ΑΓΧΟΣ-ΚΑΡΔΙΑ-ΠΑΝΙΚΟΣ-ΦΟΒΟΣ

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

νομιζω οτι τωρα απο αυτα που λες αρχισα να καταλαβαινω τι σου φταιει δε θελω να σε στεναχωρισω αλλα το αγορι σου οφειλε να σε καταλαβει εισαι μονη μεσα σε ανθρωπους που δε σε καταλαβενουν αυτο σε οδηγησε ως εδω..

---

κοίτα όποιος δεν το έχει περάσει Δεν ξέρει πως είναι...ο μοναδικός που είναι κοντά μου και με στηρίζει είναι το αγόρι μου..εκείνος είναι αλλιώς απλά ώρες ώρες νευριάζει γιατί μου λέει ότι δεν προσπαθώ και εγώ καθόλοΥ να το ξεπεράσω...όχι ότι έχει Κ άδικο...Η μάνα μου όλο αυτό το διάστημα ήταν κλεισμένη στο σπίτι για να με στηρίζει και μόλις είδε τις εξετάσεις ότι είναι καλές δεν ξανά ασχολήθηκε και με παίρνει στην πλάκα..Η υπόλοιπη οικογένεια δεν θέλει να ξανά ακούσει για γιατρούς και ότι όλα είναι στο μυαλό μου....

ρε αλεξανδρε συγγνώμη κιόλας δεν έχω κάτι μαζί σου αλλά δεν έχω καταλάβει και τι κάνεις στο forum..την έχεις δει λίγο ψυχολόγος ή δεν έχεις τι να κάνεις και απαντάς σε όλους? δεν έχω καταλάβει ειλικρινά ποιο είναι το προβλημά σου γιατι απαντας λιγο πολύ σε όλα τα θέματα με γενικότητες και στο τέλος βγάζεις και περίεργα συμπεράσματα..όπως αυτο που είπες στην κοπέλα για το αγόρι της..τεσπα αν εσυ γεμίζεις έτσι τις ώρες σου και σε ευχαριστει τι να πω? sofaih η ομοιοπαθητικη εσενα που δεν έχεις και μεγάλο προβλημα πιστεύω οτι θα σε βοηθήσει! εμένα πάντως με ανακούφισε αρκετά..ούτε εγω είχα δοκιμασει ποτε ξανα στην ζωή μου, δεν ήξερα καν τι είναι ,μεχρι που μου την σύστησε καποιος άλλος που τον είχε βοηθήσει. Στην κατασταση που ήμουν δεν είχα κάτι να χάσω και ξεκίνησα!

Quote:

---

Originally Posted by sofaih

Αχ μακαρι να μπορούσα να ήμουν έτσι;;στα όνειρα πιστεύεις;;;σήμερα είδα και γενικότερα άμα βλέπω και είναι και ο πατέρας μου που έχει πεθάνει ε Εκεί τρελαίνομαι...τώρα ειδικά έτσι όπως είμαι όλα συμβάλουν εναντίον μου...και προληπτική έχω γίνει και απ'όλα...χθες προσπάθησα το απόγευμα λίγο να ξεχαστώ και τα κατάφερα...καθόμασταν με το αγόρι μου στο κρεβάτι και παίζαμε και ξαφνικά τσακ έκτακτη...Ε γύρισα πλευρο ξενερωσα και κοιμήθηκα...βασικά δεν μπορώ να καταλάβω από που προέρχεται όλο αυτό...είναι πολύ περίεργο...εντάξει καρδιοπαθης δεν μας λες αλλά τότε γιατί αυτό να υπάρχει;;;όπως λες υπάρχουν άλλοι που κάνουν τέρατα και νιώθουν υπέροχα...εμείς τι κάναμε για να μαστε έτσι...εγωιστικοτατο ακούγεται εννοείται απλά το λέω γιατί σε όλους συνεβει από το πουθενά και δεν έχω ακούσει κάποιον να το έχει ξεπέρασεΙ εντελώς...όπως και να χει ο κάθε ένας μας είναι διαφορετικός...πόσα αντέχει ένας Οργανισμός είναι διαφορετικό.Μακάρι να γίνουμε όλοι καλά αυτό παρακαλάω και για εσάς και για μένα...Σου λέω είναι εγωιστικο να το ζητάω ενώ υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν και εννοείται ότι όλοι είμαστε το ίδιο...αλλά και εμείς παλεύουμε με τον δυνατότερο αντίπαλο..το μυαλό!!! Εν τω μεταξύ βλέπω και τι λέει και το ΝΕΤ για τις έκτακτες και τρέμω...καρδιά είναι δεν είναι δάχτυλο!!!!συγγνώμη αν σε κούρασα αλλά μόνο εσείς με καταλαβαίνεται...μακάρι να είχαμε πιο άμεση επικοινωνία...

---

Με τα ονειρα ετσι και ετσι. Βεβαια τωρα τελευταια βλεπω παρα πολλα... Αλλα ηταν ενα ονειρο που με ειχε κανει να απορω. Οι 2 διδυμες αδερφες μου παιζουν ποδοσφαιρο και η μια απο αυτες ειναι τερματοφυλακας. Η τερματοφυλακας λοιπον πριν απο 2 μηνες περιπου ειχε τραυματιστει πολυ σοβαρα στον αυχενα και ζαλιζοταν και τετοια και ειχε μπει στο χειρουργιο. Βεβαια τωρα ειναι μια χαρα διοτι δεν χρειαστηκε να χειρουργηθει αλλα μπηκε χειρουργιο για καλο και για κακο προλειπτικα. Εγω μενω στο εξωτερικο και η οικγενεια μου δεν μου ειπε τιποτα μεχρι να γινει καλα η αδερφη μου για να μην με τρομαξουνε. Αλλα εγω χωρις να ξερω τιποτα, ειδα στο ονειρο μου οτι η μανα μου με πηγε στο χειρουργιο και ειδα και την αδερφη μου να ηταν διπλα μου αλλα ειδα μονο αυτη. Ε και την επομενη μερα που με ενημερωσαν οτι εγινε αυτο το συμβαν ειχα μεινει με το ακουστικο στα χερια και δεν εβγαζα μιλια για 2 λεπτα :P Οποτε ναι κατι παιζει με τα ονειρα. Μην ξενερωνεις με τις εκτακτες. Ενας καρδιολογος ειχε πει πως θα ηταν πραγματικα θαυμα αμα καποιος πεθαινε απο αυτες. Αυτο δεν το παθαινεις για καποιο ιδιαιτερο λογο, ειμαστε ανθρωπινοι οργανισμοι και εχουμε και τα προβληματα μας. Βεβαια χιλιες φορες να εχω καρδιοφοβια και να αγχωνομαι λιγο παραπανω παρα να ειμαι καρδιοπαθης. Αμα πας μια βολτα στο νοσοκομειο και δεις πως ειναι πραγματικα οι αρρωστοι τοτε θα ηρεμισεις και θα καταλαβεις πως τελικα εισαι παρα πολυ καλα! Πρεπει να δεις τα χειροτερα βασικα για να εκτιμησεις τα καλλιτερα. Αλλα συμβαινει και στους καλλιτερους. Αμα ψαξεις στο ιντερνετ ποσοι ηθοποιοι και ποσοι τραγουδιστες εχουν τα ιδια με εμας θα παθεις πλακα. Απλα πρεπει να μαθεις να ζεις με αυτο. Δεν ειναι κατι κακο. Και λιγο πολυ ολοι οι ανθρωποι ψιλοφοβουνται απλα εμεις παραπανω απ οτι θα επρεπε. Απλα πρεπει να βαλουμε στο μυαλο μας οτι δεν μπορεις να ελεγξεις καποια πραγματα αλλα δεν θα κατσουμε να σκασουμε κιολας. Οποτε χαλαρωσε και αμα παθαινεις και καμια εκτακτη απλα μην δινεις σημασια.

Υ.Γ. : Εμενα μου πηρε 1 χρονο να μαθω να σκεφτομαι ετσι. Απλα ειναι στο χερι σου το ποσο θες να ξεφυγεις απο αυτο.

Εχθες δεν βγηκε ολο μου το μηνυμα.....εγραφα λοιπον οτι τετοιες φοβιες,τις περισσοτερες φορες(η δικη μου περιπτωση για παραδειγμα),ξεκινανε απ την απωλεια ενος αγαπημενου προσωπου,ξαφνικα.Εγω εχασα τον αγαπημενο μου μπαμπα(52 ετων)απο καρδια,ξαφνικα,απο τοτε αλλαξε ολη μου η ζωη....ξεκινησε σιγα σιγα η αρρωστοφοβια & αργοτερα εγινε εμμονος φοβος(περισσοτερο με την καρδια)οποτε υποχονδριαση.....καρδιολογο� � και ενα σωρο αλλες ειδικοτητες,λεφτα πολλα.....πολυ καλη δουλεια κανει η ψυχοθεραπεια γιατι βοηθαει στο να σου "δειξει" δρομους που μπορουν να σε ηρεμισουν,αλλα την διαδρομη & την προσπαθεια την κανεις μονος σου!Κι εγω πηγα σε νευρολογο αλλα εκτος του οτι εγω δεν ηθελα να παρω χαπια,μου ειπε πως εχω την δυνατοτητα να το αντιμετοπισω χωρις αυτα....οποτε το παλευω!Αυτο που το κανει εξαιρετικα δυσκολο ειναι οτι τα σωματικα σε κοβουν,σε τσακιζουν.......και φυσικα εκει ερχεσαι αντιμετοπος με τον κολοφοβο!Κατι αλλο που ηθελα να γραψω εχει να κανει με τους ανθρωπους που εχουμε κοντα μας.Εγω οπως εχω ξαναγραψει,ειμαι παντρεμενη με εναν υπεροχο αντρα που ομως ουτε μπορει να καταλαβει απολυτα τι ειναι αυτο που βιωνω,ουτε ειναι υποχρεωμενος να ξερει η να μαθει αλλα ουτε & εγω θελω!Ειναι πολυ δυσκολο να ζεις μαζι με εναν υποχονδριο και ετσι το μονο που πρεπει να περιμενει καποιος τετοιος ανθρωπος ειναι η αγαπη & τιποτα αλλο....το να επιφορτιζει με τους φοβους και τα αγχη του ενας υποχονδριος τον συντροφο του,συνεχως,μονο καλο δεν μπορει να του κανει!Αλλο μοιραζομαι αυτα που με βασανιζουν & αλλο βομβαρδιζω ασταματητα με τις εμμονες μου καποιον που δεν μπορει να καταλαβει γιατι πολυ απλα δεν το εχει βιωσει!

Quote:

---

Originally Posted by μυρτω93

ρε αλεξανδρε συγγνώμη κιόλας δεν έχω κάτι μαζί σου αλλά δεν έχω καταλάβει και τι κάνεις στο forum..την έχεις δει λίγο ψυχολόγος ή δεν έχεις τι να κάνεις και απαντάς σε όλους? δεν έχω καταλάβει ειλικρινά ποιο είναι το προβλημά σου γιατι απαντας λιγο πολύ σε όλα τα θέματα με γενικότητες και στο τέλος βγάζεις και περίεργα συμπεράσματα..όπως αυτο που είπες στην κοπέλα για το αγόρι της..τεσπα αν εσυ γεμίζεις έτσι τις ώρες σου και σε ευχαριστει τι να πω? sofaih η ομοιοπαθητικη εσενα που δεν έχεις και μεγάλο προβλημα πιστεύω οτι θα σε βοηθήσει! εμένα πάντως με ανακούφισε αρκετά..ούτε εγω είχα δοκιμασει ποτε ξανα στην ζωή μου, δεν ήξερα καν τι είναι ,μεχρι που μου την σύστησε καποιος άλλος που τον είχε βοηθήσει. Στην κατασταση που ήμουν δεν είχα κάτι να χάσω και ξεκίνησα!

---

θελει αναρωτιεμαι πολυ μυαλο για να καταλαβεις σχεδον τα αυτονοητα για παραδειγμα διαβασε

Quote:

---

το αγόρι μου,η μάνα μου,οι γονείς του κανένας δεν με έχει καταλάβει όλοι με έχουν για ψυχανομαλη

---

κ μου λες κ ολας κ τι λεω κ ολας? μηπως συφωνεις μαζι τους κ ολας? επισης να εισαι σιγουρη οτι ετσι οπως το πας δε θα καταλαβεις ουτε το πρασινο μαη πιο ειναι το προβλημα μου αφου οταν ακουω τετια δεν ανοιγομαι με τιποτα .

Quote:

---

Originally Posted by sofaih

κοίτα όποιος δεν το έχει περάσει Δεν ξέρει πως είναι...ο μοναδικός που είναι κοντά μου και με στηρίζει είναι το αγόρι μου..εκείνος είναι αλλιώς απλά ώρες ώρες νευριάζει γιατί μου λέει ότι δεν προσπαθώ και εγώ καθόλοΥ να το ξεπεράσω...όχι ότι έχει Κ άδικο...Η μάνα μου όλο αυτό το διάστημα ήταν κλεισμένη στο σπίτι για να με στηρίζει και μόλις είδε τις εξετάσεις ότι είναι καλές δεν ξανά ασχολήθηκε και με παίρνει στην πλάκα..Η υπόλοιπη οικογένεια δεν θέλει να ξανά ακούσει για γιατρούς και ότι όλα είναι στο μυαλό μου....

---

δε μπορω πραγματικα να καταλαβω πως γινετε οι ανθρωποι να περιπλεκουν τοσο πολυ τα πραγματα σε τετοιο σημειο δηλαδη θα πρεπει να εισαι διανυα για να καταλαβεις οτι 1+1=2 ? εσυ η ιδια ελεγες πιο πριν οτι ολοι σε εχουν για...... οτι θες να τους παρατισεις ολους κ να τη κανεις κ οτι δε σε καταλαβαινει κανενας.... πως γινετε αυτο να μη σε κανει να διαμαρτυρεσε? μαλιστα μου ειχε τυχει κ εμενα κατι σχετικο παλιοτερα οταν ειχα το ιδιο προβλημα κ ολοι με ελεγαν τρελο κ εγω δε τους ελεγα τιποτα κ συνεχιζοταν αυτη η κατασταση συνεχεια σα να την αποδεχομουν

θα πρεπει δηλαδη να ειναι καπιος φωστηρας για να καταλαβει κατι τοσο αυτονοητο?
πως ειναι δυνατον καπιος να νιωθει καλα οταν οι αλλοι του εχουν φορτωσει ολα αυτα κ αυτος δεν αντιδρα καν?

κ μη νομιζεις οτι εγω ειμαι κανενας υπερδιανοουμενος απο οτι εχω μετρισει το μυαλο μου ειμαι σχετικα μετριας αποδοσης αλλα δεν ανελυσα κ κανενα θεμα πυρινικης φυσικης.

Αλεξανδρε... Κοιτα.. καλλιτερα να εστιαζεις στην λυση του προβληματος παρα να εστιαζεις στο προβλημα. Εκει ειναι που δημιουργουνται πιο πολλα προβληματα. Απλα κοιτα απο την αρχη το πως ηταν αυτο το ποστ και πως εχει καταλειξει. Δεν νομιζεις οτι πρεπει να ηρεμησεις? Καλλιτερα απαντα στο ποστ αλλα βρες κατι εποικοδομητικο, κατι που θα βοηθησει το ατομο που ανοιξε το ποστ προσωπικα. Το να ριχνεις εσυ το φταιξιμο σε οικογενεια και σε φιλους του ατομου αυτου δεν προκειται να λυσει τιποτα. Η Sofaih ειναι λογικο να ειπε κατι τετοιο. Ειναι το ατομο που ανοιξε το ποστ και απο αυτα που λεει εσυ πρεπει να προτεινεις μια λυση αλλα χωρις να μπλεκεις τριτους. Οι τριτοι δεν εχουν κανενα προβλημα. Και οταν προκειτα για φοβια προκειται για μια διαταραχη που βρησκεται στο ατομο. Εκει οπως ειπα προτεινεις και λες την γνωμη σου πανω σε αυτο και βγαζεις απ εξω ατομα που δεν εχουν να κανουν. Το ειπες και μονος σου, ηρθε σε αυτο το φορουμ να ακουσει την γνωμη σου, την γνωμη μου, την γνωμη ολων, διοτι πλεον δεν υπαρχει καποιος να την καταλαβει και ειναι λογικο και φυσιολογικο. Δεν ειμαστε ολοι ιδιοι. Αλλα σε αυτη την περιπτωση επικεντρονομαστε στην λυση του προβληματος οπως ειπα.. Δεν εινα αναγκη να βγαζουμε νευρα και να ριχνουμε εμεις το φταιξιμο σε αλλους. Εμεις ειμαστε αυτοι που θα ηρεμησουμε τα ατομα που εχουν το προβλημα η τουλαχιστον να προσπαθησουμε.. Στην τελικη εγω το βλεπω σαν μια απλη φοβια, και ας περασα απο το σταδιο που νομιζα οτι αυτο θα με σκοτωνε ισα με 2000 φορες.. Ηρεμα.

Σπυρο μου σε ευχαριστω πολυ το ιδιο και ολους σας....Μυρτω μου εχω ακουσει διαφορες περιπτωσεις για την ομοιοπαθητικη αλλα δεν ξερω κατα ποσο τα φαρμακα ειναι αξιοπιστα,η αν σου δεινουν φαρμακα η ποια ακριβως ειναι η διαδικασια τελος παντων.... Ρανη μου ναι ολα απο εκει ξεκινανε κοπελα μου αλλα το θεμα ειναι γιατι το αγχος μας σωματοποιειται??? Αφου λενε για τις εκτακτες οτι ειναι απο αγχος τοτε πως γινεται να σου ερχονται την ωρα που δεν εισαι αγχωμενη η εκει που δεν το περιμενεις??Ειναι λιγο κουλο να εμφανιζονται ξαφνικα,και γενικοτερα στον περιγυρο μου δεν εχω ακουσει καποιον με παρομοιο προβλημα ποτε,εκτος απο τον καρδιολογο που ειχα παει που μου ειπε οτι ειχε και εκεινος μικροτερος και τωρα αμα πινει που και που κανα ουισκι τον πιανει....δεν ειμαι και τοσο σιγουρη κατα ποσο μου ελεγε και αληθεια η τα ελεγε για να με παρηγορησει αλλα τελος παντων....Αλεξανδρε εχω διαμαρτυρηθει πολλες φορες και εχοθμε κανει απειρες συζητησεις μεσα στο σπιτι μου για αυτο...Αλλα το θεμα ειναι οτι τελικα ολοι οσοι ειναι εξω απο το χορο πολλα τραγουδια ξερουν,οπως ειναι και στις δικες σας περιτωσεις να φανταστω....κανενας δεν εχει ανησυχησει τοσο πολυ εκτος απο το αγορι μου που ενταξυ και εκεινος τον τελεθταιο καιρο μετα απο τοσους γιατρους εχει πελαγωσει,δεν ξερει τι να πει....Δεν βγαινουμε δεν παμε πουθενα γιατι φοβαμαι τοσο μα τοσο πολυ και ολη μας η ζωη εχει μεινει στασιμη....Πρεπει ομως να βρεθει μια λυση δεν παει αλλο!!! Μαζι με μενα καταστρεφεται και εκεινος...Δεν θελει με τιποτα να με αφησει αλλα και γω πως να κανω μια νεα αρχη αφου νιωθω τοσο τρομο μεσα μου,τοση ανασφαλεια,και εχω και αυτες??? Δεν ειναι ευκολο...που να ειχα και παιδια δηλαδη θα τα ειχα καταστεψει....πως θα κανω παιδια η πως θα αντιμετωπισω κατι που μπορει να μου συμβει???? ΚΟΤΑ!!! Εγω που επαιρνα την πετρα και την εστηβα....Ειναι τοσο μακαβριες οι σκεψεις μου, σημερα πηγα να φτιαξω τα νυχια μου,σηκωτη απο εκεινον βασικα γιατι εγω παλι δεν ηθελα,και ολο σκευτομουν αφου μπορει να μην ζεις γιατι να τα φτιαξεις και αλλα τετοια πολυ ωραια,με επιασε και εκλαιγα και ειχα παλι πελαγωσει....Η πρεπει να την δω αλλιως η δεν ξερω και εγω τι αλλο μενει να κανω....Πραγματικα δεν εχω νιωσει πιο χαλια ποτε μου...Απο τοτε που επαθα εκτακτες εχει τελειωσει η ζωη μου......... :((((((

Ενταξει Σπυρο μου μην αγχωνεσαι ο καθε ενας εκφραζει τη γνωμη του οπως νομιζει..δεν παρεξηγω....οπως ακριβως το ειπες ειναι....μια σανιδα αναζηταω απο καποιον που εχει περασει το ιδιο και πραγματικα μακαρι να μπορεσω να πιαστω.....

κ ομως συνεχιζω να καταλαβαινω τι λες.. ακομα κ σημερα μου χει τυχει αρκετες φορες να με βρει τι ξημερωμα ακογοντας αυτο το τραγουδι http://www.youtube.com/watch?v=GQSYqh1eMF4 κ η αυτο http://www.youtube.com/watch?v=T2hlwGa5f-I ζωγραφιζοντας αφου εγω οταν δεν ειμαι καλα το ριχνω στις ζωγραφιες ακουω κ κανενα τραγουδι κ μου περναει το σιγουρο ειναι οτι σε πιανω απολυτα ετσι οπως σκεφτεσαι συγνωμη για το υφος μου στο προιγουμενο ποστ δεν απευθυνοταν σε εσενα αλλα σε αλλους οστοσο σκεψου λιγο αυτα που ελεγα καλο θα σου κανει...

με αυτα τα τραγουδια σου περναει??? Ωραια πολυ δεν λεω αλλα δεν ειναι λίγο καπως.....???

ναι αμα πλακωθω στη ζωγραφικη τα ακουσω κ ξεδωσω ναι μου περναει ... αλλα δεν αφηνω κανενα να μου μιλα ασχημα κ να με προσβαλει απο αυτους που ζω μαζι τους αλλιως θα ξεσπασω πανω τους αν το κανουν κ ετσι δεν επιχειρουν να το κανουν... αλλα εγω ειμαι καπως ετσι κυκλοθυμικος νευριαζω φρικαρω φορτωνω ξεφορτωνω κ μετα ηρεμω οπως τη βροχη που μετα βγαινει το ουρανιο τοξο...

Quote:

---

Originally Posted by ΡΑΝΗ

Εχθες δεν βγηκε ολο μου το μηνυμα.....εγραφα λοιπον οτι τετοιες φοβιες,τις περισσοτερες φορες(η δικη μου περιπτωση για παραδειγμα),ξεκινανε απ την απωλεια ενος αγαπημενου προσωπου,ξαφνικα.Εγω εχασα τον αγαπημενο μου μπαμπα(52 ετων)απο καρδια,ξαφνικα,απο τοτε αλλαξε ολη μου η ζωη....ξεκινησε σιγα σιγα η αρρωστοφοβια & αργοτερα εγινε εμμονος φοβος(περισσοτερο με την καρδια)οποτε υποχονδριαση.....καρδιολογο� � και ενα σωρο αλλες ειδικοτητες,λεφτα πολλα.....πολυ καλη δουλεια κανει η ψυχοθεραπεια γιατι βοηθαει στο να σου "δειξει" δρομους που μπορουν να σε ηρεμισουν,αλλα την διαδρομη & την προσπαθεια την κανεις μονος σου!Κι εγω πηγα σε νευρολογο αλλα εκτος του οτι εγω δεν ηθελα να παρω χαπια,μου ειπε πως εχω την δυνατοτητα να το αντιμετοπισω χωρις αυτα....οποτε το παλευω!Αυτο που το κανει εξαιρετικα δυσκολο ειναι οτι τα σωματικα σε κοβουν,σε τσακιζουν.......και φυσικα εκει ερχεσαι αντιμετοπος με τον κολοφοβο!Κατι αλλο που ηθελα να γραψω εχει να κανει με τους ανθρωπους που εχουμε κοντα μας.Εγω οπως εχω ξαναγραψει,ειμαι παντρεμενη με εναν υπεροχο αντρα που ομως ουτε μπορει να καταλαβει απολυτα τι ειναι αυτο που βιωνω,ουτε ειναι υποχρεωμενος να ξερει η να μαθει αλλα ουτε & εγω θελω!Ειναι πολυ δυσκολο να ζεις μαζι με εναν υποχονδριο και ετσι το μονο που πρεπει να περιμενει καποιος τετοιος ανθρωπος ειναι η αγαπη & τιποτα αλλο....το να επιφορτιζει με τους φοβους και τα αγχη του ενας υποχονδριος τον συντροφο του,συνεχως,μονο καλο δεν μπορει να του κανει!Αλλο μοιραζομαι αυτα που με βασανιζουν & αλλο βομβαρδιζω ασταματητα με τις εμμονες μου καποιον που δεν μπορει να καταλαβει γιατι πολυ απλα δεν το εχει βιωσει!

---

.....δυστυχως,δεν ξερω τι γινεται και τα μηνυματα που γραφω βγαινουν μισα!!Παλι βλεπω οτι δεν ειναι ολοκληρομενο......

Μαλιστα...ειναι ωραιο να βρησκεις τροπους να ξεπερνας το προβλημα σου!!! Αλιμονο σε μενα!!!!! Μακαρι η θετικη σας ενεργεια να με βοηθησει πραγματικα....γιατι δεν ξερω τι θα εκανα αν δεν εβρησκα τουλαχιστον καποιον που να καταλαβαινει!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by ΡΑΝΗ

Εχθες δεν βγηκε ολο μου το μηνυμα.....εγραφα λοιπον οτι τετοιες φοβιες,τις περισσοτερες φορες(η δικη μου περιπτωση για παραδειγμα),ξεκινανε απ την απωλεια ενος αγαπημενου προσωπου,ξαφνικα.Εγω εχασα τον αγαπημενο μου μπαμπα(52 ετων)απο καρδια,ξαφνικα,απο τοτε αλλαξε ολη μου η ζωη....ξεκινησε σιγα σιγα η αρρωστοφοβια & αργοτερα εγινε εμμονος φοβος(περισσοτερο με την καρδια)οποτε υποχονδριαση.....καρδιολογο� � και ενα σωρο αλλες ειδικοτητες,λεφτα πολλα.....πολυ καλη δουλεια κανει η ψυχοθεραπεια γιατι βοηθαει στο να σου "δειξει" δρομους που μπορουν να σε ηρεμισουν,αλλα την διαδρομη & την προσπαθεια την κανεις μονος σου!Κι εγω πηγα σε νευρολογο αλλα εκτος του οτι εγω δεν ηθελα να παρω χαπια,μου ειπε πως εχω την δυνατοτητα να το αντιμετοπισω χωρις αυτα....οποτε το παλευω!Αυτο που το κανει εξαιρετικα δυσκολο ειναι οτι τα σωματικα σε κοβουν,σε τσακιζουν.......και φυσικα εκει ερχεσαι αντιμετοπος με τον κολοφοβο!Κατι αλλο που ηθελα να γραψω εχει να κανει με τους ανθρωπους που εχουμε κοντα μας.Εγω οπως εχω ξαναγραψει,ειμαι παντρεμενη με εναν υπεροχο αντρα που ομως ουτε μπορει να καταλαβει απολυτα τι ειναι αυτο που βιωνω,ουτε ειναι υποχρεωμενος να ξερει η να μαθει αλλα ουτε & εγω θελω!Ειναι πολυ δυσκολο να ζεις μαζι με εναν υποχονδριο και ετσι το μονο που πρεπει να περιμενει καποιος τετοιος ανθρωπος ειναι η αγαπη & τιποτα αλλο....το να επιφορτιζει με τους φοβους και τα αγχη του ενας υποχονδριος τον συντροφο του,συνεχως,μονο καλο δεν μπορει να του κανει!Αλλο μοιραζομαι αυτα που με βασανιζουν & αλλο βομβαρδιζω ασταματητα με τις εμμονες μου καποιον που δεν μπορει να καταλαβει γιατι πολυ απλα δεν το εχει βιωσει!

---

Για αλλη μια φορα,δυστυχως,ειχα γραψει καποια πραγματα για τις σχεσεις των υποχονδριων με τους συντροφους τους αλλα δεν βγηκαν....ολο κοβονται στη μεση τα μηνυματα μου,δεν ξερω τι γινεται!