Το να μη δινόμαστε εύκολα σε ανθρωπους το κανουμε κανόνα στη ζωη μας αφου πρωτα την εχουμε ηδη πατησει, δλδ απο το παθημα που εγινε μαθημα, απο καποιους που μας σαγηνεψαν με το ανοικτό και το ευχαριστο του χαρακτηρα τους ότι κοντα τους θα βρισκαμε μια ωραια παρεα και καλή επικοινωνία.
Αυτο που μας πληγωνει ειναι για ανθρωπους οι οποίοι είναι όντως αξιολογοι, ατομα εμπιστοσυνης, ατομα που θα σταθουν διπλα μας και που αυτα μας τα εχουν αποδειξει και με τα οποια, σας ωριμοι πλεον απ τα οσα ειδαμε στη ζωης τα ξεχωρισαμε αναμεσα σε πολλους και θα θελαμε να τους εχουμε πραγματικους φιλους. Απογοητευση λογω της πληρους αδιαφοριας απο μερους τους. Δεν μας αναζητανε ποτε αν δεν τους αναζητησουμε εμεις και διερωτασε, μα ειναι δυνατο να μην διαθετουν καποτε εστω λιγα λεπτα για ενα τηλεφωνημα.
Φιλε κρατα γερα με τους λιγους τους μετρημενους που τους ξεχωρισες αναμεσα στους πολλους. Να σαι αψογος μαζι τους και να δειχνεις πραγματικο ενδιαφερον γι αυτους. Αν ειναι αληθινοι φιλοι το καταλαβαινεις απο το ενδιαφερον που δειχνουν για σενα με δικη τους πρωτοβουλια, απ την ειλικρινεια κι αν πραγματικα χαιρονται ή λυπουνται μαζι σου. Η εσχατη λυση αμα ολοι μας εγκαταλειπουν ειναι τα ψυχικα αποθεματα, το να κατορθωνουμε να προχωραμε στη ζωη έστω και μονοι.
Θα συμφωνησω και με αλλο μελος σπου λεει βρες γκομενα. Μια ωραια σχεση καλυπτει ολα αυτα τα κενα που νιωθεις και σου ανεβαζει τη ψυχικη διαθεση.
Κατατασσε τον καθενα εκει που του αξιζει όπως σου προτεινει αλλο μελος, πχ τους Χ και Ψ τους έχω για την παρεα, τα εξω που μαζι τους θα βγω κλπ, ο Α ειναι ο αληθινος φιλος στον οποιο εχω εμπιστοσυνη, τον Κ και τον Ν τους ξερω για τις εξυπηρετησεις τους, τον Λ που λογω συγκυριων τον εχω ολη μερα στα ποδια μου και δεν με εμπνεει τον αντιμετωπιζω και του τα λεω στα ισα κλπ.