Originally Posted by
void
Εννοώ ότι κοινωνικά για τις γυναίκες υπάρχουν διαφορετικές απαιτήσεις από ότι για τους άνδρες.
π.χ. για εμάς υπάρχει έντονα το ζήτημα της ηλικίας, ότι μετά από κάποια ηλικία δεν μπορείς να κάνεις παιδί, θεωρείσαι γεροντοκόρη και όλα αυτά τα όμορφα.
Νομίζω λοιπόν ότι από μικρή ηλικία, μπαίνουμε στο τριπάκι να αναζητούμε μια σχέση..αλλά όχι μόνο για να παντρευτούμε..μας έχει δημιουργηθεί πιστεύω σαν ανάγκη και περνάει από γενιά σε γενιά..
Ακόμα και τώρα που είμαστε πιο ανεξάρτητες λογω οικονομικής αυτάρκειας, σεξουαλικής απελευθέρωσης κλπ, νιώθω ότι παραμένει η ανάγκη για συντροφικότητα..και επειδή ακριβώς είναι ανάγκη, πολλές φορές απογυμνώνεται τελείως από το χαρακτηρα της προσωπικής επιλογής (ασυνειδητα αν θες) και επιδιωκεται με καθε κόστος.
Οπότε θεωρώ ότι μια γυναίκα, όταν ένας άνδρας αφού κανουν σεξ δε θελήσει να έχει κάτι παραπανω, δε σημαίνει ότι πληγώνεται επειδή ένιωθε περισσότερα από εκεινον...πάνω κάτω υπάρχει αμοιβαιότητα στο συναίσθημα...νομίζω οτι περισσότερο νιώθει ματαίωση που δεν εξελίχθηκε σε σχέση...την οποία η ίδια ενδεχομένως μπορεί να έληγε σε σύντομο χρονικό διάστημα ανακαλύπτοντας πράγματα που δεν της ταιριάζουν.
Είναι λες και θελουμε να αποδείξουμε στην κοινωνία πόσο άξιες είμαστε για το σκοπό που μας έχει προορίσει...και βάσει αυτης της ανασφάλειας καταλήγουμε να κάνουμε μεγάλες "εκπτώσεις", κυρίως συναισθηματικές.
Γι'αυτό έλεγα ότι βασικά εμείς οι ίδιοι πρώτα πρέπει να προσδιορίζουμε τι ζητάμε και να διεκδικούμε κάποιον που είναι διατεθειμενος να μας δώσει αυτά που ούτως ή άλλως έχουμε ανάγκη...όχι να διαμορφώνουμε τις ανάγκες μας στα δικά του θέλω.