Μιζέρια-κατάθλιψη

Girl1988, κατ' αρχήν θέλω να ξέρεις ότι σε θαυμάζω για τα κότσια που έχεις και την τόλμη σου!
Θέλει πολύ δύναμη για να ανοιχτεί κάποιος και αυτήν την δύναμη, εσύ την έχεις!

Νιώθω την θλίψη που κουβαλάς και νιώθω ότι αισθάνεσαι μόνη σου! Όμως ίσως δεν είσαι μόνη!
Διάβασα τις απαντήσεις που έλαβες από άλλα μέλη του forum και συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν
πολλοί άνθρωποι σαν και σένα, σαν και μένα! Και με κάποιον μαγικό τρόπο "συναντιόμαστε"...

Σήμερα, διάβασα την ανάρτησή σου και μετά έκανα την εγγραφή μου στο forum.
Εσύ με παρακίνησες! Ήθελα να το μοιραστώ αυτό με το forum.

Δεν είσαι μόνη λοιπόν! Πιστεύω όμως ότι είσαι ευαίσθητη, ρομαντική, ανοιχτή στην επικοινωνία
και πολύ δυνατή! Θέλεις να βρεις λύση... να βρεις την άκρη σου... θέλεις να συνεχίσεις...

Η ζωή είναι μπροστά σου!
Και αν υπάρχουν δυσκολίες, ε, τι να κάνουμε?
Ας υπάρχουν!
Θα περάσουν και αυτές!
Πάντα περνάνε!

Αυτή η ζωη ειναι τοσο βαρετή... Εχω συμφιλιωθει με την ιδεα του θανάτου καο προτιμώ πραγματικά την ανυπαρξία. Λυπάμαι μονο τους γονεις μου. Αλλα πιστεύω ειναι επιλογη μου... Κάποιοι ανθρωποι ίσως να υστερούν σε αυτην τη ζωη και δεν μπορουν να ανταπεξέλθουν στα πιο απλα. Ενας απο αυτούς δυστυχως ειμαι κι εγω. Καθε πρωι που ξυπνάω περιμένω ποτε θα βραδιάσει για να κοιμηθώ παλι.. Δεν εχω διάθεση για τιποτα. Μια λυτρωτική σκεψη μονο... Η πτώση απο κάποια πολυκατοικία.

Τόσες ανάγκες... Τόσα θελω, τόσα πρεπει.. Κουραστικό.

κουραγιο κοριτσι μου.
διαβασα την ιστορια σου και εχω να σου πω οτι καταλαβαινω απο πρωτο χερι, αυτο το συναισθημα της απογνωσης.
και γω χθες βραδυ στην προσευχη μου ελεγα "Θεε μου αν ειναι να νιωθω ετσι για το υπολοιπο της ζωης μου, παρε με σε παρακαλω"
ομως που θα παει...εχει ο καιρος γυρισματα....θα ερθει η ρημαδα η στιγμη που θα νιωσουμε καλυτερα.
(αυτη τη στιγμη δεν παρηγορω μονο εσενα, αλλα και εμενα καλη μου)

Πολύ όμορφο αυτό που γράφεις, fragile!

Quote:

---

Originally Posted by Fairy Godmother

Πολύ όμορφο αυτό που γράφεις, fragile!

---

σε ευχαριστω πολυ :)

Όσους δεν μάθαμε κολύμπι μας πνίγουν τα συντριβάνια γκερλ...
Τουλάχιστον πλατσούριζε να μείνεις στη επιφάνεια έστω και σπαρταρώντας, γιατί αν αφήσεις τα χεράκια... Ξέρεις, θα πας στο πάτο.

Σου φαίνεται πιο εύκολη η βουτιά από πολυκατοικία σε σύγκριση με μια βουτιά που μπορείς να δοκιμάσεις στη ζωή σου λίγο παραέξω από τα συνηθισμένα? :Ρ
Το πρώτο εμένα μου φαίνεται πολύ πιο δύσκολο :Ρ
Άσε που είναι και dead end.
Ενώ οι προσπάθειες ίσως σε βγάλουν κάπου καλύτερα στη ζωή σου. Ίσως...

Επίσης, για να σου δώσω και λίγο θάρρος :Ρ θα σου πω ότι αφού είχες ήδη μία σχέση, αυτό σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις κι άλλη. Γιατί αμφιβάλλεις γι' αυτό?

Ήσουν καιρό έτσι ή λόγω του χωρισμού σε πήρε από κάτω τόσο?

Νιώθω γενικά άχρηστη.. Απλά με τη σχέση λίγο ξεχνιόμουν...

Κοπελα μου γιατι χωρισατε?

Χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο..

Koιταξε τωρα δεν εισαι για αλλη σχεση παντως.

fairy godmother ωραίο nichname, βλέπεις true blood?

Συμφωνώ με όσα γράφει ο/η vodka!
Η προσπάθεια πάντα κάπου βγάζει! Ακόμα και όταν δεν έχει τα αποτελέσματα που θέλουμε, τουλάχιστον μαθαίνουμε κάτι για την επόμενη φορά... και αυτό είναι τεράστιο κέρδος!
Αυτό όμως που καταλαβαίνω είναι ότι δεν έχεις την διάθεση να προσπαθήσεις πάλι... υπήρχε κάποια φάση στη ζωή σου που έκανες καλά κάτι? Οτιδήποτε!

Εγώ, για παράδειγμα, πίστευα ότι δεν τα καταφέρνω και ότι είμαι ανεπαρκής στα πάντα!
Μετά όμως θυμήθηκα ότι κάποτε ζωγράφιζα καλούτσικα.... τώρα όποτε αισθάνομαι περίεργα, παίρνω ένα μολύβι και σχεδιάζω ότι μου'ρθει... σίγουρα δεν μοιάζουν με έργα τέχνης αλλά με χαλαρώνει...
Επίσης, βγαίνω από το σπίτι και τρέχω... Εσύ τι θα μπορούσες να κάνεις?

Quote:

---

Originally Posted by heman

fairy godmother ωραίο nichname, βλέπεις true blood?

---

Ευχαριστώ, heman!
Όχι... δεν βλέπω τηλεόραση, σειρές κτλ... :-) :-) :-)

Quote:

---

Originally Posted by angelos88

έχω κι εγω σκέψεις αυτοκτονίας..όλοι λένε οτι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, αλλά εγω δεν βλέπω το πώς...

---

Άγγελε.. πως κινήθηκες για να αντιμετωπίσεις όλο αυτό το μπλοκάρισμα που έχεις κ σε οδηγεί σε απόγνωση...?