Από τους μόνους,για τους μόνους.

Τα m....πάνα την έχουνε καλύτερα παντού.
Δεν είναι κάτι ελληνικό αυτό.
Είναι παγκόσμιο.
Εμενα αυτό που μου την σπάει,είναι ότι από το 10,μέσα σε 2μιση χιλιάδες χρονια φτάσαμε απλά στο σημείο να θυμόμαστε πω 10 και να λέμε,οι έλληνες αυτό και οι έλληνες εκείνο...
Ναι οι τύποι που ζούσαν κάποτε εδώ κάνανε.
Πάψανε να κάνουν μόλις άρχισαν να πουλάνε τα πρόβατα και να ανοίγουν καφετεριες μπας και τους κάτσει καμια τουρίστρια όταν δει την bmw που πήραν με δανεικά...
Και στην τελική,υπήρξαν διάφοροι,σπουδαίοι πολιτισμοί,οι οποιοι έχουν διαγραφει για διαφορους λόγους από βιβλία "ιστορίας",αλλα και όσοι έχουν απομείνει,κάτι αποτυχημένοι είναι τώρα...Εκτος από την Kίνα φυσικά που παράγει τα πάντα...Οι υπόλοιποι"Μεγάλοι",απλά ζουν με των τουρισμό που παρέχουν,όσα κάνανε κάποιοι πριν χιλιάδες χρονια στον τόπο που έτυχε τώρα να γεννηθούν.

Quote:

---

Originally Posted by ΧωρίςΣκιά

μονο αυτοι που στερηθηκαν

---

Και αυτό,γιατί πιο εύκολο είναι σε κάποιον που την έχει φάει πραγματικά να καταλάβει πως είναι όταν την τρώει ο διπλα,και να απλώνει ένα χέρι βοηθειας,παρα όταν έχεις να κανεις με ένα κακομαθημένο που τα βρήκε όλα έτοιμα και δεν του φτάνει τίποτα...

Αμα μπεις σε τετοια φαση,δυσκολα ξαναβγαινεις.Το πιθανοτερο ειναι να συνεχισεις να ζεις ετσι μεχρι να πεθανεις,και να γινεις ενα απο τα δισ. ανθρωπων που περασαν απο εδω,απλως για να ζησουν σε μια μιζερη ζωη.

Καποια στιγμη νωρις στην ζωη μου καταλαβα το εξης αυτονοητο:ο κοσμος δεν σου χρωσταει τιποτα,μπορει να υπαρχει και χωρις εσενα.Μπορεις να αυτοπυρποληθεις,να πηδηξεις απο το παραθυρο,να κρυφτεις σε μια τρυπα.Δεν εχει καμια σημασια,δε θα χασει η Βενετια βελονι.Ουτε υπαρχει καμια εγγυηση οτι καποτε θα εισαι καλυτερα.

Δεν στα λεω εκ του ασφαλους,και γω σκατα ειμαι,μπορει λιγο καλυτερα απο σενα,γιατι τουλαχιστον βγαινω τις παρασκευες ή τα σ/κ κλπ,αλλα δεν εχει σημασια.Ουτε συμβουλη εχω να δωσω.Θυμος μονο για τον εαυτο μου και τους αλλους.Και απογνωση.

Παρτε βαθια ανασα κοριτσια και αγορια,εχουμε ακομα 40,50,60 χρονια σκατιλας μπροστα μας(αναλογα την ηλικια του καθενος).Ποσες ''Παρασκευες'' θα ερθουν ακομα που θα αναρωτιεσαι τα ιδια πραγματα...Δεν υπαρχει πατος λεμε.

ΥΓ Σε ζηλευω που χεις γατα.

Μέσα σ' αυτή τη μαυρίλα, στην προσπάθεια να ξεφύγω από την πραγματικότητα.. να μη σκέφτομαι... μετά από μερικές ώρες gaming ή λίγο πριν από μια χαζή ταινία,
προσπαθώ να καταλάβω για πιο λόγο βρίσκομαι εδώ και αναπνέω και τι θα συμβεί όταν θα σταματήσω να το κάνω... κάπου ανάμεσα σε Castaneda, Πλάτωνα, κβαντικής φυσικής και Θιβετιανής Βίβλου των νεκρών,
σκέφτομαι το loop που ανέφερες... δε με φοβίζει η ματαιότητα της ύπαρξής μου... το μόνο που με φοβίζει είναι η ιδέα ενός αέναου bad trip.

Μόνος μου δεν είμαι, από την άλλη αν δεν μπορείς να είσαι και μ΄αυτήν/ον που θέλεις... έστω για λίγο...

Στους τελευταίους απαντώ.
Γαμήστε τα.
Σε ποια διπλα?
XAAX00AX0XA0XA0AX0AX0AX0AX0AX
γιατί ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΟΠΟΙΑ ΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ?
τι έχω να προσφέρω?
Γαμήστε με με το χιούμορ κλπ,γυναικείες mlkies...
Δεν παίζουν φράγκα απλά δεν βγαίνω...
Τόσο απλό είναι...
Λογικό δεν είναι νάμαι μονος...

https://www.youtube.com/watch?v=U_t2gE1EsKU

https://www.youtube.com/watch?v=-wA4GlBKZ80
Από μένα σε εμενα.
Θξ

πόσο χρονών είσαι;

HELLO! Ζείτε; Εγώ ζω! Να ζείτε και εσείς, έτσι για να ζούμε όλοι μαζί μόνοι! Να ζείτε μες στη μοναξιά, έστω! Κάτι είναι και αυτό! Από το να μη ζείτε!... Τουλάχιστον ζώντας αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχετε μια ευκαιρία παραπάνω να ζήσετε και την αμέσως επόμενη στιγμή από την τωρινή, η οποία κανείς δεν ξέρει τί θα φέρει! Μπορεί κάτι καλό, μπορεί κάτι κακό, μπορεί κάτι ενδιάμεσο, πάντως θα είναι σίγουρα κάτι φρέσκο και άγνωστο μέχρι να έρθει και να περάσει! Η άγνοια για το μέλλον δεν μπορεί, όλο και κάποιο ξεχασμένο-κοιμισμένο ενδιαφέρον για ζωή ξυπνά! Είναι και αυτή μία άποψη, βρε αδερφέ/βρε αδερφή! Να ζεις ζώντας! Μπορεί να ισχύει μπορεί και να μην ισχύει! Σε μένα άρχισε πρόσφατα να ισχύει! Αρχίζω σιγά σιγά να ζω ζώντας, ΟΧΙ να επιβιώνω επιβιώνοντας! Τέλος πάντων, όποιος κατάλαβε κατάλαβε, όποιος δεν κατάλαβε ας καταλάβει! Γράφω άλλο ένα θαυμαστικό γιατί δε θέλω άλλο να βυθίζομαι στο τέλμα, αλλά θέλω να πιέσω τον εαυτό μου να μάθει να θαυμάζει κι ας μην υπάρχει λόγος ακόμα, ορίστε:!