Ναι πράγματι, αυτό μετράει. Και το forum είναι μεγάλη συμπαράσταση για μένα. Γιατί στην έξω ζωή θα πρέπει να δείχνω άλλο πρόσωπο. Ότι είμαι οκ, ότι δεν έχω ψυχολογικά προβλήματα και τέτοια πράγματα.
Ναι πράγματι, αυτό μετράει. Και το forum είναι μεγάλη συμπαράσταση για μένα. Γιατί στην έξω ζωή θα πρέπει να δείχνω άλλο πρόσωπο. Ότι είμαι οκ, ότι δεν έχω ψυχολογικά προβλήματα και τέτοια πράγματα.
καλα,δεν ειναι απαραιτητο ουτε οφελιμο να βγαλεις ανακοινωθεν \"εχω ψυχολογικα προβληματα\", \"help\"....
Προφανώς ψάξε γιατί έλκεις δίπλα σου ανθρώπους που σε κακομεταχειρίζονται....Παίζ ει μια χαμηλή αυτοπεποίθηση...Δεν ξέρω αν πρέπει να έχεις και κάποια διαταραχή στο καπάκι που να τα εξηγεί όλα αυτά.........αλλά δεν νομίζω πως μια διάγνωση διαταραχής βασίζεται στα παραπάνω στοιχεία που μας καταθέτεις...Και πάλι δεν είμαι ειδικός......Γίνεται να αγαπάς κάποιον που σε μισεί;;;;Η αγάπη λένε μερικοί είναι κοντά στο μίσος...Ίσως να περιμένεις μια μέρα να σε αγαπήσει...Quote:
Originally posted by magda-ps.
θα ήθελα να ρωτήσω τη γνώμη σας, αν μπορείτε να με διαφωτίσετε. Μου τυχαίνει να αγαπάω ανθρώπους που νιώθουν μίσος για μένα. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί διαταραχή; Δεν μπορώ να κρατήσω κακία. Ακόμη και για τον πρώην μου που με κακοποιούσε δεν μπορώ να νιώσω μίσος. Ο θυμός έφυγε, και επίσης δεν θέλω να πάρω εκδίκηση, αν και \"ετρωγα\" ξύλο.Αλλά αυτός φερόταν με μίσος όσο του έδινα αγάπη.
. Αυτή τη στιγμή πάλι στα ίδια έχω πέσει. Αγαπώ έναν άνθρωπο που θέλει συνέχεια να με πληγώνει και ώρες ώρες νιώθω ότι με μισεί. Τι γίνεται σ\'αυτές τις περιπτώσεις. Ρίξτε καμμιά ιδέα.
;) ίσως
Quote:
Originally posted by magda-ps.
Εγώ παιδιά νομίζω ότι η σωματική βία είναι ότι χειρότερο, αν και έχω υποστεί και τα δυο είδη. Με τη σωματική βία χάνεις την κυριαρχία του εαυτού σου. Χάνεις το \"εγώ\" σου. Δεν είσαι ποτέ πια ο ίδιος άνθρωπος. Πολλές φορές η μάνα μου πάει να με χαιδέψει και τρομάζω. Αυτό με τη λεκτική βία δεν το πάθαινα. Απλά, δεν μισώ πλέον το άτομο που μου ασκούσε βία. Απλά το λυπάμαι που έφτασε σε τέτοιο σημείο. Όσο για μένα, δεν νομίζω ποτέ να είμαι όπως πριν. Έχασα μεγάλο κομμάτι από τον αυθορμητισμό μου και νιώθω ενοχές με το παραμικρό, κάτι που δεν το είχα. Προφανώς φοβάμαι την \"τιμωρία\".
Μαγδα ποσο χρονών είσαι ? Οταν ήμουν μικρή η μανα μου μου ασκούσε σωματική και ψυχολογική βία ταυτόχρονα ! Εβγαζε μίσος ! Στην πραγματικότητα ήταν ο τρόπος για να ξεσπάσει και να εξωτερικευσει τα δικά της ψυχολογικά προβλήματα !
Ποτε όμως και εγω δεν την μισησα ! Την συγχωρησα και ας μη μου ζήτησε ποτέ συγνωμη ! Εκλαιγα όμως καθε βράδυ στα κρυφά και προσευχόμουνα (πιστευα στο Θεο τότε) να καταλάβει η ιδια μου η μάνα οτι με αγαπάει !!
Μου δημιούργησε απίστευτα τραυματα αυτή η συμπεριφορά της και αν και εχουν περάσει χρόνια δεν εχουν κλείσει τελείως οι πληγές !
Ομως θα δεις ! Θα ξαναβρείς τον αυθορμητισμό σου και θα ελεγχεις τις ενοχές σου ! Εγω τουλάχιστον τα κατάφερα σε μεγάλο βαθμό ! Θέλει δουλειά και χρόνο ! Σου προτείνω να τους συγχωρήσεις και εσύ και να ασχοληθείς με τον εαυτό σου ! Ψαξε και βρες την αγάπη ! Μεσα σου και γύρω σου !
Εγω το θεωρώ σημαντικό το οτι το φανερώνεις ! Θα σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις ! Απλα προσπάθησε να μην ενοχοποιείς τον εαυτό σου για την συμπεριφορά αυτή του συντρόφου σου ! Δεν την άξιζες αυτή τη μεταχείρηση ! Θυμωσε με τις πράξεις του και οχι με τον ίδιο ! Προφανώς και ο ίδιος είχε προβλήματα για να φτάσει σε αυτό το σημείο ! Αλλα υπευθυνος είναι μόνο ο εαυτός του για να τα λύσει ! Οχι εσυ !Quote:
Originally posted by magda-ps.
ο πρώην συντροφός μου μου ασκούσε βία. Και μάλιστα, όταν κάποιοι αμφιβάλουν αν τον άφησα πίσω, θυμώνω, θυμώνω πολύ. :mad:
Αλλά αυτό είναι, όταν το φανερώνεις, σε περνάνε και για βλάκα. Εγώ νόμιζα που το είπα φανερά ότι θα βοηθούσα κι άλλες γυναίκες στο περιβάλλον μου να φανερώσουν παρόμοια κατάσταση, αλλά μάλλον ειρωνία έφαγα περισσότερο. Λίγοι άνθρωποι μου συμπαραστάθηκαν.
Εγω μιλησα για τα προβλήματα που είχα με την μητέρα μου, αρκετά μεγάλη !! Οταν ομως το έκανα με βοηθήσε πολύ ! Απλα μιλησα σε φιλη και βρήκα συμπαράσταση και κατανόηση !
Σου θετω και ενα ερώτημα για να το απαντήσεις η ίδια : Μηπως η επιλογή ενος συντρόφου που σε κακοποιούσε ήταν συνέπεια μιας μητέρας που σε κακοποιούσε και σε έμαθε σε τέτοιες συμπεριφορές ?
Καλη δύναμη !
Για να πω την αλήθεια, τώρα που μου το θύμησες, κι η μάνα μου μ\'έδερνε, και μάλιστα χωρίς σοβαρό λόγο. Γιατί δε διάβασα, γιατί δεν έτρωγα το φαγητό μου, για τέτοιες βλακείες. Ίσως και μην την έχω συγχωρέσει, απλά το απώθησα τόσο βαθειά, που πράγματι σαν το έχω ξεχάσει. Αν δε μου το θύμηζες....μ\'έδερνε όμως μέχρι 12 χρονών. Ίσως και γι\'αυτό αυθόρμητα κάνω πίσω όταν πάει να με αγγίξει.....
Και εμένα μεχρι τα 12-13 !
Νομίζω πρέπει να το δουλεψεις και αυτό !
Γιατι μπορεί και να επαιξε και αυτό το ρόλο του !
Οταν απωθούμε κάτι , δεν σημαίνει οτι αυτό φευγει , απλά δουλευει στο υποσυνείδητο και είναι χειρότερη η ζημιά που μπορεί να κάνει ! (Δεν είμαι ψυχολόγος, αλλα απο οσα έχω διαβάσει ! )
καλά τα λες, κι ας μην είσαι ψυχολόγος. Πράγματι η κακή σχέση με τη μάνα μπορεί να μας τσακίσει στην κυριολεξία. Ίσως δεν με σύμφερε και δεν το ακουμπούσα το θέμα......
Εγω πάντως ακόμα το παλευω ! Περασαν τόσα χρόνια, προσπαθώντας να επαναπρογραμματίσω τον εαυτό μου σε κάποια πράγματα και ακόμα κάποιες φορές βρίσκω απομεινάρια απο λάθος ενοχές ή ενα συναίσθημα κατάθλιψης ! Πολυ μπαγάσικα τα συναισθήματα , δεν βλέπεις πάντα απο που προέρχονται ! Ψάχνω όμως !
Δεν εχω παει ποτέ σε ψυχολόγο, αλλα πάντα με ενδιέφερερε η ψυχολογία για ακριβώς αυτόν τον λόγο ! Να ισορροπήσω τον εαυτό μου και να είμαι ευτυχισμένη !
Σου ευχομαι πραγματικά καλή δύναμη ! Μπορείς να κάνεις πολλά ! Το πιστευω ! (εγω τουλαχιστον έχω αλλάξει πολλά σε εμένα)
Thanks :) Μου δωσες καλές ιδέες και δύναμη. Να σαι καλα!
:) :)
Και εσυ !
-όχι
-μέχρι να βγάλω τα \'γυαλιά ιλλίγγου\'