σχέση του. Αλλιώς άμα δεν αγαπάει ούτε τον εαυτό του,δε γίνεται να αγαπήσει και σένα με φυσιολογικό και υγειή τρόπο...
Συμφωνώ! Γι αυτο τετοιοι χαρακτηρες τελικά εγκλωβίζονται μια ζωή.Επειδή είναι δειλοί στο να κάνουν ενα μεγάλο βήμα. Όσοι όμως παρά τη δειλία τους τελικά το τόλμησαν έγιναν στη συνέχεια πολύ ευτυχισμένοι.Quote:
Originally Posted by blackswan27
Νίκη, είσαι μόλις 21 χρονών.
Όλες οι συνομίληκες σου είναι στις καφετέρειες και στα κλαμπ και ζουν ανέμελα όλο χαμόγελα και φάσεις τη ζωη τους, ενώ εσυ βασανίζεσαι. Αυτες έχουν περισσότερες πιθανότητες απο εσενα να φτιαξουν μια ευτυχισμενη οικογενειακη ζωη,επειδη βγαινουν εξω γνωριζουν κόσμο, βλέπουν πως ειναι οι σχέσεις κι αμα κατι δεν τους αρεσει σηκώνονται και φεύγουν. Με αυτα τα δεδομενα όχι απλα κανουν την ωραια τους ζωη αλλά έχουν και τις πολλες πιθανότητες να κανουν εναν επιτυχημενο γαμο με άντρα που θα επιλεξουν μεσα απο τους πολλούς.
Μην ψάχνεσαι σε ειδικούς και οικογενειακούς συμβούλους, απ αυτους θα παίρνεις μόνο συμβουλές, κουραγιο και θα βρίσκεις ηρεμία. Κατα τα λοιπα η ζωη σου στο σπίτι θα ειναι η ίδια! Ο ειδικος δε θα μπει μεσα στο σπιτι να σας αλλάξει!
Σου μιλουμε σαν ανθρωποι που ειδαμε στη ζωη περισσότερα απο εσενα. Μόνο ενας δρόμος υπαρχει για σενα, ενας μονόδρομος. Να τον χωρίσεις. Δεν γινεται διαφορετικα. Οι περιγραφες που δινεις για τη συμπεριφορα του δε σου δινουν κανενα περιθωριο ελπίδας. Το πρωτο πραγμα που σε συμβουλευω να κανεις ειναι να συζητησεις το θεμα διαζυγιο με τη μανα σου. Να της ζητησεις τη βοηθεια καθως και καποιου καλου οικογενειακου φιλου που θα μπορουσε να σε βοηθησει και μαζι με τη μανα σου να προχωρησετε τη διαδικασια να τον χωρίσεις. Στο μεταξυ βρες το κουραγιο με τη βοιηθεια της παλι να φυγεις απο το σπιτι και να πας να μεινεις στη μανα σου, ο νομος δεν του επιτρεπει να σε εξαναγκασει να μενεις μαζι του. Πρωτα συζητα τα βηματα αυτα με τη μανα σου και ξεκινατε μαζι να τα θετετε σε εφαρμογη, κι αν θες αλλες συμβουλες επ αυτου εδω ειμαστε. Διοτι εισαι πολύ μικρη για να υποφερεις τη στιγμη που αλλες συνομιληκες σου γλεντανε. Κι ουτε συζητηση να κανετε παιδι! Γι αττεοιον αντρα που περιγραφεις μην τρεφεις τη ψευδαισθηση οτι θα τον αλλάξει. Θα ναι χειροτερα τα πραγματα, θα σου γυρισει μπουμεραγκ, τοτε θα κινδυνευεις να εγκλωβιστεις ενω τωρα τα πράγματα ειναι αρκετα απλα, ο φοβος σου τα κανει βουνο. Αν δεν τα κανεις αυτα που σου λεμε συντομα θα κινδυνευεις να γινεις 50 χρονων όπως εχουν παθει αλλες που ζουνε με τα χαπια για να αντεξουν.
Φευγοντας απο εκει μπορει να γνωρισεις καποιον που πραγματικα θα σε αγαπα, που θα σου αλλαξει τη ζωη και θα σε κανει ευτυχισμενη. Μην σου στερεις αυτη τη δυνατοτητα.
Βλέπεις Νίκη μου? Είσαι λίγο καιρό μαζί του και αισθάνεσαι ένοχη , μπερδεμένη, δεν αναγνωρίζεις το σωστό από το λάθος...Σκέψου πως θα είσαι σε λίγα χρόνια όταν θα έχεις φτάσει στο σημείο να τα θεωρείς όλα αυτά φυσικά. Όταν θα θάψεις τις όποιες αντιστάσεις σου για να μπορείς να επιβιώσεις σε μια σχέση η οποία σου προκαλεί πόνο. Αγάπη σημαίνει σεβασμός. Όταν ο σύντροφός σου σε αντιμετωπίζει με τέτοιο απαξιωτικό τρόπο, ο άνθρωπος που είναι πιο κοντά σου απ' όλους τους άλλους, θα φτάσεις στο σημείο και μάλιστα πολύ γρήγορα λόγω του χαρακτήρα σου, να πιστεύεις ότι αυτό αξίζεις.Quote:
Originally Posted by ΝΙΚΙ
Ο άντρας σου είναι χειριστικός. Ίσως δεν έμαθε να συμπεριφέρεται με αγάπη και εκτίμηση, αυτά εισέπραξε , αυτά δίνει. Εσύ όμως δεν ευθύνεσαι και ούτε έχεις καμια υποχρέωση να τα ανέχεσαι.
Τα παιδιά, σου λένε κάποια πράγματα στα ίσια , μπορεί να σε τρομάζουν , όμως παρόλο που είμαστε απ' έξω και δεν σε γνωρίζουμε, βλέπουμε δυστυχώς την εξέλιξη της ιστορίας..Θα ήθελα να σου επιστήσω την προσοχή σε κάτι. Υπάρχει η πιθανότητα από τη στιγμή που θ' αντιληφθεί ο άντρας σου ότι σκέφτεσαι να φύγεις, να κάνει τα πάντα για να σε κρατήσει. Ακόμα και με ένα παιδί. Να προσέχεις
Ioanni καλημερα!!!Εγω στη ζωη μοω γνωρισα εναν αντρα, τον αντρα μου, δεν ειχα αλλη εμπειρια, για αυτο εχω τις αμφιβολιες μου....Μηπως ειναι καλος και δν το ξερω??Δεν εχω μετρο συγκρισης!!!!Φοβαμαι μηπως πεσω σε κανενα χειροτερο και μετα το μετανιωσω!!!Quote:
Originally Posted by ioannis2
Για παιδι δεν υπαρχει περιπτωση!!!!!!Δεν το εχω δειξει οτι υπαρχει πιθανοτητα τα να φυγω!!Προσπαθω να χειριστω την κατασταση οσο πιο σωστα μπορω!!!!Δεν κανω παρορμητικες κινησεις ειμαι πολυ μεθοδικη!!!Γενικα αυτος ο γαμος μου προκαλει πονος και γενικα απο την αρχη αυτη σχεση ετσι ήταν ολο προβληματα!!!!!!Και παντα εβρισκα δικαιολογιες και οτι σε ολα εφταιγα εγω, ειχε τον τροπο να με κανει να το πιστευω παντα!!!!Ειχαμε ζησει και καλες στιγμες αλλα ηταν ελαχιστες!!!Θυμαμαι αυτα τα 3 χρονια τον εαυτο μου να κλαιω πολλες φορες μονη στο σπιτι αλλα δεν ηξερα γιατι και τωρα καταλαβαινω οτι ισως δεν ημουν ευτιχισμενη και ουτε εγω ιδια δεν το ειχα καταλαβει!!!!Quote:
Originally Posted by Frini
Καλημέρα σε όλους! :)Quote:
Originally Posted by ΝΙΚΙ
Νίκη μου, μήπως έχεις ήδη μέτρο σύγκρισης, γι' αυτό κι επέλεξες τον συγκεκριμένο? Είπες πιό πάνω ότι ο πατέρας σου είναι αυστηρός και παλαιών αρχών..
Συμβαίνει λοιπόν, τα κορίτσια να υιοθετούν το ρόλο της μητέρας και ασυνείδητα να επιλέγουν για σύζυγο κάποιον που μοιάζει του πατέρα τους,
γιατί τους είναι πιό οικείος. Μήπως συμβαίνει κι αυτό?
Για να ξεκαθαρισω ενα πραγμα δεν τον επελεξα εγω, η μητερα μου με παροτρυνε να κανω σχεση μαζι του, μονο και μονο επειδη γνωριζαμε απο την αρχη οτι θα με επαιρνε σοβαρα και για να μην πληγωθω!!!Εγω δεν αισθανομουν τιποτα για αυτον, δεν τον ηθελα αλλα στην πορεια σιγα-σιγα τον αγαπησα!!Ηξερε οτι απο την αρχη οτι δνε μου ταιριαζε αλλα ηθελα να κανω το χατιρι των γονιων μου!!!!Οχι δεν συμβαινει αυτο....Ειμαι σιγουρη!!!!Σου εξηγησα γιατι τον παντρευτηκα, ενας γαμος που δεν ηταν απο προσωπικη επιλογη, και πατερας μου δεν ηθελε σε καμια περιπτωση να κανω σχεση με αυτον τον ανθρωπο, λογω οτι της οικογενειακης τους καταστασης!!Γιατι χωρις να κρυβομαστε η οικογενεια ειναι βαση, ο πυρηνας, μεσα απο αυτην διαμορφωνεται ο χαρακτηρας μας και η προσωπικοτητας μας!!Αλλα απο την στιγμη που τον παντρευτηκα, οπως λεει και αυτος πρεπει να ειμαι εκει τωρα και να καθομαι με τον αντρα μου!!!!!Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Νίκη, κι εγώ αυτό εννοούσα, όταν σου έγραψα πως ασυνείδητα επέλεξες.. Ουσιαστικά δλδ δεν επέλεξες εσύ..
Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να ζήσεις για σένα.. κι όχι δυστυχισμένη γιατί κάποιος άλλος το επέλεξε έτσι?..
Akριβως ετσι ειναι Μαρκελλα μου αλλος επελεξε την ζωη μου!!!Ο σκοπος ειναι μην μενουμε πολυ στα λογια αλλα στις πραξεις!!Πιστευω να κανω το βημα και να κοιταξω και εγω την ζωη μου!!Quote:
Originally Posted by μαρκελα
Η Μαρκέλα δεν εννοεί ότι ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ συγκρινες τον πατέρα σου με τον άντρα σου. Απλά στο στενό περιβάλλον σου δεν υπάρχουν άντρες "διαφορετικοί" και πιστεύεις ότι λιγο-πολύ όλοι έχουν αυτή τη νοοτροπία.Αλλωστε το είπες και μονη σου , η οικογένεια είναι ο πυρήνας που μέσα απ' αυτον διαμορφώνεται η προσωπικότητα μας. Η δικη σου προσωπικότητα πως διαμορφώθηκε? Δεν διαμορφώθηκε μέσα από την αντίληψη ότι η γυναίκα οφείλει να αποδέχεται τον άντρα της όπως και να ναι?
Νίκι μου δεν παντρευόμαστε για να κάνουμε το χατήρι κανενός. Είναι η ίδια μας η ζωή, δεν μπορεί να την καθορίσει τρίτος και φυσικά ούτε ο γονιός μας. Εσύ θα ζήσεις με τον άντρα σου , ούτε η μητέρα, ουτε ο πατέρας , ούτε ο γείτονας.
Εσυ θα πάρεις την απόφαση για το τι θα κάνεις στη ζωή σου και αν αξίζει να ζεις με τέτοια απαξίωση και πόνο.
Ααααα και να σαι σίγουρη , φυσικά και υπάρχουν αξιολογοι άνθρωποι , άντρες και γυναίκες. Αρκεί να έχεις τα μάτια και την καρδιά σου ανοιχτά και να μάθεις να επιλέγεις καταστάσεις που σου ταιριάζουν και σε κάνουν να νιώθεις χαρούμενη.
Σε αυτό εχεια να δικιο!!Ο πατερας μου λεει οτι ολοι ειναι το ιδιο και θα πεσεις σε ενα χειροτερο!!Η μητερα μου λεει να σηκωθω να φυγω και θα δεις οτι θα σου πανε ολα πολυ καλυτερα στην ζωη σου!!!!Δυστυχως, οι γονεις μου δεν μπορουν να συνενοηθουν, δεν εχουν κοινη γνωμη με αποτελεσμα να μπερδευουν και εμενα!!!!Την μια ακουω το ένα την μια ακουω το αλλο!!Και ολο αυτο μου δημιουργει ενα τρομερο αγχος!!!!!Quote:
Originally Posted by Frini
Ρωτα την καρδουλα σου τι θέλει. Εσύ τι πραγματικά θέλεις ,
Η μητέρα σου ως πιο ωριμη σου και πιο εμπειρη καταλαβε ότι δεν ταιριαζεις μ αυτο τον αντρα. Σωστά?
Ζεις σε καποια κλειστη κοινωνια? Μενεις σε πόλη?
Πρέπει να μάθεις να μην εξαρτάς τη ζωή σου απο τους άλλους και να μην αφήνεις κανέναν να σε κατευθύνει. Να μην είσαι "η Νίκη του άντρα της" ούτε "η Νίκη των γονιών της" ,αλλα να εισαι η Νίκη ! Να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και να κάνεις πράγματα που ευχαριστούν εσένα. Είσαι πολύ μικρή για να φοβάσαι. Υπάρχουν πολλά καλά αγόρια εκεί έξω γιατί να συμβιβαστέίς με έναν που σε κακομεταχειρίζεται λες και σε πήραν τα χρόνια. Ούτως η άλλως το πες και απο μόνη σου,δεν έχεις μέτρο σύγκρισης οπότε πρέπει να γνωρίσεις κ άλλους .Οι γονείς πολλές φορές λένε πράγματα για να μην πληγωθούν τα παιδιά τους,θέλουν να τα προστατέψουν αλλα το ζητούμενο είναι να τα μάθουν πάνω απόλα να είναι τολμηρά και να αντιμετωπίζουν με δυναμισμό και αποφασιστικότητα την κάθε δυσκολία και όχι να το βάζουν στα πόδια ή να κλείνονται μεσα στο καβούκι τους. Και ιδιαιτερα οι πατεραδες πολλες φορές είναι υπερπροστατευτικοί με τις κόρες τους και ξεφεύγουν νομίζοντας πως κάνουν το σωστό. Έχεις μιλήσει εσύ με τον πατέρα σου,του εχεις πει πόσο δυστυχισμένη νιώθεις και τι σου κάνει ; Είμαι σίγουρη πως αν ήσουν με κάποιον που σε έκανε ευτυχισμένη δεν θα σου έλεγε να ξαναγυρίσεις σε αυτόν. Εσένα σου αρέσει που εξαρτάσαι απο έναν άντρα ; Και καταρχάς έχεις σπουδάσει κάτι,δουλεύεις ; Να πιστεψεις στη Νίκη ,στις δυνατότητές της, να βρεις ενδιαφέροντα , να ψαξεις για δουλεια-να σπουδασεις αν δεν το χεις κανει ηδη, να γνωρίσεις κόσμο , να βγαινεις, να κανεις πραγματα που θα σε κανουν κατα ενα μερος να νιωθεις ανεξαρτητη ωστε να μην εχεις τετοιου ειδους ανασφαλειες και φοβους. Τους γονεις μας εννοειται τους σεβομαστε,τους αγαπαμε ,μας λενε την γνωμη τους και την κραταμε στην ακρη του μυαλου μας αλλα απο κει και περα, εχουμε δικη μας κριση να την αξιολογουμε και να ενεργουμε όπως ταιριαζει στον δικο μας τροπο ζωής. Έχεις ως στηριγμα τη μάνα σου,είναι πολύ σημαντικό αυτό,δεν είσαι μόνη σου. Αυτό πρεπει να σου δώσει μεγαλύτερη δυναμη !