Σε αυτους τους 8 μηνες που τον επισκεπτεσαι δεν εχεις δει καποια αποτελεσματα; Να το σκεφτεις παντως πολυ σοβαρα αν τον αλλαξεις γιατι με τον καινουριο θα αρχισεις παλι απο το μηδεν και ειναι ψυχοφθορο.
Printable View
Σε αυτους τους 8 μηνες που τον επισκεπτεσαι δεν εχεις δει καποια αποτελεσματα; Να το σκεφτεις παντως πολυ σοβαρα αν τον αλλαξεις γιατι με τον καινουριο θα αρχισεις παλι απο το μηδεν και ειναι ψυχοφθορο.
Ευχαριστώ που απαντάτε! :)
Δεν έχεις άδικο...!Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Σαφώς έχω δει! Απλά αναρωτιέμαι αν προχωράμε καλά... Δεν είναι λίγοι 8 μήνες... Όπως είπα δεν ανταποκρινόμουν καθόλου στις αναβιώσεις και στο τέλος το επισήμανε ο ίδιος, ο οποίος πιστεύει πως πλεον πάω καλύτερα και πως αξίζει να τις συνεχίσουμε... Τι να πω. Ναι, αυτό είναι όντως μεγάλο θέμα!!Quote:
Originally Posted by rose70
το ξερω απλα ρωτησα για να μου το επιβεβαιωσειςQuote:
Originally Posted by Μαράλ
προφανος θα εχει σχεση με το αλλο θεμα που εχεις απαντησει κοιτα εχω μιλησει με παρα πολες τετιες κοπελες που μαλιστα πολες ειναι κ φιλες μου πρεπει λοιπον να καταλαβετε ολοι σας οτι τα παντα χρειαζονται προσπαθεια καθε προσπαθεια μιαζει δυσκολη κ δυσβατη αλλα στην αρχη ζοριζεσε κ επιμενεις για να φερεις κ αποτελεσματα ολα χρειαζονται επιμονη κ υπομονη... μου εχει τυχει να μιλησω με τους πιο ................. ανθρωπους που απο οπου κ να τους πιασεις σου προκαλουν αποστροφη κ παρατηρισα οτι αυτο που τους διακρηνει ειναι η απολυτη ελλειψη ενοχων κ παρατηρισα οτι αυτοι που αισθανοντουσαν ενοχοι ηταν αυτοι που δε θα επρεπε να εχουν ενοχες προφανος θα θελεις να κουβεντασεις πραγματα με τους γυρω σου κ αντι να το κανεις το εριξες στο καθαρισμα ως προσπαθεια να καθαρισεις το μεσα σου απο τις σκεψεις
Έχεις δίκιο λοιπόν. Για κάποιο λόγο δεν ήθελα να μιλάω σε κανέναν για ό, τι πέρασα, έτσι κατέληξα να μη μιλάω για τίποτα από φόβο μήπως χρειαστεί να θίξω κάτι που δε θέλω... :(
εγω επι τοσο καιρο ελεγα κ ξαναλεγα αφηστε αυτο το βιολι με τις φοβιες καταθλιψειςκλπκλπκλπ κ μιληστε για τη σχεσεις σας με τους γυρω σας κ οπως βλεπεις η συζητηση αυτη τελικα ειχε αποτελεσμα γιατι κατεληξε σε ενα συμπερασμα
δεν ηθελες να μιλας γιατι ντρεποσουν η ενιωθες ασχημα κ σε εβγαλε εκει ετσι δεν ειναι?Quote:
Έχεις δίκιο λοιπόν. Για κάποιο λόγο δεν ήθελα να μιλάω σε κανέναν για ό, τι πέρασα, έτσι κατέληξα να μη μιλάω για τίποτα από φόβο μήπως χρειαστεί να θίξω κάτι που δε θέλω... :(
Ετσι κατηγορηματικα οπως απαντας δειχνει να ειναι επιτυχημενη η συνεργασια, σκεψου ποσοι πανε για μηνες και δε βλεπουν κανενα αποτελεσμαQuote:
Originally Posted by Μαράλ
Δεν ήθελα να μιλάω επειδή φοβόμουν πως αν αναφερθούμε εκεί θα ξανανιώσω ακριβώς όπως τότε και δε θα καταφέρω να το ελέγξω. Επίσης, σκεφτόμουν πως αν ήταν άλλος στη θέση μου ίσως δεν του συνέβαιναν μετά όλα αυτά και ότι ίσως ήμουν εγώ αδύναμη και τα έπαθα, οπότε ναι ντρεπόμουν!
Σοβαρά μιλάς; Τι να πω μακάρι να πάμε καλά... Ναι, είμαι κατηγορηματική διότι πραγματικά έχω μεγάλη διαφορά σε σχέση με το πώς ήμουν. Αλλά και πάλι έχω ακόμα πολύ δρόμο, χρόνια όπως το βλέπω... Και αναρωτιέμαι αν είναι φυσιολογικό. Επίσης, όπως έγραψα και αλλού στο θέμα ορισμένοι χειρισμοί του ήταν πολύ άστοχοι και επίσης έχω αμφιβολίες για τη συγκεκριμένη θεραπευτική μέθοδο, τόσο ως προς το αν την κατέχει όσο και ως προς το αν όντως με βοηθάει. Εσείς την έχετε ξανακούσει;Quote:
Originally Posted by rose70
κοιτα να δεις το καταλαβαινω μεν αυτο που λεςαυτο μπορει να ειναι σοκαριστικο αλλα ειναι κ λυτροτικο μαζι γιατι το να υποβαλαισε σε αυτο τη ταλαιπωρια με το καθαρισμα αυτο ειναι ακομα πιο κοπιαστικο κ ψυχοφθορο απο το να μιλαγες για αυτο δε σου πα οτι θα νιωσεις υπεροχα μιλοντας για αυτο αλλα το θεμα ειναι ο συνομιλιτης να εχει το τροπο να σε ξεκομπλαρει οταν του μιλας κ να σε κανει να ηρεμεις.. μερικοι ανθρωποι το εχουν αυτο κ ειναι χαρισμα τωρα..Quote:
φοβόμουν πως αν αναφερθούμε εκεί θα ξανανιώσω ακριβώς όπως τότε
καμια φορα τα συναισθηματα μας βγαζουν εκτος ελεγχου κ μας κανουν να αισθανομαστε ευαλωτοι αλλα πολες φορες αυτο μιαζει σα να μπαινεις σε μια θαλασσα στην αρχη σου φαινετε ψυχρη κ κρυα κ οσο προχωρας αρχιζεις να την νιωθεις ζεστη.Quote:
δε θα καταφέρω να το ελέγξω.
Αλέξανδρε δεν είχα καμία υποστήριξη, δεν ήξερα τι μου συμβαίνει, οι άνθρωποι μου φαίνονταν να απέχουν χιλιόμετρα από εμένα και το τελευταίο που ήθελα ήταν να με περάσουν για τρελή, να μού επιβεβαιώσουν ότι έφταιγα εγώ για την κατάστασή μου και να βρεθώ ξανά αντιμέτωπη με τα συναισθήματα που λίγο καιρό πριν με είχαν διαλύσει!
Υ.Γ. Θα πρέπει να κλείσω για απόψε... Καληνύχτα και ευχαριστώ και πάλι για τη βοήθειά σας!
το ιδιο συνεβει κ σε εμενα αλλα αναζητησα ατομα αλλα που εβλεπα οτι εχουν αρκετη προοπτικη να με καταλαβουνQuote:
φαίνονταν να απέχουν χιλιόμετρα από εμένα
κ μενα το ιδιο μου ελεγαν τρελο με αναβαζαν τρελο με κατεβαζανQuote:
να με περάσουν για τρελή,
:)Quote:
Καληνύχτα και ευχαριστώ και πάλι για τη βοήθειά σας
Γεια σας και πάλι :)
Κουράστηκα και βαρέθηκα. Αν υπήρχε ένα κουμπάκι να το πατήσω και να τελειώσει η ζωή μου ανώδυνα, θα το πατούσα αυτή τη στιγμή, και δυστυχώς είναι περίπου η 1000ή φορά που το λέω. Αναρωτιέμαι τι έχω να ζήσω; Η ζωή μου δεν άξιζε!!!
Ο ψυχολόγος μου δε με καταλαβαίνει πολλές φορές κι επίσης δε νιώθω αρκετά άνετα μαζί του. Υπάρχουν πολλά πράγματα που στον έναν χρόνο που βλεπόμαστε δεν έχω θίξει καθόλου και άλλα που τα έχω απλώς αναφέρει… Εκείνος βλέπει ότι είμαι θυμωμένη με τους γονείς μου και θέλει να ασχοληθούμε με αυτό, ένα χρόνο τώρα. Εγώ όμως δε θέλω, τους έχω βγάλει απ’ τη ζωή μου κι έχω ηρεμήσει. Δεν πιστεύω ότι ωφελεί να γυρίσω πίσω και να ξαναζήσω όλα αυτά. Δε θυμάμαι και δε θέλω να θυμάμαι. Θα ήθελα να μη σκέφτομαι τόσο πολύ πριν του μιλήσω αλλά και πάλι νιώθω εκτεθειμένη και παρεμβαίνω στον αυθορμητισμό μου.
Μήπως δε μπορεί να με βοηθήσει πια; Δε θέλω να χαραμίσω άλλον ένα χρόνο και χιλιάδες ευρώ που δε μου περισσεύουν σε συνεδρίες που δε βλέπω να βοηθάνε. ΟΚ, είμαι σαφώς καλύτερα απ’ ό, τι όταν πρωτοπήγα αλλά ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ και δε βλέπω να γίνομαι. Τη «δουλειά για το σπίτι» συνήθως την προσπαθώ… Δηλ. πάνω από τις μισές φορές … Ίσως δεν αρκεί αλλά δεν είμαι και διατεθειμένη για περισσότερα. Εξάλλου πολλά δεν τα καταφέρνω καν, άλλα δεν τα καταλαβαίνω, μπορεί να μη μου προκύπτουν οι συγκυρίες που χρειάζονται, μερικές φορές τυχαίνει να έχω πολλή δουλειά και να μην ασχοληθώ καθόλου κλπ κλπ καταλάβατε. Θέλω τη στήριξή του, να είναι 100% εκεί για εμένα, όχι 45'-50' με τηλέφωνα να χτυπάνε και κυρίως έλλειψη άνεσης… που έχει σαν αποτέλεσμα εκείνος να χασμουριέται, η συνεδρία να προχωράει αργά και να νιώθω ότι δεν κάνουμε τίποτα… Τι κάνω λάθος; Αυτό με την άνεση το είχα αναφέρει κάποια στιγμή στις αρχές (σχετικά) αλλά δεν «ίδρωσε» και πολύ… Κάτι πρέπει να είχε πει, τύπου «σιγά-σιγά θα έρθει» αλλά έχει περάσει χρόνος και νιώθω ακριβώς το ίδιο μπλοκάρισμα και δε μπορώ καν να του πω άλλα θέματα που θα ήθελα να συζητήσουμε!!! Κι έτσι συζητάμε τα ίδια και τα ίδια που θέλει εκείνος… :/
Υ.Γ. Η μόνη διάγνωση που μου έχει πει είναι αυτή της κατάθλιψης.
μηπως αυτο σου λεει κατι? https://www.youtube.com/watch?v=fwXRD-ix5mQQuote:
Ο ψυχολόγος μου δε με καταλαβαίνει πολλές φορές κι επίσης δε νιώθω αρκετά άνετα μαζί του.
πολες φορες οτι βλεπουμε εμεις δεν ειναι σιγουρο οτι το βλεπουν κ οι αλλοιQuote:
Εκείνος βλέπει ότι είμαι θυμωμένη με τους γονείς μου και θέλει να ασχοληθούμε με αυτό,
εγω θα σου πω το ακριβως αντιθετο πως συμπερανα οτι η ζωη μου αξιζε.. περασα απο δυο φασεις στη πρωτη ειμουν καπως ετσι κ στη δευτερη ειμουν καπως διαφωρετικος γιατι πολυ απλα βρικα ανθρωπους που συμφωνουσα μαζι τους κ εκανα μαζι του κομα κ αυτο με βοηθησε παρα πολυ στο να τους βλεπω κ να αισθανομαι καλυτερα απο οτι πριν γιατι ηταν σαν να ακουω καπιον που πιστευε οτι πιστευα κ αυτο φαινοταν σα να με εκανε να βρισκω νοημα σε πολα που πριν δεν εβλεπα να εχει γιατι να σου πω κ γω ειχα καποτε τετιες τασεις κ θα τις ειχα ακομα αν δεν αλαζα το τροπο σκεψης μου κ δε τον διαφοροποιουσα απο το να σκεφτομαι σαν να μαι μονος στο να σκεφτομαι σα να ειμαι κ με αλλους μαζι πχ ωρες ωρες σκεφτομουν... δε θα κανω τη χαρη σε κανενα που επιδη ο ιδιος δεν ειδε καλο στη ζωη του δε θα θελει να δει κ κανενας αλλος κ ετσι τα πηρα ελαφρως οργανωθηκα κ εκανα οτι μπορουσα για να γινω καλυτερα. παντα πιστευα πχ οτι οταν καπιος σε πιστευει θα συνεχισει να σε πιστευει ακομα κ αν χιλιοι του λενε το αντιθετο μερα νυχτα κ αυτο καταλαβα.. ειδα τη ζωη μου να γινετε πολυ ενδιαφερουσα κ να εχει νοημα οσο ακουγα ανθρωπους που πιστευα απλα σε αυτους.Quote:
Αναρωτιέμαι τι έχω να ζήσω; Η ζωή μου δεν άξιζε!!!
εγω θα το εβρισκα πολυ τραγικο να ζω σε μια πολη που ολοι φαινονται να ειναι σαν γνωστοι αγνωστοι να ναι στο κοσμο τους 24 ωρες κ μαλον να εχουν ολοι σχετικα προβληματα χωρις να το γνωριουν καν κ να ειναι ο καθε ενας μονος του κ οπου τον βγαλει ο δρομος του.
Μου φαίνεται πολύ άσχημο να με βλέπει ο άλλος σαν πορτοφόλι. Τουλάχιστον όμως να με βοήθαγε, δηλαδή δεν υπάρχει τρόπος να με κάνει να νιώσω πιο άνετα; Πρέπει εγώ να το καταφέρω αυτό; Και πώς; Νιώθω σχεδόν σα να κάθομαι σε ανακριτική καρέκλα (στην αρχή ένιωθα ακριβώς έτσι), πού να πω τα πάντα… Έπειτα, αν φύγω, τι ακριβώς θα κάνω; Θα ψάξω γι΄άλλον; Δε με ενθουσιάζει η ιδέα… Επίσης με ενοχλεί που κάθε φορά με ρωτάει εκείνος για το επόμενο ραντεβού… Σα να με 'πιέζει' δηλαδή να συνεχίσουμε… Ουφ…. Δεν ξέρω…..
εγω πιστευω οτι πραγματιικα ανετα μονο με καπιον που σου μιαζει μπορεις να νιωσεις
εγω βρηκα κ μια αλλη τεχνικη για να μιλω σε καπιους κ να αισθανονται με οσα λεω ζεστασια
εγραψα στοιχους πανω σε αυτα που ηθελα να τους πω κ μεσα απο το πλαισιωμα της τεχνης τους ειπα πραγματα που ακουστικαν στα αυτια τους ευχαριστα αφου οσα ηθελα να τους πω αποτελουσαν εμπειριες της ζωης μου απο τη μια κ απο την αλλη τα μετετρεψα σε στιχο ετσι οστε να βγαζουν μια ομορφια μεσα απο την ασχημια κ ειδα πολυ θετικα αποτελεσματα.
επισης ακουω παντα τη συμβουλη που μου ειπε μια γνωστη μου "να κανεις κ να λες οσα οι αλλοι θες να κανουν κ να λενε"
αν θελω να τους πεισω να μου μιλησουν τους μιλαω για μενα κ τους λεω πραγματα πρωτος εγω..
τωρα αυτο που λες να καθομαι σε ανακριτικη καρεκλα το .......... κ εκενα οτι μπορουσα για να μη το ξαναζησω