Βουτια απο ψηλα σε τσιμεντενια θαλασσα

Ειπα να κανω ενα followup, κυριως γιατι πιστευω οτι εχει ενδιαφερον το πως μπορει αν εξελιχθουν τα πραγματα αν μπει κανεις σε διαδικασια δρασης και ληψης αποφασεων!
Λοιπον, το μεγαλο πλανο πραγματοποιηθηκε, οχι ακριβως οπως το ειχα σχεδιασει, μου βγηκε γυρω στο 50%, αλλα ειναι πολυ πιθανο στο μελλον να ολοκληρωθει! Και παλι δεν αγχωνομαι καθως και ετσι οπως ειναι η κατασταση ειμαι ικανοποιημενη αφου προκυπτουν καινουρια πραγματα συνεχως και ειμαι ανοιχτη σε αλλαγες και δραστηριοτητες και προκλησεις! Προεκυψαν συνεντευξεις για δουλειες, προεκυψε και δουλεια, οχι μονιμη αλλα κατι ειναι κι αυτο, αλλα παιζονται συνεχως πραγματα! Αρχισα τριετη εκπαιδευση, εχω κανει αιτηση και για κατι αλλο και περιμενω αποτελεσματα, γενικα ειμαι καλα νιωθω οτι κυλαει η πετρα και δε χορταριαζει! Τον μεγαλο ντουβρουτζα εξαλλου τον επαθα οταν συνηθισμενη επι εφτα μηνες να δουλευω απο το πρωι ως το βραδυ, κοπηκε η πρωινη εργασια και εμεινα απο κεκτημενη ταχυτητα να κοπαναω τοιχο! Ηταν διαλειμμα ανακατευθυνσης, αποφασεων και αλλαγων, και ειδικα το μεσαιο, οι αποφασεις, ειναι πολυ σημαντικο κομματι, γιατι χωρις αυτες χορταριαζουν οι πετρουλες.
Κανοντας εναν απολογισμο μπορω να πω οτι τα πραγματα πηγαν καλυτερα απο οτι περιμενα, ακομα και αν δε μου βγηκε κατι ακριβως οπως το σκεφτομουν, ισως ειναι και για καλυτερα. Αρκετες φορες στη ζωη μου, και μαλλον και κρισιμες, εγω αλλου κοιταζα να παω και αλλου βρεθηκα, και τελικα αποδειχτηκε καλυτερο. Δεν ισχυει παντα φαινεται το οτι εκει που κοιτας πας. Καμια φορα η ζωη ξερει καλυτερα ισως?
Αυτα, και σαν τελικο συμπερασμα, αποφασεις φιλοι μου και δρασεις! Και αισιοδοξια! Η παθητικοτητα και η αναβλητικοτητα ειναι η αρχη της αυτοκαταστροφης μας, οπως ειπε και ενας σοφος.

...δεν αντέχω, θα μου ζητήσω αυτόγραφο.
Στα έλεγα στη δευτερη σελιδα του θεματος σου.
Ευτυχώς ΔΕΝ βολευτηκες στη μιζέρια και τη μιρλα και προχωράς.
Τι πιο αισιόδοξο από αυτο?

χαχαχα! ευτυχως οι ανθρωποι γυρω μου βοηθησαν να μην πεσω στη λουμπα, αλλα το θεμα ειναι οτι κι ο οργανισμος μου ο ιδιος κλωτσαγε, δεν αντεχε να γυρισει σε παλιοτερες περιοδους αδρανειας..

Οταν κλωτσαει ο εαυτος σου μην φοβασαι τιποτα..Εισαι σε καλο δρομο,εχεις δικες σου ωθησεις τα κυτταρα σου ειναι ζωντανα :)
Oτι καλυτερο ευχομαι.

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Οταν κλωτσαει ο εαυτος σου μην φοβασαι τιποτα..Εισαι σε καλο δρομο,εχεις δικες σου ωθησεις τα κυτταρα σου ειναι ζωντανα :)
Oτι καλυτερο ευχομαι.

---

Εχεις δικιο, εξαλλου η ζωη ειναι κινηση. Ακινησια ειναι ο θανατος!

Λιλιουμ είναι τοσα πολλά τα αρνητικά που γράφεις που πραγματικα απορω εαν όντως ισχύουν ολα αυτά ή είναι απόρροια μιας άσχημης ψυχολογικής κατάστασης και τίποτα περισσότερο.
Ξεκινας λέγοντας οτι δεν κάνεις κάτι παραγωγικό η χρήσιμο, έτσι όπως το λες είναι σαν να το αποδεχεσαι και βαθιά μέσα σου, πράγμα το οποίο μπορεί να μην ισχύει επι της ουσίας απλα λόγω των συνθηκών να συμβαίνει αυτό.
Συνεχίζεις στο οτι δεν θα λιψεις σε κανέναν!
Ζεις με την μητέρα σου όπως λες πως λοιπον βγάζεις τοσο αυθαίρετα συμπεράσματα?
Είσαι τόσο νέα μονο 30 χρονων. Εγώ έχω φίλες στα 33 και βάλε που είναι στην ίδια κατασταση αλλά δεν το βάζουν κάτω!!
Όπως και να χει ο καθένας κουβαλάει τον προσωπικό του σταυρό, τι θα αλλάξει εαν τα βλέπουμε όλα μαύρα?
Επίσης θα διαφωνησω σε αυτό που λες για τον χαρακτήρα σου είσαι πολύ απόλυτη
στα έχει πει κάποιος δικός σου όλα αυτά που ισχυριζεσαι ή είναι και αυτό αποτέλεσμα της ψυχολογίας σου?
Πριν 2 χρόνια ψυχραθηκα με μια κολλητή μου λόγω έπαρσης που την έπιανε σε σημείο αστειοτητας πολλές φορές, ενώ αλλες φορές γινότανε απίστευτα ενοχλητική ακόμα και σε δικούς μου ανθρώπους. Την εκοψα εντελώς θεωρώντας οτι ο κύκλος αυτός είχε κλείσει οριστικά.
Δεν ξέρω γιατί βρήκε τροπο να μαθαίνει νέα μου μέσω γνωστόν πάντα και κάποια στιγμη αρχισε να μου στέλνει και μηνύματα!
Ξαναβρεθηκαμε μετα απο 2 χρόνια περιπου και ηταν σαν να μην πέρασε μια μέρα!!
Το καλό βέβαια ηταν οτι άλλαξε χαρακτήρα μάλλον για να το πω ποιο σωστα έγεινε αυτη που πραγματικά ήξερα εγω!!
Απο τοτε έχουμε πει τα απίστευτα είμαστε αχωριστες!!!
( ντε Ζα βου καταστάσεις) χαχαχα πλατιασα
Λιλιουμ εύχομαι τα καλύτερα!!!!!

Βρε βρε....ένα θέμα γκρίνιας και πεσιμσμού με 16 το λιγότερο αριθμημένους λόγους μιρλας και "γιατί να ζω?" στο οποίο για κάποιο λόγο δεν απάντησα "καμιά φορά το να γκρινιάζεις φέρνει όλα τα σκατά πάνω σου" σαν επιχείρημα και δεν εξελίχτηκε σε κοκορομαχία. Αντίθετα απάντησα απόλυτα ανθρώπινα με ευγένεια και κατανόηση.
Κοίτα καμιά φορά τι γίνεται όταν θες να δεις τα πράγματα διαφορετικά....βρε τι σου ειναι το κομπλεξ και η προκατάληψη.
Τίποτα το καινούριο βέβαια.

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

Κανοντας εναν απολογισμο μπορω να πω οτι τα πραγματα πηγαν καλυτερα απο οτι περιμενα, ακομα και αν δε μου βγηκε κατι ακριβως οπως το σκεφτομουν, ισως ειναι και για καλυτερα. Αρκετες φορες στη ζωη μου, και μαλλον και κρισιμες, εγω αλλου κοιταζα να παω και αλλου βρεθηκα, και τελικα αποδειχτηκε καλυτερο. Δεν ισχυει παντα φαινεται το οτι εκει που κοιτας πας. Καμια φορα η ζωη ξερει καλυτερα ισως?
Αυτα, και σαν τελικο συμπερασμα, αποφασεις φιλοι μου και δρασεις! Και αισιοδοξια! Η παθητικοτητα και η αναβλητικοτητα ειναι η αρχη της αυτοκαταστροφης μας, οπως ειπε και ενας σοφος.

---

Ήμουνα σίγουρη ότι θα τα πας καλά και ότι περνούσες κάτι παροδικό. Γιατί, απ' όσο έχω καταλάβει, δεν είναι στο χαρακτήρα σου η γκρίνια και η απαισιοδοξία.
Είμαι πεπεισμένη, ότι οι δύσκολες καταστάσεις που περνάμε μας βοηθάνε να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να εξελιχτούμε. Φτάνει να μπορούμε να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο.
Εγώ πλέον τις βλέπω σαν αναγκαστικές ευκαιρίες για ν' αλλάξουμε προς το καλύτερο.
Καλή επιτυχία στα σχέδιά σου!

Quote:

---

Originally Posted by marsia

Λιλιουμ είναι τοσα πολλά τα αρνητικά που γράφεις που πραγματικα απορω εαν όντως ισχύουν ολα αυτά ή είναι απόρροια μιας άσχημης ψυχολογικής κατάστασης και τίποτα περισσότερο.
Ξεκινας λέγοντας οτι δεν κάνεις κάτι παραγωγικό η χρήσιμο, έτσι όπως το λες είναι σαν να το αποδεχεσαι και βαθιά μέσα σου, πράγμα το οποίο μπορεί να μην ισχύει επι της ουσίας απλα λόγω των συνθηκών να συμβαίνει αυτό.
Συνεχίζεις στο οτι δεν θα λιψεις σε κανέναν!
Ζεις με την μητέρα σου όπως λες πως λοιπον βγάζεις τοσο αυθαίρετα συμπεράσματα?
Είσαι τόσο νέα μονο 30 χρονων. Εγώ έχω φίλες στα 33 και βάλε που είναι στην ίδια κατασταση αλλά δεν το βάζουν κάτω!!
Όπως και να χει ο καθένας κουβαλάει τον προσωπικό του σταυρό, τι θα αλλάξει εαν τα βλέπουμε όλα μαύρα?
Επίσης θα διαφωνησω σε αυτό που λες για τον χαρακτήρα σου είσαι πολύ απόλυτη
στα έχει πει κάποιος δικός σου όλα αυτά που ισχυριζεσαι ή είναι και αυτό αποτέλεσμα της ψυχολογίας σου?
Πριν 2 χρόνια ψυχραθηκα με μια κολλητή μου λόγω έπαρσης που την έπιανε σε σημείο αστειοτητας πολλές φορές, ενώ αλλες φορές γινότανε απίστευτα ενοχλητική ακόμα και σε δικούς μου ανθρώπους. Την εκοψα εντελώς θεωρώντας οτι ο κύκλος αυτός είχε κλείσει οριστικά.
Δεν ξέρω γιατί βρήκε τροπο να μαθαίνει νέα μου μέσω γνωστόν πάντα και κάποια στιγμη αρχισε να μου στέλνει και μηνύματα!
Ξαναβρεθηκαμε μετα απο 2 χρόνια περιπου και ηταν σαν να μην πέρασε μια μέρα!!
Το καλό βέβαια ηταν οτι άλλαξε χαρακτήρα μάλλον για να το πω ποιο σωστα έγεινε αυτη που πραγματικά ήξερα εγω!!
Απο τοτε έχουμε πει τα απίστευτα είμαστε αχωριστες!!!
( ντε Ζα βου καταστάσεις) χαχαχα πλατιασα
Λιλιουμ εύχομαι τα καλύτερα!!!!!

---

Σε ευχαριστω μαρσια καταρχας!
Η καταθλιψη ειναι ενα μαυρο φιλτρο που περναει σε ολοκληρη την ψυχη σου, με αποτελεσμα να τα βλεπεις και να τα νιωθεις ολα μαυρα, να πιστευεις ακραδαντα οτι ειναι ετσι, χωρις συνηθως να ειναι αυτη η πραγματικοτητα. Βεβαια, αν δεν κανεις κατι να το αλλξεις, μετα γινεται οντως κι η πραγματικοτητα μαυρη.
Ευτυχως δεν εχω τωρα μειζονα καταθλιψη, παλιοτερα μπορει αν ειχα.. Για να διαγνωστεις με μειζονα, τα συμπτωματα αυτα μαζι με αλλα πρεπει να διαρκουν πανω απο εξι μηνες. Εμενα μου κρατησε ενα μηνα το πολυ αυτη τη φορα. Αυτο που ειμαι ειναι κυκλοθυμικη, ιδιαιτερα σε περιοδους στρες, οποτε κανω βουτια up and down, up and down. Ειναι και θεμα ορμονικο με μενα, πως παθαινουν οι λεχωνες επιλοχειο, κατι τετοιο. Στα καλα του καθουμενου κλαμματα και να θες να πεθανεις. Ειναι πολυ δυσαρεστο, ιδιως οταν νιωθεις οτι δεν εισαι εσυ, δε θες να εισαι ετσι, δεν το ελεγχεις αλλα αντιθετως σε ελεγχουν κατι μικροσκοπικα χημικα σωματιδια στο σωμα σου και σε κανουν χαλια, επηρεαζοντας και τις σχεσεις σου με τους γυρω σου αρνητικα... Sucks!
Οταν δεν ειμαι σε στρεσαρισμενη περιοδο ειναι πολυ καλυτερα παντως τα απ εντ νταουν μειωνονται, μειωνεται μαλλον η αποκλιση. Καταλαβα τελικα οτι δεν ειναι μονο τα νταουν ασχημα, ειναι και τα απ. Ω ναι. Γιατι οτι ανεβαινει κατεβαινει! Για αυτο σημασια εχει η ηρεμια και η γαληνη ;)
Ελπιζω να σε διαφωτισα και ευχαριστω για το ενδιαφερον σου!

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Ήμουνα σίγουρη ότι θα τα πας καλά και ότι περνούσες κάτι παροδικό. Γιατί, απ' όσο έχω καταλάβει, δεν είναι στο χαρακτήρα σου η γκρίνια και η απαισιοδοξία.
Είμαι πεπεισμένη, ότι οι δύσκολες καταστάσεις που περνάμε μας βοηθάνε να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να εξελιχτούμε. Φτάνει να μπορούμε να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο.
Εγώ πλέον τις βλέπω σαν αναγκαστικές ευκαιρίες για ν' αλλάξουμε προς το καλύτερο.
Καλή επιτυχία στα σχέδιά σου!

---

Μωρε ηταν και παραηταν στο χαρακτηρα μου, αλλα αρχισα να.. κλωτσιεμαι και εχω ξεκολλησει :) Συμφωνω μαζι σου για τα πραγματα ειναι οπως τα βλεπει κανεις, για καποιους ο μηνας εχει παντα εννια, ακομα και μεσα στην κριση, και δεν χανουν το χαμογελο τους και τηn αισιοδοξια τους! Θελω να τους μοιασω! :)

Αγαπητό λουλουδάκι λιλιουμ τυχαία είδα το θέμα σου αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν διάβασα όλα τα προηγούμενα μηνύματα που σου έχουν στείλει τα παιδιά.
Ο τίτλος όμως του θέματος κ αυτά που γράφεις εσύ η ίδια είναι τόσο καταθληπτικά...μωρέ δεν πειράζει και αν τίποτα δεν πάει καλά τώρα!και τι έγινε;θα πάει καλά αργότερα!
Η ζωή είναι μικρή ή μεγάλη αναλόγως πως τη ζούμε!Θα σου φαίνεται μεγάλη κ ατελείωτη αν τη ζεις με γκρίνια κ μιζέρια! θα σου φαίνεται όμως μικρή όταν έχεις τρόπο και απολαμβάνεις τις στιγμές τις κάθε μέρας!
Εγώ από το πρωί κάθομαι κ πίνω το capuccino μου,απολαμβάνω το χιονάκι που πέφτει και κάθομαι μπροστά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο που σε λίγο θα ξεραθεί αν δεν το στολίσω γιατι δεν ξέρω αν θα το στολίσω με ζαχαρωτά ή με στολίδια...πρωτού όμως πας να κρίνεις τη ζωή μου και να την πεις παραμυθένια από αυτά που γράφω να κλείσω γράφοντας σου πως εχθές κ προχθές στην εργασία μου είδα 3 άτομα νεαρά να πεθαίνουν σχεδόν στα χέρια μου και η ζωή συνεχίζεται...γιατί έτσι είναι η φύση της δουλειάς μου και θα ζήσω πολλά δυσάρεστα ακόμα..όμως πάντα γελάω..τα μάτια μου όταν μιλάω στους ανθρώπους θέλω να λάμπουν...έχω παρατηρήσει πως ανεβαίνει η ψυχολογία κ του άλλου όταν συζητάς.αυτά από εμένα...

Και όλ' αυτά στη χιονισμένη Βέρνη!
Η πολλή τηλεόραση βλάπτει Miss Despoina...

Να σου πω την αλήθεια την έχω πάντα αναμμένη...αρέσει πολύ στα σκυλιά μου να βλέπουν...

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Και όλ' αυτά στη χιονισμένη Βέρνη!
Η πολλή τηλεόραση βλάπει Miss Despoina...

---

http://v021o.popscreen.com/RFRBVC1IR...very-funny.jpg

η κυρία κάτω από το σκύλο είναι η μανούλα σου tomhet ή αλλιώς marian...;
τα φιλιά μου σας στέλνω τελικά το δέντρο μου θα το κάνω με ζαχαρωτά!!!bye...